{Ranger quest} We going to let it burn burn burn

Hoelang is hij nou Ranger? Twee dagen? Zoiets? Hij wist nog dat hij zich met knikkende knieeën had aangemeld, brr. Jason liep rustig weer de Rangerbasis binnen toen er een begeleider naar hem toestapte. "Ah, Jason." sprak hij met een glimlach. Jason glimlachte terug, Leon keek vrolijk naar de begeleider. "Goedemorgen," zei Jason beleefd tegen de man. Hij knikte even naar hem, "Leon heeft er zin in hm?" Jason keek even glimlachend naar beneden naar zijn partner. "Jazeker! Hij heeft er altijd zin in!" zei hij waarna hij weer terug keek naar de begeleider voor zich met een glimlachje. "Oh ja, dat is waar ook." mompelde de man meer tegen zichzelf dan tegen hem. "Wat is er?" vroeg Jason hem meteen, waardoor hij even naar hem keek. Licht inspecterend. "Ja.. Ja dat kan ik doen.." mompelde hij weer tegen zichzelf. Jason besloot maar gewoon stil te zijn, als hij iets wou zeggen kwam dat vanzelf wel. "Ik heb een ranger nodig die een man kan helpen, hij heeft een spier verrekt bij het opruimen in de schooltuin en kan de overige bladeren niet weghalen." Jason knipperde een paar keer, alsof hij het niet kon geloven dat dat een hint was voor hem om erop af te gaan. "Zijn jij en Leon beschikbaar?" Jason knikte meteen, natuurlijk was hij er klaar voor! "Mooi, dan heb je nu officieel je eerste quest!" Oh my Arceus. Jason knikte even waarna hij naar Leon keek. "Nou jongen, klaar voor onze eerste quest?" vroeg hij aan zijn Litleo terwijl hij erbij neerknielde. De Litleo maakte een vrolijk geluidje, voordat hij zijn kopje tegen Jasons hand aan duwde. Jason glimlachte even naar de Litleo waarna hij naar de man keek. "Dank u wel, dan ga ik nu!" zei hij waarna hij de man een hand gaf en weer naar buiten liep.

Jason had vol moed zijn eerste quest aangepakt bij de rangerbase in Petalburg city. Een man die zijn rug had bezeerd had hulp nodig bij het opruimen van bladeren in de schooltuin. Met Leon zou dat een makkie worden, het opruimen van een grote hoop bladeren. Leon liep te springen, klaar voor zijn allereerste quest. Jason moest lichtjes lachen om de Litleo. Ja... Om de Litleo te kiezen was de beste keuze ooit. Hij kon gewoon niet zonder de kleine, al was hij al wel een stukje sterker geworden dan ooit te voren. Jason had hem zelfs Flamethrower kunnen leren; de perfecte move voor deze opdracht eh? Het duurde niet lang voor Jason in zijn groene ranger outfit in de schooltuin kwam. Jason liet zijn ogen even rond gaan, "Oh, gelukkig, ranger!" Een man kwam naar hem toestrompelen, zijn hand op zijn rug geduwd. Jason snelde naar de man toe en ondersteunde de man een beetje, "Gaat u maar zitten, het zal in no-time opgelost zijn meneer." sprak Jason met een glimlachje. De man knikte dankbaar naar Jason, waarna hij op een bankje in de buurt ging zitten. Oke, mooi. Jason wenkte de litleo mee, dieper de schooltuin in, om de bladerhoop te zoeken.

Het duurde wel even om dit te vinden, maar het was hem toch gelukt om te vinden. Een weglopende Litleo was ook niet erg handig als je iets aan het zoeken was. Jason keek even grommend naar de Litleo, die weer wou weglopen. Leon keek even verbaasd naar Jason, waarna hij zich leek te beseffen dat hij hier moest blijven. Alsof hij dacht; 'Oh ja, ik moet hier een taak vervullen!'. Leon liep altijd weg, dat was de enige nadeel aan hem, maar het was een lief ding waar je op kon vertrouwen. Tenminste, meestal wel. Jason zuchtte even waarna hij naar de bladerhoop keek. Ja, dat waren veel bladeren. "Leon," sprak hij wenkend naar de Litleo. De Litleo kreeg een hele vrolijke uitdrukking op zijn gezicht, waarna hij aangehupst kwam. De Litleo was altijd wel in om dingen te doen, natuurlijk. "Zie je die bladeren, Leon?" vroeg hij aan de Litleo, die hevig begint te knikken. "Flamethrower," Sprak hij op een kalme toon tegen de Litleo, die een keer enthousiast knikte en naar de bladerhoop hupste.

De Litleo ging iets wijder staan, zodat deze steviger op de grond stond. De Litleo ademde diep in en toen deze uitademde kwam er een grote... tja.. vlammenzee uit de mond van de Litleo. Er kwam een grote vlam, zelfs Jason moest even zijn armen voor zijn gezicht houden om de hitte niet direct in zijn gezicht te krijgen. Het duurde niet lang totdat de blaadjes zowat waren weg gebrand en Jason zijn armen weer voor zijn gezicht weg kon halen. Jason glimlachte breed, nice. Nice. Jason knielde neer en spreidde zijn armen. "Kom maar maatje!" riep hij naar de Litleo, die liet dat hem geen twee keer zeggen. De Litleo sprintte richting zijn trainer en net op het moment dat hij sprong richting Jason ving hij hem op en sloot hij zijn armen om de litleo heen. Jason glimlachte, terwijl de kleine Litleo allemaal vrolijke geluidjes maakte. "Goed zo maatje, dat was een hele mooie Flamethrower!" complimenteerde hij zijn lieve Leon, die tegen zijn borstkast kopjes aan het geven was. Jason aaide de Litleo even over zijn kopje, toen hij besefte dat hij maar voor de zekerheid het overige kleine vuurtjes maar zou moeten uit gaan trappen, voor de zekerheid, weet je wel. Voordat hij opeens de hele Schooltuin in de vlammen zou zetten... Yeah.. Dat zou niet goed zijn voor zijn opleiding.. hahah.. Oke, nu maar snel doen. Jason zette de Litleo rustig op de grond, waarna hij opstond en richting het net in vlammen-gezette overgebleven bladerenhoopje liep. Oftewel, een paar zwarte blaadjes nog waarop Jason eerst nog op ging stampen zodat deze echt uit waren en vervolgens Leon wenkte. Hij legde de overige blaadjes op een klein hoopje, zodat hij zijn quest écht goed zou doen. "Ember. beval hij Leon, die een klein vlammetje op het kleine hoopje bladeren los liet. Jason wreef in zijn handen met een voldane blik op zijn gezicht. Zou dit dan Mission complete zijn?

Nou, nu deze klus ook weer was geklaard was het ook weer goed. Echter begon Leon met grommen, waardoor Jason fronste. "Leon, wat is er?" vroeg Jason fronsend, waarna hij een 'niet-zo-lieve' Sewaddle zag. Leon, die gewend was om pokémongevechten te doen maakte zich al klaar om een Flamethrower te doen, echter kon Jason nog net tussen hem en de Sewaddle staan. "Leon, nee." sprak hij rustig tegen de Litleo. "We zijn nu iets anders aan het doen." mompelde hij rustig tegen Leon. Jason haalde uit zijn zak een berry, terwijl hij ging knielen. Hij keek rustig naar de Sewaddle, die nog steeds ieder moment kon aanvallen. Hij rolde rustig de berry naar de Sewaddle, die deze rustig begon te eten. Jason stond glimlachend op, waarna hij naar Leon keek. "Kijk, zo kunnen we het beter oplossen." zei hij met een glimlach. Echter voelde hij opeens iets snijdends in zijn been, waardoor hij ernaar greep en bloed voelde. What the muk? Jason richtte een blik op de pokémon, die nieuwe bladeren omhoog haalde. Damn, Razor leaf. Jason bukte net en dat was maar goed ook want anders had hij die bladeren tegen zijn gezicht gehad; pfoe. Jason keek zuchtend naar de Sewaddle, zou hij zijn styler moeten gebruiken? Vast niet. Jason keek peinzend naar de Sewaddle, so.. wat nu? Leon gromde terwijl hij dichterbij kwam, maar Jason hief zijn hand omhoog, waardoor de Litleo weer een paar stapjes naar achteren deed, een beetje teleurgesteld. Jason zuchtte waarna hij weer neerknielde. "Sorry ... ventje voor het vernietigen van je huisje. Ik kan je wel helpen om een nieuw plekje voor je te vinden?" De Sewaddle keek hem even minachtend aan, waarna hij blijkbaar besefte dat het beter was voor hem om dat te doen. Jason rolde weer een berry naar hem toe, de Sewaddle at deze rustig op, waarna deze nog ietwat nors naar Jason keek. Eh, fijn.

Jason besloot om eerst nog langs de meneer te gaan, zodat deze ook naar huis kon gaan. "Meneer, het is geregeld hoor. Moet ik u nog begeleiden naar huis?" vroeg Jason beleefd aan de man die meteen zijn hoofd schudde. "Oke meneer, voorzichtig naar huis." zei Jason waarna hij knikte naar de man en weg liep, de Sewaddle op een afstandje volgend.

Jason liep even zijn kamer in, om een doos en een deken eruit te halen. Hij kwam terug en begon de doos open te maken en er een ingang in te maken, waar hij de deken inlegde en deze buiten neerzette onder een afdakje. "Kijk eens?" zei Jason ietwat trots terwijl hij het los liet en terug stapte. De Sewaddle bekeek het even goed, maar besloot er uiteindelijk in te liggen. Jason legde er nog een paar berry's bij, waarna hij naar de sewaddle zwaaide. Zijn eerste quest was voltooid én hij had een pokémon geholpen die niet ... tevreden was! Best wel geslaagd, hm?