[open] Delicious! [route 18]

"Mega evolve, Ces," sprak ze tegen haar Sceptile. Hoewel het niet nodig was, vond ze het een veilig gevoel om een grote pokémon als een mega Sceptile bij zich te hebben. Een paarse bol vormde zich om het toch al grote lichaam van de grass type, en opeens was hij twintig centimeter groter dan zij. Zijn staart was langer en droeg rode strepen. Een beetje de vorm van een kerstboom. Hij had een andere kop, en andere ledematen, maar het was nog altijd Cespéd. Hij schouderde achter haar aan terwijl ze langs het water van de stad liep, op zoek naar een plek om kamp op te slaan voor de nacht. De coördinator snoof de avondlucht in terwijl ze op een klein veldje af liep. Alyss hield altijd al van de avond, maar ze was er alleen maar meer aan gehecht geraakt. Mensen zagen het niet zo, wat er gebeurde in haar leven. Op haar gezicht stonden de tekens ervan, maar die waren in het duister niet zichtbaar. Dus hield ze ervan. Bovendien hield ze van de maan en de sterren, hoewel die niet te zien waren op het moment. Al lopend vond ze een goede plek. Een grasveld. Er zat al een jongen, maar het grasveldje was niet heel klein, ze kon er makkelijk een paar meter vandaan gaan zitten. Echter was het zo dat, hoe dichter ze bij de uitgekozen locatie kwam, hoe meer het water haar in de mond liep. De blonde jongen, of man, die er zat, had iets gigantisch lekkers te eten. Ze schudde haar hoofd, en liep dichterbij. Ze had zelf ook eten... Maar niet zo lekker. De zwartharige stapte het veldje op, en uit naïviteit sprak ze het uit. "Dat ruikt lekker,"

De jongen had hen opgemerkt, net voordat ze iets had gezegd. Zijn blauwe ogen hadden hen al in zich opgenomen. Ze sprak, en hij bedankte haar toen ze zei dat het lekker rook. De blonde jongeman liet zijn ogen van de pan naar zijn pokémon gaan. Een Gallade, een rode aapachtige en een... zwaard. Of iets dergelijks. In ieder geval leek het daarop. En het zweefde. ... whut. Verwarrend. Plots pakte de jongen een kom, vulde hem met noedels en hield hem uit naar haar, terwijl hij het aanbood. Even viel haar blik in de kom, maar niet keurend. Ze nam het aan en glimlachte. "Bedankt, lekker. Ik ben Alyss, trouwens," Vervolgens slikte ze even. Hij zou haar straks een vraag stellen, die ze moest beantwoorden. Maar goed... Voor wat te eten... Ze stak de lepel in de zachte wirwar van draadjes en nam een hap. Arceus, het smaakte echt nog veel lekkerder dan het rook.

Judah. Oké. Ze knikte, en liet haar blik vervolgens nogmaals langs de pokémon die hij nu voorstelde gaan. Hij noemde het wapending Skia. Wacht. Dat ding had een geslacht? Daar had ze even geen rekening mee gehouden. Maar goed, het bleef een pokémon. Natuurlijk had het een geslacht. Hoewel legendarische pokémon geen geslacht hadden... right? Ze liet haar pokédex langs de onbekende pokémon gaan en liet haar vertellen dat het een Pansear en een Honedge waren. Weer knikte ze. "Interessant," Ze kon echt niets beters verzinnen. "Dit is Cespéd, mijn Sceptile," glimlachte ze vervolgens. De grote grass type was achter haar gaan zitten. "Jouw pokémon ziet er wel wat... bijzonder uit," sprak de blonde jongen toen. Alyss' blauwe ogen schoten van haar vriend naar de andere menspersoon. "Het is een mega Sceptile. Heb je daar van gehoord?" Ze hield haar pols voor en liet de band met regenboogkleurige keystone zien. Daarop liet Cespéd zo'n zelfde band zien, maar dan met een rood en groene steen. "Volgens mij kunnen Gallades ook mega evolueren," Ze knikte kort naar de psychic type die er zat.

Nog nooit een mega-evolutie gezien. Nu ze erover nadacht, had zij ooit een mega evolutie gezien voordat ze de mogelijkheid voor Cespéd verzorgde? Ze moest even nadenken. Niet van iemand die ze kende... Wel van een jongen in een gevecht op tv. Die had een mega Camerupt, herinnerde ze zich. En ooit had ze 'n mega Ampharos zien lopen, maar die was snel weg. En veel mega stones om halzen en polsen van pokémon. Meer niet. De blonde jongen sprak nu over het feit dat hij waarschijnlijk geen mega evolutie wilde voor zijn Gallade. Want? Hij was geen trainer en coördinator. Ietwat sceptisch lichtte Alyss één wenkbrauw op. "Wat doe je dan? Ben je 'n breeder?" vroeg ze, en at nog wat van haar noedels. "Het kan wel indruk en interesse opwekken voor mensen die je fokkerij bezoeken. Dat ze weten dat je je pokémon goed in de hand hebt, snap je?"

Ze knikte op wat hij vertelde. "Dat begrijp ik. Maar het is algemeen bekend dat pokémon heel nors, bang of zelfs woedend kunnen worden na de mega evolutie. Dat hoeft niet bij elke pokémon hetzelfde te zijn, maar het laat toch zien dat je het voor elkaar hebt gekregen om je mega Gallade zeg maar rustig te houden... Begrijp je?" legde ze uit. Plots dook er een jongen op. Blauwe tuinbroek, rood shirt. Hij droeg handschoenen en leek wat geschrokken. Zijn Fearow was blijkbaar weggevlogen, zo vertelde hij. Of ze hem konden helpen met zoeken. Daarop stond de blonde breeder meteen op. Hij antwoordde dat hij wel zou helpen zoeken. Alyss at met vlugge happen de noedels op, en lichtte ook haar lichaam van de zitplek. "Ik help ook wel mee," sprak ze, waarna ze haar tas weer om haar schouders schoof en Judah het bakje weer aanreikte. "Dankjewel," glimlachte ze. Toen richtte ze zich naar de bruinharige, die eigenaar was van de Fearow. "Waar vloog hij heen?" Daarop wees de jongeman. "Die kant op," De zwartharige knikte, en nam drie pokéballs van haar riem. Daaruit verschenen een Leafeon, Braixen en shiny Mawile. Zij konden helpen met zoeken. Allevier waren trouwe pokémon die altijd naar hun trainster zouden terugkeren. Celoso werd iets overenthousiast en sloeg zijn pootjes weer om de benen van de coördinator heen, opdat ze niet kon bewegen. Het meisje bewoog hem echter zachtjes naar achter. "Juist. We zoeken een Fearow, jongens, helpen jullie mee?" Ze reageerden allemaal positief. Alyss glimlachte. "Laten we gaan dan,"

Ze begonnen aan de zoektocht. Terwijl de zwartharige liep keek ze rond. Ze tikte de mega pokemon op de schouder en vertelde hem om terug te gaan naar zijn oorspronkelijke staat. Dat deed hij. Het duurde niet lang voor er weer een normale Sceptile voor haar stond. "Je kunt vanuit de bomen zoeken, Cespéd. Ik vertrouw op je. Neem die Fearow mee terug als je hem vindt," De grote grass type knikte, zocht een boom om in te klimmen en verdween vervolgens. De Braixen en Leafeon stonden nog naast haar, en de shiny Mawile zocht al. Zijn tactiek was duidelijk; hij deed alsof hij niets hoorde opdat zijn trainster wist dat hij niet bereid was om ergens anders te moeten zoeken. Dus bleven de twee evoluties van vospokémon over. "Uhm, zoek maar daar ergens. Está, je mag je Aerial ace gebruiken als je daar wat aan denkt te hebben. Aanvallen als dat nodig is, we moeten die Fearow terug hebben," sprak ze met een glimlach. De eigenaar van de vogelpokémon kwam naar Alyss toe en bedankte haar kort. Ze knikte, om vervolgens haar pas te versnellen en de steel type bij te benen. Ze wreef kort over zijn paarse kop. Toen keek ze nog eens naar boven. Een Fearow... Arceus, ze had geen idee hoe zo'n ding er eigenlijk uitzag! Even schudde ze haar hoofd, waarna ze in haar pokédex keek. Het duurde even voordat ze het had ingetypt - het werkte vreselijk met die pijltjes - maar toen had ze wat. Een plaatje liet een grote, bruine vogel zien, met een soort rode kam. Die zag er best sterk uit, als ze het mocht zeggen. Ze was plots ongerust over Cespéd; wat als hij de vogel zou vinden? Hij was een grass type, en dat was nu eenmaal in een disadvantage tegen hem... Maar hij was sterk, ze vertrouwde hem. Ze vertrouwde hem met haar leven.

Opeens kwam er een signaal. Judah meldde iets wat de coördinator haar hoofd deed draaien. Een glimlach kwam op haar gezicht te staan; hij had hem gevonden! De Fearow zelf, echter, zat volledig verstrikt in de struiken. Arceus, nu moest ze alleen nog haar pokémon terugkrijgen. Maar daar wist ze wel wat op. Haar blik viel op de vogelpokémon en vervolgens floot ze kort op haar vingers. Ze zouden de hint wel snappen. Toen liep de zwartharige naar de vogel en de blonde breeder toe. "Hoe krijgen we hem daar in hemelsnaam uit?" Inmiddels was de bruinharige jongen ook weer aan komen lopen. Hij knielde bij de Fearow. "Fearow!" bracht hij opgelucht en geschrokken tegelijk uit. Alyss lette even niet meer op hem en stapte nog wat dichterbij. Het waren gelukkig niet zoveel doorns... Alleen hoe ze ze eruit gingen krijgen was maar de vraag. Opeens voelde ze een poot op haar schouder. De Sceptile stond weer achter haar, en daar kwamen ook de Braixen en Leafeon aan. Ze glimlachte. Haar pokémon konden haar altijd met alles helpen, dus ook met dit. "Hoe zullen we dit aanpakken?" vroeg ze toch aan de jongemannen.