BLIND Date || &Alana Bouvier

Een blind date. Raven wist niet meer of Aiden gewoon een heel slecht gevoel voor humor had of erop uit was om zijn leven te ruïneren. Waarschijnlijk het eerste, maar hij had er de grap niet echt van kunnen inzien toen de uitnodiging was binnen gekomen. Maar, echt een keus leek hij niet te hebben. Hij, de hopeloze romanticus, had vandaag, op Valentijnsdag, een blind date. Letterlijk.

Een pak ging hem dan net wat te ver, dus had Raven voor het fatsoen een nette blouse aangetrokken. Om het verband om zijn arm en borstkas te verdoezelen had hij er ook een shirt onder, al kon je nog een klein deel zien zitten bij zijn hals en schouder. Daar moest ze het maar mee doen. Nukkig liep Raven naar het restaurant waar hij nog net op tijd een plek had kunnen reserveren, en bleef hij voor de ingang staan om op zijn date te wachten. Hij had er absoluut geen zin in, maar hij was dan ook niet zo harteloos om haar te laten zitten. Dat kon hij die persoon niet echt aan doen op Valentijnsdag, ook al was het een wild vreemde. Tenminste, dat mocht hij dan toch wel hopen.

Ze had zich gehaast, ze wou niet te laat zijn en haar shirt was verknipt, slik. Alana had een roze-achtig blousje aangedaan en een strakke spijkerbroek. Oke, ze moest het goed onthouden ze moest... Arceus. Ze keek naar de tijd en schrok zich de pleuris. Jeetje, ze zou nog te laat komen ook! Ze pakte snel haar tas en gooide het op haar schouder waarna ze begon te rennen. Jeetje, dat had ze niet verwacht toen ze bij het restaurant kwam. Was dit wel haar blind date? Dat kon toch niet. Gosh, dat had ze niet verwacht. Ze beet even op haar lip waarna ze naar hem rende en haar lippen tegen de zijne aan duwde. Stomme Aiden en zijn plan. Ze liet hem los waarna ze naar hem glimlachend aan keek -ja, wist zij veel dat hij blind was- "Hey!" zei ze vervolgens met een vrolijke toon. Beetje awkward, maar als ze zo Aiden kon... terug betalen ofzo iets. Dit was best raar om te doen, maar ach. Het was maar voor één keer. Hopelijk. Dacht ze. Oeps.

OOC: Trololol.

Hij hoorde de snelle passen naderen van een meisje. Ze was iets te laat, dus Raven bedacht zich dat dat haar wel zou zijn en draaide zich om om haar begroeting in ontvangst te nemen. En Arceus, wat een begroeting was dat zeg. De lange gestalte verstijfde in pure verbazing toen hij werd vastgegrepen en twee naar aardbei smakende lippen - Arceus hoe kwam hij überhaupt op die beschrijving - zich op de zijne drukte. Zijn grijze ogen vlogen open en werden zo groot als de volle maan, terwijl hij nog bleker weg trok dan hij normaliter al was. Wat. Hoe. Waarom. Zijn hoofd maakte kortsluiting en zijn lichaam leek pas weer in beweging te willen komen toen ze hem alweer had losgelaten. Hij deinsde ongemakkelijk een pas naar achter, en hij voelde het schaamrood in zijn eigen verlies om controle naar zijn wangen trekken. Het meisje deed alsof dit de normaalste zaak van de wereld was en wierp hem een vrolijke 'hey!' toe. Ja want dit was heel normaal als je een blind date had. Raven wist niet eens wat hij hier op moest reageren. Als dit de reactie was die ze wilde hebben, was het haar gelukt.

Nou, ze had het gedaan dus nu kon ze weer normaal doen. En hij zag er niet eens zo slecht uit ook. Hij had grijze ogen en zwart haar. Hij reageerde echter niet op haar begroeting, waarop ze even grinnikte. "Tong verloren?" vroeg ze op een plagende toon. Jeetje, dit kwam dus een beetje door die Aiden. Maar aan de andere kant vond ze dit ook wel weer grappig, hihi. Want gewoon die reactie, dat er geen reactie was, vond ze grappig.

Heilige moeder van Shaymin, deze date had niet vreemder kunnen beginnen. Raven zag eruit alsof hij ieder moment door de grond kon verdwijnen. Nee, dit was niet de eerste keer dat hij gezoend was door een meisje. Arceus dat zou wel heel erg zijn. Maar, om nou te zeggen dat zoiets als dit een alledaagse bezigheid was voor hem. De arme jongen schraapte zijn keel in de hoop zijn stem weer terug te vinden, zodat hij misschien nog het laatste beetje waardigheid voor zichzelf kon redden. Het meisje vroeg of ze zijn tong had verloren en hij kon het niet helpen dit letterlijk op te vatten. "Scheelde niet veel," reageerde hij kort, terwijl hij even ongemakkelijk aan zijn kraag zat in de hoop de warmte uit zijn gezicht te krijgen. Hij wist dat ze rond dezelfde leeftijd als hem moest zijn. En al had hij dat niet geweten, was hem dat net even goed duidelijk gemaakt.

Eigenlijk had ze wel medelijden met de jongen, maar aan de andere kant moest ze er ook wel een beetje om lachen. "Scheelde niet veel," sprak de jongen kort waarna hij aan zijn kraag begon te zitten. Hihi, dit vond ze nog best grappig om te zien ook. "Ik ben Alana, by the way." zei ze met een glimlachje. Ze wreef even iets ongemakkelijk op haar achterhoofd, dit had ook normaal kunnen beginnen maar dit was toch wel weer zwaar grappig, hihi. "Dus, wat gaan we doen?" vroeg ze vervolgens aan hem, met een lichte nieuwsgierige toon in haar stem.

Raven trok even zijn wenkbrauwen op, terwijl hij probeerde te peilen of ze nu gewoon braaf op haar plek bleef staan. Hey, niet dat hij er zozeer wat op tegen had om door een leuk meisje gezoend te worden, maar hij wilde op z'n minst wel eerst haar naam weten. Gelukkig begon ze zich voor te stellen, waardoor Raven de kans kreeg zijn trots weer een beetje terug te krijgen. De kleur trok weer wat weg uit zijn wangen en hij schraapte kort met zijn keel. "Raven," zei hij toen, waarna hij de deur achter hem open schoof met zijn minst belaste arm. "Ik heb een plekje gereserveerd in het restaurant," vertelde hij. "Ik hoop dat je honger hebt." Ja, want anders was het een beetje zonde van zijn moeite.

Ze zei op een enthousiaste toon dat het haar helemaal goed klonk, en met een stram knikje duwde Raven de deur open om haar naar binnen te leiden. In het restaurant werd hij al snel herkend door de ober - hij was ten slotte helemaal langs gegaan omdat hij nog niet om kon gaan met een telefoon - en werden ze naar een tafel gebracht. Puur uit gewoonte, en niet perse omdat hij nou zo graag de heer uit wilde hangen, schoof hij de stoel voor haar naar achter. Dit was dan ook het enige hoffelijke wat hij ging doen deze avond, want alle andere beleefdheden liet hij uit afkeer juist het liefst zo veel mogelijk achterwege. Raven nam zelf plaats aan de tafel en gaf opnieuw een knikje toen de ober zei zo langs te komen voor de drankjes. "Dus," begon hij met een sceptische frons, nu de schaamte een beetje was weggetrokken. "Is dat altijd je manier om een jongen te begroeten?"

Ze liepen samen naar binnen, wat ze opzich niet zo erg vond. Ze glimlachte naar Raven toen hij de stoel naar achteren schoof en ging rustig zitten, terwijl ze keek naar hoe Raven tegenover haar kwam zitten. Well, beetje awkward was het wel. "Dus," begon Raven. "Is dat altijd je manier om een jongen te begroeten?" Oh uhm.. Alana grinnikte even. "Nee, ik moest het doen van iemand." zei ze met een lachje. "Hij had me gered uit een grot en zei vervolgens dat ik je moest zoenen ofzo." vervolgde ze luchtig. Arceus, als ze wel zo iedere jongen zou begroeten dan... wauw, gewoon wauw.

Hij wist niet of hij blij moest zijn met haar antwoord of niet. Blij dat ze in ieder geval geen jinx was die elke jongen op de mond pakte (en wie wist wat nog meer). Niet blij dat ze het in opdracht van iemand gedaan had. Wacht, wat. Er verscheen een grote frons op zijn gezicht. "Wat?" herhaalde hij, dit keer hardop. "Van wie moest je dat doen dan. Waarom zou je-" Zijn stem bleef hangen toen het tot hem doordrong. Er was maar één persoon die dat zou doen. Met een zucht greep Raven de brug van zijn neus beet. "Laat maar." Hij wou het niet eens weten.

"Wat?" hoorde ze Raven zeggen, oh oh nu zou het komen hoor. "Van wie moest je dat doen dan. Waarom zou je-" Het leek wel alsof hij voor een moment bevroor. Alana keek hem even vragend aan, terwijl ze op haar lip beet. Ze hoorde dat hij zuchtte en zijn neusbrug vastpakte, oh arceus, hij zag er nu best schattig uit. "Laat maar." hoorde ze uiteindelijk. Oke dan. Ze kon het toch niet laten, oeps. "Je ziet er schattig uit als je dat doet." het floepte er eigenlijk meer uit en ze voelde ook dat haar wangen rood werden. Arceus, nu paste haar gezicht wel bij haar roze blouse, dat dan weer wel. Ze keek even ietwat verlegen weg, de enige momenten dat ze met leuke jongens praatte was als ze dronken was of als er één haar kwam redden. Niet op een date, ze ging bijna nooit op date, hehe.

Raven verstarde weer even lichtjes bij het horen van Alana's opmerking, niet goed wetende wat daar nou weer mee te moeten. Hij keek op en leunde een klein beetje naar achter, alsof hij wou peilen of ze hem ter plekke weer ging zoenen. Ja, een beetje flirten vond zelfs hij prima hoor, maar dit meisje was nogal ... onverwachts in haar doen en laten. En dat stelde hem niet echt op zijn gemak. "Eh.. bedankt?" mompelde hij twijfelend. "Sorry, ik kan niet echt van hetzelfde zeggen." Arceus, wat zei hij nou weer. Hij realiseerde zich pas later hoe zijn woorden over konden komen en wuifde ze snel weg met een kort gebaar van zijn hand in de hoop nog iets te kunnen herstellen. "Ik bedoel, je ziet er vast wel goed uit, maar dat kan ik niet weten." Ja, dit maakte het echt beter. Hij onderdrukte de neiging zijn hand tegen zijn voorhoofd te slaan, en bleef in plaats daarvan maar een beetje statig op zijn stoel zitten. Nee, het was wel duidelijk dat dit hele date gedoe niet echt zijn ding was.

"Eh.. bedankt?" klonk het ietwat twijfelend bij Raven. "Sorry, ik kan niet echt van hetzelfde zeggen." Eh.. wat? Alana keek even verbaasd naar de jongen. Moest ze dit nou als een belediging opvatten? "Ik bedoel, je ziet er vast wel goed uit, maar dat kan ik niet weten." Uh... bedoelde hij..? "Wacht... bedoel je dat je blind bent?" vroeg ze een beetje bedenkelijk. Jeetje, dat had ze eigenlijk niet door... Oeps. Ze was heel slim... soortvan. "Dus... eh... Raven, wat doe je in Kalos?" vroeg ze maar aan Raven om het gesprek op gang te houden. Maar... hij wist dan ook niet hoe hij er zelf uit zag? Hm, ook een beetje zielig als je dat uiterlijk had.

Het duurde even voor ze de link legde, en hij vond het knap dat ze überhaupt nog wijs werd van zijn woorden, maar uiteindelijk vroeg ze verrast of hij blind was. Raven trok zijn wenkbrauwen op, waardoor de grijze, lege ogen onder zijn zwarte haar duidelijk zichtbaar werden. "Ja, was dat je nog niet opgevallen?" merkte hij op. De meeste waren meteen al helemaal onder de indruk als ze zijn ogen zagen. Of geïmponeerd, dat was misschien een beter woord om het te omschrijven. "Ik ben op dit moment bezig met de gyms," vertelde hij verder, toen Alana vroeg wat hij deed in Kalos. Iets waar hij nog niet echt ver mee was, door.. omstandigheden. "Jij?" vroeg hij vervolgens, meer uit gewoonte dan echt uit interesse. De ober kwam, met de champagne, want dat hoorde bij een date, en Raven knikte, misschien net iets te graag, om zijn glas te laten vullen. Zo werd het doorkomen van deze avond iets makkelijker. Wat slecht toch weer.