I can see my own reflection

_{Floyd had geen idee hoe lang dat hij echt geslapen had, maar toen hij wakker werd was hij even vergeten waar hij zich bevond. Zijn spieren waren stijf en hij had het bijzonder koud. Wanneer hij zijn armen boven zijn hoofd hield om zich uit te rekken merkte hij het meisje pas weer op. De omgeving die nadien ook tot hem doordrong zorgde ervoor dat hij alles weer herinnerde. Klopt. Hij was Dominique tegen gekomen, de grond was ingestort en ze waren vast komen te zitten in een put. Slaperig wreef Floyd in zijn ogen, om niet veel later een ruwe tong over zijn neus te voelen. Even trok hij een vies gezicht waarna hij de Fennekin verder van hem weg hield. Death daarin tegen leek blij te zijn dat zijn trainer weer wakker was geworden. Zijn gele staart ging vrolijk heen en weer terwijl hij enkele vrolijke geluiden maakten. ‘Jij ook een goede morgen.’ zei hij. De Fennekin zetten hij terug neer en vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Dominique.}

_{De koude had er zeker wel voor gezorgt dat zijn spieren allemaal stijf waren geworden. Dat kon Floyd goed voelen wanneer hij recht stond. Death hield hij maar in zijn armen. Even recht staan deed hem echter wel deugt. Voor even was hij toch weg van die harde stenen ondergrond die toch te hard was naar zijn goesting. ‘Hetzelfde.’ antwoordde hij op Dominique haar ochtend begroeting. Zijn blik ging echter al snel naar boven naar de kuil. ‘Een nieuwe dag, een nieuw moment om te hopen dat we hier uit gaan geraken.’ naar hem was in ieder geval niemand opzoek. Zoveel was wel zeker. Tenzij dat Lilium hem wou vinden voor wist hij veel wat. Enkel dan was er echt iemand naar hem op zoek. Floyd zetten Death maar weer de grond op zodat hij nadien zijn vingers en armen kon laten kraken. ‘Ook zo stijf?’ vroeg hij met een blik gericht op zijn gezelschap.}

_{Juist wanneer dat Floyd wat wilde zeggen was hij er zeker van dat hij iets had gehoord. Hij wist niet precies wat het was maar het bevond zich boven hen. Snel keek hij naar boven. Was het een persoon? Hopelijk. Maar de kans was zeer groot dat het een pokémon was. Ergens leek die kans veel groter dan wat anders. Wanneer er echter een fel licht in zijn gezicht scheen moest hij zijn arm even voor zijn gezicht houden om het licht tegen te houden. ‘Een zaklamp?’ vroeg hij waarna dat hij bovenaan de kuil een stem kon horen. ‘Zijn jullie in orde?!’ riep die stem naar beneden. Even keek Floyd opzij naar Dominique. Hij wilde weten of dat het wel echt was wat er gebeurde. Straks was hij gewoon nog aan het dromen, dan zou het dom zijn om te liggen roepen. Iets wat sowieso al niks voor hem was.}

_{Het was een wonder, maar iemand had hen uiteindelijk toch gevonden. Floyd was daar echt blij mee, al viel dat niet meteen van zijn gezicht af te lezen. Emoties waren bij de man gewoon weg niet zeer duidelijk. Hij hield er ook niet van dat mensen als maar wisten hoe hij zich voelde. Sommige mensen waren als een open boek, en zo iemand wilde hij zeker niet zijn. ‘Dan is het goed! Ik zal meteen een touwladder naar beneden gooien zodat jullie naar boven kunnen klimmen!’ een touwladder was zelfs nog een luxe en veel makkelijker dan enkel een koord. In stilten wachten Floyd dan ook af. Het duurde allemaal een tijdje maar waarschijnlijk moest de agent eerst de ladder nog vast maken aan iets. Ugh. Nu hij eraan dacht, het was een agent die bovenaan de put stond. Niet meteen zijn beste vrienden. ‘Nog even geduld!’ was boven te horen, en kort nadien zakten een touwladder naar beneden. ‘Ga jij maar eerst.’ zei hij en hij gebaarde naar de ladder. Eigenlijk vertrouwde hij het ding niet helemaal, maar veel keus had hij niet.}

_{Het klimmen was Dominique zeer goed afgegaan. Ze was snel boven en het zag er niet naar uit dat er iets ging gebeuren als je aan die ladder hing. Voor hetzelfde geld schoot dat ding los en viel je weer naar beneden. Floyd moest maar hopen dat hij ook zonder kleerscheuren boven wist te geraken. Wanneer dat hem gezegd werd dat de ander al boven was deed hij ook maar zijn eerste poging. Hij plaatsen zijn voet in één van de gaten en hield een andere balk vast. Zo klom hij verder naar boven terwijl dat het ding wat heen en weer wiegde. Het was niet al te simpel voor hem maar het lukten wel om boven te geraken. Voor dat hij aan de beklimming begon had hij Death wel terug in zijn jas gestoken. Het zag ernaar uit dat de pokémon het daar leuk vond dus moest die er maar blijven zitten. Het goede was ook dat hij zo twee handen kon gebruiken om omhoog te klimmen.
Wanneer dat hij eenmaal boven was klopte hij zijn kleren af. Boven was het toch net wat lichter dan beneden in de put. Stof hing dan ook overal over zijn zwarte kleding. Even wisselde hij een blik uit met Dominique. ‘Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb honger.’ sprak hij daarna hij een blik richten op de Agent. Hij knikten even kort als teken van bedankt. De woorden zou hij niet zo snel uit spreken.}

_{Het was pas wanneer dat hij de kuil weer uit was dat hij merkte hoeveel honger hij had en hoe droog zijn lippen waren. Hij vroeg dan ook of dat Dominique ook honger had. Ergens was het een subtiele hint om te vragen of ze ergens gingen eten. Hoe dan ook, hij moest en zou iets binnen spelen, en lang wilde hij niet wachten. ‘Dat is dan geregeld, we gaan wat eten.’ hij keek heel even van links naar recht om in te schatten naar waar ze moesten gaan, maar terwijl de Agent aan de telefoon was wees ze naar de juiste kant. Ze moest vast door hebben gehad dat hij opzoek was naar de uitgang. Floyd begon alvast te wandelen want hij verwachten wel dat de andere hem ook wel zou volgen. ‘Gewoon naar het pokémon center gaan? Daar bieden ze misschien wel iets gratis aan.’ gratis eten en spullen waren zijn beste vriend. Als hij wat gratis kon nemen dan greep hij die kans. Zelfs al betekende dat iemand anders er voor moest betalen of dat hij het moest stelen.}

_{Dominique had gelijk. Het was te hopen dat ze wat gratis kregen. Misschien dat de zuster helemaal niet zo vrijgevig was als sommige anderen. Toch kon hij dat moeilijk geloven. Ze waren allemaal bijna hetzelfde dus moesten ze allemaal maar even vrijgevig zijn. Een mogelijkheid was natuurlijk dat Dominique anders alles maar moest betalen. Het zou nog een optie zijn die hij zou overwegen. ‘Als het niet gratis is vind ik wel een andere manier om niet te betalen.’ zei hij rustig. Het zou zeker niet de eerste keer zijn dat hij weg ging zonder te betalen. Of gewoon geld stal van een ander en dat snel gebruikten.
De uitgang van de grot was echter makkelijk te vinden en binnen de kortste keren stond hij weer buiten. De ijzige lucht deed voor die ene keer wel goed. Het was ten minste frisse lucht en niet de doffe lucht van in de grot. Vanaf daar wist hij precies hoe dat hij terug moest gaan richting de stad. ‘Ik had nooit gedacht dat ik ooit blij zou zijn om sneeuw te zien.’ zei Floyd terwijl hij ook al richting de stad liep.}

_{Floyd zou komende tijd ook geen fan zijn van grotten maar soms kan je ze nu eenmaal niet ontwijken. Je moest ze vaak wel eens doorkruisen als je naar een andere plek wilde gaan. Hij zou dan ook niet meteen grotten gaan ontwijken. De kans dat het nog eens zou gebeuren was namelijk maar zeer klein. Hoe groot was de kans ook dat de grot instorten? Dat het plafon dat deed kon hij nog begrijpen, dat was ergens nog normaal. ‘Ach ja, ooit zal je er wel weer door moeten.’ antwoordde hij schouder ophalend. Langer wou hij zich daar niet meer druk om maken. Hij kon zijn maag voelen rammelen, en het was niet fijn. Zelfs een simpele koek was voor hem al genoeg geweest. ‘Daar is Geosenge Town in ieder geval al. Nog maar enkele minuten en we zullen er vast wel zijn.’ het eerste wat Floyd zou doen was eten, drinken en nadien gewoon naar een bed gaan. Ondanks dat hij had geslapen was hij nog steeds moe. Dat kwam vast doordat hij niet super had geslapen.}