First training session [Cooper]

Nadat Yara vertelde dat ze ook haar Torchic er bij kon halen anders. Zag ze een grijns ontstaan bij de jongen en haalde hij ook zijn schouders op. Maar zijn vuur pokémon had blijkbaar een vuurstaart, iets wat dat van haar inderdaad niet had. Er kwam alleen een klein vlammetje uit het bekje van haar pokémon. En echt veel warmte zou dat ook niet opleveren, maar een vuurstaart zou genoeg opleveren voor beiden. De jongen verontschuldigde zich, aangezien zijn pokémon net geëvolueerd was. Dus nog niet gewent was dat de vuur naar een andere plek was beland. Iets wat ze kon begrijpen, en waardoor ze zich zelf nu ook afvroeg. Of dat ook het geval van haar Torchic zou zijn. De pokémon werd er bij gehaald en blijkbaar hete hij Rocket. Wat best een aparte en grappige naam was voor een pokémon. De tadah wat uit Coopers mond kwam, vond ze ook nogal schattig. Het leek net of ze een circus kunstje hadden gedaan samen. Maar blijkbaar was de pokémon zelf niet zo blij dat hij uit de bal moest komen. Iets wat Yara goed kon begrijpen. De communicatie tussen de pokémon en trainer, was ook wel leuk om te zien. Vooral op het moment dat de Monferno zijn vlam wou tonen. Eerst was de vlam nog inderdaad een Chiyo vlammetje op zijn staart. Maar al gauw was het een reusachtige vlam, iets waar de zwart harige van verstelt stond. Ze voelde ook al gauw de warmte van de staart af komen. “Wauw” kwam er zachtjes uit haar mond, want on de indruk was ze nog steedse. Ze zette een stapje dichter bij de vlam, zodat ze de warmte nog iets beter kon voelen, en sloot haar ogen. “Dit kon mijn Torchic inderdaad niet beter doen,” vertelde ze aan Cooper. “Maar vertel het haar maar niet, oke?” vervolgde ze verder. Want ze wist hoe graag haar kleine meid het toch wou proberen te bereiken.

De oranje harige jongen zei dat hij niks tegen haar vuur pokémon zou zeggen. Iets wat een opluchting was voor de zwart harige. Maar de volgende uitbeelding wat de jongen deed, maakte haar aan het lachen. Hij deed namelijk zijn mond dicht met een onzichtbare sleutel en gooide hem weg. “Maar nu kan je niet meer praten,” zei Yara voor de grap tegen hem. Ze wist natuurlijk dat het niet echt was, maar misschien trapte de jongen wel in. Of grapte hij er mee verder.
De jongen vertelde tegen zijn Monferno dat het niks tegen hem was, en dat hij gewoon goed kon opscheppen. Iets waar Yara niet over kon oordelen, want ze kende de pokémon ook maar net. De jongen vroeg naar wat voor pokémon ze nog meer had langs haar Torchic. “Hmm langs Chiyo heb ik nog een Axew,” beantwoorde hij zijn vraag. “En heb jij nog meer pokémon of niet?” vroeg ze terug, aangezien dit de derde pokémon is dat ze ziet van de jongen.

Cooper fronste even over de opmerking dat de zwart harige zo net had gemaakt. En legde daarna uit, wat zij natuurlijk ook wist. Maar ze vond het lief dat de jongen het verder uit te leggen, en gaf hem dan ook een vriendelijke blik terug. Om te laten zien dat ze het begreep.
De enthousiaste reactie van de jongen man kon ze niet echt begrijpen, aangezien het maar een Axew was. En wat voor een, het was een koppige humeurige Axew. Ergens had ze spijt gekregen dat ze hem in haar team had genomen. Maar ze kon het niet over haar hard verdragen om hem daar achter te laten. De oranje harige vroeg dan ook of hij hem mocht zien. Iets waar Yara over na moest denken ,want eigenlijk wist ze niet zeker of haar pokémon wel of niet van regen hield. Het zou haar niks verbazen als hij er niet van hield. “Ehm ja natuurlijk, geen idee eigenlijk of hij regen haat,” zei ze, terwijl ze de pokéball probeerde te pakken. Het volgende wat de jongen vertelde maakte haar nogal verwarrend en reageerde dan ook nog al verward terug “Hoe kan je opeens een tattoo kwijt raken?” “En tattoo,” zei ze nog iets hard in de hoop dat ze het dan misschien beter kon begrijpen. Terwijl de jongen vertelde dat hij nog een pokémon ei had staan in zijn kamer van de Pokémon Center. Gooide Yara de bal de lucht in waar niet veel later de Axew uit kwam. “Ow gaaf weet je wat voor ei het is?” reageerde ze nog op terug op wat de jongen vertelde. Blijkbaar zag de Axew er niet boos uit, in tegen deel hij ging regel recht de regen in en begon vrolijk rond te rennen. “Na blijkbaar houdt hij van regen,” zei ze met en verbazende lach.

De jongen was enorm blij dat de zwart harige haar Axew er toch maar er uit ging laten. Ze vond zijn reactie maar schattig, maar veel verder om er over na te denken had ze niet. Aangezien hij de tattoo vraag antwoorde, hij vertelde dat als hij wist hoe hij het was kwijt geraakt dat hij hem wel weer gevonden had. Blijkbaar was het een water tattoo, wat al meer verduidelijking gaf aan het meisje. Want zij dacht dat het echt zo’n dure pijnlijke tattoo was. Maar de zwart harige zelf had ook veel water tattoo’s gehad. “Ooooooo water tattoes die zijn zo cool!,” begon het meisje in de teken dat ze het begreep “Maar wel jammer dat hij weg is,” vervolgde ze met een beetje en sip gezicht. Niet omdat zij het verloren heeft, maar ze vond het gewoon zielig voor de oranje harige.

De jongen wist blijkbaar niet wat er in zijn ei zat, de eerste benaming voor zijn ei vond ze wel grappig en ook het grapje. Ze lachte even mee met de jongen, en toen hij vertelde dat het echt een blauw ei was. Kon het eigenlijk van alles water pokémon of zo’n blauw olifantje. “De ei klinkt wel mooi kwa kleur,” reageerde het meisje bedenkelijk terug.

Om de opmerking dat de oranje harige maakte kon ze wel lachen “Ja dacht je dan dat ik loog?” vroeg de zwart harige. Want liegen was iets wat ze absoluut niet kon, als ze het deed kwam er een brede smile op haar gezicht. Het laatste wat hij zij vond ze best lief en ook wel weer grappig “Hij had het leuk gevonden als je dat had gedaan,” reageerde de zwart harige terug. “Maar je vuur pokémon is er uit dus hij zou je shirt toch weer kunnen op drogen? Van water wordt je shirt niet vies,” vertelde ze, terwijl ze even naar de jongen keek en daarna weer terug naar haar pokémon dat nog lekker aan het spelen was.

De oranje harige jongen begon verder te praten over water tattoo’s. Iets wat Yara helemaal niet erg vond, de jongen vertelde dat hij het wel jammer vond dat ze wel weer er af gaan. Iets wat de zwart harige mee eens was, maar hij vertelde ook dat ze soms er scheef op zitten. En als dat met een echte tattoo was dan zat het voor altijd scheef. Om de gedachte alleen al dat je je hele leven met een scheve tattoo op je arm zat kon ze wel lachen. De jongen vertelde dat hij tattoo’s over het algemeen fantastisch vond en dat hij piercings ook nice vond. Maar hij het pijnlijk vinden om een piercing en een tattoo te zetten. Daarlangs was hij ook bang dat de tattoo scheef kwam te zijn, iets wat de zwart harige begreep. “Maar wat als je zegt tegen andere mensen dat het hoort, dat het schuin zit. Want sommige mensen kunnen hun tattoo’s bewegen,” vertelde Yara.

Cooper vertelde dat de zwart harige gelijk had, en dat het water inderdaad niet vies is. Maar hij had net al een shirt verpest, omdat hij in de modder viel, en hij had ook geen schone shirts meer. Zoals de jongen ook vertelde kon vuur water wel opdrogen, maar modder niet. Dan trok het juist meer in de kleding vaak. De jongen bleek het niet erg te vinden, want hij had net ook al gehuild. Waardoor de zwart harige een sip gezicht trok naar de jongen, ze vond het namelijk nooit leuk om te horen dat mensen verdrietig waren. Het is dat ze de jongen maar nog veelte kort kende, waardoor ze hem nu geen knuffel durfde te geven.

Blijkbaar had de Axew genoeg in de regen gespeeld en kwam met zijn modderige pootjes richting hun kant op. “Kijk je uit gekert we willen niet vies worden, van je mooie modder pootjes,” zei ze tegen haar pokémon. Monty keek even naar zijn pootjes en liep daarna vrolijk door en ging eerst een bezoekje brengen bij de oranje harige jongen. Aangezien die elkaar nog niet zo goed kennen. Hij ging recht voor hem zitten en keek hem vragend en blij aan. “Na blijkbaar mag die je al, ook al heb je niet met hem mee gerent,” zei Yara tegen hem met een glimlach op haar gezicht .

De jongen was er mee eens dat hij dat dan tegen de anderen kon zeggen, alleen hij zal er zelf nogal erg aan irriteren. Iets wat de zwart harige ook heel goed kon begrijpen. Maar de jongen bleek het niet erg te vinden, en hield het liever nu op water tattoo’s. Iets dat Yara ook een slim plan vond, daarlangs vond ze water tattoo’s cooler dan echte. Een echte was zo definitief, en een water tattoo kan je er vanaf wassen. Blijkbaar had zijn vader ook iets gezegt, zoals dat je geen beslissingen moest maken dat niet terug te draaien waren. Iets wat ze best diep zinnig vond en even over moest nadenken, maar zijn vader had wel gelijk. “Stiekem vind ik water tattoo’s ook cooler,” zei ze, “En dat is een goed advies dat je van je pa hebt gekregen,” vervolgde ze met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Haar vader heeft er eigen helemaal nooit een wijs advies gegeven. De enige die haar weize adviesen heeft gegeven zijn boeken, en haar zus.

De oranje harige jongen begon haar pokémon te aaien en begon ook lief te lachen. Iets wat de zwart harige leuk vond om te zien, vooral omdat haar eigen pokémon er ook van genoot. Vooral de vraag wat de jongen stelt, vond Yara ontzettend lief. Ze knikte ja en zei “Ja dat denk ik echt. “

De jongen was nog steeds haar pokémon aan het aaien, zo dadelijk had de oranje harige haar Axew zo verwent. Dat hij ging verwachte dat zij hem ook zo veel aandacht ging geven, maar daar moest hij haar toch voor teleurstellen waarschijnlijk. Op de vraag wat ze hier in Kalos deed hoefde ze niet lang over na te denken, voordat ze wou zeggen dat ze hier kwam voor haar zus weer te zoeken. Liet hij iets beter weten waar hij op doelde, een vraag wat ook niet lastig voor haar te beantwoorden was. “In eerste instantie ben ik hier gekomen, om me zus weer te zien. En ik ben een Coordinator,” vertelde ze tegen de oranje harige. “En jij wat doe jij hier, en wat voor iets doe jij?” vroeg ze terug, met een vriendelijke glimlach op haar gezicht.

De jongen vroeg nog een keer of ze een zus had, waarop Yara knikte. Ook kreeg zede vraag of ze dan niet uit Kalos kwam, iets waar ze ook even ja op knikte. “Naja echt een zus is ze niet, maar we zien elkaar wel zo. Van jongs af aan ken ik haar al, en op een gegeven moment is ze bij ons ingetrokken met haar ouders. En oorspronkelijk kom ik uit Jotho,” vertelde ze tegen de jongen. De jongen vertelde dat hij al eeuwen in Kalos woonde, dus gewoon al vanaf zijn geboorte. Ze knikte begrijpelijk dat ze de jongen begreep, als het niet voor Cecille was. Dan zat Yara nu ook nog steeds in Jotho, maar ze miste de blondine gewoon zo erg. Dat ze maar besloot om ook maar hier heen te verhuizen. Daarlangs zou ze haar ouders ook echter niet missen, want een hechte band had ze nou ook weer niet met hun.

De oranje harige vertelde dat hij Trainer wou zijn, want hij wist niet zeker of hij goed genoeg was om er daadwerkelijk een te zijn. Hij wou sowieso de eerste gym uitdagen en daarna keek hij wel weer verder. Echt een reactie meteen opgeven kon ze niet, want hij vroeg meteen in zijn verhaal of ze al mee had gedaan aan een wedstrijd. De zwart harige knikte even nee “Heb nog niet mee gedaan aan een wedstrijd helaas, maar ben me wel aan het voorbereiden op een,” vertelde ze tegen hem. “En heel eerlijk gezegd denk ik dat je een trainer bent, als je een goeie band hebt met je pokémon. En als je ook veel met ze traint voor gevechten en gyms. Mijn zus is ook een trainer namelijk, en voordat ze gym’s uitdaagde was ze ook al een goeie trainer vond ik,” vertelde ze tegen de jongen, in de hoop dat hij dan meer zekerheid kreeg.