Imagine living like a king someday +Tawnee

Hij grinnikte geamuseerd bij het horen dat ze hem langer dan die dag kon. ja, dat zeker. Echter fronste hij wel even bij wat er daarna klonk, natuurlijk. Een kort gesnoof was te horen van de groenharige jongen. Pfft. "Gezien ik het niet weet tot hoeveel jij dingen weet, moet ik er nog wel even het een en ander gaan bij toevoegen." hij ging wat verzitten, zodat Nathan haar rcht in de ogen kon gaan kijken. "Nog voordat we in Kalos hadden ontmoet, konden wij elka-" hij werd onderbroken door ineens geschreeuw, wat ook nog van de richting opkwam waar de blondine de man eerder had neergeschoten. Oh, geweldig. Hij stond op, zonder zijn zin af te maken en ging richting die kant op, waar hij echter niet meer aan dacht was het pistool. Gewoon vergeten.

Hij moest even lachen, maar fronste echter even, waardoor haar interesse werd gewekt en ze hem even aankeek. Wat was er? "Gezien ik het niet weet tot hoeveel jij dingen weet, moet ik er nog wel even het een en ander gaan bij toevoegen." Opeens ging hij zo zitten dat hij haar aan kon kijken. Okay... Die ging opeens heel serieus doen... Ging dit over die val? Over dat moment? Uhm... Yeah... "Nog voordat we in Kalos hadden ontmoet, konden wij elka-" Een schreeuw klonk, waardoor ze even opkeek. Oh... dat lijk... Muk. Ze slikte even en keek even schuin naar het wapen dat hij had laten liggen... Kort slikte ze waarna ze het na enige twijfeling vastnam en even rustig haar handen erom klemde... Voor de veiligheid. Ze durfde echter niet recht te gaan staan zoals hij had gedaan. Geen idee waarom.

Hij had echt twee stappen, misschien drie die kant op gezet of er kwam een man of vjf aan. Wauw, had ook lang genoeg geduurd. Hun wapens. weinigs bijzonders, zaten in welk weval geen geweren tussen. Gelukkig, liever zat hij niet meer in zo een situatie als eerder. Dit was nu wel makkelijik te doen zolang als ze vuurwapens hadden, deze niet werden achterhouden, immers was het niet zo prettig om voor een onaangename situatie te gaan staan. Zelf pakte de jongen zijn mes er nog niet bij, eerst kijken hoe dit zonder ging lukken. De eerste man haalde meteen een vuist naar hem uit, welke Nathan net aan ontweek, om deze man vervolgens een stomp tegen zijn onderkaak te verkopen.

Even legde ze het ding tegen haar aan... Kort... Gewoon... Geen idee. Ze voelde zich wel nog veilig met dit ding in haar handen. Kort hoorde ze wat stemmen en nog wat. Ze slikte even en drukte zichzelf lichtjes overeind. Kort scande ze de situatie achter de steen... Hier kon niemand haar zien... Toch? Kort keek ze naar Nath, die net was begonnen met een gast in elkaar te slaan. Het was echter het volgende wat een snelle actie bij haar triggerde. Een man kwam echter aan met mes, via de achterkant van de groenharige, duidelijk uit op zijn leven. Wel meteen tilde ze snel het geweer op en schoot ze tweemaal... Ergens was ze echt heel kalm. De eerste kogel raakte de plaats rond zijn hart en de ander vond zijn weg hoger. Dit zorgde er echter voor dat ze werd ontdekt en duidelijk een soort woede veroorzaakte onder het volk. Kort slikte ze en keek ze even snel naar de mannen die duidelijk naar haar kwamen. Ze draaide zich meteen en zonder echt na te denken knalde ze de eerste neer... De tweede trok echter zijn eigen vuurwapen en toen werden Tawn haar ogen groot, schoot ze overeind en begon ze als een wilde te schieten. Geen idee hoeveel. Echter was het wel zo, dat hij niet langer leefde toen ze klaar was... wacht... Drie... Er waren er toch. Toen er echter iemand driegend een mes tegen haar keel hield, haalde ze paniekerig adem. De man pakte haar kin even vast en drukte haar tegen zich aan. Puur uit paniek liet ze het wapen los. Ze moest snel denke, niet te lang twijfelen hier. Ze draaide haar pols lichtjes en voelde het steentje even in haar hand, een korte beweging en hij was geactiveerd. Wel meteen liet ze haar hand lichtjes zakken, nog steeds het ding deftig tussen twee vingers houdend. Ze trok lichtjes haar hand terug en ramde toen het ding in zijn been, waardoor de man even verstarde van de plotste pijn. Tawn trok het giftige ding terug uit zijn been, waardoor hij lichtjes verzwakte en ze wel meteen het mes uit zijn handen wist te slaan met een slag van haar elleboog in zijn gezicht, gevolgd door een klop tegen de vingers. De gast zette een paar stappen naar achter. Echter draaide ze eerste het ding terug goed, het giftige wapen, voordat ze zich bukte en het mes van de grond pakte. Echter pakte ze ondertussen ook even het vuurwapen. Ze zette een stap naar voren en richtte wel meteen op zijn knieën met het pistool. Kort liet ze een kogel in elke knie gaan, waardoor de handen van de man van zijn gezicht naar zijn benen gingen en hij op zijn bek ging. Ze grijnsde lichtjes en gooide het vuurwapen wel meteen weg. Daarna schoot ze naar voren. Het eerste wat ze deed was het mes door zijn hand laten gaan, aangezien hij deze beschermend voor zich hield. Vervolgens trok ze terug en grinnikte ze even zachtjes waarna ze al snel het mes in zijn arm plantte. Vervolgens werden haar pupillen ietsje kleiner, een meer valse grijns op haar lippen. Ze trok terug en plaatste hem er opnieuw in, waarna ze even begon te draaien in de wonde. Snel keek ze hem recht aan... Kort grinnikte ze even zachtjes, maar al snel schoot het mes langs de recht van zijn arm, om zo eindelijk een weg te vinden uit zijn vlees. Ze had zo wel de ene arm uitgeschakeld. Vervolgens leunde ze wat naar voren en duwde ze het ding gevaarlijk tegen zijn keel aan. Zo bleeef ze even zitten, voordat ze terugtrok en kort even neutraal naar hem keek. Het gif maakte hem zwak... Zo'n dood was... Interessant. Maar het was niet leuk... Het zou hem suf maken. Echter keek ze nu even snel naar hem. Hij was al heel de tijd aan het kijken naar haar. Ze schreeuwde even luid en tilde haar beide handen op waarna ze het mes in een van zijn oogkassen ramde... Kort knipperde ze met haar ogen... Nu pas drong het tot haar door dat ze die gast dood had gedaan. Wel meteen werden haar pupillen nog een stukje kleiner. De neutrale uitdrukking op haar gezicht was nogal misplaatst. Echter trok ze het wapen al snel uit zijn hoofd, waarna ze al snel haar kop draaide, een valse grijns op haar gezicht. Dit was stiekem erg leuk. Haar ogen zochten snel het gebied af en voor ze het wist spotte ze iemand, niet zo ver. Een jong meisje, vast niet zoveel ouder dan zij was. Echter was dat niet hetgene waar ze aan dacht. Ooggetuige. Moest. Dood. Bij die gedachte verscheen een nog valsere grijns op haar lippen. Onnatuurlijk snel kwam ze al draaiend overeind en schoot ze snel op het verstijfde kind af. Echter had ze ondertussen ook al lekker het vuurwapen van de grond kunnen halen. Nog voor haar doelwit zich kon omdraaien en zich uit de voeten kon maken, tilde ze dus deze hand op en schoot ze haar ene knie kapot. Zo viel zij op haar buik en niet veel later schoot Tawn op haar. Het mes schoot meteen in haar rug. Ze lachte even zachtjes en trok deze snel verder naar voren, waarbij het wijf even luid gilde. Echter stond dit Tawn helemaal niet aan en trok ze het mes er snel uit, waarna ze al snel het wapen in haar slaap ramde en haar zo stil kreeg. Wel meteen grinnikte ze zachtjes. Ergens was ze niet van het besef, aan de andere kant wel... Geen idee wat dit was. Ze trok het ding er terug uit en keek terug op. Nog steeds met dat valse, gestoorde gezicht van der. Kort gleden haar heel kleine pupillen heen en weer. Haar lijfje trilde echter hevig. De adrenaline die momenteel door haar schoot zorgde ervoor dat ze geen last had van de oude wonden. Haar ademhaling nog steeds gehaast. Maar al snel barstte ze even in lachen uit. Ze wist niet echt waarom, ze vond dit gewoon even heel erg hilarisch. Echter viel al snel het mes uit haar handen en veranderde de lach in een bang gezicht. Arceus... wat had ze gedaan...

Net op het moment hpdat Nathan het eerste persoon had neergeslagen, waardoor deze nu op de grond lag klonken er ineeens van achter hem schoten. Eteen draaide Nathan zich om, om daar te zien hoe er eentje van achter hem probeerde te besluipen, al lag deze nu dood op de grond. Zijn ogen ging naar de plek waar Tawn hoorde te zijn, om haar daar in de buurt aan te treffen met het pistool in zijn handen. Nu leken de mannen de aandacht op de blondine gefixt te hebben, al had Tawnee al de eerste neergeschoten. Ergens was het nogal moeilijk te geloven, dat dit de Tawnee was die vroeger geen mens ging doden, maar nu. Ze leek het in alle kalmte te doen, alsof het niets was. Oke, zelf deed Nathan dat ook, maar als hij het wel van iemand niet had verwacht, zou het van haar zijn. Nog eentje werd er neergeknald, echter werd het meisje daarna en mes tegen de keel gehouden. Maar, nog voordat Nathan echt kon gaan reageren leek de man ergens van verstard van te zijn, wat het ook was, snel leek ze haarzelf er wel uit bevrijd te hebben, dat was nog wel mooi. Hij lette niet meer op haar daarna, gezien Nathan ook al werd aangevallen, nee, de tijd stond zeker niet stil. Gezien het andere persoon een wapen leek vast te hebben, een klein zakmesje om preciezer te zijn, haalde de groenharige ook maar de zijne erbij. Nog voordat de man ook maar iets kon doen gaf de jongen deze een klap tegen zijn slaap, om vervolgens het mes in zijin nk te steken. Een soort van soppend geluid was te horen toen hij het ding eruit trok, bloed spoot zowaar uit te wond en ook vanuit de mond van de man. De ander viel vervolgens op de grond, het leven langzaam uit zich stromend. Het scharlaken rode bloed dat op het lemmet en een deel van het heft van zijn mes zat werd genegeerd, er waren wel belangrijkerder dingen dan dat, bijvoorbeeld ervoor zorgen dat de anderen ook werden uitgeschakeld. In een manier natuurlijk dat ze gewoon dood waren. Weer dwaalde zijn blik af naar Tawn, echter was de blondine niet op een plek waar ze eerder was, maar op de grond, een mes in iemand te steken. Te horen aan het gegil was dit persoon niet een van die mannen, alles behalve zelfs, het klonk min of meer als een vrouw. Was makkelijk te herkennen als ze gillen, gaf meteen gehoorbeschadiging namelijk. En het stopte arupt. Zonder enige twijfel liep Nathan richting haar, er was nog maar een man over, dat was zo wel met gemak gebeurd. Een gelach klonk, als dat van een gestoord mens, dat was gewoon de enige manier om het te beschrijven wat op ditzelfde moment te horen was. Hij was bij haar gekomen, het gelach was geminderd en toen kon de jongen het bange gezicht van de blondine zien. Hij zakte door zijn knieën, om daarna bemoedigend over haar rug te wrijven. Niet veel andeers dat hij echt kon doen, het was nu gewoon gebeurd.

Kort staarde ze even naar haar handen. Oh Arceus... Wat waren ze rood momenteel. Kortstondig slikte ze even. Waarom... Wat was dit? Haar ademhaling versnelde wat terwijl ze zichzelf tegenhield om niet te gaan janken. Kijk, dit was nu al de tweede keer dat dit gebeurde... Maar nu had ze wel degelijk iemand vermoord... Meerdere personen. Kort slikte ze. Toen ze echter een hand op haar rug voelde, verstijfde ze wat. Toen deze hand echter even rustig over haar rug leek te wrijven en niks ergs was, begon ze weer hevig te trillen. Ze wist niet wat dit was, maar het was doodseng... daar was ze heel zeker van. Kort staarde ze naar het dode kind die daar lag. Daarna zette ze even een paar passen naar achter, starend naar haar. Nog steeds kwamen er geen tranen, zoals ze verwachtte... "I... Ik..." klonk er moeizaam. Haar adem stokte even en ze slikte even langzaam. "Wa... Wat...?" klonk er vervolgens bang.

Er werden stappen naar achter gezet, waardoor Nathan ook wat mee naar achteren ging. "I... Ik..." klonk er enkel geschrokken, moeizaam van haar. "Wa... Wat...?" Klonk er, nogal bang. De jongen sloeg gewoon voorzichtig zijn armen om haar heen, zacht sussende geluiden makend. Hij wou nog wat gaan zeggende, maar wetende dat het waarschijnlijk nu, op dit moment niet echt goed ging vallen. Haar maar gewoon even rustig uit de schok halend. Ondertussen had hij natuurlijk wel zijn mes gevallen, was een stuk makkelijker zo namelijk, en veiliger.

Opeens kwamen er armen rond haar heen. Ze schokte ietwat terwijl ze bleef staren naar het lijk. Kort drukte ze zich trillend tegen hem aan. "How...." Klonk er even zachtjes... Maar dat ene woordje klonk zo zuiver aan dat het even onnatuurlijk leek uit haar mond. Kort slikte ze even en keek ze hem even kort aan. Ze wist echt niet wat ze moest doen nu. Kort sperde ze haar ogen wat wijder open waarna ze even kort koppijn kreeg... Althans, ze dacht kort, want het werd alleen maar heviger na die ene shock. Ze sloot haar ogen wel meteen en voelde haar benen trillen, alsof ze elk moment kon gaan inzakken.

Een enkele zachte 'How....' Was te horen. Zacht zuchtte hij, niet omdat het vervelend werd of dergelijke, maar gewoon voor iets anders. "Dat heb jij echt gedaan.." klonk Nathan's stem, nogal zachtjes. Rustig ademde hij in en uit, nog steeds de blondine in die omhelzing hebbend. Niet al te strak, als ze los wou kon dat met gemak namelijk.

"Dat heb jij echt gedaan.." Kort begonnen haar schouders lichtjes te schokken, maar toen keek ze toch lichtjes naar hem op, hij was immers nog steeds groter dan der. Ze haalde rustig adem... In en uit... Just... De koppijn zorgde ervoor dat ze zich echter snel benauwd voelde en even duwde ze zich snel uit zijn greep waarna ze even kort haar handen op haar hoofd plaatste. Wat een trekkend gevoel was dat nu weer. Het voelde heel herkenbaar... Alsof ze net een harde klap tegen haar hoofd had gekregen. Opnieuw en opnieuw. Het speelde zich weer af. "Nee..." zei ze zachtjes waarna ze door haar bene zakte en even op haar knieën bleef. Niet nog eens vallen, niet nog een klap.

Wat er dan ook nog meer moest gaan afspelen, het was zeker niet goed. Ze had haarzelf namelij losgeduwd en daarna had Tawn namelijk haar hander op haar hoofd geplaatst, nog een zachte 'nee' had geklonken. Geen idee hebben wat er aan de hand was, kon Nathan dus ook maar weinig gaan doen. "Wat is er.?" het was niet hetzelfde als dit, dat had hij wel door, het lag aan iets anders, maar was dat ene nou was. Tja, dat was nou een goede vraag zeg.

Ze probeerde kalm te blijven, maar damn... Deze pijn was gewoon... Zo bekend... dat het gewoon eng was. Ze schudde lichtjes haar kop en haalde even haar handen van haar hoofd af. Het gevoel bleef... Maar ze was nu eentonig. Misschien kon ze er wel even aan wennen. "Wat is er?" Klonk er. Langzaam keek ze op naar hem, waarna ze even voorzichtig knipperde. "Val... Klap... Val... Hard..." klonk er even vanaf haar kant, toch nog redelijk goed voor haar doen.

Wat later haalde de blondine haar handen van haar hoofd, om hem vervolgens aan te kijken. "Val... Klap... Val... Hard.." oh Arceus. Meteen wist hij waar ze het over had, "Geen zorgen, dat is nu niet." klonk hij rustig. Nee, echt gaan opletten was het dat ze niet meer van een klif ging vallen. Absoluut niet. Het zou ook echt niet meer goedkomen als dat ging gebeuren, ze bad nog geluk dat ze leefde. Dat was de situatie toen. Was hij niet gekomen.. Dan. Tja. Was ze dood.

"Geen zorgen, dat is nu niet." Klonk er... Wel... het voelde anders wel zo... Kort knipperde ze even waarna ze de pijn even lichtjes voelde wegebben. Ze slikte even voorzichtig en legde een hand op haar voorhoofd... NU zat haar hoofd ook lekker onder het bloed van die onbekende mensen. Ze sloot even haar ogen, de pijn nog steeds drukkend op haar. Echter leek ze nu alweer wat weg te gaan... Kort opende ze haar ogen weer waarna ze even naar Nath keek en langzaam overeind kwam. Rustig wandelde ze naar de plek waar het vuurwapen lag. Kalm bukte ze zich en nam ze het op. Met rustige passen stapte ze terug naar de groenharige, waarna ze deze al snel in zijn handen duwde. Vervolgens draaide ze zich om en begon ze gewoon te stappen... Geen idee waarom.

Zijn blik volgde de blondine toen deze ergens heen liep en wat van de grond leek te pakken, toen ze dichterbij weer was gekomen en het ding in zijn handen had geduwd merkte hij op dat het zijn pistool was. Snel checkte hij de munitie, om te zien dat er niets meer over was. Het huidige magazijn werd weggegooid, waarna hij er eentje uit zijn vest haalde en het ding weer in het pistool deed. Vervolgens liep Nathan maar de richting op waar Tawnee was heengegaan, snel was de groenharige al naast haar komen lopen. "En wat denk je dan nu te doen?"