Oh damn.

Alana rolde met haar ogen, alsof ze niet wist dat ze haar moest opvoeden. Hij zei niks over dat ze moest vertellen, maar gokte dat hij het wel zou willen weten. Eerst goot ze het laatste beetje bier naar binnen, waarna ze zich naar de barman draaide. "Rum," zei ze kort, waarna ze zich naar Aiden draaide. "Ik liet mn lepel vallen en ging die dus pakken. Ik wou alleen maar mn vestje dichtdoen en opeens sprong hij op. Driemaal raden wat hij dachr dat ik deed." zei ze met een vals grijnsje. Ze pakte het kleine glas en goot het naar achteren, waarna ze het glas op de bar neerzette. Drinken kon ze best.

Alana vertelde wat er gebeurd was en even was het stil, voor Aiden lachte en zijn hand even geamuseerd op haar schouder legde. “Jij, Alana,” begon hij geamuseerd, “hebt de grot méér dan goed gemaakt.” Ja, hij moest zeggen dat het in eerste instantie een grap was geweest, dat hij niet had verwacht dat ze het echt doen zou. Maar, Alana had bewezen een echte… Ja, hoe kon hij haar eigenlijk noemen? Lieten ze zeggen dat ze een interessant persoon was. Hij liet zijn hand weer zakken en hief zijn schouders. “Want dat doe je natuurlijk vaker? Onder de tafel kruipen tijdens een etentje?” Opnieuw die grijns die over zijn gezicht trok, terwijl zijn zoveelste glas naar binnen gegoten werd. Dit ging niet goed, dit was te veel alcohol …

De barman goot automatisch weer rum in haar glas en Alana goot het weer achterin haar keel. Arceus, dit smaakte zo goed bij een gebroken hart. Ze voelde een hand op haar schouder en keek geamuseerd naar Aiden die dit ook wel grappig leek te vinden. "Mooizo" zei ze waarna ze nog een shot naar binnen gooide. Jeetje, morgen zou ze wel een kater hebben man. "Zou je wel willen of niet dan" zei ze tegen hem waarna ze een beetje voorover boog naar de jongen met een grijns op haar gelaat. Ze legde haar armen om Aiden's nek heen, waarna ze zachtjes haar lippen tegen de zijne drukte. Ach, ze was toch single. Ze vergat het alleen soms even dat Connor het had uitgemaakt.

Hij had zich net naar de bar terug willen draaien, lachend om de opmerking die ze maakte over dat hij dat wel willen zou, toen haar lippen die van hem raakten en haar armen zich om zijn nek wikkelden. Natuurlijk schoten zijn ogen in eerste instantie geschrokken open, maar hij realiseerde zich al snel genoeg dat het niet uit maakte. Er viel immers niets te verliezen. Hij sloeg zijn armen rond haar middel en trok haar wat naar zich toe, bijna alsof hij zichzelf wilde bewijzen dat hij verder was gegaan, dat het allemaal niet meer uitmaakte wat hiervoor gebeurd was. En hey, hij wist maar al te goed dat Alana aantrekkelijk was - dat viel niet te ontkennen.

Arceus sorry ik kreeg dit niet langer.

Ugh... Alana hees zich overeind en drukte meteen haar hand tegen haar hoofd. Arceus, wat een kater. Naja, ze had wel eens meer op. Ze opende haar paarse ogen en keek even rond. Wacht... dit was niet haar kamer of wel dan? Ze keek rustig naast haar en haalde even haar schouders op. Dit was ze wel gewend van voordat ze met Connor had dus tja. Ze keek even over de rug heen van de mysterieuze jongen met rode haren en haar ogen schoten open. Shit, Aiden. Lekker en zij lag aan de muurkant waar ze niet uit kon komen. Lekker dan he. Ze probeerde verder overeind te komen maar de stekende pijn in haar hoofd liet haar weer wat naar beneden zakken. Arceus, dat deed pijn. Dan moest Aiden maar wakker worden, ugh. Ze porde hem in zijn wang -want dat is logisch natuurlijk- waarna ze zachtjes tegen hem zei; "Aiden, wakker worden." terwijl ze hem natuurlijk wakker probeerde te schudde bij zijn schouder. Haar kleren lagen aan zijn kant. Naja, behalve dan haar ondergoed enzo want dat had ze blijkbaar dan weer net wel aan.

Er zat iets in zijn wang. Aiden fronste en snoof een keer, zijn ogen dicht knijpend in de hoop dat het gevoel weg zou gaan. Helaas was er ook een hand die zijn schouder beet had en hem probeerde wakker te schudden, waardoor Aiden’s ogen langzaam en geïrriteerd open gingen. Een ochtendpersoon was hij al niet, maar na alcohol was dit nog net een puntje erger. Hij bleef haar even in volle stilte aanstaren, zich op zijn buik draaiend en zijn ogen weer sluitend. “Nog niet.” Nee, hij was nog niet van plan op te staan. Het maakte hem vrij weinig uit dat Alana ernaast lag, ze mocht daar blijven liggen of over hem heen klimmen als dat haar gelukkig maakte, het maakte ‘m allemaal niet zo veel uit. Het was immers niet zo dat dit de eerste keer was en dat hij zich geen vlagen van gisteravond kon herinneren. Daarbij had hij gewoon zijn onderbroek aan. Geen shirt, maar dat kon er nog mee door.

Ze rolde met haar ogen toen hij zich op zijn buik rolde. "Jammer, ga het bed uit. Mijn kleren liggen aan jouw kant en ik ga niet over je heenklimmen." zei ze tegen hem terwijl ze haar hand weer tegen haar hoofd aandrukte. "Als je nu even lief wilt doen krijg je een aspirientje van me als je die nodig hebt." mompelde ze zachtjes. Dat was het eerste dat ze nodig had. Die koppijn moest weg, voor haar part zou hij haar stalken ofzo maar die aspirientje had ze gewoon nodig.

Zacht, gefrustreerd gemompel kwam uit de mond van de jongen terwijl hij zich overeind werkte, waardoor de dekens van zijn schouders vielen en hij overeind kwam te zitten. “Ga je gang,” zei hij rustig. Hij gleed met zijn hand even door zijn warrige, rode haren en had zijn groene ogen strak op het meisje gericht, duidelijk nog niet al te blij met haar tijd om wakker te worden. Nee, een ochtendmens was hij niet. Zou hij het al ooit volhouden in een relatie (want hij had laten blijken dat hij daarin faalde), dan moest dit persoon geen ochtendmens zijn. Dan werd het gewoon al niets. Zijn blik gleed naar de kleren die op de grond lagen en hij zuchtte een keer. Ja, ehm… Ja. Ach, het was niet zo dat het enig verschil maakte.

Gelukkig luisterde hij. Ze moest toegeven dat, ookal was het Aiden, ze niet met een lelijke jongen was gegaan. Maar dat het Aiden was, was een stuk minder. Ach, hij had al die ene foto gezien. En hij wist waarschijnlijk toch niet wat er precies gisteren gebeurd was, netzoals zij, al kon ze het wel raden. Ze 'kroop' als het waren naar de rand van het bed en ging eerst op de rand zitten voordat ze wankel opstond en haar hand tegen haar hoofd aan drukte. Ze bukte en pakte het eerste de beste shirt (die van Aiden natuurlijk), haar benen mocht hij best zien. Ze bukte naar haar tas, waar ze een heel potje met aspirines in had zitten. Ze pakte een flesje uit haar tas en deed de aspirine in haar mond. Wat water erbij en slikken maar. Ze stond weer op en liep richting Aiden, waarna ze het potje en water naar hem uitreikte. "Jij ook?" vroeg ze rustig. Ze wou er niet eens aan denken wat er gebeurd was.

Aiden’s blik volgde het meisje en hij zag hoe ze zijn shirt van deed, iets waarop hij even snoof. Typisch. Dan zat hij weer zonder. Niet dat hij verlegen was over zijn bovenlichaam, of iets in die trend. Heck, er waren al genoeg mensen die dat hadden gezien. Ongemakkelijk voelde hij zich er dus niet echt bij. Hij bleef wat dufjes naar haar kijken terwijl ze een aspirine slikte en hem het water toe hield. Even twijfelde hij, maar besloot het toch aan te nemen. Al kon hij een kater best aan, was het misschien beter voor zijn humeur als hij dit niet af sloeg. Daarom nam hij het bekertje met een pil aan en gooide hij het achterover, om het lege bekertje op het nachtkastje (want ja, die hadden ze) neer te zetten en weer te gaan zitten. “Danku,” zei hij nog, voor hij even weg keek. Ja… en nu?

Ze had het niet eens door dat dit zijn shirt was. Ze waren toch ongeveer even groot, alleen tja. Bij de schouders was het wat breder he. Aiden nam de spullen aan en Alana ging weer zitten op de rand van het bed. Het was beter dan blijven staan met stekende koppijn. Ze zuchtte even, Arceus. "We doen gewoon alsof dit niet gebeurd is en hopen dat we elkaar niet meer tegenkomen." mompelde ze zachtjes. Hopelijk zou Aiden het hiermee eens zijn, zou wel het beste zijn. Ze hoorde haar Holocaster een geluidje maken en meteen dacht ze aan Connor. Shit, ze moest stoppen met aan hem denken. Ze schoof haar tas dichterbij met haar voet en pakte haar Holocaster. Unknown number? Ze opende de berichten en ze zuchtte meteen. "Arceus, niet hij weer." mompelde ze geërgerd. Tim, natuurlijk moest het Tim zijn op zo'n moment. Ze smeet zonder te antwoorden de holocaster weer in haar tas waarna ze zich naar achteren liet vallen. Alsof deze dag niet beter kon.

Het roodharige meisje zei dat ze moesten doen alsof dit nooit gebeurd was en Aiden legde zichzelf weer neer in het bed, nog niet van plan om hier zomaar uit te gaan komen. “Ah, ja, natuurlijk. Je had een vriend, is ‘t niet?” Een grijns trok over zijn gelaat. Ach, het was niet zo dat hij het was begonnen. Heck, hij was niet eens de oudste. Ze wist prima wat ze deed. “En ik kan me niet voorstellen dat het zó erg was dat je het zo snel wil vergeten.” Oké, daar klonk zijn toon wat pesterig. Hij vond het allemaal prima. Hij was toch niet in voor andere dingen dan dit.
Toen ze haar holocaster weg gooide, kwam Aiden’s hand half uit het bed te hangen. “Geef dat ding ‘ns hier,” zuchtte hij. Al was Alana voor hem niet eens een vriendin, was hij nog net zo vriendelijk om haar uit de problemen te helpen als ze zichzelf hierin had gewerkt.

Toen hij begon over haar vriend bevroor ze even. "Het is uit met Connor, dus nee ik heb geen vriend meer." zei ze stug. Ze had weer zin om met dingen te gooien, ugh. Bij de reactie van Aiden keek ze even op. "Ik weet het niet, was jij dan nog zo nuchter dat je alles weet?" vroeg ze mompelend. Maar oke, ze was niet met de lelijkste jongen dus dat boeide ook nou niet zo heel veel. Toen hij vroeg om haar Holocaster fronste ze even, waarna ze hem toch aan Aiden gaf. Als hij met Tim wou praten dan mocht hij dat doen ook. Het maakte haar niet eens uit naar wie hij berichten ging sturen, erge priveberichten had ze toch niet.

Het was uit met Connor. Aiden zuchtte een keer. “Dat is jammer,” zei hij. “Maar ach, er zullen vast leukere kerels zijn.” Een grijns trok over zijn gezicht. Nee, die Connor zou vast niet al te veel waard zijn. Al kende hij hem niet. Wie weet was het wel een super coole gozer. Ach, niet dat het hem verder uit maakte. Alana was maar een scharrel-voor-een-nacht. Toen ze dan ook vroeg of hij alles nog wist, haalde hij zijn schouders op. “Gedeeltes. Ik weet nog hoe alles ging tot we de bar verlieten?” merkte hij met een onschuldige grijns op. Oh Arceus, haar plagen amuseerde hem nog wel.
Toen hij de Holo Caster kreeg haalde hij het gesprek met die Tim op en begon hij te tikken. ‘Als je dr ergens voor nodig hebt, dan kom je maar. M’n scizor miste je al.’ Hij hield het ding weer naar Alana toe, haar de kans gevend om te kiezen of ze het verzenden zou of niet. “Als hij je zo stoort, is bang maken niet zo moeilijk,” zei hij rustig. Toch weer die softe kant, die een meisje niet kon laten stikken. Hij werd een watje.

Bij de reactie van Aiden keek ze hem even kort aan. Meer mannen, natuurlijk. "Ik denk dat ik ga trouwen met alcohol" zei ze als licht grapje. De hoofdpijn leek al beetje bij beetje te minderen, gelukkig. Bij de opmerking hoeveel hij nog wist keek ze hem eerst nog wat geschrokken aan. "Ik weet niet meer dan..." De kus. Ze wist niet meer dan dat ze hem gezoend had. "Dat ik je zoende, daarna ging het blanco." Arceus, dat was nog best beschamend om te zeggen ook. Aiden pakte de holocaster aan en typte iets in. Alana keek fronsend naar de Holocaster, maar kon niet zien wat hij getypt had voordat ze de holocaster weer aangereikt kreeg. Ze las rustig wat er stond, jeetje dat hij dat typte man. Ze drukte op verzenden en keek even naar Aiden, hoevaak moest ze hem nog bedanken? "Bedankt, al denk ik niet dat hij hiermee stopt. Hij heeft al een brandwond op zijn arm van mijn houndoom. Maar zoals je al zag kwam hij weer terug." zei Alana met een zucht. Nee, Tim leek wel alsof hij pas zou ophouden als hij haar had. "Zit jij dan niet in een relatie?" Arceus, dat klonk anders dan ze verwacht had. "Niet dat ik iets met je wil, gewoon intresse." verbeterde ze zich snel. Ja, dat klonk al iets beter, al verwachtte ze wel een opmerking van de roodharige jongen.