It's so pretty! (Garry Kasuga)

De jongen keurde het café goed en ze gingen dan ook even later naar binnen. Een van de werknemers bracht hun naar een tafeltje en Garry ging al meteen zitten. In het café was het echt super druk, het was waarschijnlijk een goed draaiend bedrijfje zo te zien. Het was stampvol en ook luidruchtig. Haar blik ging naar de stoel waar ze plaats nam en keek de paarsharige jongen weer aan die nu tegenover haar zat. Ze keek hem aan met haar felblauwe ogen terwijl hij zei dat het echt druk was. Layla knikte lichtjes terwijl ze even om haar heen keek. "Het is inderdaad super druk" begon ze "Ik weet zeker dat niemand mij hoort als ik iets raars roep" zei ze wat lachend. Er speelde muziek op de achtergrond en overal kwamen stemmen vandaan. Layla pakte een van de menukaarten met de dranken erop. Wat moeilijk keek ze naar het ding "Zoveel keus ook nog" zei ze terwijl ze even naar Garry keek en weer terug naar alle drankjes die er te koop waren. Haar blik ging weer even door het café, het was bijna onmogelijk om de gesprekken van de andere mensen te volgen, zelfs de mensen die dichtbij hun tafeltje zaten waren amper verstaanbaar, hoorbaar was een ander verhaal. Ze vestigde haar aandacht op de kaart, ze was aan het twijfelen, gewoon bescheiden blijven met bijvoorbeeld een cola of gewoon diehard aan de alcohol, moeilijk.

De jongen moest grinniken om haar woorden. Ja, het was hier zo luidruchtig, als je het uitgebreid over rare dingen ging hebben, kreeg je nu geen rare blikken, misschien wel van serveersters die precies op het verkeerde moment langs je tafeltje liepen. Layla had de menukaart maar gepakt en kwam er al snel achter dat er weer, zoals altijd, teveel keuzes waren. Ze was nog niet eens halverwege heel de menukaart en er kwam alweer iemand aan hun tafel staan. Waarom kreeg je niet even de tijd om te kiezen? Haar blik ging naar Garry die een simpele cola bestelde. De serveerster keek vervolgens naar haar, fijn. Haar blik ging naar de menukaart terwijl ze op haar lip beet. Met moeite liet ze haar felblauwe ogen over de hele kaart glijden, zodat ze zeker wist dat ze alles had gezien. Na ja, het werd dus toch maar iets simpels. Haar felblauwe ogen keken de dame weer aan "Lipton Ice Tea Green, graag" zei ze met een glimlach. Was altijd een hele mond vol, maar groene thee was sowieso al lekker en als Ice Tea helemaal. De dame knikte terwijl ze van alles op schreef en weer weg liep. Layla legde de menukaart weg en keek Garry weer aan. "Zo en heb je ook nog andere hobby's?? Dan trainen en je 'werk'" vroeg ze geamuseerd, aangezien hij niet wilde vertellen wat voor een werk hij deed. Mysterieus hoor.

Ze had hem gevraagd of hij nog andere hobby's had, maar de jongen schudde weer langzaam zijn hoofd. Hij zei 'Nee, eigenlijk niet' en ze bleef hem eventjes kort aan kijken. "Echt helemaal niks anders?" vroeg ze wat verbaasd "Naja maakt niet uit" zei ze met een glimlach. Vervolgens speelde hij de vraag terug naar haar waarna ze even nadacht. "Hmm..." begon ze "Meiden dingen zoals winkelen, leuke dingen doen met mijn zus, maar dat zijn niet echt specifieke hobby's" zei ze wat droogjes. "Ik heb dus eigenlijk ook niet echt hobby's, naast trainen en mijn 'werk" zei ze met een lichte glimlach. Opeens verscheen de serveerster weer die twee glazen op tafel zette. Een Ice Tea en een Cola. De dame liep vervolgens weer weg en Layla pakte haar glas vast en bracht het naar haar mond. Ze nam een paar slokken. Hmm wat was Ice Tea toch lekker. Haar blik ging terug naar Garry "Dus je hebt het liefst allerlei pokémon types, maar heb je dan ook types die je écht niet leuk vind of absoluut niet wilt hebben?" vroeg ze nieuwsgierig en natuurlijk om het gesprek op gang te houden. Hoe kon je elkaar anders leren kennen?

De paarsharige jongen bevestigde zich nogmaals door te zeggen dat hij echt helemaal niets had als andere hobby's. Vervolgens had ze zelf maar een verhaal opgehangen over haar 'hobby's', die ze dus eigenlijk ook niet had. Sommige 'hobby's' konden niet echt zo genoemd worden, dat waren gewoon van die dingen die vrouwen graag samen deden enzo. Je wist wel hoe dat ging. De jongen reageerde er ook verder niet op zelfs niet toen ze haar 'werk' noemde, maar ja hij had zijn 'werk' ook niet genoemd. Het was best grappig dat ze beiden gewoon iets achter hielden. Ach, misschien kwam het nog een keer ter sprake, je wist maar nooit. Vervolgens had Layla gevraagd of hij dan wel types had die hij gewoon verschrikkelijk vond. Bij het horen van de woorden 'Fairy Types' moest ze lichtelijk grinniken. Ze zag hem, ondanks dat ze hem net had ontmoet, niet met Fairy Types rond lopen. Hij ging verder over dat het wel het type was hij gewoon vreselijk vond. Hij nam vervolgens een slok van zijn cola. Haar felblauwe ogen ging naar haar eigen glas met het groene drankje. "Ik moet ook zeggen dat Fairy Types ook niet mijn ding zijn, maar ik heb ook helemaal niks met Rock Types en Bug Types" lachte ze wat "Maar sommige pokémon vind ik gewoon niks, vooral gewoon eng, en dan maakt het me niet uit wat voor een Type het is" zei ze er nog wat grinnikend achterna. "Ik heb vooral Electric Types, maar er zijn zelfs Electric Type pokémon waar ik niks aan vind" zei ze met een glimlach.

De jongen moest grinniken om haar woorden over de types die ze gewoon niet zag zitten. Bug types waren meestal gewoon vies en... nee gewoon niet en Rock types waren niet mooi of cool of zo, nee ze waren gewoon saai. Vervolgens praatte ze verder over dat ze sommige pokémon gewoon eng of raar vond, ondanks hun types. De man knikte, dus hij begreep het, mooi. Hij rees een wenkbrauw op en vroeg vervolgens 'zoals?'. Layla pakte haar glas vast en bracht hem naar haar lippen waarna ze een paar slokken nam. Het glas werd weer op de tafel gezet waarna ze haar ellebogen op de tafel zette en ze haar hoofd op haar handen liet steunen. Ze keek naar Garry "Zoals bijvoorbeeld sommige Ghost types en die rare pokémon die je hier in Kalos vind, zoals Klefki en Honedge" zei ze grinnikend "Ik snap echt niet wat daar nou leuke pokémon aan zijn, het is eigenlijk gewoon een voorwerp, iets" grapte ze, ze kon alleen maar lachen om zulke pokémon.

De jongen nam een slok van zijn cola en Layla keek een beetje het café door, ze kreeg een beetje een raar gevoel er was iets anders, maar wat? Haar blik ging weer terug naar Garry die antwoordde op haar woorden over welke pokémon ze eng en gewoon raar vond. Hij zei dat het geen pokémon waren waarbij je zo'n gevoel had dat je die pokémon graag wilde. Bij heel veel pokémon had je dat gevoel wel, maar deze pokémon echt niet. Al waren er waarschijnlijk wel mensen die iets met die pokémon hadden, ach ja moesten ze zelf weten. Haar Holo Caster trilde ineens in haar broekzak en Layla fronste dan ook eventjes. Ze liet haar hand naar haar broekzak glijden en haalde het ding eruit. Ze wilde niet onbeschoft zijn en nam nog snel een slok van haar Ice Tea. Ze keek snel op het scherm, zodat ze snel dat ding weer weg kon stoppen, maar haar ogen werden groot toen ze het berichtje van haar zus las. Giovanni? Lumiose? Overgenomen? Eventjes bleef ze verbijsterd naar haar scherm kijken waarna ze de Holo Caster weer weg stopte. Haar felblauwe ogen keken Garry weer aan "Jeetje, krijg net een berichtje dat Team Rocket Lumiose heeft over genomen..." mompelde ze verbaasd zodat niet meteen heel het café het hoorde. Als het waar zou zijn, dan zou ze niet meer zo achterdochtig hoeven te doen, dan maakte het toch niet uit, ze waren notabene in Lumiose. Haar blik ging weer rond het café, sommige mensen leken enorm gestresst te zijn en sommige ook weer niet. Volgens waren hier ook genoeg Team Rocket Grunts te vinden. Ze pakte haar glas weer vast en keek naar de tafel "Ja.... dat had ik niet zien aan komen" probeerde ze nog zo te zeggen zonder dat het normaal klonk.

Layla keek nogmaals het café rond en ze zou haar zus zo wel een berichtje sturen, als iemand per ongeluk haar berichtje zou zien, zou meteen iedereen weten dat ze bij TR hoorde. Dus dat kwam later wel en tja ze moest nu gewoon goed doen alsof ze het zo raar en ernstig vond. Ze had haar stem ook al zo laten klinken, zover dat lukte. De jongen zei vervolgens dat het 'dit' wel verklaarde. Hij doelde waarschijnlijk op de onrustige sfeer in het café en zover ze kon zien werd het serieus al drukker op straat en als ze niet blind was, zag ze zelfs al mensen lopen met het rode logo van TR, dit ging sneller dan ze gedacht had. "Dit verklaar heel veel" zei ze maar als antwoord. Ze ging wat dichter tegen de tafel in zitten en wees wat naar buiten, wel zodanig dat het niet echt op viel, maar wel duidelijk was voor Garry. "Ik zie serieus TR members buiten rond lopen" zei ze wat verbijsterd waarna ze even slikte. Hij mocht niet weten dat ze er gewoon bij hoorde, straks was hij een gewone burger en het was een raar gebeuren, ze ging het echt gewoon eerst aan kijken. Opeens hoorde ze weer haar Holo Caster af gaan, dit keer werd ze zelfs gebeld. "Sorry hoor..." mompelde ze wat geïrriteerd. Ze viste haar Holo Caster uit haar zak om op te nemen. Ze hoorde haar zus aan de andere kant van de lijn schreeuwen en kneep even haar ogen dicht, auw waarom zo hard. "Ja, ik kom er aan" zuchtte ze waarna ze op hing voordat haar zus kon reageren. Ze stopte haar Holo Caster weer weg. Ze goot de laatste slokken Ice Tea naar binnen "Sorry, dat ik zo plotseling onze leuk samen zijn moet onderbreken" zei ze grinnikend "Maar helaas moet ik gaan, het is een spoedgeval" zei ze wat gefrustreerd. Ze stond op en schoof haar stoel aan en viste wat geld uit haar zak en legde het voor Garry's neus op tafel "Als jij af wilt rekenen?" vroeg ze met een knipoog "Ik kom je vast nog wel ooit tegen" grinnikte ze waarna ze eventjes lief zwaaide en vervolgens snel weg liep. Mensen keken haar na terwijl ze het café uit spoedde. Richting huis.

Topic uit~