Sightseeing

Lilium Florbelle

596 words

Met een sigaret brandend tussen zijn lippen, stond de witharige man tegen een lantaarnpaal aangeleund. Aan zijn voeten lag een Houndour te slapen, met een kleine arends kuiken achtige pokémon. De Rufflet schudde even wild met zijn kopje voordat hij slaperig opkeek en een geeuw slaakte. De witharige man keek omlaag en een vanzijn mondhoeken kwam langzaam overeind. ”Goed geslapen, Gilbird?” vroeg hij op een rustige toon. De pokémon reageerde door zichzelf weer in te nestelen naast de Houndour en weer in slaap te vallen. De man zuchtte zachtjes, zijn pokémons zouden nooit veranderen. Zijn rode ogen keken om zich heen, waar mensen op en aan langs hem heen liepen. Nauwgezet hield hij ze in de gate, kijkend naar potentiële klanten om te kunnen bestelen. In de jaren dat hij nu in dienst was van Team Rocket was hij één ding nooit verloren; pickpocketen. Opeens viel zijn oog op een uitpuilende portemonnee van een nog veel rondere meneer. Connor rolde met zijn ogen en binnen een tel stond de lange man weer terug tegen de lantaarnpaal aan, met de portemonnee in zijn handen, terwijl hij het geld telde. Echt veel zat er niet in, de dikte was ontstaan door de shitload aan pasjes die de vent blijkbaar bij zich had. ”Niets bijzonders,” mompelde de man, met de sigaret bungelend op zijn onderlip. Hij trok het geld eruit, vouwde het op en stak het in het borstzakje van zijn gillette, waarna hij de portemonnee achter zich in zee gooide.
Toen hij opkeek merkte hij dat zijn Rufflet er weer vandoor was gegaan. Snel floot hij de Houndour wakker en volgde de kuiken pokémon, die vrolijk naar een blond meisje was gevlogen. ”Gilbird, kom eens hier. Geen mensen lastig gaan vallen nu,” sprak Connor op een neutrale toon, terwijl hij kalm achter de Rufflet aan wandelde, met de Houndour keurig naast hem wandelend.  

Lilium Florbelle

266 words

Gilbird vond het allemaal maar wat geweldig en hopte vrolijk langs het meisje heen, nieuwsgierig omhoog kijkend naar de poppen pokémon die daar hing. Zelf herkende Connor de Bannette wel van een van de zovele reizen die hij had gemaakt door andere gebieden heen, toch was het geen pokémon voor hem. Sowieso had hij het niet zo op ghost types, maar goed. Ondertussen bedacht de Houndour dat er een gevaarlijk persoon voor hem stond en begon te blaffen. De witharige man zuchtte zachtjes. ”Tyrell, kappen,” sprak hij streng tegen zijn pokémon, die piepend een stap achteruit zetten. Mooi, zijn pokémon moesten hier wel even goed weten wie de baas was. Niemand zo zou maar over hem heen kunnen lopen.
Ondertussen hielt hij de blondine in het oog, zijn rode ogen gleden over haar lichaam heen. Ze was jong, ongeveer rond de leeftijd die zijn broer nu zou moeten hebben. Hij gromde binnensmonds, alsof die zak ooit nog in zijn buurt zou komen. Dan had die toch mooi de foute voor hem staan. ”Ziet er naar uit dat Gilbird je wel mag, ik zou wel oppassen met de Bannette, hij pikt graag in dingen,” legde hij rustig uit tegen het blondje. En hij sprak de waarheid, want Gilbird was de lucht weer in gevlogen en deed nu een vrolijke poging om de Bannette een ferme tik te verkopen. ”Gilbird, kom hier,” spak hij rustig tegen de Rufflet, die zijn poging staakte en met een vrolijk krijsje naar zijn trainer fladderde. ”En hoe mag jij heette, trouwens?” vroeg hij daarna kalmpjes aan het blondje.

Lilium Florbelle

364 words

Zo, zo, die Banette zag er niet verkeerd uit. Hij had duidelijk de elektriciteit horen knetteren. Dat popje moest dus in ieder geval van een hoog level zijn. Zag er naar uit dat hij dus rekening moest gaan houden met mensen hier, hij zou niet zo snel een gevecht kunnen winnen. Nou, daar zou nog wel verandering in gaan komen. Het was immers niet zo dat hij hier was voor een simpel bezoekje aan het hoofdkwartier, zoals hij meestal deed bij de andere gebieden waar hij kwam. Nee, hier was hij om zijn taken als Team Rocket lid uit te gaan voeren. Gilbird vond het ondertussen wel weer genoeg om bij de poppen pokémon rond te hangen en fladderde terug naar zijn trainer, om op de rug van de Houndour te gaan zitten. Tyrell gromde zachtjes naar de kuiken pokémon, maar liet het verder maar zitten. Na al die tijd dat de twee pokémon met elkaar om gingen, was hij het wel gewend nu.
De Banette werd Chesire genoemd, een naam die hij zeker wel zou onthouden. Toch kreeg hij een waarschuwing naar zijn hoofd geslingerd over het gedrag van zijn Rufflet en voor een tel vernauwde zijn rode ogen zich. Tevens irriteerde hij zich aan het taalgebruik van de blondine, waarop hij zachtjes snoof. ”Stop alsjeblieft met dat u gebeuren, ik ga me nog eens oud voelen,” sprak hij zo rustig mogelijk. Arceus hij haatte het als mensen hem u gingen noemen, met z’n 25 jaar voelde hij zich niet zo heel erg oud, maar als ze zo begonnen had hij het idee alsof hij eind dertig was ofzo. Nou, nee dank je. Hij genoot graag nog even van wat ‘ie had nu. ”Aangenaam Lilium,” sprak hij daarna kalmpjes, waarna hij zijn sigaret op de grond gooide en uittrapte. ”De naam is Connor, net aangekomen in Kalos,” stelde hij zichzelf kalmpjes voor. Het zou hem een worst wezen dat mensen zijn naam zouden kennen, hij was in Unova ook algemeen bekend door alle spullen die hij had gejat. Toch hadden ze hem, op die ene keer na, nooit opgepakt. ”Is Chesire je enige pokémon?” vroeg hij daarna, puur nieuwsgierig.