[Spookhuis] Closed - Pumpkins scream in the dead of night.

Nog een keer op deze keer na, en hij zou zichzelf zowaar een vast klant van het spookhuis kunnen noemen, leuk. Een wat angstig gegrom had van Chryses geklonken zodra Nathan en de kat het spookhuis hadden binnengelopen, waarop Nathan even grinnikte. Held op sokken dat de Luxray ook was. Al was het kijken in het donekr moeilijk, was er nog een klein beetje licht dat door de vele ramen naar binnen viel en spookachtige verschijnselen leek op te doen, welke gewone meubels bleken als je dichtbij kwam. Het gegiechel van de Pokémon die in het spookhuis ronddwaalden waren duidelijk te horen, leuk. En ineens voelde hij het hoe er een tong over zijn nek ging, waarbij er meteen kippenvel ontstond, heilige Arceus. Meten draaide de jongen naar achteren, om niets te zien, waarschijnlijk een verdomde Gastly. Hij ging even met zijn hand over zijn nek, brr. En toen kwam er alweer ietd, of iemand, tegen hem aan. Oh, blijkbaar was het nu wel gewoon een mens, beter was dat. "Ah, het is niets." sprak hij rustig op de verontschuldiging die meteen had geklonken.

Uit automatische wou de groenharige knikken op wat de onbekende dude te zeggen had, maar of het veel nut ziu hebben was weer een ander verhaal. "Yeah, dat kan je wel zeggen." of hij veel zin had in een gesprek? Maar half, maar nog even blijven kon geen kwaad. Hopelijk maar dat er dan niet bepaald veel wilde Pokémon zouden komen. Hij keek even naar de Pokémon van de ander, leek net zo een held op sokken te zijn als zijn kat. "Geweldige held ja, held op sokken" klonk er wat geamuseerd van de jongen, warna hij even zijn blik op de gouden Luxray hield welke zijn trainer even wat kwaad aankeek, maar al snel weer zijn rol van held op sokken aanman. Had je ook veel aan zeg, dus niet.

Hij knikte even als antwoord op wat de onbekende te zeggen had "Maar op meer dan genoeg keren zijn ze wel handig." voor iedereen handig op een andere manier weer wel, maar dat was niet echt bepaald belangrijk.. soms dan. En toen had er ineens een Pokémon gevlogen tegen het gezicht van de onbekende en nam plaats in diens haar, waarop Nathan even moest grinniken bij het zicht "Fancy haarstijl." grapte hij maar. Gelukkig voor hem was de vleermuis niet in zijn haar komen vastzitten, hij hoefde niet zo een beest op zijn hoofd. "En we kennen elkaars namen niet eens, eh.." had er wat afwachtend geklonken, de ander half uitnodigend om diens naam eerst te zeggen, werkte niet altijd, maar het proberen kon natuurlijk wel altijd, dus waarom dan ook nu niet.

Dat klopt ja, vooral werden Pokémon voor het slechte gebruikt, en Nathan was een van die mensen die dat deed. Niet dat hij dat zou zeggen, natuurlijk niet. Waarom zou hij? "Dat kan je wel zeggen ja, ik heb dat vaak genoeg meegemaakt." het kon ook gewoon nu zijn alsof Nathan echt iemand was die zo een vreselijk geluk had dat hij daarin verzuild raakte, maar nee dat alles behalve. Bij het zien van de wat hopeloze pogingen van de ander om de Pokémon uit diens haren te halen moest Nathan even kort grinniken, was toch een best wel grappig zicht. Maar de zwartharige heet dus West, een vrij aparte naam. "Nathan, en ja hoor." antwoorde hij op de vraag van West, om daarna even wat naar voren te gaan en de vleermuis snel grijpend tussen zijn handen. Dat was iets, nu het beest ervoor laten zorgen dat het het haar losliet van de ander. Hij werd zelf ook al door het ding gebeten, waarop Nathan even binnenmonds iets zei, maar het ding niet losliet maar het iets steviger vasthield. Een schel gepiep was even te horen, arme oren toch. Hij deed zijn best om de vleermuis uit het haar van Weest te krijgen, zonder de zwartharige veel pijn te doen maar of dat lukte was weer een ander verhaal.

Inderdaad dat het werd meegemaakt, door de een meer dan de ander en ook wel weer op andere manieren. "En jij? Nog veel van hen gemerkt behalve Lumiose?" klonk er wel wat geïntresserd van de groenharige jongen, misschien dat hij er nog wat nuttige informatie uit kon halen, als West van plan was er wat over te zeggen. Ondertussen bleef hij maar bezig om de vleermuis uit het haar van de zwartharige te halen, wat om een reden moeilijk was dat het in het eerste blik zou blijken. "Het lijkt me echt vreselijk." het was hem niet ontgaan dat de ander soms even een pijnlijk gezicht trok, tja, het was niet echt dat zoiets nou echt vermeden kon worden. "Om je pijn te besparen is het afsnijden mogelijk, maar dan heb je een mooie kale plek." grapte hij wat, als zijn grapje iets te serieus werd genomen kon het wel leuk worden, dus dat was ook niet erg.

Hm, de zwartharige had er dus niet echt veel van gemerkt. Dat was op een manier goed, op een andere manier niet. "Ah, lijkt me wel rustig als je amper was van ze merkt." bij het zien van de grote ogen die de ander had opgezet moet Nathan kort grinniken, het werd dus toch vrij serieus genomen. "Geen zorgen hoor, 't was gewoon een grapje~." klonk er wat geamuseerd van hem, terwijl hij nog steeds de Noibat uit het haar van de ander probeerde te bevrijden. In ieder geval zat het beest een stuk minder vast dan eerst, het was een begin waar ze wat aan hadden. "Je Pokémon ziet er trouwens vrij sterk uit." complimenteerde de groenharige West' zijn Pokémon, al kon hij het beest niet echt, zag die er wel vrij sterk uit.

Hm, was het altijd zo makkelijk maar, om iets te vermijden gewoon niet komen waar hun voornamelijk waren. "Heb je het al gehoord van die Taurossen die op hol zijn geslagen? Er word door mensen gezegd da tdit het werk was van Team Rocket he." en dan was Nathan nog wel even de meest schuldige hier, gezien hij dat had gedaan. Het was wel vrij leuk geweest om te doen en op een enkele keer na had hij geen enkele last van de stieren gehad, dat hem ergens wel gerust stelde. Hij fronste even toen West sprak dat ze dat allemaal zeiden "Tuurlijk." verdomme, waarom moest dat beest nou weer met diens andere poot ook het haar gaan vasthouden, dit maakte het echt niet beter hoor. Kort grinnikte hij toen de zwartharige sprak dat hij iemand er blij mee had gemaakt. "En, doe je eigenlijk aan gyms West?" het leek er nog wel even op dat ze hier even stonden, dus maar wat praten werd het maar.