Shame. [&ARRYN XIAOYU] [FINISHED]

Met een harde zucht kwam North overeind in zijn bek. Zijn bruine haar stond warrig op zijn hoofd en met zijn hand probeerde hij het plat te drukken. Hij had gisteren een intense training met zijn Pokémon gehad. Ze begonnen steeds meer en meer klaar te worden voor de gym. Hydro was recent geleden geëvolueerd en hij had een Charmander weten te bemachtigen. Hiermee had hij dus alle drie de starters van Kanto en voelde zich dus weer alsof hij thuis was. Het was vanaf het begin de bedoeling geweest om ze alle drie te bemachtigen, maar hij had nooit gedacht dat het hem echt zou lukken. Dan had hij ook nog een Pikachu, wat hem nog méér aan huis liet denken. Glimlachend dankzij de herinneringen kwam de jonge jongen overeind. Hij had Petal in zijn Poké Ball laten zitten zodat deze ook eens uit kon rusten. Hij sprong uit zijn bed, vloekte omdat hij zijn kleine teen tegen de rand van het bed stootte en begon zijn spullen bij elkaar te zoeken dat hij kon gaan douchen. Hij had een kamer die zich recht tegenover de douches bevond, dus dat was echt wel ideaal. Hij sloeg een handdoek om zijn nek en besloot om in zijn boxershort te gaan omdat het toch zo dichtbij was en er toch niet echt iets kon gebeuren. Hij pakte zijn sleutel en zijn toiletmapje en liep, enkel gehuld in een boxershort en met een handdoek om zijn nek dat een klein deeltje van zijn vrij gespierde borstkas verborg, naar de douches toe. Slaperig hoorde hij een groepje jongens verderop praten, maar besteedde er niet al te veel aandacht aan. Zijn hoofd ging kort opzij en hij zag dat het er een stuk of vier waren, maar zo interessant waren ze dus niet en dus liep de bruinharige jongen door. In zijn slaperige toestand had hij niet echt door dat er water stroomde en bovendien was hij nog steeds met zijn aandacht bij zijn nu bonkende teen. Vervelende bedrand, dacht hij verveeld. Hij duwde de klink naar beneden en opende de deur, nog steeds niet bewust zijnde van het feit dat er iemand stond te douchen. Hij legde zijn toiletmapje neer op de wastafel en fronste zijn wenkbrauwen toen hij een ander toiletmapje zag liggen. Hij haalde zijn schouders op. Vast vergeten door iemand of zo. De bruinharige jongen met de gifgroene ogen liep op zijn gemak naar de douche toe en nadat hij met zijn voet de deur had dichtgedaan op een afstandje, deed hij het douchegordijn opzij. Om daar vervolgens een naakt meisje aan te treffen.

Nadat haar wekker was gegaan en ze zich nog een paar keer had omgedraaid in haar bed had ze het uiteindelijk kunnen opbrengen om op te staan. De kamers in het pokémon center waren erg comfortabel, maar ze was vast besloten om vandaag vroeg te gaan trainen. Al en Mickey moesten nodig het een en ander bijleren mocht ze een kans willen maken in de eerst volgende wedstrijd.
Uit een van de lades pakte ze haar handdoek, toilettas en badslippers voor ze zich een weg maakte naar de douches. Ze vond het maar niks dat beide jongens en meisjes dezelfde badkamer deelde. Na ze haar spullen op het badkamerkastje had neergelegd trok ze haar badjas uit en stapte ze de douche in. Toen de waterstralen over haar lichaam stroomde voelde ze zich al wat meer ontspannen. Vandaag werd vast een goede dag, althans, dat dacht ze. Al snel werd het douchegordijn opzij getrokken en stond ze oog in oog met een jongen die haar gek genoeg bekend voorkwam. Even bleef ze staan met wijd opengesperde ogen. Toen ze eenmaal besefte wat er gebeurd was stormde ze gillend de badkamer uit en duwde de jongen op zij. Ze greep haar badjas en rende de douches uit, ondertussen haar badjas aan trekkende, al wilde dat niet echt lukken. Blijkbaar kon het nog erger. Om de hoek stonden een stel kerels te praten, maar hun gesprek hield al snel op toen ze Arryn aantroffen. Langzaam stapte ze achteruit terwijl een van de jongens een poging deed op haar af te stappen. Arceus, wat een dag.

Er waren weinig momenten dat er een blos trok over zijn wangen. Er waren weinig momenten dat hij zich echt geneerde voor zijn eigen acties. Maar deze keer voelde hij de schaamte overduidelijk en voelde hij ook dat zijn hoofd rood werd. Ze stonden elkaar voor heel even aan te kijken. Ze kwam hem bekend voor, maar haar naam drong niet meteen door zijn hoofd. Hij kon voor één moment alleen maar naar haar lichaam kijken, want die zag er niet slecht uit. Hij bestrafte zichzelf voor zijn eigen gedachten. Nu moest hij ook nooit meer gaan zeuren dat andere jongens pervers waren, want dat was hijzelf blijkbaar ook. Hij haalde zijn ogen met moeite van haar rondingen af toen ze opeens begon te gillen en beschaamd keek hij naar de grond terwijl hij over zijn achterhoofd wreef. Opeens drong haar naam door zijn hoofd. Arryn. Het meisje dat haar enkel had verstuikt en die hij terug had gedragen naar Santalune City. Hij draaide zich op zijn hielen om. Dit moest hij goedmaken. Hij wilde niet dat ze dacht dat hij één van die andere Seedots was die hier rondliepen, want zo was hij helemaal niet. Hij begreep ook niet waarom hij zijn blik niet meteen van haar afgewend had. ‘Arryn!’ riep hij dus. Hij gooide de deur open en zag dat hij net op tijd was. Een van de jongens die zich aan het einde van de gang bevonden hadden en waar hij geen aandacht had besteed, kwam op haar af. North voelde razernij opkomen en liep snel naar Arryn toe. Hij ging tussen het meisje en de jongen staan en zette twee handen tegen de borstkas van de jongeman. ‘Opzouten,’ sprak hij en er klonk een kilte in zijn stem die niet veel mensen van hem gewoon waren. Eigenlijk gewoon helemaal niemand, zelfs Petal niet. ‘Ze is niet in je geïnteresseerd.’ Dat liet hij er schamper op volgen. De jongen keek hem woedend aan, maar North liet zich niet intimideren. Hij rechtte zijn rug zodat zijn lichtelijk gespierde lijf het zicht van Arryn ontnam voor de jongen. Sukkel.

Waarom wist ze zichzelf iedere keer weer in situaties als deze te werken? Situaties waarin je, wat je ook deed jezelf eigenlijk altijd wel schaakmat zette. Net zoals nu. Het ene moment was ze woedend op North geweest dat hij de douche binnen was komen stappen, maar nu hij zich tussen haar en de jongen in had gezet voelde het op een of andere manier niet eerlijk om boos te blijven. Natuurlijk moest hij weten dat hij dit soort dingen niet kon flikken, maar tot nu toe had hij haar steeds weer zijn hulp aangeboden.
Inmiddels had ze de badjas weer aan en ging ze op haar tenen staan om een blik over de schouder van North te werpen. De jongen waar hij tegenover stond was een stuk groter dan hen beide. Ze wist niet of hij hem wel aankon, dus tikte ze voorzichtig op zijn rug. ''Ik denk dat we beter kunnen gaan,'' zei ze voorzichtig. Ja, ze was meestal wel een bitch, maar halfnaakt een groep kerels uitdagen was iets wat ze niet eens zou proberen. De jongen leek het echter niet te appreciëren en riep de rest van het groepje erbij. Ze greep North's pols vast en probeerde hem mee te trekken. Nu liep de situatie toch iets uit de hand.

Een geïrriteerde blik verscheen in zijn ogen toen de jongen de hint niet echt leek te begrijpen. Hij hoopte dat Arryn ondertussen de tijd had gehad om haar badjas volledig aan te doen. Het was immers ook een beetje zijn schuld dat ze er daarnet zo bijliep, maar dat wilde hij goedmaken. Hij keek op toen Arryn iets zei en zuchtte. Nee. Hij moest dit soort types voor eens en altijd duidelijk maken dat ze dit soort dingen niet mochten flikken. Bovendien waren het er maar een stuk of vier. Die kon hij makkelijk aan. Toen hij het groepje zag naderen keek hij om naar Arryn. ‘Hier heb je mijn sleutel,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Ga naar de kamer hier recht naast ons. Dat is de mijne. Wacht daar op me.’ Hij keek haar dwingend aan terwijl hij zijn pols losmaakte uit haar greep. Plotseling schoot één van de jongens naar voren om Arryn een klap op haar kont te geven. En dat was het punt waarop North flipte. Hij ging naar voren, balde zijn vuist en sloeg deze recht tegen de neus van de jongen aan. Hij hoorde iets kraken en hoorde de andere jongens verontwaardigd roepen. ‘Petal, Vine Whip om ze uit de buurt van Arryn te houden!’ riep hij en hij gooide de Poké Ball naar voren. Zijn Ivysaur kwam verdwaasd tevoorschijn en stak zijn roede beschermend uit. ‘Ga!’ riep North dwingend naar haar. Doordat hij dit deed, had hij niet in de gaten dat één van de jongens zich uit de greep van de Ivysaur los had gemaakt en zijn vuist naar voren bracht. Deze kwam recht tegen North zijn oog aan en grommend deed de jongen een stap naar achteren. Hij hield zijn ene hand tegen zijn oog en probeerde met zijn voet achter de hiel van één van de jongens te haken zodat deze lelijk op de grond zou vallen. Ook Petal haalde nu boos uit met zijn roeden naar de jongens waardoor deze schreeuwend van angst naar achteren weken. Je moest veel doen om Petal kwaad te krijgen, maar door North pijn te doen was het zo gebeurd. North hoopte dat Arryn zou luisteren en naar zijn kamer zou gaan.

Verbaasd pakte ze de sleutel aan van North. Verwachtte hij nou serieus dat ze hem hier alleen ging laten? Nee, zo was ze niet. Echter had ze niet verwacht dat dit zou aflopen op een vechtpartij toen een van de jongens zijn kans probeerde te pakken aan haar te zitten. Geschrokken deinsde ze achteruit en verdween in de kamer van North. Haar angst veranderde al snel in woede en zonder er bij na te denken trok ze de lade's van zijn kledingkast open. Wraak nemen zonder kleding was misschien niet zo slim, maar oh, die jongens zouden spijt krijgen. Het eerste wat ze in zijn kledingkast aantrof waren een joggingbroek en een zwart shirt. Ze had roze geprefereerd, maar ach. Ook pakte ze een van zijn boxers. Helaas had hij nergens een BH liggen, maar even zonder kon ook geen kwaad. Zo snel mogelijk trok ze zijn kleding aan. Het was wat te groot maar dat deed er nu even niet toe. Met het elastiekje om haar pols draaide ze haar blonde haar in een knot en keek vervolgens de kamer rond. Ergens in de hoek van de kamer bevond zich een bezem. Zonder erbij na te denken pakte ze de bezem stevig vast en stormde de kamer uit, dreigend met de bezem in de lucht zwaaiend. Dit gevecht hoefde hij niet alleen aan te gaan. North kreeg zijn straf later wel.

North was opgelucht over het feit dat Arryn daadwerkelijk naar hem leek te luisteren. Hij zag dat het meisje verdween in zijn kamer en ging zo staan dat de kerels niet bij zijn kamer konden komen. De kerel die hij in zijn gezicht had geslagen keek hem woedend aan, maar de drie anderen leken op hun tellen te passen. North zag bij één van de jongens al een roze streep op zijn gezicht ten teken dat Petal hem daar goed geraakt had. Mooi zo. Die gasten waren fout bezig en dat moesten ze weten ook. Dat zouden ze weten als het aan hem lag. De kerel die hij in zijn gezicht geslagen had schreeuwde het uit en rende naar North toe. North ving zijn gewicht op en samen belandden de twee vechtersbazen op de grond. ‘Je moet leren met je poten van een dame af te blijven,’ siste North hem toe terwijl hij de vuistslagen zo goed mogelijk af probeerde te weren. Hij gaf de jongen een knietje en keek verbaasd zijnde naar Arryn die naar buiten stormde met een bezem. Als de situatie niet zo ernstig was geweest had hij er wel mee kunnen lachen, maar dat idee verging hem meteen toen de jongen op hem wist te kruipen en hem nog een slag tegen zijn gezicht verkocht. Deze keer kwam het tegen zijn mond en North voelde zijn lip splijten. ‘Seedot!’ riep hij woest uit en hij stootte zijn elleboog met volle kracht tegen de nek van de jongen zodat deze los zou laten. De jongens leken ondertussen zowel van Petal als van Arryn ontdaan te zijn, keken naar de jongen bij North en gaven elkaar een knikje. Ze besloten er duidelijk voor om het hazenpad te kiezen. North zag vanuit zijn ooghoeken dat de jongen zijn best deed om zijn tocht naar Arryn te vervolgen en met zijn ogen rollend liep hij naar de jongen toe, pakte diens armen en draaide deze ver boven zijn rug om zodat de jongen krijste van pijn en angst. ‘Gaan we nu ophouden met dit kinderachtige gedoe? Ze wilt je niet. Knoop dat in je oren,’ zei hij. Hij liet de zielige kerel los toen deze begon te snikken, pakte Arryn’s hand en wenkte Petal, waarna hij naar zijn kamer rende en deze achter zich dichtgooide. Hij draaide zich om en keek Arryn boos aan. ‘Ik had je gezegd om op de kamer te blijven.’ Hij sloeg zijn armen over elkaar heen, geen aandacht bestedend aan zijn waarschijnlijk blauwpaarse oog en bloedende lip.

Al deze heisa alleen omdat ze eventjes rustig wilde gaan douchen. Fijn dit, super fijn. Opgelucht wisselde ze een blik uit met Petal toen de twee andere jongens wegvluchtte. Ze was zo erg op de rest van het groepje gefocust dat het haar ontgaan was hoe erg ze North hadden afgeranseld. Gelukkig wist hij de klootzak te overmeesteren en deze rende weg met de staart tussen de benen.
Verbaasd wierp ze haar blik op de bruinharige jongen die haar terug de kamer in sleepte en de deur achter zich dichtsloeg. ''Ik had je gezegd om op de kamer te blijven.'' sprak hij haar toe op een, voor haar doen iets te strenge toon. Arryn legde haar handen in haar zij en boorde haar ijsblauwe blik in de zijne. ''En jou daar alleen laten zeker? Wat als z'n vriendjes zich er ook mee hadden bemoeid, dan waren je oog en lip nu niet je grootste zorg,'' siste ze hem toe terwijl ze naar het kleine keukentje in de kamer stapte en een stuk keukenrol afscheurde. Deze maakte ze vochtig met wat lauw kraanwater en liep terug naar North. ''Hier,'' sprak ze op een nog steeds bitcherige toon terwijl ze de keukenrol tegen z'n lip aandrukte en geïrriteerd de andere kant op keek.

North wist niet zeker wat er gebeurde. Zijn hart schoot in zijn keel toen Arryn’s ijsblauwe ogen zich in zijn gifgroene boorden. Die ogen. Dat lichaam. Ze was gewoon werkelijk prachtig. Oké, waarom dacht hij dit soort dingen aan het begin van iets dat hoogstwaarschijnlijk een ruzie zou worden? Het was niet dat dat dingen makkelijker maakte of zo. Petal leek de korte aarzeling van zijn trainer op te merken en richtte zijn ogen met een vreemde blik op North. Hij besloot dat het tijd werd dat hij voor nu ook eventjes het hazenpad koos en ging snel naar het bed toe waar North op had gelegen. Met moeite klom hij op het bed en ging snel onder de dekens liggen. De Ivysaur had echt een gloeiende hekel aan ruzies en dat wist North hopelijk goed genoeg. ‘Ik wilde je alleen maar beschermen,’ zei North zuchtend. ‘Plus Petal en ik hadden alles onder controle.’ Dat kwam er een beetje arrogant uit, maar de arrogantie verdween al snel toen Arryn een stukje keukenrol tegen zijn lip duwde. En dat deed ze niet al te zacht. Geïrriteerd schoof North haar hand weg zodat hij het stukje keukenrol aan kon nemen en begon zachtjes over zijn lip te vegen. Het was slechts voor een klein deeltje gespleten en zag er waarschijnlijk erger uit dan dat het was, maar het deed enorm veel pijn. Ook zijn oog deed veel pijn. Na een korte stilte zuchtte hij. ‘Luister, het spijt me dat ik zomaar die badkamer in kwam zonder eerst te checken of er iemand stond. Ik zal het nooit meer doen,’ sprak hij. Hij ging een tikkeltje vermoeid zijnde naar de muur toe en leunde met zijn rug tegen. Zijn blik ging kort over Arryn heen en een lichte grijns kwam om zijn lippen toen hij zag wat ze aanhad. Heel mooi, hoor. ‘Leuke kleding heb je daar. Waar ken ik het toch van,’ zei hij. Er drong een kleine glimlach op zijn lippen gevolgd door een sissend geluid omdat lachen gewoon te veel pijn deed aan zijn lip. North richtte zijn gifgroene ogen op haar en wachtte op antwoord.

Ugh, waarom waren jongens toch altijd zo verwarrend. Het ene moment rennen ze als een dolle nidoran de douche binnen en het andere moment beschermen ze je en bieden hun excuses aan. De blondine aarzelde even, maar besloot zich nog niet over te geven en haar mond te houden. Haar blik viel op Petal. De arme pokemon kon duidelijk niet zo goed tegen prikkels en had zich onder de dekens verborgen. Met een blik vol medelijden liet Arryn zich op het bed zakken streelde de Ivysaur voorzichtig over zijn kop als een teken van sorry zeggen.
Helaas werd te relaxte stilte verbroken door weer zo'n mooie opmerking van North. De blondine lachte sarcastisch. "Wees deze kleren maar dankbaar. Ze lijken meer respect voor meisjes hen privé zones te hebben dan zekere anderen hier."

North wist niet precies wat hij voelde toen Arryn bij Petal ging zitten. De arme Pokémon had zichzelf verborgen onder de dekens. North wist dat hij dacht dat hijzelf en Arryn ruzie zouden gaan maken. Hij wist echter niet zeker of hij dat kon ontkennen, want zo leek het er inderdaad op dat ze ruzie zouden krijgen. Toch voelde hij een heel raar gevoel opkomen toen hij zag dat zijn Pokémon gestreeld werd door Arryn. Was het… jaloezie? Waarom zou hij jaloers zijn op zijn Pokémon? Omdat hij gestreeld werd door Arryn? Dat was gewoon belachelijk. Hij kende die meid nog niet eens heel goed. Hij had haar één keer in het bos gezien en had haar geholpen om terug naar de veilige stad te komen. Hij had haar vandaag tegen een groepje jongens beschermd, maar voor de rest kende hij haar nog helemaal niet. Hij rolde met zijn ogen toen ze haar woorden sprak. ‘Ik heb je al mijn excuses gegeven, ik ga het geen tweede keer doen,’ zei hij en hij merkte dat zijn stem nogal bot klonk. Hij besefte dat hij nog steeds met een handdoek en zijn blote borstkas voor haar stond, maar vond het niet nodig om een shirt aan te trekken. Het was harstikke warm en deze situatie maakte het er qua temperatuur niet veel beter naar. De bruinharige jongen keek de blonde meid even twijfelend aan. ‘En als je je zo ergert aan me, waarom ga je dan niet gewoon weg?’ Zijn stem klonk luchtig en hij probeerde zijn blik neutraal te houden. Hij probeerde zichzelf te troosten met het feit dat als ze weg was dat hij dan eindelijk kon gaan douchen.

North fronste kort met zijn wenkbrauwen toen Arryn aangaf dat het al goed was. Dat had hij zeker niet zien aankomen. Zijn gifgroene ogen bleven peilend op haar rusten, maar hij nam aan dat het goed was. Hij rolde met zijn ogen bij haar argument, maar besefte ergens wel dat ze een punt had. ‘Goed dan. Ik ga onze spullen van de badkamer halen,’ zei hij. Hij draaide zich om, opende de deur en liep vervolgens naar de gemeenschappelijke doucheruimte toe die zich tegenover zijn kamer bevond. Hij opende de deur en zag hun toilettassen. Hij fronste kort toen hij een setje kleren zag liggen dat vermoedelijk van haar was. Met een rood hoofd keek hij naar de BH die vlak voor zijn neus lag. Arceus, moest hij dat ding nu echt oppakken? Alsof het al niet erg genoeg was. Hij pakte het dan toch maar op en liep weer terug naar zijn kamer toe. Hij deed de deur dicht en smeet hun toilettassen op het kleine tafeltje dat zich in het midden van de kamer bevond. Vervolgens gooide hij het bundeltje kleren naar haar toe. ‘Hier heb je iets wat meer comfortabeler is,’ sprak hij. Hij liep naar de spiegel die aan de muur van de kamer hing en keek erin. Hij siste toen hij zag dat zijn oog goed blauw zag en ging verslagen op een stoel zitten die zich vlakbij hem in de buurt bevond. ‘Die jongens raken je trouwens met geen vinger meer aan. Daar zorg ik persoonlijk voor,’ zei hij en hij merkte niet dat zijn stem weer die kille ondertoon had die je niet gauw bij hem zou verwachten.

Als het even kon had North mee gegrijnsd met Arryn over wat ze had gezegd over zijn kledij. Hij zou het zelfs als een compliment opgevat hebben. Maar de kilheid die hij voelde had nog steeds erg veel vat op hem. Het liefste wilde hij die kamer verlaten, naar die jongens gaan en ze allemaal één voor één in elkaar slaan. Zijn oog en zijn gespleten lip bewezen echter dat hij zich voor nu beter even koest kon houden. Zijn gifgroene ogen keken zichzelf aan terwijl hij zachtjes met zijn vingertoppen op de gezwollen huid duwde. Hij draaide zijn hoofd met een ruk om toen hij Arryn hoorde praten en beet kort op zijn onderlip toen hij de twijfel in haar stem hoorde. Haar toon was heel wat anders dan die van daarnet. Het leek bijna niet meer op die van Arryn, op de Arryn die hij zover kende dan toch. Hij zette zijn kille gevoelens opzij, draaide zijn lichaam naar haar toe en liep vervolgens naar het bed waar ze op zat. Er was genoeg ruimte voor hun tweetjes om op te zitten en hij kon het ook voor elkaar krijgen om Petal vooral niet te pletten. ‘Hé,’ zei hij terwijl hij zijn handen voorzichtig op haar schouders legde. ‘Ik zorg er wel voor dat ze het geen tweede keer proberen, geloof me. Bij mij ben je veilig, dat beloof ik je.’ Zijn groene ogen keken haar zo geruststellend mogelijk aan en nu pas merkte hij dat hij zich wel erg dicht bij haar in de buurt bevond. Snel liet hij haar los en ging een beetje verzitten.