Somewhere another pretty vein just dies +Keira Jones

Het was maar aanzien of ze ook echt kwam opdagen, zo niet, bleef het lekker rustig. Ren had daar geen enkele moeite mee, iemand die een keertje niet aan zijn hoofd kwam zeuren. Half zeven was het ondertussen, dus eigenlijk zou de witharige een halfuur te vroeg zijn, geen nood. Café Triste, de man was er wel eens zo nu en dan heen geweest, prima plekje was het. De deur werd open geduwd en zodra hij ergens een prima plekje had uitgekozen kwam er vrijwel meteen een bediende hem vragen of hij wat te drinken wou. ”Wat wiskey graag.” het was nooit te vroeg om te drinken, lekker juist. Zijn headset werd opgedaan terwijl er muziek uitkwam, nu was het enkel een zaak van wachten. Een kort knikte kwam van de witharige toen zijn drinken was gebracht. Het team rocket teken, natuurlijk had hij deze bij zich, enkel volledig onzichtbaar tenzij de man de binnenkant van zijn mouw liet zien, daar zat het ding namelijk.

■■■

Keira Jones

Het jonge meisje drentelde redelijk vrolijk door de nu al leegstromende straten van Lumiose City. Niet gek waarschijnlijk, aangezien de meeste mensen niet graag het risico wilde lopen om na de avondklok nog rond te zwerven. Keira had er wel vertrouwen in dat ze voor elven terug in haar hotel zou zijn. Immers was ze niet van plan om de hele avond in een café te blijven, want mensen daar werden dan toch altijd dronken. Zelf had het blondje nog nooit gedronken, simpelweg omdat ze er helemaal niks van af wist. Dat was misschien wel logisch op je zeventienjarige, maar het zou ook niet gek zijn als ze zou drinken. In elk geval, ze wist het gewoon niet. Ren zou waarschijnlijk ook geen zin hebben om een hele avond met haar opgescheept te zitten, maar goed. Café Triste. Het moest hier ergens in de buurt zijn. Keira droeg - vanwege het weer dat langzaam maar zeker ook steeds warmer werd - een korte broek gemaakt van spijkerstof met hierboven een lichtblauw t-shirtje waar ze een simpel wit jasje overheen droeg dat wel wat weghad van leer. Haar haren hingen zoals gewoonlijk in een veel te losse, misschien kon je het zelfs wel slordige noemen, vlecht over haar linkerschouder. Daar was het café dan, dat uithangbord was gewoon niet te missen. Ze toverde een zachte glimlach rond haar lippen en duwde de deuren van het café open. Er waren redelijk wat mensen hier, maar gelukkig ook niet zoveel dat je door de bomen het bos niet meer kon zien. De blondine baande zich een weg door de tafels heen en zag toen een witharige zitten. Was dat..? Hij was veranderd zeg. Voordat ze het wist stond ze bij zijn tafeltje en plofte ze tegenover hem neer op een stoel. "Hey daar," zei ze vrolijk en keek naar de headset die hij op had. Ook stond er al een glas sterk ruikende drank voor zijn neus.

▼

Zijn blik was gericht op de drank voor hem, niet veel anders dat er naar te kijken was immers. Net toen hij een slok wou nemen kwam er ineens iemand voor hem zitten, waarna hij opkeek en inderdaad zoals verwacht de blondine zag zitten. Er klonk ergens, vervaagd door de muziek, een hey. De headset werd afgedaan waardoor het ding zoals vaker om zijn nek hing. Ren keek Keira met een klein grijnsje aan ”Hey.” begroette hij haar maar terug, om vervolgens wel nog, zoals hij al eerder wou doenm, een slok nemend van de whiskey.

■■■

Keira Jones

De witharige had haar opgemerkt en richtte zijn blik nu op haar in plaats van op zijn drankje. Hij zette zijn headset af, zodat deze al snel rond zijn nek bungelde, en grijnsde zowaar naar haar. Vervolgens begroette hij haar ook met een hey terug, waarna hij alsnog zijn glas oppakte en er een slok van nam. Ondertussen waren de ogen van het meisje kort over hem heengegaan, hij zag er opeens anders uit. "Je bent.. veranderd.." merkte ze toen op en haalde grijnzend haar schouders op. Hij had zijn haar laten groeien, zijn houding was ook een beetje veranderd. Nja, zelf was ze ook veranderd. Ze begon steeds minder op dat kleine meisje te lijken die ze vroeger was geweest, wat ze zelf wel best vond. "Positief natuurlijk," zei ze er toen nog snel achteraan. Ze had geen zin om hem al meteen chagrijnig te maken, anders had ze net zo goed niet kunnen komen.

▼

Er klonk dat hij veranderd was, nee, ze meende het. Er werd wel nog snel achteraan gezegd dat het wel positief was, iets waardoor hij fronsde. Oh, dus het leek daarop? ”Zo zou je het kunnen zeggen ja.” zelf zat de man er eigenlijk niets een over in, het was nu eenmaal zo. Dingen gebeurden, soms, bijvoorbeeld in dit geval bleven ze en soms gingen ze weg. Zijn ogen gleden langs de mensen die in het café zaten, het begon er net op te lijken dat er meerdere Team Rocket leden in zaten en dus niet enkel de witharige. Onwillekeurig begon hij wat aan de mouw te frunniken waar het teken zat, zo nodig klaar het erbij te halen zo nodig.

■■■

Keira Jones

Keira glimlachte lichtjes naar de witharige man en haalde toen kort haar hand door haar blonde haar heen, waarna ze haar vingers al snel weer terug trok om haar vlecht niet al te erg in de war te brengen. Nu ze zo rondkeek merkte ze wel dat er wat meer mensen in het café zaten dan ze eerst had gedacht. Een paar gasten keken plotseling hun kant op, waardoor het blondje snel haar blik weer op de witharige richtte, die ondertussen wat aan zijn mouw frunnikte. Waarom moesten ze nou eigenlijk zo nodig in een café afspreken? Ondertussen was er een serveerder naar hen toegekomen die vroeg wat ze wilde hebben. "Doe maar gewoon een water," zei het meisje toen met een kleine glimlach en keek toen weer naar Ren. Hopelijk zou hij het niet raar vinden dat ze water bestelde.

▼

Bij het zien dat een paar gasten naar te twee keken rolde de man kort met zijn ogen, mensen die niets beters te doen hadden. Er werd een water door de blondine besteld, iets waarbij hij kort fronste, om vervolgens, op een ietwat plagerige toon te zeggen ”Je weet dat water uit een kraan goedkoper is he?” afzetterij, je meer laten betalen voor iets dat op een veel makkelijkere en goedkopere manier verkrijgbaar is. Ah well, niet zijn keuze. Er werd nog een slok genomen van de sterke drank welke voor zijn neus stond, misschien zo maar eens overschakelen op iets minder sterks, dronken zijn had geen goede effecten.

■■■

Keira Jones

De blondine sloeg haar armen over elkaar heen en leunde naar achteren op haar stoel, luisterend naar wat hij te zeggen had. Water uit de kraan was goedkoper. "Nou ja, ik denk dat water nog altijd verstandiger is voor mij om te bestellen, dan dat." Haar armen maakten zich weer los van elkaar en haar vinger wees naar het glas van de man. Nee, alcohol zou waarschijnlijk geen goed effect op haar hebben. En ze wilde liever nog wel terugkomen in haar hotelkamer vanavond, niet ergens eindigen in één of ander verlaten steegje. Al snel kwam de serveerder terugzetten en plaatste het glas water voor haar neus op de tafel. De blondine knikte een keer naar hem als bedankje, waarna de man weer verdween om andere klanten te bedienen. Voorzichtig pakte ze het glas op en nam er een slokje van. Water was vast net zo goed als die whisky van Ren.

▼

Water was zeker verstandiger de whisky, daar had ze een goed punt. ”Klopt.” verder werd er niet veel aandacht aan besteed, wetend dat hij zo, als dit glas leeg was hij weer drank ging bestellen. Zijn drinkgedrag mocht wel wat.. erger zijn geworden. Maar het ‘probleem’ was dat de drank eigenlijk best lekker was, dus waarom zou hij er eigenlijk überhaupt nee tegen gaan zeggen? Hij zelf hoefde zeker geen water, of dat andere spul, gaf Ren maar drank.

■■■

Keira Jones

Het klopte volgens hem, fijn om dat nog een keer te horen te krijgen. Meet een licht spottende blik keek ze in de richting van de witharige. Nou goed, het was gewoon waar dat het niet verstandig voor haar zou zijn. Immers had ze nog nooit een druppel alcohol aangeraakt, dat had ze simpelweg niet gedurfd en de behoefte was er ook nooit geweest. Ze kwam toch niet zo vaak in cafés dus was er ook nooit aanleiding om zoiets te bestellen. In elk geval, ze hield het maar bij water. Opnieuw nam ze een slokje van haar glas water. Toch was er iets dat haar lichtjes deed schuifelen op haar stoel, waarna ze snel over haar schouder keek en zag hoe de gozers nog altijd zachtjes pratend hun kant op keken. Snel richtte ze haar blik op Ren. "Enig idee waarom we opeens zo interessant zijn?" vroeg ze toen twijfelend.

▼

Weer keken die gasten van eerder naar de twee, waarna er al snel van de blondine een twijfelende vraag werd gesteld of hij enige idee had waarom dit ineens zo liep. Kort fronste hij, zag hij er dan zo uit? Misschien wel, misschien niet. Waarschijnlijk niet. ”Ik heb werkelijk geen idee.” zijn ogen keken vooral naar de kleding van die gasten, waarna hij al snel bij een van hun ergens een ondertussen bekende ‘R’ kon vinden. Een klein grijnsje vormde rond zijn lippen, collega’s dus hè?

■■■

Keira Jones

Hij had ook geen idee. De blondine moest het er maar mee doen, zelf keek ze liever niet nog een keer over haar schouder, maar ze voelde hun blikken in haar rug prikken. Ondertussen had ze haar glas water weer gepakt en balanceerde ze er een beetje meet in haar hand. Haar blik ging terug naar Ren, bij wie ondertussen een kleine grijns rond de lippen was verschenen terwijl hij naar de gasten keek. Kort keek Keira over haar schouder, ze keken nog altijd. Daarna keek ze weer naar de witharige man. "Is er iets grappigs?" vroeg ze vervolgens en trok haar wenkbrauw op. Zelf vond ze dat gestaar de hele tijd niet zo grappig, zeker omdat ze de reden niet wist.

▼

Zodra er werd gevraagd of er wat grappigs was ging zijn blik terug naar de blondine, om vervolgens te gaan antwoorden "Niets bijzonders." Ren veranderde wat van zithouding, gewoon omdat het prettiger was. "En trouwens, je hoeft niet alles te weten." zijn stem was misschien net iets té aardig voor die blik in zijn ogen. Keira hoefde niet alles te weten nee, sommige dingen kom je maar beter niet over te weten komen. Misschien dat dit een van die dingen was, misschien ook wel niet. Het laatste beetje sterke drank werd achterover gegoten in zijn mond, het was wel een goed spul zeg, dat was niet voor hem te ontkennen.

Keira Jones

Een lichtjes verwarde en verbaasde blik was in haar ogen komen te liggen. Het was wel duidelijk dat ze niet goed snapte waarom de witharige het blijkbaar grappig had gevonden. En nu was zijn antwoord ook niet bepaald verhelderend. Niks bijzonders, waarop al snel volgde dat ze niet alles hoefde te weten. Ondertussen was haar glas water op gegaan, maar ze had nu toch geen dorst meer dus liet ze het glas onaangeroerd staan. "Misschien.." mompelde ze toen en keek naar haar vingers, die ze wat heen en weer bewoog. Soms kon het inderdaad beter zijn als je niet alles wist. Ondertussen streek de blondine een irritant plukje weer achter haar oor, die lok hing er altijd maar wat bij als ze haar haren invlocht. Ondertussen was haar blik weer naar Ren gegaan. "Toch vindt ik het niet zo grappig, omdat ik weet dat ze nog altijd kijken." Haar stem klonk droogjes, want in haar ooghoek zag ze dat de gasten zo nu en dan inderdaad hun kant op keken. Ironisch.

▼

Bij het zien van haar verbaaste blik grinnikte de man kort, al snel klonk er van de blondine een misschien. "Toch vindt ik het niet zo grappig, omdat ik weet dat ze nog altijd kijken." de man haalde kort zijn schouders op, zij was hier degene met het probleem. Ren zelf maakte het hem weinig uit, nu hij wist dat er in welk geval een paar tussen zaten welke collega's waren, iets wat een prettiger gevoel gaf dan in onwetendheid blijven. "Moet je anders gewoon negeren." wist de witharige veel, zelf hield hij hun in de gaten, misschien dat het vandaar was dat de twee ook werden bekeken.

Gesponsorde inhoud