Sightseeing

Waarschijnlijk was hij hier wel gekomen met een duidelijk doel in ogen, maar inmiddels was hij zo ver in gedachten verzonken, dat hij puur op de automatische piloot door het paleis heen dwaalde. Hij had zo veel dingen aan z'n hoofd die gedaan moesten worden. Echo was pas net terug van zijn korte vakantie, maar nu al werd er aan zijn hoofd gezeikt. Immers had het nieuws dat er twee Elite's uit hun functie waren gezet hem net bereikt, wat ervoor zorgde dat hij en Ciro de enige waren die nog over waren. Dit zorgde voor toch wel weer heel wat druk aan zijn kant. Hij zuchtte zachtjes en keek naar een van de vele vazen die in het paleis stonden. Zijn rode oog stak lichtjes en hij wreef met zijn hand er door heen. Op vakantie had hij een lichte ontsteking opgelopen in z'n oog en de nasleep daarvan zorgde ervoor dat hij af en toe last had van geïrriteerde ogen. Echo haalde diep adem en keek om zich heen. Er was absoluut niemand hier, met goede reden waarschijnlijk. Misschien moest hij maar eens gaan, het was saai hier en hij had geen idee meer met welke reden hij hier was gekomen.

[+Open]

<sub>Dit was toch weer iets onzinnigs, een paleis bezoeken omdat een één of andere Agent flink had gefaald een Pokémon in te tomen. En nou moesten ze een ontsnapt experiment vangen in één of ander paleis waar het zich verscholen had met één enkele hint; bladeren. Echt, wat was at nou voor een vage beschrijving van de Pokémon? Het was een Grass type, duidelijk, maar als Elite had hij toch wel meer details verwacht dan zoiets vaags wat hij als Agent en Grunt altijd maar te horen kreeg. Met een licht geagiteerde zucht liep hij het paleis maar binnen, wetend dat er nog iemand op hem stond te wachten. Ja, ze hadden niet om de hulp van één Elite gevraagd maar zelfs twee, de enige twee binnen de organisatie. Hoe sterk moest dat bladeren geval dan zijn? Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij kort opzij richting Assault en Maxtricht die hem op de voet volgde. Was het wel handig deze keer enkel hen twee meegenomen te hebben? Vast niet, maar zolang hij de bladeren in de fik kon steken was het goed, of niet dan? Eenmaal in het paleis hoorde hij al het geritsel van bladeren en nog voordat hij op kon kijken, schoot een blad hem rakelings voorbij, gevold door een..

Ha…Ha…Hatsjoe!

Een Pokémon nieste luid na het afvuren van een reeks bladeren en zich amper kon verschuilen achter een oud standbeeld in de vorm van een Rapidash. Wacht eens even, was dat niet een… Decidueye, een Pokémon uit Alola?! Of beter gezegd, Experiment… 66X, of in andere woorden een mislukt experiment? De Pokémon was langs gekomen in één van de meest recente notulen die hij door had moeten nemen maar wat nou exact het probleem bij de Pokémon was kon hij niet direct achterhalen. De vogelachtige Robin Hood nieste nogmaals en stapte direct in het daglicht met…

Ehm.

“Emo gast,” begon Ciro simpelweg, toen hij de Echo, de andere Elite opmerkte in zin ooghoek, “Ben ik zeer ziek in mijn hoofd of heeft die Pokémon één vleugel, en vier snuiten en… hooikoorts om zijn eigen bladeren?”

Hij was de Elite Scientist hier, hij zou hier nog meer van op de hoogte moeten zijn, maar op dat moment krijste de Pokémon en vuurde een hele reeks bladeren op hun af, een effectieve Razor Leaf. Snel sprong Ciro opzij, maar enkele bladeren sneden direct zijn vel open, het bleef een experiment die gecreëerd was in het lab en gevaarlijk bewees te zijn. “Maxtricht, gebruik je Smog!” De shiny Houndoom sprong al kwispelend naar voren na kort de wonden van Ciro gelikt te hebben en vuurde een stinkende gifwolk af, waarna Ciro zich weer tot de emo knul richtte, “Weet je… Beantwoord die vraag maar liever niet,”</sub>

Er werd naar hem geroepen, iets wat niet veel voorkwam. Niet veel mensen herkende hem nog, sinds hij was verminkt geraakt. Eigenlijk waren het alleen nog maar collega's die tegen hem spraken. Hij draaide zich dan ook om, om te zien dat het zijn jongere mede Elite was. Hij draaide zich om te zien waar Ciro het over had, om begroet worden door iets wat hij hoopte nooit meer te zien. De witharige jongen zuchtte zachtjes en schudde zijn hoofd. "Nee, Ciro. Je bent niet gek," zei hij op een licht geïrriteerde toon. Hij liep in de richting van de skaterboy en bleef in zijn buurt stilstaan. Hij wilde net vragen hoe de pokémon, of nou ja dat ding, hier kwam, toen er een aanval op hen werd afgevoerd. Ciro was diegene die snel genoeg reageerde en een Shiny Houndoom erop af stuurde. Snel gooide Echo een eigen pokémon op en liet zijn shiny Ninetales erbij komen. Aiylana gromde naar de Houndoom, ze had het niet zo op die pokémons, maar al snel werd haar aandacht getrokken door de Decidueye. "Hoe komt hij hier?" vroeg Echo toen toch maar aan de andere Elite.

_{Duidelijk, dit was schijnbaar geen illusie gecreëerd door een Pokémon of een uit de hand gelopen droom. Het mislukte experiment stond in levende lijve voor hen, angstig verderop bibberend, sniezend door zijn eigen aanval. Een reeks bladeren waren zijn kant al opgeschoten en ondanks een schram op zijn arm, viel het mee, maar… het experiment had lang nog niet alles laten zien wat het in petto had. Nog lang niet. Maxtricht had inmiddels al een giftige rookgordijn afgevuurd, waarna schijnbaar de emo knul ook een Pokémon erbij had gehaald. Het was een shiny Ninetales, een Pokémon die je tegenwoordig ook veel te veel zag, of kwam dat door zijn ervaring met de co-pyromaan? Het leek in ieder geval de Houndoom niet op prijs te stellen en stond naar hem te grommen, alsof hij hier het probleem was. Echt, deze hond probeerde tenminste iets aan het gevaar te doen dan afgeleid te raken van een andere Pokémon. Vermoeid ademde hij uit, terwijl Maxtricht nieuwsgierig begon te kwispelen door de aandacht die hij kreeg van de sneeuwwitte Pokémon. Gelukkig dacht de emoknul nog aan de situatie en vroeg hoe een mislukt experiment als deze hier was beland. “Ik heb letterlijk geen idee maar no belangrijker, hoe gaan we hem te pakken krij-“ Amper zijn zin afgemaakt en de Decidueye krijste luid en vuurde een volgende golf aan scherpe bladeren recht op hen af. Ugh, ze moesten ook echt weer dit soort taken krijgen op een dag als deze, maar… hoe kon hij dat experiment stoppen? Wacht, het was een vliegende Pokémon… het kon niet écht veel vliegen met één vleugel, maar het zou ook wel gelijk de bladeren aanval moeten stoppen. “Kan jij anders eens kijken of er een kleine ruimte is waar we de Pokémon naar toe kunnen lokken?” Na zijn woorden richtte hij zich weer tot de reeks bladeren die hen nog net passeerde, maar daarmee enkele antieke standbeelden verpulverden. Het was een mislukt experiment maar duidelijk een experiment uit hun lab, een loslopend wapen. “Maxtricht, Ember op de vleugels!” De hond blafte opgewonden, sperde zijn bek open en lanceerde een flinke steekvlam richting de Decidueye die razendsnel voor zijn doen de vlammen wist te ontwijken maar wel tegen een muur op sprong. Wauw, krachtig, onhandig én mislukt. Dit werd nog moeilijk.}

Skaterboy legde hem uit dat hij geen idee had, maar vroeg zich wel af hoe ze 'm te pakken kregen. Tenminste, dat was wat hij had willen zeggen, als hij niet weer werd aangevallen door de gras type pokémon. Een gesprek zat er momenteel dus niet in, dus ze moesten maar opzoek gaan naar een manier om het experiment heelhuids terug in het lab te krijgen en dan vooral zonder het hele Palace af te breken, hij had immers geen zin om een schadevergoeding te moeten bespreken met de hogere baas. Echo snoof zachtjes terwijl skaterboy bezig was met zijn shiny Houndoom om de gras pokémon onder controle te houden. Dit kon allemaal veel sneller. "Aiylana, Hypnosis!" zei hij tegen zijn pokémon, die de vliegende pokémon strak aanstaarde en met een sterke psychische kracht in slaap probeerde te laten vallen. Als ze 'm op deze manier rustig konden houden, was dat al een goed punt. Echter dacht de pokémon er iets anders van en beschermde zichzelf met zijn ene vleugel, die zachtjes smeulde van de aanvallen van de Houndoom. "Damn," mompelde Echo zachtjes tegen zichzelf. "Zet 'm vast met Fire Spin!" zei hij daarna, waarna de Ninetales een strakke lijn van vuur rond de pokémon maakte.

<sub>De emoknul scheen gelukkig ook een idee te hebben en sloeg toe met een Hypnosis met zijn Ninetales in een poging de Decidueye in slaap te laten vallen, maar deze was helaas niet succesvol. Tsk, het was een slimme zet geweest en wacht, dat klonk eigenlijk zelfs als een perfect idee! Nog beter dan hij daarvoor in zijn hoofd had, dus… dit kon nog interessant worden. De andere Elite zou het zeker vanzelf wel merken, het was duidelijk te raden wat het was. De Ember van de hondachtige Pokémon leek wel duidelijk enig effect achter te laten op de van bladeren gemaakte vleugel van de Decidueye die langzamerhand trager begon te worden van zowel de pijn als de schade.

Direct erna vervolgde een kolkende vuurtornado die in ieder geval de Pokémon meer vast zou kunnen pinnen. De aanval raakte en de uilachtige Pokémon flapperde al angstig met zijn vleugels tegen de vlammen maar niet zonder een strijd te leveren. Met een uithaal van zijn vleugel sloeg hij een stokoud standbeeld uit de vuurtornado, recht tegen een muur aan, waarna deze verpulverde tot stukjes steen en… hele… Kuch.. fijne.. kuch.. stof. De warmte van de tornado maakte het er niet beter.. op.. Direct hield Ciro een hand voor zijn mond, kort twijfelend of het handig was voor hun Pokémon om door te blijven vechten. Zeker. “Maxtricht.. gebruik je Overheat tegen de Fire Spin en… stu-stuur.. de Pokémon naar de Ninetales voor zijn…. Schoonheid…schoonheisslaap!” Buiten adem hoestteCiro luid, en bezorgd draaide de Houndoom zijn kop nar hem toe en met een haastend handgebaar, schoot de Houndoom recht richting de andere kant van de Fire Spin. Stof drong in zijn snuit, bek, oe en vacht, en het was duidelijk dat hij na deze aanval niet meer goed in staat zou zijn om te vechten. Niet offensief althans. Hijgend en vol gehoest verzamelde de Pokémon energie, toen hij eenmaal op positie stond om een snikhete vlammenzee af te vuren tegen de vuurtornado. De vlammen namen drastisch toe en zo ook de hitte, maar door de kracht van de Fire type aanval stormde de tornado de kant op van de emoknul en de Ninetales voor een dutje die de Decidueye niet snel zou vergeten.</sub>

Het was jammer dat de Hypnosis aanval werd afgeslagen, maar zijn plan zou wel kunnen werken. Zolang ze er maar voor konden zorgen dat de Decidueye zijn vleugel omlaag zou houden. Skaterboy was het zo te zien met hem eens, al was het non verbale communicatie. Hij liet zijn Houndoom een Overheat aanval uitvoeren om de Fire Spin, puur omdat het ervoor gezorgd had dat de pokémon het Palace begon te slopen. Echo zuchtte zachtjes en keek om zich heen. Als ze straks een rekening zouden krijgen, had hij echt een probleem. Maar het moest nu maar eventjes zo. Hij begon te hoesten toen een stofwolk in zijn richting kwam en hij zijn mond achter zijn mouw verborgen hielt. De Decidueye werd naar achter gedwongen, op zoek naar een veilige plek voor het vuur. Hij vergat hier door dat er nog een pokémon in de ruimte was. "Nog een keer Aiylana. Hypnosis!" hoestte hij naar zijn Ninetales. Deze was zo al te blij met alle rook ontwikkeling, maar wist een hypnotiserende blik in de richting van de gevleugelde pokémon te sturen. In de hoop dat deze nu wel raak was.

_{Nu het experiment een afkeer voor de vlammen van Maxtricht had ontwikkeld en deze ontweek konden ze het makkelijk beëindigen; emoknul gebruikte zijn Ninetales om de Pokemon in slaap te sussen. Wacht, het was hier bezaaid met rook, dus hoe was hij dat dan van plan te bereiken? Wonder boven wonder zag hij ondanks door het rook door dat het experiment in slaap was gesust. Zijn ogen waren gesloten en het misvormde Pokémon zakte in elkaar op de grond, gehuld in een diepe slaap. De klus was voor een kwart geklaard en hij hield zijn hand nog voor zijn mond, met de Pokéball in de ander om Maxtricht terug te keren na hem bedankt te hebben voor zijn bijdrage. Dit gaf hem het moment om de Pokéball van Arrow maar open te klappen die de rook ook niet al te fijn vond en ontevreden snoof. “Wapper al dat rook weg!” Dat liet de Archeops zich niet twee keer zeggen en met flink gewapper van zijn vleugels werkte hij het rook uit de ruimte, voordat hij weer naast hem op de grond landde. Enigszins opgelucht gaf hij Arrow een dankbare aai over zijn kop, waarna hij de emoknul weer recht aan keek. Ze konden ten eerste weer fatsoenlijk ademen, evenals de Pokémon maar hoe gingen ze de Pokémon veilig verplaatsen zonder dat hij weer zou ontwaken. “Je hebt niet toevallig een Pokéball bij je van dit experiment…?” Dat zou e boel namelijk flink wat makkelijker maken, anders werd het een onhandig festijn van Hypnosis en een wapperende prehistorische Pokémon. Dat leek hem zeker niet verstandig.}