Zweet liep van zijn voorhoofd. De spanning was te snijden in de lucht. Een zachte wind deed de bladeren ritselen. Zijn lichaam was helemaal opgespannen als hij de Zigzagoon aan staarde. Dit gevecht was al een tijdje bezig. De wilde pokémon wilde zich niet gewonnen geven. Shrew was aan het hijgen. Zijn pokémon was ook aan het einde van zijn krachten. 'Ik moet opschieten en het afmaken.' Hij wilde Shrew niet te veel druk op leggen. De pokémon had al veel gedaan vandaag. Veel gevechten en nu, nu was Shrew moe aan het worden. Het was niet de bedoeling geweest om nog een ander gevecht aan te gaan. Maar deze Zigzagoon was ut het niets opgesprongen. Zijn handen vormde lichte vuisten. Hij had er vertrouwen in dat Shrew dit kon winnen. 'hou nog even vol.' Pokémon en pokémon gevechten waren nieuw voor Ace. Voor dat hij een paar weken geleden was vertrokken op zijn reis had hij nauwelijks interesse gehad voor beiden. Maar Shrew had zijn leven veranderd en daar was hij dankbaar voor. Dus in ruil daarvoor wou hij de kleine Sandshrew sterker maken. Hij slikte even en op dat moment vloog de Zigzagoon terug af op Shrew. "Ontwijk!" Het ging zo snel dat hij nauwelijks de tijd had om dat te zeggen. Maar Shrew haalde het voor elkaar om de Tackle van de Zigzagoon te ontwijken. Ook al was het net op het nippertje. 'Yes!' Nu moest hij snel zijn. Terwijl de Zigzagoon nog tot stilstand moest komen en zich omdraaien schreeuwde Ace zo wat naar zijn pokémon. "Gebruik je fury cutter!" Zo snel als hij het gezegd had. Stormde zijn Sandshrew snel af op de Zigzagoon. Die zich net omdraaide op het moment dat Shrew aanviel. De Zigzagoon gaf een schrille kreet en viel op de grond als Shrew terug sprong. Het lichaam van beide pokémon trilde door de inspanning. Zigzagoon stond langzaam weer op. Maar leek er genoeg van te hebben en met een grom liep de pokémon weg en verdween tussen de struiken. Voor een moment leek alles stil te staan als wat er net gebeurd was nog door Ace moest door dringen. "Het is je gelukt Shrew!" Hij sprong gelukkig in de lucht terwijl hij naar zijn pokémon lachte. Shrew zijn ogen leken te glanzen terwijl hij naar zijn trainer keek en gelukkig naar hem toe rende. Shrew sprong in zijn armen. Waardoor hij zijn even wicht verloor en op de grond viel. Maar veel kon het hem niet schelen. Hij knuffelde zijn pokémon. "Je hebt het echt gedaan Shrew! Ik ben trots op je." Hij lachte nog wel een tijdje voor hij rechtop zat en over zijn pokémon keek. Een meer bezorgde blik kwam in zijn ogen. Shrew had well een paar krassen opgelopen. Snel zette hij zijn pokémon neer. Voor hij door zijn rugzak begon te rommelen en een doek nam en daar wat water op deed. Voor hij de krassen er mee begon te deppen. Shrew keek hem aan met dankbare ogen. Ja Ace wist dat water niet veel zou helpen. Maar hij wist niet wat hij anders kon doen en een Pokémon Center leek ook niet echt ergens dicht in de buurt te zijn. Maar al snel leek Shrew weer te blinken. Met een zucht ging hij op zijn rug liggen. Ja de zon was al aan het zakken en het leek er op dat ze vannacht hier zouden gaan kamperen. Een glimlach speelde om zijn lippen. Hij zou nog wat verder kunnen gaan. Verder langs de weg. Maar ergens was hij te lui om nog op te staan. "Laten we hier blijven Shrew." Hij keek naar zijn pokémon die naast hem was gaan zitting. Shrew knikte even en de ogen van de pokémon gingen weer terug naar de lucht. Als ze lang genoeg wachtte dan zouden ze snel genoeg de sterren hemel kunnen zien.
