{Aiden Stark} Monotone

Lilium leek verbaasd over het plan dat Aiden had, maar voor hem stond het al zo goed als vast. Ze stelde een vraag, waar hij al gauw een antwoord op had. “De rest van het team krijgt de rust die ze verdienen,” glimlachte hij. “Garrett, Ronan en Arya hebben nooit anders gedaan dan vechten, Amore heeft ook niet veel rust gehad. Ik denk dat het geen kwaad kan,” zei hij, knikkend naar de Mawile en Pikachu die nog steeds met elkaar bezig waren. “De Pokémon die ik bij me wil houden heb ik pas net. Ze is een compleet monster en trekt overal de aandacht, maar ze is sterk,” glimlachte hij. Élise was perfect om mee te starten.
“Dus, wat denk je ervan?”

Aiden had er helemaal niet aan gedacht dat het blondje niet wist dat Tyrion niet in zijn team zat op het moment. Immers was Tyrion al een maand weg. Het was alweer zeer oud nieuws, maar hij had het blondje dan ook al een flinke tijd niet meer gezien. “Tyrion is er even niet,” sprak hij, op een toon die vrij duidelijk maakte dat de reden daarvoor haar niets aanging. Tyrion was zijn starter, de Pokémon die hij het liefste terug zou hebben. Maar, dat kon niet. Niet tot hij er zelf klaar voor was. “Dit is over wie ik het had.” De Pokéball ging open en voor hun neus kwam een kleine Flareon tevoorschijn, die zachtjes gaapte en enkele malen met haar ogen knipperde, voor ze haar kop tegen het been van haar trainer aanduwde, in de hoop aandacht te krijgen.
Toen het blondje zei niet te weten met wie ze zou beginnen, fronste Aiden. Dat deed hem eraan denken… “Ik had nog iets voor je. En het is geen Spinarak, maar ik heb het niet bij me,” sprak hij met een frons. De Banette die al die tijd in de box had gezeten, was bedoeld als verjaardagscadeau voor het blondje. Misschien was het maar eens tijd dat ze deze zowaar zou ontvangen.

Lilium wilde iets vragen, maar gelukkig wist ze haar mond op tijd te sluiten. Aiden was dan ook niet van plan haar uit te leggen wat er was. Tyrion lag hem gevoeliger dan al het andere, dus hij had het er absoluut niet graag over.
Toen Élise uit haar bal was, sloeg het onderwerp meteen om. Bij het zien van het blondje ging de Flareon meteen naar het meisje toe en zette ze haar voorpoten tegen het meisje aan, in de hoop zoveel mogelijk van haar aandacht te krijgen. “Élise,” antwoordde Aiden toen Lilium vroeg naar de naam van de Pokémon. Élise was niet het type Pokémon waar hij normaal mee verwacht werd, maar dat maakte het juist zoveel leuker. Dit was immers hoe Tyrion ook was geweest als jonge Charmander. Misschien was dat wel waarom hij zoveel van de Flareon kon hebben.
Het meisje vroeg wantrouwig of het weer een Charmander was en Aiden lachte kort. “Nee, dit is een oprecht cadeau. Ik heb immers je verjaardag gemist,” merkte hij met een glimlachje op, waarna hij opstond en ervoor zorgde dat Arya en Élise terugkeerden in hun balls, wat genoeg was voor Amore om aan zijn schouder te gaan hangen. Wat zou het leeg voelen als Amore eenmaal in de box zat, zeg.
“Klaar voor een bezoekje aan ‘t Pokécenter?” vroeg hij. Hij moest en zou die Banette nu eens aan d’r geven. Hij wilde er niet mee opgescheept blijven zitten.

Lilium vroeg zich hardop af hoe hij wist wanneer haar verjaardag was, waarop Aiden haar geamuseerd aankeek. “Ik weet alles, blondje,” glimlachte hij droogjes. Gelukkig waren verjaardagen over het algemeen geen grote geheimen en was het niet lastig om erachter te komen. Vooral niet aangezien hij het destijds, toen hij haar naar de dokter had moeten brengen, voorbij had zien komen. Maar, het was veel leuker om haar zich af te laten vragen hoe hij het wist.
Al te veel vertrouwen had het blondje niet, maar ze besloot in ieder geval mee te gaan. “Prima,” grijnsde Aiden, waarna hij begon te lopen. Als het goed was, was het Pokécenter niet al te ver van hier. Dan kon hij zijn team rust geven en kijken wat Élise allemaal in huis had.

Lilium leek zich niet op haar gemak te voelen, wat het zoveel leuker maakte voor Aiden. Immers was hij niet zo’n schatje als een bepaald iemand wel eens wilde beweren. “Rustig maar. Ik weet al meer dan genoeg,” sprak hij liefjes. Haar dreigementen deden hem niet veel. Immers zou Oz als het goed was niet lang meer in haar team zitten. Dat idee beviel hem eigenlijk wel. Een team zonder Oz. En Alyss. Die Ninetales beviel hem ook niet.
“Rustig maar, een blonde kruising daarvan is meer dan genoeg,” antwoordde hij, waarna het Pokémon Center toch echt in zicht kwam. Hoe lang was het al geleden dat hij Garrett had ontvangen? En hoe lang had hij Ronan nu al? Het zou raar zijn om ze achter te laten, maar hij wist dat het beter zou zijn. Hij had echt weer een doel nodig. Het trainen van één bepaald type zou hier wel bij helpen. Al had hij altijd gedacht dat hij dan voor het steel-type zou gaan, wilde hij voor fire gaan. Een plekje bewarend voor Tyrion, mocht deze in de nabije toekomst hersteld zijn.

De dreigementen deden Aiden niet veel. Want, wat moest hij er immers mee? Zo onderhand wist Lilium toch wel dat zijn wraak oh zo veel zoeter zou zijn. Ze wisten beiden dat het een beter idee was om geen rare dingen te doen, anders eindigde er weer één in het water, bevroren, in een grot of een combinatie hiervan. En als dat niet werkte, was er altijd nog alcohol.
Zonder twijfel wandelde Aiden naar de machines die het werk deden. Al snel schoot het schermpje aan en was zijn niet-echt-favoriete professor te zien, whats his face uit Kalos. “Ey, ik kom voor een complete team make-over,” meldde hij droogjes, waarna de professor een enthousiaste uitstraling kreeg. ‘Aiden, ik probeerde je al te bereiken! Ik heb goed nieuws! De Pokéball van Tyrion is net binnen gekomen. Hij heeft nog rust nodig, maar is helemaal klaar om weer met je mee te reizen! Wat zeg je ervan?’ klonk er, waarna het even stil was vanaf Aiden’s kant. Hè? Tyrion was… Genezen?
“Eh… Ja, natuurlijk. Stuur ‘m maar op. Ik wil ook graag die nieuwe hebben,” zei hij. “’t naamloze cadeautje,” ging hij droogjes door, waarna de professor zijn hoofd even lachend schudde. Hij begreep over welke Pokémon het ging. ‘Prima! Welke Pokémon krijg ik van je?’ klonk er toen, waarna Aiden vier Pokéballs liet zien. “Alles behalve Élise,” glimlachte hij. Even leek de professor verbaasd, maar uiteindelijk besloot deze toch weg te lopen om de balls te halen die Aiden nodig had.

Het duurde niet lang voor de ruil voltooid was en Aiden vol verbazing naar Lilium toe liep, twee nieuwe Pokéballs in zijn hand en een lege schouder. Dat hij de ball van Tyrion, welke al enige krassen had door het aantal keer dat deze gebruikt was, weer in zijn handen had was… Een vreemd gevoel. Toch besloot hij zich in te houden en stak hij de andere ball naar Lilium uit.
“Nog gefeliciteerd.”

Het drong nog niet echt tot de roodharige jongen door dat hij zijn Charizard toch echt terug had. Natuurlijk zou het allemaal niet zo simpel zijn en zou Tyrion nog een lange weg te gaan hebben voor hij zijn voormalige kracht terug had, maar Tyrion zelf was gewoon terug. Aiden had zijn partner terug. En nu zou hij hem niet meer laten gaan. Samen met Élise zouden ze er wel komen.
Lilium naderde hem en pakte de Pokéball aan, waarna ze hem vroeg of ze het open durfde te maken. Met nog altijd Tyrion’s Pokéball strak in zijn hand geklemd, knikte Aiden. “Je zal wel moeten,” grijnsde hij, terwijl hij keek naar de Pokéball die ze in haar handen had. Het was de enige van zijn soort die hij tegen was gekomen destijds en voor een wilde Pokémon was hij zeker van een hoog level. Of Lilium er blij mee zou zijn of niet, wist hij niet zeker, maar het was zeker het proberen waard.

Lilium leek verbaasd toen de ball open sprong en Aiden keek met een lichte glimlach naar de Banette die zich aan de grond bevond. Het was zeker een sterke Pokémon geweest en Aiden dacht dat het misschien wel een interessante starter was voor Lilium’s tweede deel van haar reis. Iets gaf hem namelijk het idee dat de Pokémon niet de makkelijkste zou zijn, al kon die grijns ook gewoon aan het soort liggen. In ieder geval zag het eruit als een interessant ding.
Toen Lilium vroeg naar de naam, schudde Aiden zijn hoofd. “Dat is volledig aan jou,” sprak hij met een klein grijnsje. Hij was niet van plan geweest de naam voor haar te beslissen, aangezien het ding van haar was. Hij had er geen band mee, niets. Hij had het voor haar gevangen. Zelf had hij geen behoefte aan een banette.
“Dus, beter dan een Charmander?”