Vacation.. or something

"Ja," grinnikte Mabel met een blik op Silvester. "Als ik nu thuis zou komen omdat ik mijn enige pokémon heb vergiftigd lijkt me niet dat mijn moeder erg trots zal zijn, ik werk al jaren met de bessen uit haar bloemenzaak." Dat zou echt heel, heel, héél erg zijn, als Silver zou sterven aan een vergiftiging. De Pidgeot was de enige die ze had en ze wilde hem niet kwijt, ja, ze zou Lawrence nog hebben, maar de oude Noctowl was oud en al half blind. Mabel zuchtte en keek naar de Skitty, net als Silver voor haar was dat de enige pokémon die Leah had. "Als ik Silver niet meer had, dan zou ik niemand meer hebben," ze zou geen troost vinden bij haar moeder die vaak al te druk was met haar winkel, of bij haar zus waarmee ze nooit een echt goede band mee had gehad. Bij Lawrence misschien, maar de Noctowl was echt al heel oud, lang zou hij niet meer in leven zijn. Daar vreesde ze elke keer voor als ze aan de oude uil dacht. Nee, Silver was haar beste vriend al voor negen jaar en dat zou ze niet veranderen, hij was de pokémon waardoor ze niet nu nog in haar kamer opgesloten zat, veilig voor de buiten wereld. Hij was hier om haar te beschermen. Nu en altijd.

Mabel zuchtte en keek naar de twee pokémon. "Zo zie je maar weer, de beste vriend is een pokémon. Die veroordelen je niet op wat je bent," zei ze met een glimlach, pokémons vonden je niet raar als je er anders uitzag of een soort aandoening had of zo. Ze vonden het niet erg dat je niet populair was of net uit een moeilijke tijd kwam. Het enige wat voor pokémons telde was dat je aardig was en ze goed behandelde. Je kon vrienden met ze worden zonder vooroordelen over je heen te krijgen. Het waren fijne dieren, pokémons. "Wilde je trouwens ergens heen toen ik bijna tegen je aan liep?" Mabel keek Leah wat schuldig aan, wat als het meisje net ergens heen wilde gaan? Dan liep ze nu vertraging op met dit gesprek, wel een gezellig gesprek, maar ze stonden hier nu zeker al tien minuten.

Leah was het er mee eens, dat was een goed iets. Het was een goede instelling en zorgde er voor dat je je pokémons ook respecteerde. Mabel glimlachte en keek even naar de zee, de boten dobberde vredig op het water en ze zouden afwisselen vertrekken naar andere regio's en plaatsen. Volgens Leah had ze niet gestoord. "Zeker?" vroeg Mabel nog wat onzeker, ze vond het een vreselijk idee iemand in de weg te zitten. "Hm, goed. Ik weet ook nog niet wat ik wil doen, maar in elk geval wil ik door Littleroot, daarvan wil ik graag beginnen. Vanuit het midden van het eiland." Ja, naar Littleroot, dat was haar volgende bestemming. Ver weg van water en zo, zwemmen kon ze nog steeds niet en het zou vast wel even duren totdat Alex in Hoenn was, of totdat zij terug ging naar Kalos. Misschien moest ze haar moeder ook eens een berichtje sturen, anders zou die zich misschien zorgen maken. Dit was haar eerste reis en veel ervaring met reizen had ze niet. Het enige interessante wat er was gebeurt was dat Silver was geëvolueerd en dat ze.. was aangevallen door een Feraligatr. Die week dat ze thuis was was haar moeder ook heel bezorgd geweest. Dat ging ze doen, een berichtje sturen. Zodra ze er tijd voor had dan.

"Mja, moet niet moeilijk zijn met Silver," mompelde Mabel met een blik op de stad, daar moest ze straks door.. of niet. Silvester kon ook vanaf het strand vliegen. Ergens zou ze het zich niet voor kunnen stellen hoe het was zonder vliegende pokémon te leven, Silver was nu nog niet zo heel lang een Pidgeot, maar toch was ze al gewend aan op zijn rug reizen. Niet alleen omdat ze vroeger altijd op Lawrence vloog, maar ook omdat het de momenten waren dat de grote vogel buiten zijn bal was. Nu als een één meter tweeënzeventig grote pokémon was het lastig de hele tijd buiten rond te lopen, en de poten die de Pidgeot had waren niet echt geschikt voor lange afstanden lopen. Als Pidgey kon hij op zijn trainers schouder zitten, maar toen was hij niet eens een halve meter groot. Mabel zuchtte en keek weer naar Leah. "Waar reis jij eigenlijk naar toe?" vroeg ze nieuwsgierig aan het meisje, ze zei dat ze een trainer was, dat betekende dat ze reisde, toch?

"Ik ook niet," reageerde Mabel grinnikend op Leah's antwoord. Een reisplan had ze zeker niet, ze keek wel waar ze uit kwam. Hoenn was een vakantieregio en wat was er leuker op vakantie dan een beetje sightseeing? Het eiland was lang niet zo groot als je zou verwachten en met een grote vogel werd het nog kleiner dan het al was. Zonder al die reis stres en zo. "Weet je dan wel waar je binnenkort heen wil?" nieuwsgierig keek Mabel het andere meisje aan, geen reisplan hebben was prima, maar een beetje vooruit plannen was wel goed. En misschien wilde Leah de gym wel gaan doen of zo iets, zulke dingen. Aan de andere kant, binnenkort was ook weer Pasen en dan wilde je misschien wat anders leuks doen. Gewoon met je pokémons ontspannen en wat chocolade eieren eten, misschien vond je wel de Easter Buneary. Of een gewone, dat was meer waarschijnlijk. Niet in Hoenn natuurlijk, daar waren geen Buneary's of Lopunny's, meer in Sinnoh..

"Ik doe geen gyms, maar ik wens je veel succes," reageerde Mabel glimlachend op de woorden van Leah. "Weet je al welke pokémon?" Zelf was ze niet van het gyms doen en pokémons vangen, dat zou echt heel stressvol en alles zijn met haar angsten, maar het zien van andere was wel leuk. Zolang ze goed met hun pokémon om gingen, en niet van die mensen die pokémons als hun eigendom zagen en ze dwongen mee te doen. Silvester was bijvoorbeeld geen vechter, de Pidgeot was een vriendelijke knuffelbeer, maar als hij vocht, en dan vooral in zijn mega vorm, dan hield hij ook niet terug. In een serieus gevecht, als het een vriendschappelijk gevecht was was de vogel wel wat rustiger. Mabel had al jaren geleden besloten niet met pokémon te vechten alsof het vechtmachines waren, daar had ze een afschuw voor en ze wilde het pokémon niet aan doen. Nee, voor haar waren de dieren vrienden.. Silver dan, en Lawrence, maar de rest was eng.. het was wat ingewikkeld. Het kwam er in elk geval op neer dat pokémons vriendelijke dieren waren en geen wezens gemaakt voor vechten.

"Shinx'en zijn wel leuk," mompelde Mabel nadenkend. Ze wist wel wat een Shinx was, maar ze kwamen niet voor in Kalos. Zeldzame pokémons waar zij vandaan kwam, net zoals Pidgey's hier, in Hoenn kwamen die niet voor. In Kalos waren ze haast een plaag, grappig hoe regio's anders waren. Shinx'en kwamen in elk geval wel voor in Hoenn en voor de Skitty zou het vast ook leuk zijn nog een teamgenootje te hebben. Het waren beide katten, al was een Skitty meer een huiskat en een Shinx een wilde. "Niet de sterkste, maar wel leuke katten," voegde ze er wat onnadenkend aan toe. Shinx'en en hun evoluties hadden niet echt een sterke move pool, ze zagen er wel heel indrukwekkend uit, maar echt sterk waren ze niet. Al zou ze niet willen dat Silvester tegen een sterke moest vechten, aangezien die er zwak tegen was. Mabel zuchtte en keek even naar de Skitty, katten waren best populaire pokémon. Zij was er geen fan van, ze had immers een vogel, maar het waren leuke pokémon.

"Maar je bent geen coördinator?" vroeg Mabel toen Leah had gereageerd. Zelf zou ze wel mee willen doen aan contests, zolang er geen vechtronde was dan. Vechten wilde ze liever niet, bovendien was Silvester geen contestpokémon. Pidgeot's waren zo veelvoorkomend dat hij waarschijnlijk nauwelijks kans maakte om te winnen. In Hoenn waren ze zeldzamer, maar toch. "Of zou dat als hobby doen?" vervolgde het meisje nadenkend. "Mij lijkt het wel grappig." Mabel zuchtte en keek even naar de lucht, het was niet heel heet, maar zo lang blijven staan werd wel vervelend. Ze kreeg er kramp van. Silvester keek zijn trainer aan en liep toen op die af, gezellig bij het meisje staan zoals altijd. De Pidgeot ging achter het meisje liggen en knipperde slaperig met zijn ogen. De zon maakte hem alleen loom, niet vermoeid.