late birthday present

Het was een mooie woensdag ochtend. Leah was op tijd wakker en zag zelfs nog dat het donker was. Ergens baalde ze daar van, want dat betekende dat het nog vroeg was, maar ze had eigenlijk ook niet echt tijd te verliezen vandaag. Want ze moest verder gaan met de trainingen van haar pokemon. Daarlangs stond vandaag ook een nieuwe pokemon op haar te wachten. Ze sprong har bed uit en begon zich zelf uit te reken. De meeste van haar pokemon lagen nog te slapen, omdat ze natuurlijk niet gewend zijn dat hun trainster zo vroeg op was. Iets wat haar rustig de tijd gaf om haar klaar te maken voor deze dag en een lekkere warme douche te gaan nemen.

Ze pakte de spullen dat ze nodig had en parkouder door het huis heen. Om te zorgen dat niemand wakker werd. Eenmaal in de bad kamer te zijn deed ze de douche alvast aan, zodat de ruimte alvast lekker warm was. In de tussen tijd kamde ze haar haren, en poetste haar tanden. Ze ontklede zich zelf er na en stapte de douche in. Half uurtje later draaide ze hem uit en pakte de handdoek om haar zelf af te drogen. Een voor haar lichaam en de andere wikkelde ze haar haren er in. Met een handdoek op haar hoofd en een afgedroogde lichaam, begon ze zich zelf weer in haar kleren te hijsen. Ze besloot om eerst maar wat te gaan eten, voor dat ze haar haren verder zou gaan doen.


Terwijl ze de badkamer uit kwam, zag ze dat al een paar pokemon van haar inmiddels ontwaakt waren. En vol verbazing naar hun trainster aan het kijken waren dat al wakker was. En zelfs opgefrist en aangekleed was. Ze begroete haar pokemon met een glimlach en een goede morgen, en daarna kwam de standaard knuffel ronde. Alleen baalde ze nu wel dat ze hun ontbijt moest klaar gaan maken en dat van haar zelf meteen. Zonder even rust te hebben, maar goed als ze dat niet wou had ze maar geen pokemon moeten nemen, of tenminste niet zo veel. Ze stond op van hun dagelijkse knuffel sessie in de ochtend en liep naar de keuken om haar handen te wassen. En te beginnen met de ontbijten van haar en haar pokemon. Een kwartier later was het eindelijk klaar, alle voeder boekjes zette ze op de grond neer. En daarna plofte ze met haar bord eten op de bank en begon ze rustig haar boterham op te eten.

Toen ze klaar was ruimde ze alles op en de voederbakken die al leeg waren ook. Daarna pakte ze haar tas in voor vandaag, en begon ze de pokemon terug te keren in hun bal. Behalve Lucky die mocht er uit blijven, aangezien hij nu groot genoeg was om haar overal heen te brengen wou ze er graag misbruik van maken. Naja echter misbruik was het niet, want haar pokemon wou het zelf graag. Het was altijd zijn droom geweest om Leah overal heen te brengen waar ze maar wou. Ze deed haar jas en schoenen aan, en haar pokemon stond al te wachten op haar bij de voor deur. Ze deed haar tas om en liep richting de voor deur. De roze harige aaide haar pokemon op zijn hoofd en draaide de deur open.

Ze sprong op de rug van haar pokemon en zo gingen ze samen op pad, op naar Odale Town. De reis ging goed en spoedig, ze waren in no time in Odale Town. Tenminste het leek allemaal goed te gaan, tot dat Lucky zijn voeten niet meer goed kon optillen. En ze letter Odale Town invielen, en zij van hem rug was afgevallen. Met veel pijn en moeite kwam ze over eind. Lucky was blijkbaar al lang over eind en begon te piepen en haar te likken. “Het is oke jongen, ben jij in orde?” reageerde ze terug. De pokemon knikte en pakte haar tas, dat van haar rug was gevallen. Ze zag ook meteen dat er pokeballen uit haar tas waren gevallen, waardoor een grijze bal. Het was de bal van haar Inkay. De oudste pokemon dat ze in haar bezit had. Even was ze bang dat hij gestorven was, iets waar ze niet op hoopte. Maar ze wist dat de tijd er snel aan zou komen dat hij het niet lang zou hebben. Maar om het nou nu te doen vond ze vreemd en gruw. In paniek pakte ze alle ballen en hield ze de grijze in haar hand. Lucky had ook al gauw wat er aan de hand was. Leah sprong op de rug en gingen als een speer naar de pokemon centrum.

Eenmaal bij de pokemon centrum aan gekomen zijn, deed ze Lucky ook even in de bal. Aangezien ze net een flinke val gehad hadden samen. Met beiden pokeballen in haar hand stormde ze naar de balie. Ze werd vriendelijk gegroet “Volgens mij is mijn pokemon dood,” begon Leah “En deze meot even door jullie machine heen, we hebben net nog al een flinke val gehad,” vervolgde ze verder met een paniekerige stem. Het gezicht van zuster joy ging van vrolijk naar serieus. Ze pakte de beiden ballen, de ene ging naar de machine en de andere ging ze bestuderen. Ze opende hem en daar kwam haar Inkay uit, het zag er inderdaad bleker uit dan normaal. De roze harige wist al genoeg ze was een pokemon verloren. Het duurde nog even voor dat de zuster zich omdraaide. Maar uit eindelijk deed ze het en gaf de bal van Lucky terug met de woorden van “Het spijt me.” Leah schudde haar hoofd en probeerde haar tranen te bedwingen “Het is oke, het zat er aan te komen. Bedankt voor u hulp,” reageerde ze terug terwijl ze de bal van Lucky pakte. Ze wou eigenlijk naar een bankje toe lopen, om even te zitten en na te denken. Maar tijdens haar wandeling botste ze tegen iemand. Ze keek om en zag een jongen hij had al zijn excuses verontschuldigt. Iets wat zij echter niet nodig vond, want zij had ook gewoon op moeten leten. “Nee nee is oke, ik moet mijn excuses aanbieden. Ik had ook moeten opletten,” reageerde ze terwijl ze een glimlach op haar gezicht probeerde te krijgen.