I'm just living on a prayer

Een, twee, drie. Ze sloeg even keihard tegen een boom aan met haar vuist. Een kap over haar kop heen getrokken. Ze nam een stap terug en zuchtte even terwijl ze naar een wondje op haar vuist keek. Voor de zoveelste keer leek haar hand het niet aan te kunnen, dat was een iets. Ze was gewoon zodanig teer aan haar handen. Nou tja, haar handen stonden wel vol van wonden van het werk in het labo, maar dat was anders. Ze strekte zich even uit en draaide zich om naar KIdo. De Aggron keek even neer naar haar trainster en kalm wandelde ze richting de steel type Pokémon heen om haar even te aaien over haar rug. "Er is hier niks te doen, ze zeiden dat er iets te doen was hier!" ze gromde even zachtjes en sloeg even zachtjes tegen de metalen platen die de huid van Kido opmaakten. Tja, wat kon je eraan doen? "En dat brave gedrag ben ik zo zat! Wat is dit!" De grote Pokémon knipperde even bezorgd, maar gaf geen weerwoord, enkel een beschermende staart werd rond haar geslaan. Ze sloeg teveel naar haar Pokémon. Maar de enigste die het niet leek te raken waren haar steel types, haar beste maatjes, de enigste die naar konden luisteren. Misschien was het beter als alles van staal was en niks echt. Gvd.

-Open