Imagine living like a king someday +Tawnee

Rustig bleef ze wandelen, gewoon, het was rustgevend ergens. Kort zuchtte ze even. Misschien moest ze nu echt tot het punt komen. "En wat denk je dan nu te doen?" Ze draaide zich wel meteen naar hem op en keek even naar hem. Kort twijfelde ze hierover, maar uiteindelijk opende ze toch haar mond. "Wa... Wat ben ik... Vergete?" zei ze even langzaam. Niet dat ze zelf kon zeggen wat ze was vergeten, maar hij misschien wel... Wie weet.

Meteen werd hij aangekeken, waar a er langzaam werd gevraagd dat ze werd vergeten. Hm, dat was hetgeen waarover hij had willen praten voordat die andere mannen kwamen ja. "Nog voordat we elkaar hadden 'ontmoet' in Kalos, konden wij elkaar al." Hij stoote even, om te bedenken hoe hij het volgende stuk ging verwoorden. "Dat was in Kanto, een jaar of twee, drie geleden." zou hij haar ook vertellen over wat ze toen hadden..? Nee, hoefde niet. "Nog een ander ding is, iets dat je me niet heel lang geleden heb verteld is dat je bij Team Rocket hoort." sloot hij af, als ze vragen had konden die gewoon gesteld worden.

"Nog voordat we elkaar hadden 'ontmoet' in Kalos, konden wij elkaar al." vertelde hij. Ja dat had ze wel vaag herinnerd, ja. "Dat was in Kanto, een jaar of twee, drie geleden." Kort knikte ze even naar hem, maar verder ging er niet echt een lichtje bij haar branden. "Nog een ander ding is, iets dat je me niet heel lang geleden heb verteld is dat je bij Team Rocket hoort." Wel meteen fronste ze. "Wat?" klonk er even. Wat was Team Rocket? Kort zuchtte ze even waarna ze haar ogen van hem afsloeg. "Wie is... De ro... rood haar... Jongen?" klonk er even kort vervolgens. Ergens kon ze zich vaag herinneren wie dat was... En wat ze hadden... Maar het was allemaal zo vaag.

Nadat hij klaar was klonk er een enkele 'wat', oke, nog even daar wat over gaan hitleggen dus. "Wie is... De ro... rood haar... Jongen?" Arceus, moest ze ook nog over dat gaan beginnen. "Als eerste; Team Rocket is een organisatie, welke zoch voornamelijk richt -voor zover ik het weet- op Pokémon stelen en zegt dat hun voor orde zorgen, niet echt bepaald het geval dat laatste ding. Team Rocket is nogal gehaat bij de meeste mensen, dus leden houden het meestal voor andere mensen geheim dat ze erbij horen." hij stopte even voor een adempauze, was best veel om in een keer te zeggen hoor. "Ten tweede; die jongen. Dat is August, hij is je vriendje." Ugh, Nathan walgde er al bijna van om enkel die naam uit te spreken.

"Als eerste; Team Rocket is een organisatie, welke zoch voornamelijk richt -voor zover ik het weet- op Pokémon stelen en zegt dat hun voor orde zorgen, niet echt bepaald het geval dat laatste ding. Team Rocket is nogal gehaat bij de meeste mensen, dus leden houden het meestal voor andere mensen geheim dat ze erbij horen." Kort fronste ze. Uh... En waarom maakte zij ook alweer een deel uit van dit hele Team Rocket ding? "Ten tweede; die jongen. Dat is August, hij is je vriendje." yeah, dat laatste wist ze... Soort van. Kort knikte ze even al fronsend. Dus haar broer wist hier ook niet over... Ze vroeg zich af wie dit allemaal wist tho... Daarna draaide ze zich echter weer om en begon ze terug te wandelen. Ze wilde heel graag water vinden, zodat ze haar handen kon wassen. "Ok..." klonk er echter nog even neutraal van haar. Eerst dat bloed eraf halen, dan zou ze pas zeggen wat ze wilde zeggen.

Zodra hij was uitgepraat werd er enkel fronsend geknikt, tja, Nathan zei enkel over wat hij al wist. Het was nog ergens dat hij het zich herinnerde waarom ze bij de organisatie wou, maar daar zou hij over gaan beginnen als ze ernaar vroeg. "Ok..." was het enige antwoord van Tawn, waarna deze wegliep. Een zuchtje kwam van de jongen, haar nakijkend hoe ze wegging. Geen idee hebbende wat ze ging doen.

Water, water, water... Kort zuchtte ze even waarna ze al snel even keek naar de paar huizen verderop. Nee, zou niet slim zijn daar naar binnen te gaan en te vragen naar enige manier van... Afkuisen. Al snel verdween ze dan ook ergens tussen wat bomen. Misschien... Een rivier? Geen idee. Kort haalde ze de Pokéball van Saiko boven waarna ze het ding eruit liet. Zoals gewoonlijk nam de Metagross alles razendsnel in zich op, meteen wist deze wat haar trainster wilde. Daarna draaide de Pokémon zich om. De grijze Pokémon was verdomd slim, dus die zou het wel weten. En dat was ook, want al snel hadden ze dat ding gevonden en kon het blonde meisje het bloed van haar huid halen. Kort slikte ze waarna ze dankbaar knikte naar de Pokémon en ze liet terugkeren. Vervolgens liep ze terug naar de plek waar de groenharige was, met heel rustige passen. Rustig keek ze hem even aan, waarna ze al snel zuchtte. Daarna keek ze even weg. "Hoe... Zit het me... Mneme?" klonk er even rustig.

Het duurde niet heel veel langer of de blondine kwam terug, nu zonder bloed op der gezicht. Er klonk een zucht van Tawnee. "Hoe... Zit het me... Mneme?" Ze had daar natuurlijk ook precies over moeten gaan beginnen he? "Een cadeau.." Hij wou er niet echt verder over gaan praten, dat was duidelijk. En nog, als ze over de Pokémon bleef praten zou er geen echt antwoord meer van Nathan gaan komen, een antwoord waar mensen echt iets aan hadden dus.

"Een cadeau.." wauw, wat was ie weer lekker droog bezig... Typisch. Ze zuchtte even en keek even schuin naar de grond. Dus... Kort knipperde ze enkele keer waarna ze een ball boven haalde en even zijn hand nam, om deze erin te leggen. "Ik... Uh... Wil... Sorry... zeggen," klonk er even. Yeah, het speet haar echt, om dit alles. Ze loste de ball en hand en keek hem daarna kort aan. Zo. Nu was het haar beurt even iets aan hem te geven. "... Be... Bedankt om er... Te zijn..." klonk er even traag, licht moeizaam. Ze lachte toch even zachtjes naar hem. Voor alles... Moest ze hem toch even gaan bedanken... Yeah.

Ineens klonk er van haar dat ze sorry wou zeggen, oke dan. Nu pas viel het de groenharige op dat ze een Poké ball in de hand had genomen. "... Be... Bedankt om er... Te zijn.." Eh? Een beetje van zijn stuk gebracht stond de jongen daar, oke dan, dat had hij niet verwacht. "Ehm, bedankt.." Oke, niet geheel zeker van waarom hij het nou precies had verdiend. Hij zei er geen nee tegen, het was gewoon eerder dat hij het echt totaal niet had zien aankomen.

Hm, hij leek het niet goed te snappen... Naja... Het kwam ook echt uit het niks voor hem, voor haar was het pure logica, omdat ze nu nog maar alles terug herinnerde. Hij was er immers ook heel de tijd bij geweest in het ziekenhuis... Ze had die brief nooit mogen schrijven... Zou hij dat ding eigenlijk gelezen hebben? "Ehm, bedankt.." klonk er. Ze grinnikte even. Daarna haalde ze haar schouders op. "Tja... Je... Uhm... Zorgt wel... wat... voor me..." zei ze langzaam met een zuchtje. Daarna keek ze hem terug aan en lachte ze even naar hem. Hij was meegekomen naar Hoenn voor der e, hoe je het ook draaide of keerde, hij was er altijd voor haar geweest... Jammer genoeg kon hij dat waarschijnlijk niet van haar zeggen... Maar dat betekende niet dat ze hem iets ervoor kon geven.

Er werd even gegrinnikt, waarna de blondine haar schouders ophaalde. "Tja... Je... Uhm... Zorgt wel... wat... voor me.." werd er langzaam gesproken. Kort glimlachte Nathan hierop. "Natuurlijk." sprak hij, alsof het iets vanzelfsprekend was in dit geval dan. Niet bij iedereen was hij zo, totaal niet hoor. Hij keek naar de Poké ball in zijn handen, wat zou er in zitten? Zou de jongen wel snel genoeg achter komen.

Nu lachte hij wel naar der. Ah, hij snapte het nu een beetje dat was wel iets goeds ja. "Natuurlijk." klonk er. Ze keek even naar de ball en zuchtte toen. Ergens vroeg ze zich af wanneer meneer haar Pokémon zou teruggeven. Hij wist verdomd goed over welk beest ze het zou hebben wanneer ze erover zou beginnen. Ze zou nog maar het woordje 'Mij' moeten laten vallen. Kort zuchtte ze even. Ze miste dat ding ergens wel... Zeker nu ze weer een beetje kon praten zou ze misschien het ding onder controle krijgen. Maar aan de andere kant, wie had haar dan in controle?

Er klonk ineens een kleine zucht van de blondine, waardoor de jongen even vragend zijn hoofd schuin hield. "Hm?" Klonk er van hem. Ach, als het niets bijzonders was merkte hij dat wel snek genoeg. Misschien dat hij ergens een vaag gevoel dat dat Nathan almwist waar het over ging, maar natuurlijk kon dat ook nog altijd verkeerd zijn. Naja, gewoon afwachten op antwoord was dat dan.

"Hm?" Klonk er even, waardoor ze kort naar hem keek. Ze haalde haar schouders op. Ze wist toch al wat zijn antwoord zou zijn tho... Kort zuchtte ze zachtjes waarna ze snel haar hoofd schudde. "Laat maar," klonk er even. Nu ze er eigenlijk zo aan dacht... Haar team werd klein, heel erg klein... Ze zou een paar Pokémon moeten nemen, maar de helft vond ze scary... Nuja, alleen Lawrence, maar die was dik had haar bang gemaakt voor alle andere POkémon die ze kon hebben. Ze had schijnbaar een verschrikkelijk smaak als het op dat vlak aankwam. Naja~