Drip-drop | Aiden Stark

Waren ze hier niet eerder geweest? Jawel toch? Met halfopen mond en armen zoals gewoonlijk over elkaar keek hij rond. Hij probeerde zich te herinneren wat hij hier vorige keer gedaan had. Of Liv? Dat wist hij niet eens meer. Echter viel zijn oog al snel op Andalusia, die op een muurtje achter de kleine Eevee aan liep. Ohja, die had toen iemands tas gejat... Oeps. Isaac nam een hap van de tosti die hij net gekocht had bij een kraampje in de buurt. Het was een fijne dag om in Slateport te zijn, met zon, ongeveer 18 graden en geen wind. Hij moest er maar van genieten. De blonde jongen plofte neer op een bankje, en keek naar zijn twee vosachtige pokemon die aan het spelen waren op een muurtje. Ze zaten elkaar achterna en wiebelden af en toe gevaarlijk. Hoppa. Dat kon natuurlijk ook gewoon. Lazuli had het voor elkaar gekregen om in het water te vallen, zelfs al stond het muurtje minstens anderhalve meter van het water af. Hij keek toe hoe ze weer nat op het muurtje sprong, en aan de andere kant eraf. Ze schudde zich ongeamuseerd uit, vlakbij iemands broekspijp. En bedankt Lazuli. Voor de zoveelste keer had ze haar blonde trainer weer in de problemen gewerkt. Isaac stond op, en binnen een paar passen was hij bij het beestje, welke hij met een kleine beweging van de grond griste. Hij hield haar niet direct tegen zijn buik, hij zou er alleen maar nat van worden. "Sorry," sprak hij tegen de andere persoon.

Slateport. Hier was hij nog niet geweest. Aiden stapte rustig door de stad, zijn handen in zijn broekzakken en af en toe even omhoog blikkend naar de twee Charizards die grommend door de lucht gingen, wat rond elkaar cirkelend en met elkaar spelend. In zijn armen hield hij de Mawile, wie tevreden daar hing. Dit tot een of ander mormel, een Eevee, zich naast hem uitschudde, waardoor hij de druppels op zijn broek zag landen. Aiden kwam onmiddellijk tot stilstand en keek even keurend naar beneden. Eevee’s kende hij maar al te goed. Immers had hij een aantal Eeveeluties in zijn bezit. Niet bij zich, daarentegen. Iemand verschuldigde zich en hij keek op. “Hmn,” merkte hij op. “Misschien moet je dat ding eens opdrogen.” De Mawile gniffelde wat en Aiden richtte zijn groene blik recht op de blauwe kijkers van Isaac.



De persoon leek niet echt boos ofzo. Hij merkte alleen op dat Isaac de Eevee misschien moest afdrogen. De blonde jongen knikte even zijwaarts naar beide kanten en legde zijn rugzak even op een muurtje, om er een doek uit te vissen. Het was geen handdoek, maar het was fair enough om Lazuli even af te drogen. Hij wreef de stof over de vacht van het beestje, wat nogal spartelde tijdens dat proces. Toen ze droog genoeg was liet hij haar los, maar besloot haar toch terug te halen in de pokeball. Terwijl hij deze aan zijn riem hing keek hij naar de roodharige jongen. "Nice Mawile," merkte hij op naar hem, met een knikje naar de steel en fairy type. Hij liet zijn duimen in zijn zakken glijden kantelde zijn hoofd een beetje schuin naar voren.