Why are you even here?! (Nathan Malone)

Snapte hij dan helemaal niet waarom ze hem nou in die stomme k-kast had gedouwd. Snapte hij dat nou helemaal niet?! Ze had hem dan ongelofelijk ongelovig aangekeken. Haar moeder had vervolgens van alles gerateld over haar 'vriendje' en dat hij geen aparte kamer meer nodig had, blablabla. Riddle kon nog steeds niet geloven dat haar moeder dat allemaal gezegd had, gelukkig bemoeide haar vader zich nooit ergens mee, dus dit was eigenlijk goed, maar aan de andere kant snapte ze er geen hol van. Riddle was half tegen Nathan aan gaan staan met een mindfucked hoofd. Ja, ze was gemindfucked, haar moeder had ze namelijk helemaal niet zo zien reageren in haar gedachten. Ze zat er compleet naast, maar meneer was ook zo brutaal geweest om haar een kus te geven op haar wang voor haar moeders neus. Met die gedachte ging ze weer recht staan en keek ze op naar Nathan. Hij zei dat het erger kon en dat haar moeder het goed had opgevat. Riddle's ogen stonden ineens heel serieus en ze pakte zijn kin vast zodat hij gedwongen werd haar aan te kijken "Jij slaapt rechts" mompelde ze waarna ze zijn kin los liet en langs hem heen liep haar inloop kast in waarna ze zich om draaide. Met een glimlach sloot ze de deuren "Ik ben om kleden" zei ze met een brede grijns. Wacht maar, ze pakte hem nog wel terug.

Riddle had zijn kin best ruw vast gepakt en gezegd dat hij rechts moest slapen, ja want zij sliep het verst van de deur af, hoe dan ook. Ze had hem weer los gelaten en Nathan had geantwoord wat mevrouw wenste. Natuurlijk wat zij wenste, het was nog steeds haar kamer, al zal het langzaam ook zijn kamer worden op deze manier, al mocht hij de kast in de andere kamer gebruiken of zo. Ze wist nog niet zo goed hoe ze Nathan ging terug pakken. Ze begon allerlei dingen te bedenken terwijl ze op zoek was naar iets wat ze aan kon doen om in te 'slapen' vanavond. Ineens bedacht ze iets en een gemeen grijnsje verscheen op haar gezicht. Ze ging hem zo hard pesten op deze manier. Geamuseerd trok ze een nogal gewaagd setje tussen haar 'slaapkleding' vandaan. Ja, ze had het een keer gekocht en het kwam nu goed van pas. Helemaal inclusief bijpassende kniekousen. Dit werd nog leuk. Eenmaal omgekleed liep ze alsof het de normaalste zaak was van de wereld haar kledingkast uit en draaide ze zich om, om de deur dicht te drukken en het licht uit te klikken. Ze draaide zich om en ze liep naar haar kast met spiegel. Ze pakte een elastiekje wat op het dressoir lag en begon haar haar op te knopen in een hoge staart. Vervolgens ging ze op haar bed zitten, aan de andere kant, want Nathan was al op zijn plek gaan liggen. Ze keek hem aan vanuit haar ooghoeken, want ze zat met haar rug naar hem toe. "Moet jij je niet ook niet omkleden?" zei ze met een glimlach. Waarna ze nog wat uitdagend haar haarelastiekje strak aan trok.

Ze moest zich in houden niet keihard te gaan lachen om zijn reactie. Het was gewoon te perfect. Gewoon te perfect. Riddle had het niet beter kunnen verwachten. Het was gewoon geniaal om te zien hoe hij probeerde te vermijden dat ze in zijn gezichtsveld kwam. Hij reageerde echter wel op haar vraag, maar hij kon alleen maar langzaam knikken en wat 'ja' stamelen. Dit was echt goud en Riddle amuseerde zich enorm. Zwakke plekken van jongens, zo makkelijk ging er door haar hoofd. De jongen ging zich 'omkleden', het enige wat hij deed was zijn shirt uit trekken en deze naast het bed gooien. Ja, zijn blote bast had ze al een keer gezien, dat had ze wel nog kunnen herinneren van haar dronkenschap. Het zorgde er in ieder geval niet voor dat ze uit haar rol viel. Riddle klom verder op het bed en de jongen was weer gaan liggen. Expres ging ze echt op het randje van haar kant zitten. Ze keek naar Nathan met een grijns op haar gezicht. Ze leunde wat zijn kant op en keek op hem neer, aangezien hij lag. "Wat is er?" vroeg ze onschuldig "Moet ik iets anders aan trekken?" vroeg ze licht grinnikend, waarna ze weer normaal ging zitten en haar ene kniekous weer wat omhoog trok. "Wat vind je er van?" vroeg ze vervolgens zonder enige huivering in haar stem, alsof ze bloed serieus was "Ik zag het hangen en toen dacht ik, dat moet ik hebben" zei ze met een grote grijns. Wat vond ze dit toch amuserend.

De jongen draaide zich van haar af, waardoor ze nu tegen zijn achterhoofd aan kon staren. Oo wat was hij gezellig zeg. Riddle moest even lachen om zijn reactie. Ze keek naar de kniekousen die ze aan had, ja ze had ook wel het ergste setje aan gedaan wat ze had. Haar blik ging weer naar de jongen die nog steeds van haar af lag, hij was zo awkward en het was zo schattig. Hij vroeg hoelang ze dit vol hield. Een grijns verscheen op haar gezicht. "Ooo heel lang" begon ze "The whole night long" ging ze grinnikend verder. "Of ik moet in slaap vallen" zei ze als een soort van optie "Maar neh, gebeurd vast niet, maar ja jij kan ook in slaap vallen" zei ze op een geamuseerde toon. Hopelijk had hij nou zoiets het idee dat hij vannacht niet kon slapen. Riddle was zo gemeen, heel gemeen, maar ze vond het zo amuserend. Te ver ging ze echter toch niet. Al leek Nathan zelf gewoon absoluut niet geamuseerd, misschien het beeld amuserend voor hem, maar het maakte hem duidelijk super ongemakkelijk. Riddle zat zichzelf enorm te amuseren en ging wat rechterop in bed zitten terwijl ze even zuchtte. Ze stond vervolgens op, ja gewoon op het bed al was het wel nogal wankel, want je zakte altijd diep in het bed weg, ook als je lag, het was gewoon een fijn matras. Maar op het moment niet zo fijn voor Riddle, want die verloor haar evenwicht weer waardoor ze voorover viel en bijna op de grond flikkerde. Ze lag wel nog net op het bed zelf en bleef zo liggen terwijl ze keihard moest lachen. Wat was ze ook een kluns, niet meer lettend op Nathan.

De jongen zei dat hij hoopte dat ze een grapje maakte. Natuurlijk maakte ze een grapje, alsof ze heel de nacht in deze onhandige kleren ging zitten om hem wakker te houden of zo, nee zelf wilde ze ook gewoon slapen en hier ging ze echt niet in slapen. Maar ja ze bleef nog wel in haar rol en Riddle moest lachen "Of course i'm not kidding you" zei ze weer op een geamuseerde toon. Riddle was daarna zo onhandig geweest om op te staan en vervolgens weer op haar bek te gaan, gelukkig wel op haar bed, dus het was een zachte val. Echter werd haar aandacht ineens gevangen door Nathan. Hij zuchtte, heel luid deze keer. Was hij echt boos of zo. Vervolgens kwam er op een hele dramatische toon uit dat hij dit de reden was dat ze geen leuke dingen konden hebben. Nice things? Wat voor een leuke dingen had hij het in godsnaam over? "Wat?" vroeg ze dan ook verschrikkelijk confused. Echter doelde hij dus waarschijnlijk op haar val en ze keek hem dan ook even aan. Ze keek weg en was even stil. Oké dat was gewoon gemeen, als hij niet blij was kon hij het ook gewoon zeggen. "You're so mean, ik verloor alleen m'n balans" zei ze nors, waarna ze tegen haar kussen aan ging zitten met haar armen over elkaar. Ze was in ieder geval alweer een stuk verwijderd van Nathan.

Riddle was niet meer zo amused meer als eerst. Ze was dan ook vreselijk in de war van zijn reacties. Wat was zijn probleem überhaupt? Hij had juist blij moeten zijn en in plaats van dat doet hij nu zo gemeen. Riddle was echt not amused. Haar blik ging naar Nathan toen ze haar eigen woorden had uitgesproken over dat hij gemeen was. Hij deed alsof hij nooit gemeen was en dat hij het niet zou durven om gemeen te zijn. Riddle keek hem aan, haar blik niet geamuseerd en vooral heel droog. "Ja, natuurlijk, je bent nog nooit gemeen tegen mij geweest" zei ze sarcastisch. "Natuurlijk durf je dat niet, je bent veel te lief" kwam er weer sarcastisch uit. Ze was het in ieder geval nu wel zat. Ze stond op van het bed, lichtelijk geïrriteerd liep ze naar haar kledingkast waarna ze naar binnen ging en de deuren achter haar dicht smeet. Niet veel later kwam ze er weer uit met een t-shirt aan en een kort broekje, waar ze normaal gesproken in sliep. Ze liep weer naar haar bed zonder Nathan een blik waardig te gunnen en ging liggen met haar rug naar hem toe. Verder was ze stil.

Riddle zat wat voor haar uit te staren, naar de muur, waar niks interessants te zien was. Misschien reageerde ze wel iets te overdreven en ze zuchtte even, maar bleef wel zo liggen. Ze voelde beweging van de andere kant, hij was waarschijnlijk om gedraaid of gaan ver liggen. Ze draaide haar hoofd wat zodat ze hem nu kon zien net over haar eigen schouder heen. Hij verontschuldigde zich en zei dat hij niet gemeen wilde zijn. Hij wilde niet gemeen zijn? Was dat van net allemaal een grapje dan? Had Riddle hem weer verkeerd op gevat? Niet weer he. Riddle ging rechtop zitten, in kleermakerszit en zijn kant op. Ze had had haar kussen tegen d'r aan met haar armen erom heen. "Ik weet dat ik een kluns ben ja..." begon ze "Maar dat hoef je er niet in te wrijven" zei ze terwijl ze de andere kant op keek en op haar lip beet. "Ik reageerde gewoon te extreem" zei ze terwijl ze Nathan dus weer aan keek. "Dat van mij was ook allemaal voor de 'grap', I guess" niet zo goed wetend wat ze erover moest zeggen. Ze leken net een getrouwd stel zo, op deze manier.

Ze begon maar wat aan het kussen te plukken en ze keek dan ook naar het kussen terwijl ze het deed. Zoveel awkward momenten hebben ze gehad, maar dit was er weer eentje van of zo. Eenmaal haar woorden uitgesproken ging ze verder met het frunniken aan het kussen wat ze vast had als een of andere knuffel. Nathan sprak dat het een beetje een gewoonte was om dingen er in te wrijven en dat dat moeilijk af te leren was. Riddle keek hem nog niet aan en legde vervolgens haar hoofd kussen terug op de plaats waar het ding hoorde. Haar handen maakte een weg naar haar haar om het haarelastiekje eruit te trekken waardoor haar haar gewoon weer los was. "Dat begrijp ik" bracht ze zachtjes uit "Het is ook niet erg, ik vind je toch wel leuk zoals je bent" zei ze een tikkeltje verlegen, dit keer hem wel aan kijkend. Vervolgens begon ze haar haar weer op te knopen in een staart en vervolgens in een knot. "Ik reageerde gewoon te overdreven" zei ze er nog snel achteraan, ja ze had gewoon te overdreven gereageerd.