It's so pretty! (Garry Kasuga)

Layla draaide wat rondjes om haar eigen as om alles goed te kunnen bekijken wat er om haar heen gebeurde. Zij zelf kwam uit het kleine dropje Vaniville, dus deze hoofdstad van Kalos was heel wat anders voor Layla. Riyo haar Pichu liep langs haar mee en reageerde net zo enthousiast op de grote stad. Layla schoof een blonde pluk haar uit haar gezicht en met haar felblauwe ogen keek ze naar haar Pichu met een brede glimlach. "Gaaf is het hier he?" vroeg ze geamuseerd. De Pichu knikte en was het er volkomen mee eens. Na een tijdje lopen kwam ze bij het grote gebouw wat midden in de hoofdstad stond. Het was gigantisch en ze keek dan ook met grote ogen naar het ding. Als ze het goed had was hier ook de gym van dat jongetje met al zijn elektriciteit types. Elektriciteit tegen elektriciteit was niet zo'n goed plan volgens mij, maar ja Layla wilde niet perse gyms gaan bevechten, als Team Rocket lid was dat sowieso een ander verhaal, dan kon je niet overal binnen stormen. Ze viste haar Holo Caster uit haar zak en keek erop terwijl ze verder liep. Ze tikte wat op het touch screen terwijl ze dus niet op lette waar ze liep. Haar Pichu volgde haar op de voet, maar was niet echt gerust over het feit dat haar trainster met dat ding in haar handen over straat liep. Layla was ondertussen gewoon aan het wandelen tot ze plots keihard tegen iemand op liep. Met wat lichtelijk gevloek deinsde ze achteruit met nog steeds de Holo Caster in haar handen. Ze veegde weer een pluk blonde haren uit haar gezicht en keek op naar de persoon waar ze net keihard tegen aan was gelopen. "Ehm... sorry" zei ze droogjes. Een beetje verward keek ze naar haar Pichu en weer terug naar de persoon voor haar.

Het had behoorlijk zeer gedaan om tegen iemand op te botsen zo hard. Ze was achteruit gedeinsd om vervolgens maar snel sorry te zeggen, je wist nooit wie je voor je had wat dat betreft. Ze moest ook niet zo afdwalen. De Holo Caster werd dus al snel weg gestopt en ze keek de jongen dan ook aan. Hij zei dat zoiets kon gebeuren, maar in de blik van zijn ogen kon ze duidelijk zien dat de jongen niet zo geamuseerd was van hun botsing. Ze zette haar hand in haar zij en keek de jongen even kort aan. "Ja, kan gebeuren" herhaalde ze hem "mensen letten duidelijk niet op waar ze lopen" kwam er nog achteraan. Waarna de dame even glimlachte. Ze wist niet wie ze voor ze had, na ja duidelijk een vreemd iemand die ze nog nooit eerder had gezien. Ze haalde haar hand door haar lange, blonde haren en keek met haar felblauwe ogen naar de Pichu die een beetje verbijsterd stond te kijken. Haar felblauwe ogen keken als snel weer naar de jongen, hij was lang, langer dan haar en hij had paars haar en blauwe ogen. Die combinatie zag je ook niet vaak, interessant. Ze liep vervolgens maar om heen, haar ogen scande de jongen bijna, zo opvallend mogelijk. Waarna ze ergens aan de andere kant bleef stilstaan en naar het grote gebouw keek. "De naam is Layla" zei ze met een glimlach "Heb jij ook een naam? Of blijf je voor altijd 'de vreemde'?" vroeg ze gedeeltelijk nieuwsgierig. Je had soms van die mensen die gewoon niet zo sociaal waren en dus niet eens hun naam wilde vertellen. Met haar felblauwe ogen keek ze de paarsharige jongen aan. Haar Pichu was haar onderhand weer gevolgd en bleef dichtbij de vrouw. Je wist maar nooit tegen wat voor een persoon ze aan waren gebotst. Voor Layla was het echter altijd een leuke spelletje om achter allerlei dingen te komen bij een persoon, het grappige was dat sommige mensen gewoon van TR waren maar er zo totaal niet uit zagen of andersom natuurlijk, het konden ook gewoon normale trainers of coördinators of zo zijn.

De jongen reageerde verbaasd, ooo wat was dit amuserend. Hij had dit duidelijk niet verwacht. Ja, Layla zat vol verrassingen. Ze stelde zich vervolgens voor en vroeg vervolgens om zijn naam. Het was deze keer in ieder geval niet zo'n saai iemand die zijn naam niet wilde vertellen. De jongen moest ook grinniken en vertelde vervolgens dat hij niet voor altijd 'de vreemde' bleef. Een grijnsje verscheen op Layla's gezicht terwijl daarna zijn naam volgde. Garry he? Interessante naam. "Aangenaam" zei ze vervolgens geamuseerd. "En? Wat doet een jongen zoals jij hier?" vroeg ze met een onschuldig glimlachje. Zelf kwam ze hier om alles te verkennen, haar geboorteplaats was sowieso toch veel te saai om heel de tijd te zijn. En het was haar eerste keer dat ze naar de hoofdstad van Kalos was gekomen. Elke keer werd het uitgesteld of kwam het niet uit. Nu was ze er op eigen initiatief heen gegaan in ieder geval. Een pokéball werd tevoorschijn gehaald en de Pichu die werd terug gekeerd. De Pichu hield toch niet zo van 'vreemden'. Haar blauwe ogen keken Garry weer aan "Een interessante stad is het wel" kwam er vervolgens uit het niets "Mijn eerste keer hier en I like it" zei ze weer geamuseerd waarna ze weer om haar heen keek.

Hij haalde een wenkbrauw op en Layla moest meteen grinniken. De jongen vroeg het verbaasd, een jongen zoals hij en wat ze daarmee bedoelde te zeggen. Layla keek de jongen geamuseerd aan. "Wat ik daarmee bedoel te zeggen?" mompelde ze "Geen idee" kwam er grinnikend achterna. Het was gewoon een vraag en ze doelde verder op niks. Niet alles had een bedoeling. Ze kreeg ook nog een echt antwoord op haar vraag. Hij zei dat hij gewoon aan het rond lopen was, niets bijzonders. "Interessant" zei ze wat waarna ze weer naar het grote gebouw in het midden keek. Het ding werd wel mooier naarmate het donkerder werd. Het gebouw was 's avonds mooi belicht, dus als het nou eens snel wat donkerder werd, kon ze het ding met alle lichten zien. Haar blik ging terug naar Garry "Kom je hier uit de buurt of niet?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig "Ik zelf woon in Kalos, maar het is de eerste keer dat ik hier ben" zei ze licht grinnikend. Ja, ze had niet veel tijd gehad om Kalos door te reizen helaas, deels kwam het door Team Rocket en dus door haar ouders.

Dat ze er helemaal niks mee bedoelde was niet waar, maar dat hoefde hij niet te weten natuurlijk. Dat was haar kleine geheimpje. Ze had hem gevraagd of hij hier uit de buurt kwam, maar de jongen schudde zijn hoofd. Nee, hij kwam niet uit de buurt, hij kwam zelfs uit Johto. Ze keek hem nog steeds nieuwsgierig aan. "Gaaf!" zei ze iet wat enthousiast "Ben er nog nooit geweest, is het een leuke regio?" vroeg ze vervolgens weer nieuwsgierig. Haar blik ging weer even rustig naar de Prism Tower en weer terug naar de paarsharige jongen. Ze liet haar vingers door haar haar glijden terwijl ze weer even een rondje draaide om haar omgeving nog goed te bekijken. Het werd steeds donkerder en steeds mooier met al die lichten. "Ik kom uit Vaniville Town" begon ze "Ben er geboren en woon er nog steeds... helaas" zei ze wat verveeld en teleurgesteld. Het liefst ging ze ergens anders wonen, al was het ergens anders in Kalos, was het al goed genoeg. Alles was beter dan die plek waar ze al haar hele leven woonde. Maar ja, Team Rocket. Ze zuchtte lichtjes en begon zich af te vragen wat de jongen eigenlijk was, een trainer? Een breeder? Nee, waarschijnlijk geen coördinator, maar ja sommige mensen waren nogal verrassend. "En? Een trainer? Of doe je toch liever wat anders?" vroeg ze licht grinnikend.

De jongen haalde kort zijn schouders op en zei dat hij het persoonlijk wel mee viel, of Johto een leuke regio was. Nee, een enthousiast persoon was het duidelijk niet, maar waarschijnlijk waren er genoeg redenen. Ze reageerde er dan ook verder niet meer op, voor hetzelfde geld was het een gevoelig onderwerp. De jongen begon dat als ze het jammer vond ze dan niet naar een andere regio ging en dat hij gehoord dat er sinds kort boten naar Hoenn vaarde. Layla knikte en glimlachte lichtjes "Ja I know" zei ze "Maar het is niet dat ik Kalos niet leuk vind, het is meer het dorpje zelf waar ik al zo lang zit" ging ze verder "In een andere stad wonen in Kalos lijkt mij al leuk genoeg" zei ze nog steeds met diezelfde glimlach. Vervolgens had ze hem gevraagd of hij een trainer was en de jongen knikte meteen. De vraag of hij echt alleen een trainer was, was natuurlijk een raadsel voor haar, hij kon ook nog makkelijk een Team Rocket member zijn. Of juist een gewone dood normale trainer zoals ieder ander. De jongen bevestigde het en vroeg wat zij was. Ze grinnikte lichtjes "Een trainer" zei ze met een glimlach "Tenminste zover je mij een trainer kan noemen, ik heb niet echt interesse in gyms of zo". Dit was meer om maar te vermijden dat er iemand ooit achter kwam dat ze lid was van Team Rocket.

Er verscheen een grijnsje op het gezicht van de jongen en haar felblauwe ogen bleven de jongen dan ook even verbaasd aan kijken. Hij begon met een 'oh?', had hij nu iets door? Ze bleef hem even aan kijken. Hij mocht niks door hebben, anders had ze een probleem. Hopelijk was het niks of hij was veel te slim of zo. Hij zei vervolgens dat het een toeval was en dat het hem dus ook niet veel uitmaakte, die gyms dan. Ze bleef hem even aan kijken en moest vervolgens licht grinniken. Het was inderdaad apart dat 'trainers' geen interesses hadden in gyms. Ze keek dan ook even weg. Layla gebruikte het als een manier om maar niet te hoeven zeggen dat ze van Team Rocket was, want ja welke gek zei dat ook meteen bij de eerste ontmoeting. De persoon waar je het tegen had was meestal gewoon nog een vreemde. Maar de paarsharige jongen had ook geen interesse in de gyms, wat haar toch wel erg nieuwsgierig maakte. "Dat is inderdaad toeval" grapte ze wat, zelf te proberen te doen alsof het volkomen normaal was en ze absoluut niks te verbergen had. "Maar heb je dan ook een bepaalde reden waarom je geen gyms doet? Of heb je er 'gewoon' geen zin in?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig waarna ze zich toch eigenlijk wel af vroeg wat voor een pokémon hij allemaal had.

De jongen schudde kort zijn hoofd waarna hij zei 'Nee, niet echt'. Zijn stem leek even te stoppen, maar al snel werd de zin af gemaakt. Hij had het dus gewoon druk met zijn werk. Het kwam er een beetje vreemd uit, niet helemaal overtuigend. De jongen gooide vervolgens de vraag terug, als ze dan al een reden had. Layla keek even voor haar uit en vervolgens om haar heen een beetje Garry's blik te vermijden. Ze kon wel liegen, maar meestal kon ze de persoon dan niet echt recht in het gezicht aan kijken, anders moest ze misschien lachen of zo. Terwijl ze naar de Prism Tower keek, haalde ze haar schouders op "Niet echt een specifieke reden, het interesseert mij niet echt" zei ze met een glimlach waarna ze hem dus weer aan keek met haar felblauwe ogen. "Het is wel mooi hier als het donker word" probeerde ze een beetje van onderwerp te veranderen "Al die lichten en dergelijke" zei ze geamuseerd terwijl ze weer om haar heen keek. "Maar je komt uit Johto? Maar woont hier wel? Of heb ik het nou verkeerd begrepen?" vroeg ze weer op een nieuwsgierige toon. "Sorry dat ik zoveel vraag hoor" zei ze grinnikend.