Ice scream

Voor een van de weinige keren had ze besloten dat ze twee van haar pokémon uit hun pokéball zou laten. Normaal gesproken deed ze dit dus niet, gewoon omdat het zeer onhandig was en je ze makkelijk uit het zicht kon verliezen. Het meisje zuchtte dan ook een keer toen de Spritzee weer een stukje te ver bij haar vandaan zweefde. "Nova, kom hier!" riep ze voor de zoveelste keer die dag dus maar weer. Het meisje keek toe hoe de Spritzee weer op haar af kwam zweven en dit keer wel bij haar in de buurt bleef, al wist Venice dat dit maar voor een bepaalde tijd was. Moana, haar Sylveon, was echter wel een braaf wezentje en liep nog altijd keurig aan haar zij met haar mee. Omdat Venice een koptelefoon met muziek op had staan vergat ze de wereld om haar een een beetje, iets wat vaak gebeurde als ze naar muziek luisterde. Ze keek wat rond tijdens het lopen, zoals gewoonlijk niet echt een doel voor ogen hebbend. Ze zag dat een pokémon haar tegemoet kwam zweven, maar dat berichtje kwam terecht in haar niet-bewuste innerlijk. Pas op het moment dat het te laat was zag ze wat er ging gebeuren. Het ijsje wat de roze pokémon mee had gedragen viel bovenop haar hoofd. Haar koptelefoon gleed af en hing wat om haar nek heen te bungelen, terwijl het meisje ongeloofwaardig naar de roze pokémon staarde. Hij had zojuist een ijsje bovenop haar hoofd gedropt.. midden in de winter.. Waar zat de logica?

Het ijsje op haar hoofd was alles behalve aangenaam. Eerst was ze van plan om een best wel wat geïrriteerde opmerking te maken naar het wezen dat deze schade had aangericht, maar haar blik verzachtte toen toch iets toen ze een Munna weg zag schieten achter diens trainer. Deze kwam met een redelijk rood gekleurd gezicht op haar aflopen, terwijl het meisje met het roze haar nog altijd even stil was blijven staan. "Oh.. het spijt me zo erg!" begon de jongen toen en Venice keek zijn kant op. Waarschijnlijk was hij een jaartje of wat jonger dan zijzelf, niet dat het veel uit maakte op dit moment, want het enige waar ze aan dacht was het ijs op haar hoofd. "Hij.. ik... kan ik iets voor je doen? Echt alles, want ik voel me nu o zo schuldig." De toon van de jongen was best zacht en het meisje met de roze haarkleur kon aanvoelen dat hij zich schaamde en het goed probeerde te maken. "Nee, hoeft niet.." mompelde ze toen misschien iets botter dan bedoeld was en ze keek naar de Spritzee, die nog altijd wat vreemd rond haar trainer heen zweefde. "Nova, haal het weg, please." De ogen van de Spritzee begonnen te glimmen en het ijsje werd langzaam van haar hoofd af gehesen door de telepathie van de roze pokémon. Een kleine glimlach kwam op het gezicht van het meisje en Nova liet het ijs naar de jongen heen vliegen, om het vervolgens vlak voor zijn voeten op de grond te laten kletteren. Venice kon een kleine grinnik niet onderdrukken en de Spritzee keek trots naar haar trainer. Moana was ondertussen gaan zitten en keek kalmpjes naar de andere trainer en zijn pokémon.

Dat het ijs op zijn schoenen spatte was eigenlijk ook niet echt haar bedoeling geweest, maar soms kwamen er van bepaalde acties nu bepaalde gevolgen. Maar goed. Het meisje wierp een zijdelingse blik op de Sylveon die er nog altijd kalmpjes bijzat, terwijl de Spritzee met grote oogjes naar het andere tweetal keek en een beetje rondzweefde. "Dat verdien ik wel, als straf." De jongen glimlachte een keer, hij was dus ook niet erg boos. Goed. "Maar het minste wat ik en Jem terug kunnen doen is je trakteren op een ijsje, ik sta d'r op." Ondertussen was de Spritzee op haar schouder geland en sloot het haar oogjes, blijkbaar was ze een beetje moe geworden van al dat zweven. Venice liet het maar zitten, maar knikte toen licht glimlachend naar de jongen. "Oké dan, omdat je zo aandringt," zei ze met een grijns rond haar lippen en keek even naar Moana, die nog altijd erg neutraal op de grond zat en opkeek naar haar trainer. "Ik ben trouwens Venice, en dit zijn Moana en Nova," stelde ze toen meteen het hele roze gezelschap voor. Vaak was het wel een beetje opvallend. Een meisje met knalroze haar en dan enkel pokémon die de kleur roze hadden, het was nou eenmaal zo. Zelf maakte ze zich er in ieder geval geen zorgen over. Hehe.

De kleine grijns op haar gezicht verdween niet toen de jongen begon over de kleur blauw. "En je lievelingskleur is blauw?" zei hij grijnzend op een plagerige toon, en Venice kon het niet laten om haar tong voor een kort moment naar hem uit te steken. "Maar aangenaam Venice, ik ben Andy en dit is de boef Jem." Toen de Munna weer wat tevoorschijn kwam was de Spritzee meteen een en al oor, want ze opende haar oogjes en keek nieuwsgierig naar het roze wezentje die een ander verlegen geluidje maakte. "Aangenaam dan maar," zei Venice toen met een kleine glimlach en zag hoe de Spritzee voorzichtig naar de jongen toe zweefde. Ondertussen was de Sylveon opgestaan en schudde zich sierlijk uit, waarna het een stapje naar voren zette en de straat rondkeek. "En trouwens, de kleur blauw is ook wel mooi hoor," zei ze met een kleine glimlach. "Alleen vindt ik roze toch net iets beter bij mij en mijn team passen." Vaak had ze roze, zwarte, witte of lichtblauwe kleding aan. Dat waren namelijk de enige kleuren die niet vloekten bij haar kleding. Vandaag had ze een normale, lichte spijkerbroek aan met hier overheen een spierwitte jas.

"Ik zie het." Het meisje grijnsde voor een kort moment naar de iets jongere jongen, waarna ze haar blik even op haar Sylveon richtte die nog altijd haar blik op de straat gericht had. "Jem zou er zo in passen." Het meisje liet haar blik weer omhoog dwalen en knikte toen de Munna haar opviel. "Inderdaad, pas maar op voordat ik haar kidnap!" zei ze toen plagerig en hoorde hoe de Spritzee zachtjes gniffelde. "Maar goed, zeg maar even wat voor een ijsje je wilt, dan haal ik die snel." Venice wist natuurlijk al welke smaak ze wilde nemen, dat was gewoon een smaak die ze altijd nam. "Aardbei als het kan," zei ze toen met een glimlachje en voelde hoe de Spritzee weer neerplofte op haar schouder.

Binnen een paar tellen zweefde de Munna boos mopperend voor haar gezicht rond. "Waar zijn je manier, Jem?" hoorde ze de trainer van het roze wezentje zeggen, die het roze wezentje bij haar gezicht vandaan duwde. Verbaasd keek het meisje toe en hoorde de Munna nog wat na mompelen. "Ondaks dat ie roze is, wil hij nooit bekend staan als een meisje." Oh, dat betekende dus dat het een jongetje was. Oeps. Ze wierp een schuldige blik op het roze wezentje en zag hoe de iets jongere jongen het ijsje voor haar ging halen. "Hier is uw ijsje dan." Met een glimlach op haar gezicht nam ze het ijsje aan. "Bedankt!" Vervolgens kwam ze op een idee. "Wacht even, ben zo terug." Ze nam ondertussen een hap van het aardbeien ijsje en rende de jongen voorbij. Haar pokémon bleven rustig rondhangen bij de jongen en zijn mopperende Munna. Bij de ijscokar bestelde ze een zelfde soort ijsje als dat de Munna eerder had gehad. Hierna rende ze terug naar de rest en knielde bij de Munna neer. "Hier, dat is wel het minste wat ik kan doen na het maken van zo'n vreselijke belediging," zei ze met een brede glimlach en hield het ijsje voor de roze pokémon.