[OPEN] Time for vacation

Het was hem zowaar gelukt, hij had de shiny Absol een paar dagen geleden weten te vangen. Een klus die hij niet zo snel weer overnieuw zou willen doen. Maar datgene wat hij nu wel wist, was dat 'ie van zichzelf een korte vakantie mocht inplannen. Natuurlijk moest hij zo snel mogelijk weer terug naar de basis, maar voor nu kon hij gewoon eventjes lekker ontspannen. Echo was net aangekomen in Slateport City, de havenstad van Hoenn, hier zou hij een paar dagen verblijven voordat hij de boot terug naar Kalos zou nemen. Het was gelukkig nog vroeg, waardoor hij al snel een plekje kon vinden op een terras. Gelukkig was het altijd wel warm in Hoenn, dus hoefde hij zich geen zorgen te maken dat het koud zou worden hier. Rustig had hij een koffie besteld, terwijl hij met een zonnebril op z'n neus mensen ging zitten kijken.

[Open for whoever wanna join him :'D]

Hij had de pokéball in z'n handen, zou hij eens kijken of ze inmiddels al een beetje gekalmeerd was? Hij vroeg zich ergens toch wel af hoe dat nou precies zat, in zo'n pokéball. Want hoe kwaad de pokémon ook is, ze zijn altijd gekalmeerd als je ze er opnieuw uit haalde. Rustig klikte hij de pokéball open en de wit/rode Absol schudde zich uit toen ze op de grond stond. Daarna blies ze eventjes naar Echo, maar hielt zich voor de rest rustig. "Kalm aan, kalm aan," zei hij op een rustige toon. "Het is al goed ... Okami," de Absol keek een beetje vreemd op bij het horen van de naam, maar bleek er uiteindelijk toch mee akkoord te gaan. Ze besloot zelfs dat het beter was om onder het bankje te gaan liggen, al zag hij aan haar dat ze alles scherp in het oog hielt.
Niet veel later werd hij aangesproken en met een ongeïnteresseerde blik in zijn ogen keek hij op naar het meisje dat bij hem stond. Hij kreunde eventjes zachtjes. Hij kon het aantal grietjes dat hij had leren kennen niet meer op twee handen tellen, dat was toch best wel heel erg. "Sure," zei hij op een kalme toon, maar hij was niet van plan om op te schuiven. Als ze wilde zitten, propte ze zichzelf maar ergens tussen.

Het grietje ging rustig bij hem zitten, of nou ja, ze pakte een stoel en schoof erbij. Het deerde hem niet zo veel, zolang ze hem niet lastig viel, zou hij haar niets doen. Nog niet tenminste. Wel merkte ze direct de pokémon die onder zijn bankje lag op. Hij zuchtte zachtjes, ze was blijkbaar onder de indruk. Okami gromde zachtjes en rekte zich uit, maar maakte geen aanstalten om iets te gaan doen. "Ze is nogal humeurig," zei Echo op een rustige toon, terwijl hij onderuit zakte en z'n gifgroene ogen dicht deed. Het zonnetje scheen heerlijk warm op zijn lichaam en ondanks dat hij waarschijnlijk toch niet bruin zou worden, vond het niet erg om eens in het zonnetje te liggen.

Eventjes had Echo het idee dat ze doelde op hem, hij wist ook wel dat 'ie niet in de best of moods was, maar zo erg was 't dan ook weer niet. Nog niet tenminste. Misschien wel als dit weer zo'n irritant 'lief' grietje was, die hem toch alleen maar kwam irriteren met hun zoetsappige gedrag.
Hij keek om toen ze vroeg naar de naam van de Absol. "Okami," zei hij rustig en de shiny pokémon keek eventjes op bij het horen van haar naam. Maar toen ze merkte dat er niets bijzonders aan de hand was, legde ze d'r kop weer op d'r poten en sloot d'r ogen weer. Echo wist dat ze nog altijd waakzaam was, aangezien d'r oren overeind stonden. Hij richtte zich weer op het grietje, die tegelijkertijd ook om zijn naam vroeg. "Julian," loog hij gladjes. "Jij?" beantwoorden hij daarna de vraag.

Ze trapte erin, oké, goed om te weten. Nu was hij blij dat hij in Hoenn zat, waardoor de kans klein was dat er iemand was hier die hem daadwerkelijk kon. De enige zou Darcia zijn en als die slim was zou die voorlopig zijn hoofd niet meer laten zien bij hem in de beurt. Echo zuchtte eventjes bij die gedachten, maar richtte zijn aandacht al snel weer op het grietje bij hem. Ze stelde zich voor als Imogen, wat hij een onmogelijke naam vond, maar goed. Niet snel daarna kwam een nieuwe vraag, waarom hij precies in Slateport City was gekomen. Gewoon z'n leugen voortzetten? Ja, dat was misschien wel het handigste. "Inspiratie op doen," zei hij rustig, terwijl hij verder onderuit zakte en zijn gifgroene ogen sloot. "Maar nee, ik kom niet uit de beurt, ik kom uit Kalos," vervolgde hij daarna maar. Het was niet zo zeer dat hij een gesprek wilde, dan wel dat het momenteel het enige gezelschap dat hij had, dus dan kon hij het net zo goed voortzetten.

Hij keek eventjes op bij de vraag die gesteld werd. Oh ja, inspiratie, waarvoor? Geen idee, waarvoor zou hij inspiratie nodig hebben? Om te bedenken welke pokémon hij zou willen jatten ofzo of bedenken welke pokémon hij wilde gaan inzetten in de gym? "Muziek," antwoorden hij maar rustig. Niet helemaal gelogen, hij speelde immers gitaar, maar hij componeerde niet zelf zijn muziek, hij speelde alleen maar na.
Imogen leek geïnteresseerd te zijn in Kalos, het gebied waar hij zich het meeste van kon herinneren. "Er zijn een paar echt koude gebieden ja. Snowbelle City is daar één van, daar waar het altijd sneeuwt," antwoorden hij op een kalme toon, terwijl hij zichzelf iets omhoog zetten omdat hij anders van de bank af zou vallen. "Nooit buiten Hoenn geweest?"

"Gitaar," antwoorden hij op een rustige toon. Misschien moest hij zijn gitaar eens meenemen, op straat spelen was altijd wel leuk om te doen en misschien kon 'ie er ook nog een zakcentje mee verdienen. Maar daarnaast zou er dan erg veel aandacht op hem komen te liggen en dat wilde hij zo veel mogelijk zien te voorkomen. De serveerster kwam zijn koffie brengen en hij betaalde met een paar munten. Normaliter zou een zwarte kaart afgeven, maar op dit moment waren er te veel ogen op hem gericht. Dit grietje was more nosy da dat hij eigenlijk zou willen, dus besloot hij zich maar rustig te houden.
Imogen was verbaast over het altijd sneeuw verhaal dat hij had opgehangen en hij haalde zijn schouders op bij wat ze zei, het deerde hem niet echt. Ze begon daarna over reizen die ze allemaal had gemaakt en dat ze eens een keer in de Alola regio was geweest, een van de weinige regio's die Echo alleen kon uit verhalen en boeken. "Mooi daar?" vroeg hij een beetje afwezig, terwijl hij de andere terrasgangers in het oog hielt.