Imagine living like a king someday +Tawnee

Hij moest enkel lachen. Wat was er zo grappig aan? Ze trok haar benen op en legde even haar voorhoofd tegen haar armen aan. Heel fijn Nath. "Klaar?" En dan deed hij eindelijk alles terug aan. Jezus... Gast... Ze was in een halve shock... Dan doe je niet zulke dingen. Straks mocht ze nog in shock afgevoerd worden naar het ziekenhuis... Brr... Liever niet tho. "Valt ook zo niet mee he." Ze schudde haar hoofd. "Gemee," klonk er even zachtjes. Ja, hij was heel gemeen.

Er klonk zachtjes dat hij gemeen was. De jongen lette er niet op en ging gewoon naast haar zitten tegen de steen, of ze het wou of niet. "Hoe kom je daar nou bij?" Vroeg hij, nogal droogjes. Toch was er een klein grijnsje op zijn gelaat te bekennen. Heh, hij had nog wel its anders grappigs, maar dan moest Tawn natuurlijk wel gaan meewerken, anders ging het niet lukken hoor, was de grap ef min of meer ook af.

Hij ging naast haar zitten, waardoor ze haar kop even lichtjes van haar armen haalde. Wut? "Hoe kom je daar nou bij?" Ze blies kort haar wangen op en murmelde even iets onduidelijk, ze had ook echt geen flauw idee wat het moest voorstellen of wat ze wilde zeggen. Daarna wilde ze hem weer even een klap geven tegen zijn wang. Enkel sloeg ze nu simpel haar arm naar hem uit, zonder echt op te kijken. Geen idee of dat wel slim was in deze situatie.

Weer werd haar arm naar hem uitgeslagen, waardoor de groenharige kort frosnte. Juist ja, wat ging ze nou weer doen? De blondine leek niet op te kijken, waardoor er een klein grijnsje op zijn gezicht kwam. Hij stak zijn hand uit, om de arm gewoon zomaar te gaan pakken en bracht het ding dichter naar zich toe. Doen? Het was ergens roch best wel raar om het te gaan doen. En het zou Tawn (alweer) vast en zeker een hartaanval geven, iets dat toch wel weer enorm grappig zou gaan worden. Nathan deed zijn mond open, maar niet om wat te gaan zeggen, totaal niet zelfs. Hij leunde wat naar voren, om daarna zijn tanden in Tawn's arm te zetten. Nom.

Toen hij echter opeens haar arm vast had sperde ze haar ogen open en keek ze snel naar hem. Opeens werden haar ogen nog groter bij het zien van wat hij deed. Mondje open en opeens. Ze sperde meteen haar mond op en tierde even luid. Wel meteen tilde ze haar andere hand op en sloeg ze keihard op zijn kop. Auw. Godver Nath, dat deed echt pijn. Ze sloeg nogmaals even echt hard in paniek op zien hoofd. "AF NA NIE AH BA NA!" Gilde ze even luid met tranen in haar ogen. Dit vond ze niet fijn nee.

Meteen kwam er een luid gegil, waarna hij vervolgens alweer op zijn hoofd werd geslagen. En bedankt he. Oke, hij vroeg er wel min of meer om maar toch. Hij had ondertussen al weer log gelaten en voog met zijn hand over zijn mond, het proefde nogal raar, eerlijk was eerlijk. "AF NA NIE AH BE NA!" Wat. Hij kon er geen woord van verstaan, voorlopig zou dat blijkbaar ook maar niet het geval zijn heh.

Hij loste al waardoor ze meteen haar hand terug naar haar bracht en even keek naar de afdrukken. Het zou even blijven. "JE GE ME BIJ AAH," gilde ze vervolgens even uit. Kort probeerde ze kalm adem te halen waarna ze haar arm naar hem draaide en zijn kwijl aan hem veegde. Iew. Ze probeerde kalm te worden en keek hem zelfs niet aan... Kort slikte ze even. Oh Arceus... Snel streek ze even over de nu droge arm. Ze keek zelfs niet op. "Ie leu zij," klonk er opnieuw. Jezus, als ze paniek was klonk ze wel een klein kind... LIke... Letterlijk.

Er werd weer wat onverstaanbaars gegild, heilige Arceus Tawnee. Kon je ook een keertje praten zonder dat iemand meteen doof werd? Blijkbaar niet. Hij fronste droogjes toen er wat aan zijn mouw werd afgeveegd. Juist ja. Nog werd er wat gesproken, geen idee waar ze het in godsnaam over had. "Ik versta er echt niets van." klonk hij, nogal droogjes. Was wel grappig heweest -voor hem dan. Wel was het natuurlijk minder dat hij vervolgens werd geslagen op zijn kop, maar toch.

Ze zuchtte even zachtjes en probeerde kalmer te worden. Adem in en terug uit. Gewoon denken om je woorden en ze dan rustig een voor een uitspreken Tawn... Kalm blijven, hij was maar aan het plagen met je... Ugh soms was hij echt een Seedot hoor. "Ik versta er echt niets van." Ze keek hem even aan. Je meent het. Kort haalde ze diep adem. Dan nog eens. "Nie..." Kort stopte ze en dacht ze even kort na. Goed, goed. "Leuk," zei ze voorzichtig, waarna ze hem droogjes aankeek.

Hij moest weer grinniken. Arceus, wat vond hij zo grappig dan? Zij vond het niet zo funny namelijk. "Neh, het was wel grappig." Uhum, nee. Kort keek ze hem een beetje boos aan. Meende hij dat nu? Ze was waarschijnlijk het meest goedgelovige kind dat er op deze wereld was, tuurlijk flipte ze dan. Kort leunde ze lichtjes naar hem toe en tilde ze even weer zijn shirt op. Kort liet ze haar blik naar de ijzeren plaat dwalen. Nee tawn, niet stout zijn, af. Kort tikte ze even tegen de plaat aan, daarna balde ze haar hand tot een vuist en sloeg ze er keihard op, waardoor er meteen pijn in haar hand kwam en ze alles loste en even mistroostig over haar hand wreef, auw. Daarna keek ze terug naar hem, een wenkbrauw optrekkend. "Je raar," zei ze ze even. Nee, dat was het niet. "Je ben raar," yes.

Ineens werd zijn shirt weer opgetild, waarbij hij fronste. "Wat doe je?" Vroeg Nathan nogal droogjes. Er werd tegen het ding getikt, waarna de blondine er ineens tegen sleog een hol geluid klonk. Hij was raar. Niet echt dat de groenharige jongen daar wat tegen kon zeggen, gezien de blondine wel gelijk had, maar toch. "Hoezo ben ik dan raar?" tja, genoeg antwoorden waren daarvoor beschikbaar, al zei Nathan het zel.

"Wat doe je?" Hm, als hij dat nog niet door had was hij echt goed bezig zeg, heel erg goed bezig zelfs. Ze zuchtte even. "Hoezo ben ik dan raar?" Kort trok ze nogmaals haar wenkbrauw op. Meende hij dit? Serieus? "Dat," zei ze even ze sloeg even tegen zijn borstkas waardoor even weer datzelfde geluid klonk. "De res ben va je gewoon," Ah die zinnen klonken al een stuk beter. Daardoor moest ze toch even schuin naar hem lachen, licht trots. Kijk, ze kon het wel~

"Dat," klonk er als antwoord van Tawnee, waarna ze tegen het ding op zijn bostkas sloeg. Touché, niet ieereen droeg zo een ding, beter gezegd, niemand behalve hij. Maar tja, het was niet dat hij nou bepaald normaal was in zijn hoofd, dus het kon gewoon. "De res ben va je gewoon." Nathan kon er eerlijk gezegd geen enkel woord van verstaan, zo wel, was de hele zin niet echt bepald logisch. "Wat..?"

"Wat..?" Opnieuw zuchtte ze even waarna ze hem even schuin aankeek. "Ken je goe... Langer dan..." Oh Arceus, nu kwam iets moeilijk. "Vandaag," klonk er moeizaam waarna ze even opgelucht zuchtte. Kort slikte ze even waarna ze kort haar blik van hem haalde. "Ben de res..." Okay stop... "Rest," zo dat was mooi gedaan. "Va je gewo," klonk er even waarna ze terug haar ogen sloot. Ze kende Nath inderdaad best goed. Of dat iets goeds was... was een heel ander verhaal.