Sightseeing.

Daar was ze dan. Opnieuw in het park dat haar alleen al rillingen gaf als ze eraan dacht. Toch was ze van plan hier vaker te komen, anders zou het haar nooit lukken om de Gymleader van Santalune uit te dagen, gezien haar enorme angst voor insecten. Ook was ze hier omdat ze op zoek was naar een Ralts, aangezien ze in haar team dolgraag een Kirlia wilde, om samen met haar Fennekin – zodra die geëvolueerd was – mooi te zijn. Die twee zouden enorm schattig naast elkaar kunnen staan, wat genoeg was voor de blondine om een Pokémon als dat te willen. Bovendien had ze nog geen psychictype pokémon en was het een type wat redelijk goed van pas kon komen in zowel gevechten als contests, aangezien het een ruime variatie aan aanvallen kon leren, doormiddel van levelen en zogeheten TM’s en HM’s.

‘Hallo!’ klonk een stem en geschrokken deed de blondine een stap achteruit, haar star-trimmed Furfrou aankijkend, hem bijna commanderend te aanvallen aangezien vrijwel alles wat haar in een bos als deze liet schrikken, insecten waren. Dit keer scheen het echter een meisje te zijn, wat heel veel minder eng was dan een Caterpie.
“Je liet me schrikken,” zuchtte Therin, duidelijk opgelucht met het meisje. “Hey,” zei ze toen, waarna ze een kleine glimlach op haar gezicht wist te toveren. Even keek ze haar Furfrou aan, wie netjes naast haar ging zitten en zijn blik op het meisje te richten. “Sorry, het bos is niet mijn ding. Veel te veel insecten,” glimlachte ze grijnzend, terwijl ze haar hand over de kop van haar Furfrou liet gaan. “Ik ben Therin en dit is Hollow,” glimlachte ze toen. Ze was benieuwd of dit een interessant meisje was.

Het meisje gaf haar gelijk toen Therin sprak over de insecten en even liet ze weer een schaapachtige grijns zien. Ja, insecten… Rillingen liepen over haar rug en benen terwijl ze dacht aan de kruiperige meerpotige Pokémon. Het was niet zo dat ze ook maar enige traumatische ervaring had aan de Pokémon, ze had ze gewoon van jongs af aan doodeng gevonden en had deze angst nooit overwonnen.

De Pokédex van het meisje werd op haar Furfrou gericht, wie rustig naast haar was gaan zitten. Met een ietwat neerbuigende blik keek hij naar de onbekende, trots en tevredenheid sierden zijn gezicht. Qua karakter klikten hij en zijn trainster enorm goed, wisten ze elkaar perfect te begrijpen en luisterde hij perfect, maar of hij paste bij het leven van een coördinator was een tweede. Het was duidelijk dat hij verlangde naar één plek om te slapen, één warme bank om zijn dag op door te brengen en een deur om door naar buiten te kunnen, in plaats van elke keer ergens anders te slapen, soms zelfs in een tent. En al hield de Pokémon van verzorging, was uiterlijk één van zijn grootste prioriteiten, leken contest-trainingen hem ook al niet te liggen. Therin vroeg zich af of ze egoïstisch was om hem erbij te houden, of dat hij gewoon moest wennen aan de nieuwe levensstijl…

Het meisje stelde zich voor als Lisanna en noemde haar Pokémon Cherry, waarop Therin even glimlachte. Hollow’s uiterlijk werd gecomplimenteerd, waarna haar werd gevaagd of ze zijn kapsel zelf had gedaan. Therin knikte rustig. “Ja, ik heb een tijd gewerkt in een trimsalon, waar ze me hebben geleerd hoe ik een Furfrou kan trimmen,” glimlachte ze. “Bedankt voor het compliment,” sprak ze toen met een grijnsje, haar Furfrou even aankijkend.
Ze richtte haar blik weer op de blondine en fronste even. “Ben je op weg naar de Gym?” vroeg ze maar, om een gespreksonderwerp te creëren. Immers leidde dit vaak tot gesprekken over wat voor soort trainer ze waren en welke Pokémon ze hadden, soms zelfs tot een gevecht.