Vacation.. or something

Silvester keek naar zijn trainer, het meisje was bezig met inpakken en zelf voelde hij ook wel wat kriebelen in zijn buik. Vandaag zouden ze naar Hoenn gaan, ze zouden Kalos achter zich laten en een maandje het land uit gaan. Hoenn moest een heel mooi gebied zijn, een plek voor vakantie, al was er ook een league te doen. Niet dat zij daar aan deden, zelf vond de Pidgeot het ook maar onnodig, wat zei een badge over je kunnen als trainer? Er waren genoeg mensen die geen van die glimmende dingen hadden en toch aanzicht. En Mabel wilde het niet doen, vooral met die angst. Silvester zuchtte even en dacht aan het kleine meisje wat hij had leren kennen, ze was ook bang voor hem geweest. Maar dat ze hem nu vertrouwde bewees maar weer dat die angst voor pokémons niet onmogelijk te overwinnen was. Nu nog een volgende pokémon vinden die haar kon laten inzien dat ze echt niet zo eng waren, het meisje wilde ook wel van de angst af, maar makkelijker gezegd dan gedaan, jammer genoeg. Mabel pakte net het laatste ding op, de EHBO doos, en stopte het in haar tas. Silvester keek zijn trainer lief aan en vloot zachtjes.
Mabel keek op, Silver was behulpzaam geweest toen ze was begonnen, maar met de laatste dingen kon hij niet helpen, dozen en zo. “Klaar om te gaan? Onze boot vertrekt in tien minuutjes,” het meisje keek haar pokémon aan. Silvester knikte en boog zich voorover om de de tas aan te nemen. Mabel deed haar tas rond de Pidgeot, haar arm kon nog niet zulke zware lasten hebben, en maakte zich klaar om te gaan. Ze ging met haar pokémon naar onder en gaf de sleutel af aan de balie. De zuster nam het ding aan en wenste ze nog een goede dag. Mabel knipperde even met haar ogen, het licht was wat feller hier, en liep het daglicht in. Met de Pidgeot achter haar liep ze richting boot, Silvester keek wakend rond en hield ondertussen zijn trainer ook in de gaten. Het meisje liep de juiste boot op, ze had het vast drie keer gecheckt, en ging op de voor steven staan. Silvester ging naast zijn trainer staan en legde de tas op het dek. “Bedankt,” mompelde Mabel met gesloten ogen, de zeelucht was overal, best verfrissend als je de zee nog nooit had gezien.

De boot was al een tijdje onderweg, Mabel stond bij de rand, niet iets wat ze normaal deed, maar nu had ze iets om naar te kijken. De angst in het water te vallen was er wel, maar het vertrouwen dat Silver haar er uit zou halen was sterker. Het meisje keek dan ook naar de vogel. Silvester vloog over de oceaan, de aanblik van de Pidgeot was al indrukwekkend genoeg om bewonderend te staan kijken. Dromerig keek Mabel naar haar pokémon, als ze niet gewond was geweest zou ze met hem mee vliegen. Op de rug van de Pidgeot zitten en zich laten dragen door de wind. Een geweldig gevoel, een soort vrijheid. Dichter dan dat konden mensen niet bij vrijheid komen, jammer dat ze niet konden evolueren zoals pokémons en vleugels konden laten groeien. Silvester slaakte een kreet en vloog weer dichterbij het dek. Netjes lande de Pidgeot in het midden, waar plek voor hem werd gemaakt, en keek zijn trainer aan. Mabel liep naar de vogel en streek zachtjes over zijn natte, zachte veren. “Laat me alsjeblieft niet in de steek, nooit,” fluisterde ze de Pidgeot toe, ze had even een moment gehad waar ze terug dacht aan de koude Pidgeotto die ze een tijdje had gehad. Silvester maakte een zacht, liefkozend geluid en drukte zich zachtjes tegen zijn trainer aan. Mabel sloeg haar armen om de pokémon en sloot haar ogen, dat ze Silver terug had.. de opluchting was zo groot geweest. Maar het besef was later gekomen.
“Ik geloof dat Hoenn al in zich komt,” Mabel stond aan de voorkant van de boot en keek naar de vlek die straks Hoenn zou worden. Silvester keek ook, met zijn Keen Eye had hij een veel beter zichtveld, en maakte een enthousiast geluid. De trainer van de pokémon glimlachte en keek even opzij naar de vogel. “We kunnen zo veel doen, wat dacht je van Mt. Chimney of Meteor Falls? En er moet een museum zijn en de Sky Pillar,” ze zuchtte en droomde even weg. “Maar we beginnen natuurlijk in Littleroot, jij vliegt me er wel heen hé?” Silvester knikte en keek zijn trainer met zachte ogen aan, Hoenn zou leuk zijn om even heen te gaan. Even een maandje uit Kalos en misschien konden ze terug komen als ze door Kalos waren gegaan. En misschien vond het meisje hier wel iets tegen haar fobie, misschien. In elk geval zou ze leren zwemmen, dat had ze hem en zichzelf beloofd. Met zijn blik op het meisje droomde de Pidgeot zelf even weg, wie weet wat Hoenn hun zou brengen.
Aan de steiger van de boot kwam Mabel van het schip, Silvester stond voor het meisje en had de tas weer om. Hij zou met alle liefde het ding voor haar dragen. De Pidgeot keek even rond, ze waren nu vooral in het havendeel van de stad. Mabel had zelf ook gekeken en liep resoluut een richting op. Richting pokécenter, want daar konden ze wat eten en plannen waar ze vervolgens heen gingen. “Wat denk je Silver, we kunnen nog naar het museum, het is pas één uur,” aangezien ze een hele vroege boot hadden gepakt was er nog tijd zat om dingen te doen. “We kunnen morgen naar Littleroot reizen en vandaag nog hier rondkijken in Slateport,” Mabel keek om zich heen, Slateport was vooral de havenstad waar de boten uit andere regio’s aankwamen, je kon iedereen hier tegenkomen. Mensen uit de meest verschillende regio’s. Altijd interessant die te ontmoeten. Silvester zei opeens iets waarschuwends. Mabel keek verbaast voor zich uit en kon nog net stoppen. Ze was bijna tegen iemand aan gebotst. “Sorry,” terwijl ze haar evenwicht probeerde te bewaren keek ze het meisje aan. Silvester kwam naar voren en keek half bezorgd en half geamuseerd naar zijn trainer, dit was lang niet de eerste keer.

Mabel glimlachte, in elk geval was er geen probleem. Silvester boog zich nieuwsgierig naar voren en slaakte een vrolijke begroeting. "Toch moet ik beter uitkijken," zuchtte ze tegen het meisje. "Het zou niet de eerste keer zijn dat ik tegen iemand aan bots." Wat vrolijker keek Mabel weer op, ze verheugde zich al op Hoenn. Nieuwe regio, nieuwe ervaringen, nieuwe dingen. Alles nieuw. Zo'n vakantie leek leuk. "Ik ben net nieuw in Hoenn, hopelijk begint mijn reis niet met tegen andere aan botsen," zei ze met een grijnsje tegen het meisje. Silvester ging zitten en wachtte geduldig op zijn trainer, de Pidgeot kon toch lekker wegdromen in de zon. Mabel keek even naar de vogel en richtte zich weer tot het meisje waar ze bijna tegenaan was gelopen. Ze moest echt eens leren opletten on haar omgeving, tegen mensen aanlopen was geen goede gewoonte en ze kon het zichzelf vast afleren, net zoals van trappen vallen. Want dat had ze ook al zeker twee jaar niet meer gedaan, het was een kunst om onhandig te zijn, maar nog moeilijker dan dat af te leren.

"Ik kom uit Kalos," antwoordde Mabel, ze keek even naar de boten. Jep, en ze was niet van plan binnenkort terug te gaan, in een maandje of zo, dit was een soort vakantie. Nu ze klaar was met school en zo.. eigenlijk onbegrijpelijk dat ouders hun kinderen lieten reizen vanaf hun 10de, dan waren ze toch nog helemaal niet goed voorbereid op de wereld. Met 10 kon je klaar zijn met school, maar als je dan klaar was met reizen en je een baan moest zoeken, tja, dat werd lastig als je alleen de basisschool had gedaan. Raar dat de middelbare niet verplicht was. Een Skitty kwam tevoorschijn en liep richting Silver, Mabel zette een paar passen uit de buurt van de twee pokémon. Silvester deed zijn ogen loom open en bukte zich naar de schattige poes. Vriendelijk keek de grote vogel de Skitty aan, Silver vond het altijd wel leuk nieuwe pokémons te ontmoeten. Mabel keek naar de twee en hield zich op een metertje afstand, ze moest nog een laaaange weg qua fobieën, maar zwemmen ging ze wel leren. Hopelijk. "O, ik ben Mabel," stelde ze zichzelf voor na even stil te zijn geweest. "En dat is Silvester."

“Dus ben je een trainer of?” Mabel dacht kort na, was ze een trainer of niet? Aan de ene kant wilde ze geen gevechten aangaan met andere mensen, maar aan de andere kant.. normale mensen hadden geen mega-able Pidgeot. "Ik zie mezelf niet als trainer," antwoordde ze nadenkend. "Ik doe geen gyms of zo, ik ben gewoon reiziger." Mabel glimlachte en keek even naar de stad, reiziger was goed genoeg voor haar. Reizigers met pokémon, en dat was vast 99%, waren geen trainers, maar konden wel vechten. Het was nogal ingewikkeld. "En jij? Ben jij wel een trainer?" Vroeg het meisje nieuwsgierig aan Leah, ze had Lolly, grappig naam voor een Skitty, maar misschien had ze ook wel meer pokémon. Misschien waren ze nog maar net begonnen aan hun reis, toen zij met Silver van huis vertrok was die ook maar een Pidgey geweest. En nu was de vogel één meter zeventig, groter dan zijn trainer. En daar kwam nog bij dat dat maar ongeveer een maandje geleden was, misschien zelfs wat minder. Mabel keek naar de kleine Skitty bij haar vogel, als Silver in een maand kon evolueren naar een Pidgeot dan kon een Skitty vast ook heel sterk worden in die tijd.

Mabel keek even naar de Skitty, Silver was vriendelijk als altijd, maar dat kon je wel verwachten van de zachte vogel. Hij was zacht in karakter en de veren die hem bedekten waren ook heerlijk om tegenaan te liggen. "Is Lolly je enige pokémon?" Vroeg Mabel met een blik op de schattige, katachtige Skitty. Skitty's waren meer schootpokémon dan echte vechters, maar je moest ze ook niet onderschatten, met hun schattigheid. De evolutie was dan weer wat minder schattig, al zou die zeker winnen van een Feraligatr. Ze rilde even, waarom sloot ze haar gedachten niet af van de krokodilachtige pokémons? Het was moeilijk, waarschijnlijk was de angst voor pokémon niet eens zó sterk, het was gewoon de angst voor Feraligatrs. Al kon Mabel niet zeggen dat ze in de buurt van andere pokémons wilde komen, het idee was zo levendig geworden dat ze al niet meer naar haar verstand luisterde. "Ben je al lang op pad?" Vroeg ze na even stil te zijn geweest. Zij was vast niet de enige die aan een reis begon, Kalos had ze nog niet echt gezien. Eerst was Hoenn aan de beurt.

Mabel knikte toen werd gevraagd of Silver haar enige pokémon was, meer had ze niet nodig, alleen de Pidgeot. Haar partner, al meer dan negen jaar. Meer pokémons had ze echt niet nodig, met Silver wilde ze de wereld rond reizen en met hem zou ze het doen ook. Een regio tegelijk en ze begonnen met Hoenn, dan Kalos, en dan misschien wel Sinnoh, Kanto, Johto, Unova. Het kon allemaal, maar om zo ver in de toekomst te gaan leven was misschien een beetje te snel. Leah was ook nog niet zo lang op reis, ach, als je op weg was ging het vanzelf wel heel snel. Op de volgende vraag was Mabel minder voorbereid. "Ik eh.." begon ze nadat het meisje had gevraagd of het wel ging. "Ik ben laatst gewond geraakt en daar moest ik even aan denken," vertelde ze met een zucht. Mabel keek even naar haar gewonde arm, de wond was al veel beter dan een week geleden, maar nog steeds niet verdwenen. Hopelijk hadden de dokters hem goed opgelapt en kreeg ze niet opeens last van een ontsteking of zo, dat leek haar echt heel pijnlijk.

Mabel zweeg even, de Feraligatr aanval nog vers in het geheugen. Ze wilde op een ander onderwerp over gaan en niet bij haar traumatische verleden bliijven hangen. "Weet jij misschien plekken die het bekijken waard zijn?" Besloot ze maar aan Leah te vragen, natuurlijk had ze zelf ook wel wat onderzoek gedaan, maar ja. Meer dan topografie op school en internet had ze niet om te weten wat er allemaal in Hoenn was. En topo was zo lang geleden en met internet was ze gewoon niet handig. Dus misschien kon ze aan een trainer die nu ook rond wilde reizen vragen of er leuke dingen waren. Het enige wat ze wel wist en wilde bekijken waren de Meteor Falls, die moeten mooi en indrukwekkend zijn. De draaksoorten die daar woonden moesten ze maar zien te ontwijken. Gelukkig was Silvie nu wél sterk genoeg om andere pokémon aan te kunnen, maar nog lang niet bij een level waar hij onoverwinnelijk was.

"Klinkt leuk," reageerde Mabel enthousiast, ze had wel zin om de dingen in Hoenn te ontdekken. "Ik ken alleen de Meteor Falls, en het onderwater zwemmen," gaf ze met een glimlach toe. Ach, ze had wel wat gelezen over de dingen, maar die vergat ze ook weer snel. Kwam door de spanning, Kalos ontdekken, wat ze nog niet had gedaan, was een ding, maar naar een hele andere regio reizen.. Tja, ze was dan wel al zeventien, maar kon niet zeggen dat ze de wereld daardoor aankon. Ze was nog minderjarig, al zou dat in Augustus veranderen. Dan kon ze doen wat ze wilde, een huis kopen als ze dat leuk vond. Niet dat ze dat wilde doen, maar goed. "Waarom ben jij eigenlijk op reis gegaan?" Mabel keek Leah aan, het leek een soort overhoor te worden, oeps, maar dat had ze (nog) niet echt door. Ergens was ze wel nieuwsgierig waarom mensen op reis gingen, dat zij ging omdat ze de wereld wilde zien, en stiekem hoopte van haar fobieën af te komen, was een ding. Veel mensen, vooral tieners, gingen op reis om de League uit te dagen en hun team uit te breiden. Niet een reden waarom zij ging, maar misschien ooit.. als Silver door een magische wijze wilde vechten.. nee, de Pidgeot was toch al te sterk om mee te doen aan de eerste gym. Nu met die nieuwe regels, die ze om de een of andere manier had geleerd, kon ze er niet meer aan beginnen. En ze wilde het ook niet!