Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Flowers pretty but.. za okt 18, 2014 1:25 pm
this joke is tired of laughing.
Met een gezicht van staal strompelde Eve over de straten van Vaniville Town. Ze vond de stad best wel mooi, de gebouwen waren niet heel bijzonder maar het was niet lelijk. De bloemen gaven prachtige kleuren af tegen het wit van de gebouwen, ook de geuren konden door niks overtroffen worden, zelfs niet door net gebakken brood. Bij die gedachte liep het water haar al in de mond, maar werd onderbroken met een kriebel in haar neus. pollen. Eve stopte met lopen en kneep haar ogen dicht, ademde in en HATSJOE, nieste. Geïrriteerd wreef ze in haar ogen die nu ook begonnen te jeuken, haar Houndour keek verbaasd naar zijn trainer die als een gek begon te niezen en dikke ogen kreeg. Snotterend wierp Eve een blik op haar pokémon die achter haar aan waggelde, bij het zien van haar gezicht stonden ze allebei stil. 'Ik ben het hoor.' Sprak ze met een verkouden stem. Haar Houndour en Zorua bleven nog steeds allebei stokstijf stil aan en keken met grote ogen naar Eve toen ze weer moest niezen. Eve haalde haar schouders op en haalde de tas van haar rug, hier moesten wat zakdoekjes in zitten, al was het er maar een zo kon ze niet over straat. Ze ritste koeltjes de tas open en dook er als een hond die naar zijn kluif zocht in de tas. Verwilderd rommelde ze tussen de spullen die er in lagen, een borstel, boek, tandenborstel, portemonnee. Maakte niet uit wat het was, alles kwam op straat terecht. 'HA!' Trots hield Eve haar hand in de lucht waar in triomfantelijk een zakdoekje wapperde. Ze wilde net haar neus snuiten toen een stevige windvlaag het zakdoekje uit haar handen blies en het witte papiertje zo hoog de lucht in liet vliegen dat het niet meer te zien was. met betraande ogen, van de pollen, keek ze het zakdoekje na en haalde ze haar neus op. Eve draaide zich om en ging naast haar tas zitten terwijl ze de spullen weer terug deed. Haar Houndour kwam twijfelend op haar af en ging op haar schoot zitten, de Zorua volgde zijn kameraad en drukte met zijn neusje tegen de tas. Eve knikte en stond op, bloemen of niet ze moest er door heen.
Met een lichte frons op het gezicht keek Aiden naar zijn Pikachu, die enthousiast door de bloemen rolde alsof het een lief beestje was. Maar nee, de Pikachu was een vals monster. Als hij zijn armen niet bedekte met wat dan ook, waren allerlei beetwonden zichtbaar die het monster had aangericht. Waarom? Hij probeerde haar eten te geven, wilde haar helpen, wilde haar van zijn schouder af halen, et cetera. Het ding leek niets te tolereren, al ging het de laatste tijd al enigszins beter. Aiden gaapte een keer toen de Pikachu nogmaals rond rolde en voelde enige elektriciteit langs zijn hoofd schieten, waardoor hij een felle blik op het gele monster richtte. Ze moest daar echt eens mee stoppen, anders… Een luide nies klonk en van schrik zat de Pikachu bijna meteen op zijn schouder. Het duurde dan ook niet lang voor Aiden zacht grinnikte en de Pikachu hem boos aankeek. “Sorry, monster,” zei hij liefjes, voor hij zijn hoofd schudde en begon te lopen. Zonder het door te hebben was hij de richting van de nies opgelopen en al gauw viel hem een persoon op. Helaas had de Pikachu ook door dat er iemand was en sprong ze van zijn schouder af, om ooghoogte gaan nemen. Dit betekende dus dat Aiden ook dichterbij moest komen, aangezien de Pikachu iedereen beet die haar probeerde aan te raken en hij dus wel moest waarschuwen. Eenmaal aangekomen bij het meisje keek hij droogjes naar de Pikachu, om haar vervolgens aan te kijken. “Ze bijt,” waarschuwde hij droogjes, wijzend naar de Pikachu. Yes. Missie geslaagd.
ORANGE CARAMEL ! @ ATF
Member
Eve Wilson
Punten : 502
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Trainer
Icon :
Onderwerp: Re: Flowers pretty but.. di okt 21, 2014 11:13 am
Eve had al snel door dat mensen naar haar gingen kijken terwijl ze niezend door de stad liep. Niet veel later werd haar Zorua onrustig en stopte met lopen, ook haar Houndour hield stil en draaide om. Eve zuchtte en draaide zich ook om, om te zeggen dat de twee eens door moesten lopen, maar in plaats van haar pokémon te zien zag ze een pikachu. Ze trok haar wenkbrauwen op en keek naar haar eigen pokémon die hun blik niet van de Pikachu af lieten glijden. 'Ze bijt,'. Eve keek op en zag een jongen niet veel ouder of jonger dan haar. Ze haalde haar schouders op en wees op zichzelf 'ik ook,' merkte ze droogjes op, natuurlijk sloeg deze waarschuwing nergens op, maar leuk was het wel al liet ze haar gezicht serieus staan. 'Heeft ze een na-,' Eve wilde wat vragen maar werd onderbroken door een harde nies, en het feit dat ze zakdoekjes nodig had schoot haar weer te binnen. Een beetje beschaamd keek ze de jongen aan, maar herstelde zich snel, waarvoor zou ze zich moeten schamen? Niezen was niezen. 'Sorry,' Sprak Eve snel en pakte haar twee pokémon op om haar weg te vervolgen. Als ze hier nog langer bleef staan, zou ze zichzelf al helemaal voor gek zetten.
Toen het meisje opmerkte zelf ook te bijten, keek Aiden haar met een frons aan. Wat? Nou, liever niet zeg… Zou dat niet ille-... Hey. Het verbaasde hem bijna dat ze zowaar… Ouder leek dan hij. Het gebeurde de laatste tijd niet vaak meer dat hij mensen tegen kwamen van dezelfde leeftijd, laat staan ouder. Dat was nog redelijk interessant. Toen hem werd gevraagd of ze een na had, gevolgd door een nies, hief Aiden één wenkbrauw. De Pikachu was geschrokken naar haar trainer gerend en had zich aan zijn schouder gehangen, met een scheef koppie kijkend naar de paarsharige jonge vrouw. Het beestje was duidelijk in de war en dat amuseerde Aiden. De Pikachu en hij hadden immers een zeer vreemde relatie, die niet echt “vriendschappelijk” te noemen was. Voor nu was het ding hem meer aan het uitdagen en was hij het hier niet zo mee eens. Toen het meisje zich verontschuldigde haalde Aiden een pakje zakdoekjes tevoorschijn en hield hij dit naar haar toe. Ha! Had het toch nog nut. Vaak ziek was hij niet, verkouden ook niet, maar hij gebruikte vaak genoeg van die doekjes, vooral aangezien de Pikachu hem de laatste tijd zovaak beet en hij dan weer met natte doekjes erlangs mocht gaan. Rotding. “Jij hebt dit harder nodig dan ik, of niet?” vroeg hij droogjes.
ORANGE CARAMEL ! @ ATF
Member
Eve Wilson
Punten : 502
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Trainer
Icon :
Onderwerp: Re: Flowers pretty but.. zo okt 26, 2014 9:02 am
Eve's ogen werden groot toen ze zag dat de jongen een pakje zakdoekjes uit zijn tas haalde. "Hier jij hebt dit harder nodig dan ik, of niet" de vrouw glimlachte breed en knikte, snel pakte ze het pakje en draaide ze zich om, om vervolgens haar neus te snuiten. Ze gaf het pakje terug, dat nu half leeg was en glimlachte vriendelijk. "Bedankt, dat voelt een stuk beter," sprak ze terwijl ze een paarse lok uit haar gezicht verwijderde en haar ooglapje goed trok. Haar Houndour en Zorua hadden al die tijd maar een beetje om haar been heen gelopen, ze waren te verlegen om iets te doen. Eve richtte haar paarse blik op de pikachu en grijnste, "Ze ziet er van een afstand wel schattig uit," mompelde ze, maar besloot haar handen thuis te houden. "Wat was haar naam ook alweer?" Eve keek de jongen nieuwsgierig aan, een naam zei ook wat over de trainer, althans dat vond Eve. Als iemand zijn Houndour bijvoorbeeld Killer noemt, zou ze eerder lachen dan bang zijn voor de naam. Ze keek naar haar eigen Houndour en glimlachte vertederend, Raist, had ze hem genoemd. Een afkorting van de naam Raistlin, de naam die ze ooit had gelezen in haar favoriete boek. En haar Zorua had ze Rori genoemd, zonder reden, Rori lag gewoon goed in de mond. Eve zuchtte en liet de Zorua op haar schoen kauwen, er zaten toch al een stuk of vijf scheuren in.
Member
Aiden Stark
Punten : 635
Gender : Male ♂
Age : 20 y/o
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Flowers pretty but.. zo nov 02, 2014 5:11 pm
Taking this to the grave
Het paarsharige meisje zei dat het een stuk beter voelde, na hem een halfleeg pakje terug te hebben gegeven. Zonder er al te veel aandacht aan te besteden stopte hij het terug in zijn tas en knikte hij. Hij had er vrij weinig op te vertellen. Het gebruiken van een zakdoek in haar situatie was enkel vrij handig en hij stond liever tegenover iemand die dat zowaar deed. Anders zag het er zo onfris uit. Het meisje zei dat de Pokémon er vanaf een afstand raar uitzag, waarna ze vroeg naar de naam van de Pokémon. Onmiddelijk slaakte Aiden een kleine zucht. “Amore, de naam droeg ze al voor ik haar ving,” sprak hij, onmiddellijk uitleggend waarom ze een naam als deze had. “Iets als monster zou beter passen, maar helaas weigert ze te luisteren,” zuchtte hij. Het was heus niet zo dat hij een echte hekel aan haar had, maar de Pikachu kostte hem zeker… Veel moeite die hij in andere dingen had willen steken. Maar, helaas, er viel vrij weinig tegen te beginnen. Ze hoorde er nu eenmaal bij. “Ik ben trouwens Aiden,” stelde hij zich voor, na zich te hebben gerealiseerd zichzelf nu niet voor te hebben gesteld, maar zijn Pokémon wel. Toch best asociaal weer.
