I can see my own reflection

_{Het meisje dacht dat hij haar achter zou laten. Zelfs als hij de kans had gehad om haar achter te laten had hij dat nog niet gedaan. Floyd was niet het perfecte voorbeeld voor andere mensen maar hij wou mensen niet meteen lichamelijk kwetsen. Wie weet wat er zou gebeuren met Dominique als ze achter zou blijven. Voor hetzelfde geld stierf ze en dan had hij dat op zijn geweten staan. Niet iets wat hij meteen wilde. ‘Oja, het is dat ik nu even weg kan wandelen!’ het kwam niet in hem op dat ze misschien niet zag hoe hij daar hing. In ieder geval brokkelde de steen een stukje af waardoor dat hij iets dieper zakten. Of misschien was het de steen die vooruit schoof. Als dat het geval was moest hij misschien maar loslaten. Als de steen zou vallen en hij ook, kon het wel eens op zijn hoofd landen of zo iets.
‘Wat is er nu weer?’ vroeg hij terwijl dat hij naar beneden probeerde te zien. ‘Het is niet alsof ik hier aan de rand hang te bengelen en ieder moment kan vallen!’ als ze niet wist dat Floyd daar aan de kant hing, dan wist ze dat toen hopelijk wel.}

_{Het hangen aan de rand van het gat begon Floyd echt wel te voelen in zijn armen. Zijn armen begonnen zeer te doen en de scherpere stukken van de steen sneden in zijn vingers. Het was alles behalve aangenaam en hij had geen flauw idee hoe dat hij er ooit uit zou moeten komen. De opmerking van het meisje werkten ook niet echt mee. Fijn voor haar dat het niet zo heel diep was. ‘Oh ja, dat is de perfecte reden om mij te laten vallen en er niet meer uit te geraken.’ vrouwen - meisjes - ze waren ook allemaal hetzelfde. Een zucht verliet Floyd zijn mond waarna hij naar de Fennekin keek. De pokémon leek niet te weten wat hij moest doen. Natuurlijk wist die dat niet. Hij was nog niet eens een volledige dag echt uit zijn ei. Floyd trok één wenkbrauw op toen hij de pokémon naar zijn hand zag wandelen. De actie die volgde zorgde echter dat de zwart harige in de kuil belande samen met het meisje. Zijn Fenniken had zijn tanden in zijn vinger gezet en geprobeerd om hem zo op te trekken. Wonder boven wonder was het natuurlijk mislukt. Dat klein ding kon onmogelijk zijn gewicht tillen. De plotse pijnscheut in zijn vinger deed Floyd lossen waardoor hij op zijn kont op de grond belanden. ‘Verdommen.’ mompelde hij terwijl hij pijnlijk over zijn kont wreef.}

_{Floyd ging voorzichtig weer recht staan na even te zijn bekomen van de val. Waarom moest hij ook weer in de problemen komen te zitten? Het was niet alsof hij erom had gevraagd. Wie verwachten ook dat de grond in een grot zou in storten. Het was iets dat nu eenmaal niet zeer snel zou gebeuren maar helaas...het was toch gebeurd. Gefrustreerd gevloek verliet de jongen zijn mond terwijl hij recht stond. Normaal gezien wist hij zich altijd wel kalm te gedragen maar dat was niet altijd even simpel. ‘Geweldig, gewoon weg geweldig.’ zei hij terwijl hij weer rechtop stond. Hij bewoog maar een beetje en kon Dominique al voelen. De kuil was niet alleen redelijk diep, maar ook nog eens zeer smal. Veel aandacht schonk hij echter niet aan het meisje. In plaats daarvan staarde hij naar boven. ‘Hoe gaan we hier in Godsnaam weer uit geraken?’ vanuit zijn ooghoeken keek hij even naar de andere persoon. ‘Jij hebt zeker niet iets van pokémon bij je dat ons kan helpen?’ hij had niks aan zijn pokémon, dus hij kon enkel hopen dat zij misschien wat had. Daarbij zat de Fennekin ook nog steeds boven. Straks liep die nog weg, of besloot die naar beneden te springen.}

_{Hij had geen pokémon die hen zou kunnen helpen en zij ook niet. Het was gewoon de beste situatie waar ze in waren gekomen, maar hij zou niet zo maar gaan opgeven. Floyd moest en zou uit die kuil geraken. In zo’n kuil wou hij namelijk niet de laatste paar dagen van zijn leven meemaken. Zeker niet zonder eten en drinken. Of in ieder geval weinig eten en drinken. ‘Er moet toch wel één manier zijn om hier uit te geraken.’ zijn hand liet hij ondertussen over de wand glijden. Misschien dat ze naar boven konden klimmen. Niet de veiligste en meest simpele manier maar het kon werken. Floyd deed dan ook een poging om omhoog te klimmen. Hij nam een uitstekend stuk vast, plaatste zijn voet op een ander maar een klein deel van de wand begaf het al. Het stuk dat hij vast had brak af en zorgde ervoor dat hij nog geen meter verder was geraakt. ‘Dat gaat hem dus al niet worden.’ zei hij met een zucht.}

_{Dominique ging dus ook proberen om omhoog te klimmen. Floyd sloeg haast meteen zijn armen over elkaar en keek toe hoe ze omhoog aan het klimmen was. In ieder geval geraakten ze hoger dan hem, maar veel goede moed had hij er toch niet in. Daar kwam het uiteindelijk al. Het meisje kwam alweer naar beneden omdat het haar niet lukten. ‘Zoals ik dus zei; dat gaat hem al niet worden.’ herhaalde hij zijn woorden terwijl hij haar aan bleef kijken. Het was niet te zien hoe diep de kuil juist was, dus hij wist ook niet hoe hoog ze moesten geraken om aan de rand te geraken. In ieder geval liet hij zichzelf wat door zijn knieën zakken en haalde hij zijn armen terug uit elkaar. ‘Probeer op mijn schouders te gaan staan.’ het was niet zijn lievelingsplan maar ze moesten er toch zeker wel uit geraken? Floyd moest toegeven dat hij ook niet wist of hij haar wel zou kunnen dragen.}

_{Het meisje ging in ieder geval al op zijn schouders staan. Het was niet het makkelijkste en het voelde niet al te fijn aan maar in ieder geval moesten ze het wel proberen. ‘Probeer nu gewoon te blijven staan.’ antwoordde hij op de vraag van het meisje. Floyd hoopte maar dat ze goed stond en dat ze aan de rand kon geraken als ze eenmaal recht stonden. De zwart harige strekten dan ook zijn benen weer, wat net wat lastiger ging met het gewicht dat op dat moment op zijn schouders stond. Voor de veiligheid had hij haar enkel wat vast zodat ze toch niet volledig los stond en misschien wat meer evenwicht had. In ieder geval stonden ze tegen de wand, dus met wat geluk kon ze er zo uit klimmen. Tenzij de put dieper was dan ze hadden verwacht. Dan hadden ze serieus wat problemen. Dan ging het nog heel lastig worden om uit die put te geraken. ‘Kan je aan de rand aan?’ vroeg hij nog.}

_{Daar ging zijn plannetje. Ze kon niet bij de rand geraken en er was ook geen enkele mogelijkheid dat Floyd nog hoger kon gaan staan. ‘Kom dan maar terug naar beneden.’ als zij door haar knieën zou zakken die keer dan kon hij haar af zijn schouders helpen. Ergens zou hij wel blij zijn als ze er af was. Het was een licht gewichtje maar dat wilde niet zeggen dat ze niet wat woog. ‘Nog andere ideeën?' vroeg hij ondertussen wel aan het meisje. Zelf kon hij niks meer bedenken. Enkel zijn Fennekin zou hulp kunnen gaan halen, maar dat wezentje snapten het waarschijnlijk allemaal toch niet. Floyd kon niet anders dan ergens toch geërgerd te zijn. Zo had hij zijn avond zeker niet willen doorbrengen. Hij vroeg zich ook nog eens af hoe laat het eigenlijk was. Als hij zich niet vergiste was het vast bijna avond. Eén positief iets waren al de lagen kleren die hij in de winter altijd droeg. Floyd had nog steeds de zwarte muts op zijn hoofd, en zijn sjaal en dikke jas zorgde ook voor wat warmte.}

_{Ook Dominique had geen ideeën meer. Dat wilde dus alleen maar zeggen dat ze daar vast zaten tot er iemand voorbij zou komen. Als er al iemand voorbij zou komen. Wanneer dat het meisje van zijn schouders af was pakten hij zijn Holo Caster om te kijken hoe laat het was. Zoals verwacht was het later dan hij had gedacht. Na negen uur ‘s avonds al. Rond dat uur zou iemand niet snel nog een grot binnen wandelen. ‘Veel andere keus hebben we zeker niet.’ een zucht verliet zijn mond terwijl hij nog even naar boven keek wanneer enkele kleine steentjes vielen, gevolgd door een gele pokémon. Natuurlijk. Zijn nieuwe Fennekin was naar beneden gevallen. Het goede was dat de put niet zo groot was dus hij wist de pokémon nog op te vangen. ‘Jij bent ook maar iets onhandig.’ zei hij tegen het wezentje in zijn handen die Floyd enkel een lik gaf over zijn kaak. Hij zetten zichzelf ondertussen maar neer op de grond. De pokémon legde zich neer op zijn schoot en probeerde terug onder de jas van zijn trainer te kruipen.}