Earthquakes

_{Floyd keek even opzij zodra hij twee figuren opmerkten. Een meisje en haar Charizard. Beide kwamen ze hem zeer bekend voor, en het drong ook snel tot hem door. Het was Lilium en haar pokémon. Hoe die noemde wist hij niet -meer-. Dat was ook nog het moment dat iets anders tot hem door drong. Allison had het gehad over een Lilium. Vandaar dat haar naam hem bekend voor kwam de laatste keer. Dat was zij. Hij had de opdracht gekregen om ervoor ze zorgen dat ze Team Rocket niet zou onderschatten. ‘Lilium Florbelle is het niet?!’ riep hij naar haar. Hij bleef nog op een veilige afstand staan, maar was wel volledig naar haar toe gekeerd. Zijn handen staken zoals gewoonlijk in zijn lange zwarte jas - ondertussen had hij er een nieuwe weten te vinden- terwijl hij haar strak aan keek. ‘Vorige keren had ik het niet door gehad, maar ik weet weer waar ik je naam eerder heb gehoord. Mijn beste vriendin de Elite Leider had het over je gehad.’ ondertussen stapte hij verder naar haar toe. Bellamy liep schuin voor hem en keek de grote Charizard aan. Even wierp Floyd een blik op de scheuren in de grond. Waar waren die in gods naam mee bezig?}

_{De laatste keer dat hij voor Lilium en haar Charizard had gestaan stond hij er alleen voor. Hij had Bellamy toen niet bij de hand maar die keer niet. De blauwe pokémon stond voor hem en had zijn aandacht volledig gefocust op de groene - voor Floyd - Charizard die er stond. De jongen stond er die keer dan ook met net wat meer zelfvertrouwen dan de laatste keer. ‘Waarom ben ik hier?’ hij stelde de vraag op zo een toon dat het haast klonk alsof dat hij het zelf niet wist. Eigenlijk had hij ook geen reden om te zijn waar hij was. Hij was enkel op weg naar een stad om daar te zien of hij iets van huis kon vinden. ‘Geen reden.’ besloot Floyd uiteindelijk te zeggen. Hij keek even op naar de Charizard die gromde maar Bellamy was degene die erop reageerde. Water spoot krachtig uit zijn mond en hij richten op de grond voor de Charizard zijn voeten. Het was dus eerder een waarschuwing van de pokémon. Met een waarschuwende blik keek Floyd naar zijn pokémon. Het was haast een straffende blik want hij wilde niet dat zijn pokémon op zo’n manier reageerde zonder dat hij het gezegd had.
Floyd kon zien hoe dat Lilium naar iets greep, maar hij had totaal geen idee naar wat dat ze greep. ‘Als je er nog een pokémon bij wilt laten verschijnen is dat zeer flauw. Dat betekend dan dat jij je eigen gevechten niet eens kan winnen.’ ging hij verder. Ondertussen stond hij nog maar enkele meters voor haar en bleef hij daar dan ook staan. Floyd was niet bepaald blij met wat ze vorige keer gedaan had, maar hij wilde haar er niet voor terug pakken. Het was dat hij orders had, en orders waren nu eenmaal orders. ‘Ik moet echter helaas zeggen dat je acties van de vorige keer echt niet te accepteren vallen. Ik ben geklopt, vernederd en verslagen door een meisje. Een klein blondharig meisje dat waarschijnlijk haar eigen gevechten niet eens kan winnen.’ begon Floyd. ‘Iemand die veel te hard lijkt op haar ouders...wat een zonde toch.’ zei hij al zuchtend.}

_{Dat Lilium hem daar niet wou hebben negeerde hij volkomen. Floyd ging niet zo snel naar haar luisteren. ‘Naar mijn weten staat hier geen bord waar op staat verboden voor Floyd. Ik mag hier komen als ik dat wil, en weg gaan wanneer dat ik dat wil.’ zei hij.
Het meisje zei dat ze niks had gezegd. In hoeverre hij dat moest geloven wist hij niet meteen, maar dat was in ieder geval al iets positief. Ze mocht niks zeggen. Tegen niemand niet en daar moest hij deels voor zorgen. Ook moest ze maar begrijpen dat ze Team Rocket beter volledig met rust kan laten. Zelfs wanneer dat ze naar haar toe kwamen. ‘Good for you.’ zei hij en hij klapten even enkele keren in zijn handen. Zijn stem was heel de tijd vrij rustig. Er was geen echte woede of iets anders van zijn gezicht af te lezen en ook zijn stem was vrij neutraal. Een eigenschap die hij altijd al had gehad. Hij gaf zijn emoties niet zo vlug bloot. ‘Maar denk je echt dat mij dat wat kan schelen?’ vroeg hij vervolgens, zijn hoofd hield hij een tikkeltje scheef. ‘Mijn grootste probleem op het moment is dat ik een zekere trots ben verloren na vorige keer. Een klein fragiel ding als jij hebt mij te zwaar vernederd. Niet echt positief voor de rest van de origanisatie. Als mensen hiervan wisten zouden ze nog gaan denken dat Team Rocket niks voor stelt.’ ging hij verder met zijn uitleg. ‘Je snapt vast wel dat ik enkele zaken moet recht zetten...Water Pulse!’ eindigde Floyd en op het moment van zijn commando viel Bellamy aan.}

_{Lilium leek het echt niet te snappen. Floyd was niet zo snel weg te krijgen, wat onderhandere wel duidelijk moest zijn. ‘Ik had het inderdaad verdient. Je bent je pokémon namelijk kwijt en dat vind ik zeer erg voor je. Jammer genoeg wil ik toch laten zien dat wij - ik - niet zo snel kapot te maken zijn.’ een heel kleine glimlach kwam voor enkele seconden op zijn gelaat, maar die verdween al snel weer. Zelf moeide ze zichzelf in ieder geval ook in het gevecht. Haar Charizard vloog de lucht in om nadien hard de grond op te komen. Floyd moest zelf ook moeiten doen om te blijven staan, wat niet efficient was wanneer heel de grond bewoog.
‘Bellamy wacht tot het over is!’ de Wartortle spreiden zijn benen wat in de hoop zo zijn evenwicht te kunnen bewaren terwijl de grond aan het scheuren was en bewoog. Om nog meer grip te kunnen hebben plaatsten hij ook nog één van zijn voorpoten de grond op en het lukte hem om te blijven staan. ‘Water Gun!’ riep hij zodra dat de omgeving weer wat tot rust was gekomen. Bellamy rechten zich weer en het water schoot uit zijn mond.} 

_{Het meisje was dus hetzelfde van plan als hij. Laten zien dat er niet met haar te spotten viel. Als Floyd een persoon was die vaak lachten was hij op dat moment zeker het geval geweest. Misschien maar goed dat hij niet zo’n soort persoon was. ‘Hmhm, ga je weer iemand in elkaar kloppen die niet eens terug vecht?’ vroeg hij vervolgens. Zijn neus was nog steeds zeer gevoelig en iets dikker als je goed zou zien.
Floyd kon zien hoe de paarse aanval op de Wartortle af ging. Bellamy zijn ogen werden ook een pak groter aangezien dat hij besefte dat ontwijken lastig zou worden. Zodra dat hij geraakt werd viel hij achterover de grond op. Recht staan lukten hem niet meteen, maar hij deed goed zijn moeiten. Eerst rolde hij terug op zijn buik en met een strijdlustige blik in zijn ogen duwde hij zich weer recht. Het was ook dan wanneer dat de witte gloed om de pokémon heen begon te verschijnen. Zijn vorm werd groter en tegelijkertijd ook breder. Het schild groeide mee in verhouding en twee kanonnen verschenen op zijn rug.
Wanneer de evolutie gedaan was stond de grote Blastoise voor Floyd. Zelfs voor zijn soort was hij aardig groot. ‘Nog eens Water gun!’ Bellamy zetten zijn achterpoten wat uit elkaar voor meer grip. Ondertussen verschoven de kanonnen nog wat en stonden ze gericht op de Charizard. Aan een hoge kracht schoot het water er vervolgens uit en ging recht op de Charizard af.}

_{‘Was het maar zo simpel.’ antwoordde Floyd op zijn rustige toon. Hij ging haar echt niet zo maar met rust laten, en niet omda hij dat wou. Als het aan hem lag liet hij haar gewoon braaf met rust. Floyd wilde haar niet perse zien. Het was niet alsof dat ze beste vrienden waren. Als ze wist dat hij haar Fenniken nog steeds had zou ze er vast alles voor doen om de pokémon terug in bezit te krijgen. Ze zou dan alleen maar kwader worden.
Het feit dat Bellamy was geëvolueerd was zeker wel van pas gekomen. De pokémon was zo toch iets in kracht toegenomen wat goed was aangezien hij nog steeds minder sterk was dan de Charizard. De flamethrower raakten de grote Blastoise. Bellamy had zich nog schuin naar de Charizard toegedraaid en één poot voor zijn kop gehouden om toch iets of wat beschermd te zijn. Het was dat vuuraanvallen zeer weinig effect hadden dat Floyd zich daar niet veel te druk om maakten. ‘Bubbles!’ het klonk echt vrij belachelijk om de grote pokémon zo’n aanval te laten uit voeren maar zolang dat de Charizard in de lucht zat had hij geen andere keus dan aanvallen te gebruiken die op langere afstand konden werken. Het was niet dat Bellamy even de lucht in kon springen voor een bite.}

‘Hwlp! Lavrre nrure trial’
Het berichtje was niet het best getypte bericht dat hij ooit had gekregen al was het IC de enige, maar het was niet moeilijk om uit te vogelen wat er stond, vooral niet toen hij zag wie de afzender was. Lilium. Help, Laverre Nature Trail. Even fronste hij. Gezien hij aan het trainen was tussen de routes van de afgelopen en de komende gym, betekende het dat hij niet al te ver verwijderd was van het gebied. Nu zou het nog een kwestie zijn van Lilium vinden, maar daar had hij Tyrion voor. Zonder enige twijfel gooide hij zijn Pokéball op.

Het duurde niet lang voor de Charizard terug kwam vliegen, om weer de richting op te gaan waar hij vandaan kwam. Hij had ‘r gevonden, dat was zeker. Met snelle passen zette Aiden zich door het Nature Trail, terwijl hij langzaam stemmen begon te horen. Het was duidelijk: hij kwam in de buurt. Nog wat stappen en de twee kwamen in zicht, in gevecht. Aiden kon nog net zien hoe de Blastoise een Bubble (echt waar, geen Hydro Pump?) afvuurde en knikte naar Tyrion. Deze schoot naar Leo toe en kwam voor de Charizard tot stilstand. De bubble raakte, maar veel schade leek het niet te doen, ondanks het feit dat de aanval Super effectief zou zijn tegen de Charizard.
Aiden sloeg zijn armen geamuseerd over elkaar en keek van een afstandje naar het tweetal. “Denk je niet dat dit meer iets is voor mannen onder elkaar?” vroeg hij liefjes. De Charizard brulde luid en landde met een gigantische klap op de grond, zijn vleugels gespreid. Leo was sterk, maar Tyrion was nog heel wat sterker.

_{Floyd keek even verward op toen iemand anders zich bij hen voegde. Een kleine frons verscheen op zijn gezicht terwijl hij naar de andere persoon keek. Wie in Gods naam was dat nu weer? Een beter vraag was misschien nog wel wat hij daar deed. Het was niet dat het er echt erg uit zag tussen hem en Lilium. Een simpele voorbijganger zou waarschijnlijk gewoon denken dat er een pokémon gevecht aan de gang zou zijn geweest. ‘En wie ben jij?’ hij negeerde de vraag die de andere stelde volkomen. Het maakten eigenlijk echt niet uit wie het was. De kerel moest zich er gewoon buiten. Hij had op die plek niks te zoeken en Floyd had dan ook niet liever dan dat de persoon zou verdwijnen zodat hij zich terug kon richten op Lilium. Dan kon hij het gevecht waar ze aan gestart waren af maken. ‘In ieder geval kan je misschien beter gewoon verder wandelen. Mevrouw Florbelle is oud genoeg om voor zichzelf te zorgen.’ vanuit zijn ooghoeken keek hij naar de blondine. ‘Of heb je nog een babysitter nodig?’ vroeg hij.
Floyd wist zo ongeveer wel wat hij kon verwachten van het meisje, maar de jongen was een totaal onbekende voor hem. Hij had geen idee wat voor pokémon hij misschien wel niet had en hoe sterk dat ze waren. Ach, er was maar één manier om daar echt achter te kunnen komen. ‘Water Gun op de nieuweling zijn Charizard.’ ondertussen wees hij naar de Charizard die hij bedoelde.}