hf -- he got stuck in a tree!

De geruchten over het grote festival hadden haar nu toch wel gelokt en nogmaals was ze teruggekeerd naar Santalune, waar het grootse Halloween Festival zou plaatsvinden. Het begon al donker te worden, want de horizon kleurde langzaam donkerder en donkerder. Een kamer in het pokemon center had ze nog net weten te regelen en op haar route naar het stadje had ze de perfecte winkel gevonden waar ze nu haar kostuum had gehaald. Alleen het laatste ingrediënt zocht ze nog.
Haar kijkers zochten het dorpje af, maar nergens kon ze een speelgoedwinkel of een kraampje vinden waar ze ballonnen verkochten. Abigail klemde haar kaken op elkaar en begon diep te fronsen. Het zou haar kostuum niet verkeerd doen uitpakken, maar het was toch wel een must have accessoire. Met de tas waar haar kostuum in zat liep ze nog een keer langs de langzaam drukker wordende winkelstraten. Niet dat de winkels nog zo lang openbleven, maar het festival begon al op gang te komen. Met gehaaste passen drukte ze zichzelf door de groeiende mensenmassa's heen en tot haar grootste opluchting zag ze nog net een winkel, waar de ballonnen nog van buiten hingen.

Het bleek nog een hele strijd te zijn, om de mokkige eigenaar te vragen of ze nog een ballon mocht halen. De man herhaalde telkens weer dat het na sluitingstijd was en dat ze dus eigenlijk pech had, maar Abigail had haar liefste gezichtje opgezet en uiteindelijk had ze een paarse ballon mee kunnen krijgen. Als een vrolijk klein kind huppelde ze naar het pokemon center, waar ze zich ging omkleden.
Met een vrolijke glimlach bracht ze de laatste toefjes toe aan de ballen, die nu de aftekeningen van een Drifloon op zich had en wurmde zichzelf in de jurk, die voor haar smaak natuurlijk veels te opgedirkt was. Maar goed, voor de verkleedwedstrijd dan maar. Op haar wangen markerde ze met verf nog twee gele kruisjes, zodat het Drifblime effect echt overkwam. Vervolgens, met het touwtje van de paarse ballon in haar hand, verliet ze haar kamer en het pokemon center. Het festival was onderhand echt op gang gekomen en de gezelligheid straalde van de plek af. Een spontane glimlach verscheen op haar gelaat. Dit had ze dus nog nooit meegemaakt in Hoenn of in het altijd drukke Mauville City.
"Wow!" Half struikelend over een boomwortel die uit de grond opsteeg viel ze bijna over haar eigen voeten en nog net wist ze haar balans te behouden, maar de ballon glipte tussen haar vingers door. "Nee!" Jammerde ze toen ze de ballon omhoog zag drijven, maar.. hij bleef hangen in een boom. Oh! Nog een kans om die prijs te redden! Hulpeloos keek ze om zich heen. "Iemand? Hulp?" Vroeg ze met een brede glimlach, terwijl de grote muts langzaam over haar ogen begon te glijden.

OOC; Iemand die d'r komt helpen? :3

Wat hulpelozer begonnen haar ogen te staan toen iedereen rakelings langs haar heen liep en met een steeds dreigendere wind begon de ballon ook te bewegen en steeds verder van de beschermende takken. Nerveus slikte Abigail, moest zij weer eens hebben. ”Hoooi!” Ze draaide haar hoofd met een ruk om, wat ervoor zorgde datde muts voor haar ogen gleed en ze even alleen een wereld van paars zag. Met een hand hief ze de muts op en zag een klein meisje voor haar, met een brede glimlach op haar gelaat geschilderd. Abigail beantwoordde de glimlach met eenzelfde soort. ”Is dat jouw ballon?” Hoopvol begonnen haar ogen te schitteren en ze knikte. "Jup!" Zei ze misschien iets te enthousiast. "Zou je me misschien kunnen helpen?"
Er werd haar nog een vraag gesteld, dit keer haar kostuum betreffende. "Een Drifblim, dat ben ik." Grinnikte de blondine en zette de muts weer recht op haar hoofd. "En jij bent zeker een.. pikachu!"

Haar ijsblauwe ogen gleden terug naar de paarse ballon. Er was een gezichtje op getekend en even fronste het meisje. Zou dat ook een pokémon zijn? Of was het gewoon een ballon die ze er random bij had gekocht. Nee, dat zou vast niet zo zijn. Het meisje vroeg of ze haar misschien kon helpen en enthousiast draaide ze zich naar haar Lucario, die er met over elkaar geslagen armen bij stond. "Four kan helpen!" Ze wees meteen naar haar Lucario, die haar even verrast aanstaarde. Hij was niet altijd de vrolijkste, maar Emily trok hem gewoon overal mee naartoe - want dat was wat een kleine zus deed voor haar grote broer! Ze keek even verbaasd op toen het meisje en pokémon vermelde, die had ze nog nooit gezien dus. "Oh, ken ik niet.. " Zei ze een beetje teleurgesteld, waarna ze haar blik nogmaals over het kostuum laat gaan. "Waarom ben je zo chic verkleed?" Het was maar gewoon een vraagje, want de meesten deden gewoon een pak aan van dingen die ze bij elkaar hadden gekregen, maar zij zag er echt uit als een pokémon. Net zoals Emily natuurlijk, maar in haar geval was dat weer ietsjes anders. Zij had geen andere kleren bij haar.

Het kleine meisje vrolijkte nog meer op toen de vreemdeling opmerkte dat zij vast een pikachu moest voorstellen. Vrolijk keek ze even achter haar naar Lucario, die de vrouw maar wat achterdochtig aanstaarde. Hij had het niet zo op mensen, Emily was dan ook de enige waar zijn hart voor open stond. "Jaa!" Zei ze vrolijk. "En hij is ook een pikachu!" Ze wees naar zijn hoofd, waar de oortjes op geplaatst waren. Niet dat hij het leuk vond, maar Emily vond het wel chic bij hem staan. "Ik vind het zo'n leuke pokémon!" Ze was alweer helemaal vergeten dat ze het meisje eigenlijk moest helpen de ballon uit de boom te krijgen.

Het kleine meisje wees vrolijk op de redder, een Lucario die de naam Four droeg. Oh, het was zeker heel erg lief. "Waarom ben je zo chic verkleed?" Abigail hief haar wenkbrauwen wat op. Euh.. ja waarom eigenlijk ..? "Geen idee, ik dacht, waarom niet voor de volle poke-transformatie gaan!" Glimlachte ze vrolijk.
Het meisje leek nog blijer te worden toen Abigail haar kostuum soort had geraden en wees plotsnaar achteren, naar de pokemon die blijkbaar ook verkleed was. Ja, nu zag Abigail het. De kleine gele oortjes op de kop van de Lucario, heel schattig. "Ik vind het zo'n leuke pokémon!" De glimlach op Abigail's gezicht werd wat groter bij de reactie. "Misschien vang je er ooit eentje?" Glimlachte ze. "Ze lopen toch ook in Kalos rond, niet?"

Het hele festival zag er echt prachtig uit en Emily kon er niks aan doen dat ze naar de mensen die langs hen liepen keek. Ze zag zoveel soorten kostuums, van pokémons tot vampieren, weerwolven, heksen en wat dan ook en ze kon niets anders doen dan ernaar kijken, want elk kostuum zag er zo prachtig uit! Gelukkig kon iedereen raden wat zij was, een van haar favoriete pokémon natuurlijk, een pikachu! Het was jammer dat ze geen special effect kon doen, zoals een shock of een thunder bolt, dat zou pas fantastisch zijn! Helaas had ze zelf geen pikachu en voordat ze er eentje kon vangen moest ze eerst ouder worden. Het zou nog twee jaar duren en dan mocht ze haar pokédex ophalen en misschien nog wel een starter kiezen ook! Ze kon niet wachten en tot die tijd hing ze rond met Lucario, de pokémon die ze niet echt aanschouwde als haar pokémon, maar meer als een grote broer voor haar. Het zou dan ook geen wonder zijn als ze hem later weinig ging gebruiken in gevechten. Hij was er meer om haar advies te geven, haar nieuwe dingen te leren, een nieuwe kijk op de wereld te geven. Niet om mee te doen aan gevechten, haar badges te winnen of wat dan ook - desondanks dat ze wel wist dat hij het gemakkelijk aan kon, ze zag Four niet zo.

Het meisje vertelde haar dat ze er misschien dan ooit een kon vangen en een gevoel van enthousiasme schoot door haar heen toen ze hoorde dat de pokémon misschien zelfs in Kalos te vinden was! Dat was vet! Ze had nu al zin om er eentje tegen te komen, maar vangen ging op het moment nog niet. Het was lastig om een pokémon te vangen zonder een pokéball - eigenlijk ging het al helemaal niet zonder zo'n pokéball. Ze moest dus nog een paar jaartjes wachten. "Nog twee jaar en dan mag ik ook een trainer zijn!" Zei ze enthousiast, terwijl ze haar blik weer op de ballon richtte. Oh ja, daarom was ze naar het meisje toegekomen, om haar te helpen! "Four," Ze draaide zich soepeltjes naar de pokémon om die achter haar stond en keek naar hem omhoog, waarna ze wees naar de ballon. "Kun jij hem uit de boom halen?" Hij keek haar even verstard aan, terwijl hij stijfjes zijn blik op de ballon richtte en de boom - waar hij dus in moest komen. Four had lichte angst voor hoogtes, maar dat wist Emily natuurlijk niet. "Pleasssee" Zei ze met haar grote puppy oogjes, die hij moeilijk kon weerstaan. "Goed dan," Weerklonk zijn stem, ze wist niet of Abigail hem ook kon horen, aangezien hij voornamelijk alleen communiceerde met haar en niet met vreemdelingen. Iets wat een Lucario kon, communiceren via gedachten. Ze had het zelf nooit echt door dat anderen haar Lucario niet konden horen en vrolijk draaide ze zich weer naar Abigail om, terwijl haar Lucario een poging waagde tot het terugbrengen van haar ballon.