Closed - A 'few minutes' to late.

Met zijn gele ogen gericht op een van de documenten gericht, zat hij op zijn stoel achter het bureau. Riddle stond bij een van de kasten, iets door te lezen. Deze stilte hield voor een tijdje door, tot er buiten het kantoor voetstappen te horen waren. Hij legde alvast de papieren neer, om een geklop op de deuren te verwachten. Deze kwam echter nooit, want in tegenstelling tot dat, werd het ding open gegooid en het persoon dat ze hadden verwacht naar binnen kwam lopen met wat voedsel en drinken in diens handen. Alleen al de gedachte aan voedsel liet zijn maag nu omkeren, maar dat gevoel slikte hij binnen. Nu niet. Wel was de irritatie op Nathan's gezicht te lezen, vooral toen de man tegenover hem nonchalant in de stoel ging zitten en daar gewoon verder ging eten. Uiteindelijk werd er toch wel gevraagd wat hij dan moest weten. Zijn ogen volgden hoe Riddle naar de man toeliep, om achter diens stoel te gaan staan, liep daarna verder naar de zijkant te lopen en te spreken dat ze een belangrijke mededeling hadden voor hem. Zijn ogen ontmoeten die van Riddle, waarop het hem duidelijk werd dat hij verder het woord deels zou moeten gaan voeren. "We hebben besloten dat jij de rank van Elite Officier niet meer hebt. Je hebt de afgelopen niet genoeg ervoor gedaan en ook bij de overname was je erg... afwezig." zo, dat nieuws was nu ook bekend. Misschien had het wat subtieler gekund, maar nee, daar had hij absoluut geen zin in. De groenharige hield zijn blik scherp op Floyd, het minste dat hij verwachte, was dat de ander kwaad ging worden. En wie weet hoe dat kon gaan aflopen.

Zodra hij het 'gezellige' nieuws had laten vallen, had de man zó har din diens glas geknepen, welke hierbij dan ook daadwerkelijk brak, hierbij deels de inhoud ervan ook op de vloer gekomen. Lekker dan, moest dat ook weer opgeruimd worden. Ondanks dat bij dit 'geweldige' dat had moeten gebeuren, was zijn uitdrukking misschien toch een heel klein beetje geamuseerd geworden, vooral omdat de ander zo snel geïrriteerd was geraakt. Hij snapte de reactie wel, wie zou daar niet zo kwaad om gaan worden namelijk? Blijkbaar werden meteen bij Riddle haar vrouwelijke sensen ofzo geactiveerd, want ze begon nu al het op te ruimen. Okay then. Scheelde voor hem om dat zo te moeten gaan doen. Maar goed, zijn ogen gingen terug naar de man toen deze sprak dat het geen 1 april is, samen met áls dit een grap was, een heel slechte was. "Pech voor jou, want het is dus mooi geen grap." ondertussen had hij zijn handen op het bureau gelegd, de een over de ander, ondertussen hierbij Floyd scherp aankijkend. Als deze gast maar iets ging flikken, nu, later, of wanneer dan ook en Nate kwam erachter, dan zou deze problemen gaan hebben.

Ja, het was misschien toch maar niet echt een geweldig response van hem geweest. Hij had het wat anders kunnen gaan verwoorden, maar dat had hem nou niet echt geheel gelukt.. Er kwam niet meteen een reactie van de oudere man, maar zodra deze er was gekomen, was deze bijna aan het koken, zo kwaad leek de man te zijn. Het was te zien geweest hoe deze eerst het glasscherf dat in zijn hand zat eruit had getrokken, om later woedend te gaan opstaan. Nee, hij verwachtte nog niet dat de donkerharige meteen weg ging. Iets dat dan ook maar al te duidelijk bleek toen het stuk glas naar zijn handen werd gegooid, waarvan het ding godzijdank echt net aan zijn hand miste. Het kwam een enkele centimeter ervan vast te zitten in zijn bureau. Nathan haalde het stuk glas eruit, om het ding vast te houden in zijn hand. Uiteraard past hij er wel op dat hij nu juist niet zijn handen ging openhalen. Er werd gesist door de man dat hun niets van dit 'team van idioten afwisten' en door deze woorden schoten zijn ogen voor een kort moment naar die van Riddle en toen weer terug naar Floyd. Hij zelf was amper nog verder bewogen gebleven. e roodharige leek nog een poging proberend om niet nog meer olie op het vuur te gooien, hierbij vertellend dat het niet volledig hun beslissing was. Hierbij zuchtte Nathan licht, daar had ze gelijk in ook nog ja. "Het was voornamelijk de beslissing van Giovanni, eentje die wij doorgeven." Natuurlijk, hun hadden ook over dit gebeuren toen was gesproken, maar uiteindelijk lag het besluit toch altijd bij de grote baas.