Vacation.. or something

Leah Day schreef:

Gamers don't die they respawn “Nee klopt, dat ben ik inderdaad niet,” reageerde de roze harige terug op de vraag van de zwart harige. Echter begreep ze niet waarom ze het vroeg, misschien vanwege het feit. Dat ze zei dat ze eerder naar uiterlijk keek. “Uiterlijk en de karakter van een pokémon vind ik ergens belangrijker,” vervolgde ze verder. Leah vond het belangrijk dat een pokémon een fijn karakter had. Iets waar ze zelf ook aan had, zodat ze vrienden konden worden en een sterke band konden hebben samen. Daarlangs is hoefde de pokémon ook niet perfect uit te zien, als het een mankement had zoals een beperking. Dan zal Leah de pokémon als nog met veel liefde in haar team nemen. “Nee ik zal het ook niet als hobby nemen denk ik. Vind het wel leuk om goed voor ze te zorgen, en dat hun vacht er goed uit ziet,” vervolgde Leah vervolgens op haar volgende vraag. De roze harige vond het altijd triest om te zien, hoe onverzorgd sommige pokémon waren bij hun trainer, of eigenaar. De verzorging van je pokémon betekende namelijk ook veel voor de band tussen je pokémon. En ook zijn karakter en wel meerdere dingen. “Waarom doe je dan niet eens en keer mee? Volgens mij is er een contest binnenkort hier,” reageerde ze terug op de opmerking van de zwart harige. Want het was bijna Pasen, en meestal waren er dan wel contest georganiseerd. Leah merkte dat de pokémon van Mabel een beetje moe was geworden. Iets waar Leah zich ook wel kon begrijpen, ze voelde de moeheid ook komen in haar benen. “Wat vind je er van als we even ergens gaan zitten?” vroeg ze aan de zwart harige. “Als je wilt kunnen we meten iets eten en drinken, op mijn kosten,” vervolgde ze verder met een vriendelijke glimlach naar het meisje toe. Tenslotte was zij nu te gast in Hoenn, dus was het maar al te eerlijk om haar te verwelkomen. Met een gratis maaltijd.

"Wegen Pasen toch?" vroeg Mabel met een frons, ze wist vanzelfspreken nog niet zo veel van Hoenn en de dingen die er gebeurden. Maar van een contest had ze wel gehoord. "Ik zie wel, Silvester is niet echt het type om met dat soort dingen mee te doen," vervolgde het meisje met een glimlach. De Pidgeot was niet echt de pokemon die wat te maken had met Pasen. Torchics misschien, of Bunnelby's, of Buneary's en hun evoluties. Maar die kwamen allemaal niet voor in het wild in Hoenn, plus het feit dat ze geen andere pokemon wilde vangen buiten Silvester.. ging waarschijnlijk niet gebeuren.
"Oh, dat zou fijn zijn," antwoordde Mabel toen Leah voorstelde ergens te gaan zitten en eten/drinken. "Maar je hoeft echt niet te betalen" Het leek ergens zo onbeleeft op iemands anders kosten te eten. Maar ze wilde Leah's gevoelens ook niet kwetsen door het aanbod af te slaan, lastig. Tja, nu had ze het al gezegd, dan maar wachten op het meisje haar reactie.

Ah, het had met Pasen te maken. Nu was het niet van belang, maar misschien in de toekomst.. Mabel knikte instemmend toen Leah voorstelde eerst een plek te zoeken en dan pas te kijken hoe ze met de kosten omgingen. Het meisje wees naar een cafeetje, Mabel volgde de blik en knikte nog een keertje. "Ik vind het prima, als er een bankje in de buurt is kunnen we wel buiten zitten," antwoordde ze instemmend. "Als het mooi weer blijft dan." Voegde Mabel er nog aan toe, het leek nu mooi en er was geen wolkje aan de lucht, maar het kon zomaar omslaan. Vooral als er een pokémon was met bijvoorbeeld een Rain Dance ability. Mabel begon richting café te lopen, ze ging er van uit dat Leah zou volgen, het zou heel onlogisch zijn als ze dat niet zou doen. Silvester hupte achter zijn trainer aan, dat korte stukje lukte wel. Normaal was hij in zijn pokéball, jammer genoeg. Maar ja, de Pidgeot was ook veel te groot. Mabel bleef voor het café staan en wachtte tot Leah er was, wel zo aardig om samen naar binnen te gaan! Het meisje duwde de deur open. "Gaat u voor," zei ze met een grijnsje tegen het oudere meisje.

Silvester werd opgesloten in zijn bal, hij was toch echt te groot om mee naar binnen te gaan. Mabel knikte toen Leah vroeg of ze naar het terrasje zouden moeten gaan zitten. "Maar niet te dicht bij het water," mompelde ze met een blik op de nattigheid. "Ik eh.. kan niet zwemmen," voegde ze er wat beschaamd aan toe, echt bang voor water was ze niet, maar de Feraligatr had toch echt wel littekens achter gelaten. Niet zichtbaar zoals, maar in de vorm van angsten. Mabel liep richting een van de tafeltjes en schoof de stoel naar achteren om er op te gaan zitten. Vrolijk keek ze over het water uit, net in Hoenn, gezellig op een terrasje met een trainer, goed begin van haar maandje vakantie, toch? Ze had geen idee wat ze allemaal wilde doen, Meteor Falls bezoeken, dat wel, maar verder.. ze zou wel eerst naar Littleroot reizen en kijken wat er allemaal zou gebeuren. Maar haar plannen zouden vast niet opeens veranderen, toch? Het meisje richtte haar blik op Leah, alleen nog iemand voor de bestelling en dan was alles perfect. Zitten op een terras was toch fijner dan de hele tijd buiten staan.

Op de vraag of ze wat wilde drinken dacht Mabel even na, ze was op vakantie, dus wat lekkers zou toch geen schade doen? "Doe mij maar gewoon cola," zei ze glimlachend tegen de bediende. Toen die was weggelopen met de bestellingen op een noteblok gekrabbeld richtte ze zich tot Leah. Ongezellig wachten op het drinken zou zo ongezellig zijn. Maar.. ze moest dan wel op een gespreksonderwerp komen, want ze hadden het al over heel wat dingen gehad... "Ehm.. wat... wat vind jij een leuk pokémon type?" oké, niet het beste onderwerp, maar het kon ermee door. Mabel keek Leah aan, met een nog steeds redelijk nieuwsgierige blik. Want aardige mensen leren kennen was leuk en nou ja, niet geïnteresseerd lijken was ook niet echt vriendelijk. Het was gewoon het best om een leuk gesprek te voeren en ondertussen ook geïnteresseerd te zijn. Want ja, dat was toch de betekenis van een gesprek voeren?

Sorry, was dit topic beetje vergeten ^^"

Leah's favoriete type was Ghost, Mabel dacht even na over wat ze wist. Ghosttypes had ze nauwelijks gezien, maar het feit dat ze door muren konden maakte haar nerveus. Maar ja, zij had ook een fobie voor pokémon en wezens die haar non-stop konden aanvallen gaven gewoon de kriebels. "Ik denk Flying," antwoordde Mabel nadenkend als antwoord op de vraag. "Want ik heb mijn hele leven eigenlijk vooral met vogels geleefd." Lawrence en Silvester, allebei geweldige pokémon en vogels. "Dus eigenlijk is mijn favoriete type de vogels van Flying," voegde ze er aan toe, om alles kloppend te maken. "En dan is mijn favoriete vogel Silver," grinnikte ze er achteraan. Ja, de Pidgeot die altijd aan haar zij was en alleen het beste wilde, dat was haar favoriet. En daarna Lawrence natuurlijk, ze was ook heel gehecht aan de Noctowl. Die kende ze langer dan Silvester, maar was weer niet háár pokémon. De uil was haar moeders reispartner geweest en haar partner zou hij blijven. Silvester bleef op die manier haar favoriet, al was ze ook dol op de Noctowl.