Vacation.. or something

“Waar wil je als eerste heen gaan?” Mabel haalde haar schouder op en dacht even na, waar wilde ze het eerst heen? "Ik weet het niet, maar Silver kent Fly, dus hij kan me overal heen vliegen," antwoordde ze met een glimlach, ja, ze was blij dat de Pidgeot nu volledig geëvolueerd was. Vroeger niet, toen hij een Pidgeotto was, maar die tijd was gelukkig voorbij en nu was hij weer helemaal zichzelf. Alleen, gelukkig, minder kinderachtig. Het meisje keek even naar de grote vogel die nog steeds met de Skitty bezig was, vrolijk zoals de vogel was. Silvester was zeker geen pokémon om andere pijn te doen, niet opzettelijk in elk geval. Of nou ja, als iemand hem aanviel, of erger nog, zijn trainer, tja, dan kon de Pidgeot wel boos worden. En als het meisje het er mee eens was kon hij ook nog eens mega evolueren, boze mega Pidgeot, niet erg fijn vooruitzicht. Mabel wierp even een blik op de pokémon, gelukkig was Silver een knuffelbeer, anders zou ze misschien ook bang voor hem zijn..
Leah deed haar weer wat uit haar gedachten opkijken, Mabel knipperde even met haar ogen. Waarom was zij op reis gegaan? "Ik wil de wereld zien," antwoordde ze met een grote glimlach. "Ik heb mijn hele leven in Vaniville gewoond en nu wil de andere plekken op de wereld zien." Vaniville was niet saai, het was gewoon een hele rustige stad. Er gebeurde gewoon niet veel en je moest er niet zijn voor spanning of avontuur, het was gewoon... oké, het was er gewoon saai. Maar als trotse Vaniville inwoner ging Mabel dat niet toegeven, in haar gedachten was de bloemenstad niet saai.

“Hoe heb je je pokémon gekregen?” Mabel keek even naar Silver, dat was lang, laaang geleden. Maar het verhaal was niet moeilijk te onthouden. "Ik heb hem gewond gevonden in een doornstruik," begon ze, tja, je zou denken dat dat alles was, niet nog een heel stalkerig verhaal van een rare Pidgey en een net zo raar meisje. "En daarna bleef hij me volgen, ook al wist hij dat ik bang voor hem was." Ze vergat even het feit dat ze niet mensen meer standaard vertelde over haar fobieën en ging er even in haar slimheid vanuit dat ze het al een keer had genoemd. "Maar na een tijdje werden we vrienden en nam ik hem mee naar huis," bedenkelijk keek Mabel even naar de Pidgeot, en toen..? "Daar heb ik hem samen met mijn moeder verzorgd en zijn trainer weer terug gevonden, een breeder. Silver was van een van haar laatste nestjes." Niet helemaal waar want het was geen nestje dat de oude vrouw had willen hebben, maar dat maakte niet uit. Er waren alleen Silver en zijn zusje uitgekomen, en zijn zusje was met een trainer meegegaan, eentje die ook net begon. "Ik mocht hem uiteindelijk houden omdat we het goed samen konden vinden en mijn moeder noemde hem Silvester omdat het bijna nieuwjaar was. Ik was acht, dus niet erg goed in namen verzinnen." Hoe blij was haar moeder niet geweest toen er eindelijk een pokémon was voor welke ze niet bang was. Pokémon maakten deel uit van deze wereld en om er bang voor te zijn.. dat was vreselijk.
"Hoe ben jij aan je Skitty gekomen?" Vroeg Mabel de vraag daarna terug, Skitty's waren.. Hoenn pokémon toch? Ze kwamen redelijk veel voor als je op de juiste plekken zocht. Bij vakken over pokémons had ze dan weer wel extra goed opgelet en een pokédex was niet echt nodig. Natuurlijk wist ze niet alles, maar wel veel, heel veel. Gelukkig had ze de dex wel gekregen, voor haar verjaardag een keer, en kon ze meer info opzoeken als ze het nodig vond.

Mabel luisterde naar wat Leah haar vertelde, ook een moeilijke tijd achter de rug. Tja, ze was niet de enige die problemen had, nog steeds had eigenlijk. Haar angst was er nog steeds en er aan werken was toch wel.. moeilijk. "Hoe lang heb je Lolly dan al?" vroeg Mabel toen Leah klaar was met haar verhaal. Een pokémon uit het asiel adopteren klonk heel nobel, alleen was zij niet van plan pokémons te vangen. Nee, Silver was de enige die ze nodig had. Aan de andere kant.. ze kon hem niet meer echt buiten zijn bal laten als ze buiten rondliepen, echt haar reispartner was hij jammer genoeg niet meer. Alleen partner. Maar ach, zolang hij bij haar was vond ze het prima. Silvester verliezen.. was misschien dat waar ze het meest bang voor was. En voor de vogel was het precies andersom, de Pidgeot had immers alleen zijn trainster. Als Mabel er niet was had hij ook geen doel in het leven. Vechten was niet zijn verlangen en om een familie te stichten.. het was daar nog wat vroeg voor, hij was pas negen en net een Pidgeot. Pidgeots konden best oud worden, dus als hij ooit een partner vond dan misschien. Tot die tijd was Mabel zijn familie, dat was ze altijd al geweest. Vanaf de dag dat hij haar vond.

"Negen jaar," antwoordde Mabel bijna automatisch, ze wist heel goed hoelang ze de Pidgeot al had. Negen jaar als Pidgey, een week ongeveer als vervelende Pidgeotto en nu een paar weken als geweldige Pidgeot. Soms miste ze het feit dat Silver niet meer op haar schouder kon zitten, ze miste de dagen dat de Pidgeot de hele dag buiten was en met haar mee ging. Maar als Silvester op magische wijze weer in een Pidgey zou veranderen zou ze niet meer op zijn rug kunnen vliegen, niet meer tegen zijn warme veren slapen, niet meer de mega vorm zien die hem nog indrukwekkende maakte dan hij al was. Als ze moest kiezen zou ze Silver waarschijnlijk gewoon een Pidgeot houden. Mabel glimlachte en keek naar haar vogel, het maakte niet uit welke vorm Silvester had, ze hield toch wel van hem. Haar blik dwaalde af naar Lolly, ze keek even naar de Skitty en richtte zich weer tot Leah. "Ben je eigenlijk van plan Lolly te evolueren?" vroeg ze nieuwsgierig, Skitty's evolueerden met een steen, dus ze hoefden zich geen zorgen te maken dat ze opeens een Delcatty werden. Sommige mensen kozen er voor hun Skitty nooit te veranderen en andere deden dat graag. Bij welke van de twee zou Leah horen?

"Ja, je moet je pokémon inderdaad niet dwingen te evolueren, Silver was ook het meeste van die negen jaar een Pidgey," reageerde Mabel bedenkelijk toen Leah zei dat ze Lolly haar eigen keuzes mocht maken. Stiekem, als ze zelf mocht kiezen, zou ze de Skitty waarschijnlijk leuker vinden, schattiger dan een Delcatty. Toen werd gevraagd wat ze in haar vrije tijd deed dacht Mabel even na. "Ik vind tekenen leuk, al heb ik dat de laatste tijd niet zo kunnen doen, en koken/bakken of bloemen verzorgen doe ik ook graag," zoals je kon verwachten van iemand die in een bloemenzaak was opgegroeid. "Oh, en nu Silvester groot genoeg is om me te dragen vind ik op zijn rug vliegen ook een leuk iets om de tijd door te verbrengen, plus je ziet allemaal interessante dingen." Mabel keek even naar de Pidgeot, de vogel was groter dan zij was en zou dan misschien wel niet meer groeien, mega Pidgeot was ook nog eens ongeveer een halve meter groter. Silver kon, als hij wilde, echt een reus zijn!

"Ik heb van mijn moeder een nieuw tekenblok gekregen," mompelde Mabel met haar gedachten bij haar spullen. "Maar daar staat alleen nog maar een plaatje van Silver als Pidgey in. Ik had het de laatste tijd nogal druk." Het blok zat vast ergens in haar tas, waar precies wist ze niet, maar het was er ergens. "Ik bak en kook graag met berries," antwoordde het meisje glimlachend op de vraag op wat ze graag bakte. "Poképuffs voornamelijk, maar ook pokéblocks en poffins." Poképuffs waren zulke typische Kalos snacks, pokéblocks kwamen meer uit Hoenn en poffins uit Sinnoh. Eigenlijk maakte het niet veel uit wat ze maakte, maar het beste was ze in poképuffs. “Ja dat wil ik geloven, dat het leuk is om de wereld van een andere punt te zien.” Mabel knikte en sloot even haar ogen. "Ik denk dat reizen het leukste is wat er is, in elk geval op dit moment. Je leert nieuwe mensen kennen en ziet mooie plekken." Ze keek even naar de lucht, de wereld was een bijzondere plek. Misschien keek iemand aan de andere kant ook naar de lucht, dezelfde lucht terwijl die persoon zich aan de andere kant van de aardbol zou kunnen bevinden. Dat was heel bijzonder als je er over nadacht. Voor reizende was het echter bezig te leven in de plek waar je net was, dan miste je geen dingen.

Mabel knikte als antwoord. "Je kunt ook allemaal gebakjes maken met berries er in, ik weet best veel van berries, daarom vind ik het leuk er mee te koken." Je kon er veel mee maken, niet alleen gebakjes, ook gerechten. Al waren die vaak moeilijker, er waren niet super veel dingen met fruit. Maar berries waren het lekkerst als je ze puur at, zonder extra dingen, al was slagroom bij sommige wel lekker. "Maar je kunt er ook andere handige dingen mee, zoals medicijn maken." Mabel glimlachte, ze hield niet zo van Potions en zo, die waren in een fabriek gemaakt en je wist niet wat er allemaal in zat. Liever vertrouwde ze op de krachten van de natuur en niet op de helende dingen waar wieweetwat in zat. Daarom sleepte ze haar netjes gesorteerde doosje gevuld met alle mogelijke bessen overal mee, voor koken, genezen en dat soort dingen. Aanvullen deed ze meestal als ze een struik of boom vond, behalve de zeldzame, die moest je jammer genoeg wel kopen. Of geluk hebben, dat kon ook.