[HF] Looking for ghosts

Robin keek wat om zich heen. Als hij eerlijk was hield hij niet echt van festivals, maar toch ging hij er elke keer weer naartoe. Blijkbaar hadden ze toch een soort aantrekkingskracht op hem. Hij hield er namelijk niet van om tussen veel mensen te zijn, maar er waren ook wel dingen die je op het festival kon doen zonder dat er veel mensen in de buurt waren. Alleen moest hij daar nu nog even achterkomen, want waar hij nu aan het rondlopen was, was duidelijk wel een plek waar veel trainers met hun pokemon waren. Het waren namelijk niet voor niks de kraampjes. Alleen net zoals bij het vorige festival liep hij hier toch maar rond om te kijken of er interessante dingen te vinden waren. Je wist het namelijk maar nooit en als je iets zeldzaams tegenkwam was het altijd handig om te kopen. Ook waren er vaak nog wel handige dingen te vinden, maar of het de drukte allemaal waard was wist hij nog niet heel zeker als hij eerlijk was. Het ergste was nog wel dat je met een kostuum aan hier naartoe moest en dat was nog een hels karwei geweest om er eentje te vinden.

~Terugblik~
Hoe kon iemand nou weer verzinnen dat je met een kostuum naar een festival toe moest gaan. Hij kon begrijpen dat ze in de Halloween sfeer wilden komen, maar als hij eerlijk was ging hij liever zonder kostuum, maar die mogelijkheid was er niet, dus dat was dan ook de reden dat hij nu voor een kostuumwinkel stond. Even ontsnapte er een zucht uit zijn mond voor hij met zijn hand de deur open duwde en naar binnen liep. "Welkom" Hij was nog nauwelijks binnen of hij werd al begroet door een meisje. Even keek hij haar wat raar aan, want het was duidelijk dat ze van plan was om hem te gaan helpen met een kostuum uit te zoeken, maar hij wist zonet nog niet of hij daar zo'n zin in had. "Bent u op zoek naar een kostuum?" Als hij wilde kon hij nu nog ontsnappen door door de deur weer naar buiten te gaan, maar wat zou hij dan bereiken? Hij zou nog steeds geen kostuum hebben en dat betekende dan ook dat hij niet naar het festival zou kunnen. Hij knikte dus maar en het meisje keek hem vrolijk aan en pakte daarna zijn hand beet, waarna hij werd meegesleurd naar een rek met allerlei kostuums. "Weet je al wat voor een kostuum je wilt?" Op die vraag schudde hij zijn hoofd. "Ik heb eerlijk waar geen idee." Het meisje bleef nog steeds glimlachen en gebaarde dat hij even moest wachten. Hij had geen idee waarvoor hij zou moeten wachten, maar dat werd al snel duidelijk toen het meisje terugkwam met een paar kostuums. Het eerste kostuum was dat voor een vampier en even keek hij erna en schudde toen zijn hoofd. "Nee, dat lijkt me niks." Het meisje knikte en legde het kostuum weg waarna ze de volgende pakte. Deze keer was het een pokemon kostuum en om precies te zijn die van een Gallade. Even keek hij ernaar, want in deze was hij best wel geïnteresseerd als hij eerlijk was. "Ik wil die wel proberen." Als het hem echt niet zou staan zou hij weer voor een ander moeten kijken, maar als hij goed stond zou hij het kostuum misschien nog wel houden. Hij nam het kostuum van haar over en liep een van de hokjes in. Daar trok hij eerst zijn eigen kleren aan, waarna hij het kostuum van de Gallade aantrok.
Het kostuum bestond uit een witte broek met witte schoenen met een witte bloes met daaroverheen een groene gilet eroverheen en een rode stropdas. Daaroverheen zat nog een jasje en ook zaten er groene handschoenen bij. Als laatste was er nog een groene pruik met een wat lichter stuk in het midden en daarbij ook nog wat witte decoratie. Hij bekeek zichzelf in de spiegel nadat hij het had aangetrokken en als hij eerlijk was zag het er best goed uit. Het was dan misschien wel niet een duidelijk en opvallend kostuum, maar dat maakte het alleen maar beter. Even glimlachte hij en liep daarna naar buiten. Het meisje knikte meteen goedkeurend en zei dat hij het sowieso moest nemen. Hij keek nog een laatste keer naar zichzelf met het kostuum en besloot toen om het maar te nemen hij moest tenslotte nog een kostuum hebben.

Nu liep hij dus in datzelfde kostuum rond langs de kraampjes, maar het liefst wilde hij ergens naartoe gaan waar het wat rustiger was. Alleen de vraag was waar dat zou zijn. Als er iets van een spookhuis zou zijn zou het daar vast wel wat rustiger zijn, want niet iedereen durfde daarin te gaan, dus hij zou het niet verwonderlijk vinden als het daar rustiger was. Het enige wat dan wel was, was dat hij het spookhuis nog moest vinden, want hij ging er toch echt wel vanuit dat er eentje zou zijn. Het eerste wat hij dan het beste kon doen was waarschijnlijk van deze kraampjes weggaan, want hier zou het niet zijn. Misschien zou er bij het bos in de buurt wat zijn, want dat klonk wel logisch. Hij begon dus in de richting van de Santalune Forest te lopen, want daar zou het en rustiger zijn en hij zou nog wel eens kans hebben om daar een spookhuis te vinden. Hij liep dus door voor zover dat kon in de menigte en uiteindelijk lukte het hem ook om de kraampjes achter zich te laten en dus ook het meeste van de trainers. Het was hier echt een stuk rustiger waar hij nu liep en hij keek wat om hem heen, om te kijken of er iets te zien was wat het begin van een spookhuis aangaf, maar dat gebeurde niet voordat hij uiteindelijk bij de rand van het bos was aangekomen. Daar stond namelijk een kraampje waarop stond dat je erlangs moest als je naar het spookhuis wilde, dus besloot hij om dat maar te doen. "Ik zou graag de spooktocht doen." Zei hij en de persoon achter de balie knikte. "Je krijgt deze Dusk Ball mee en je mag maar één pokemon meenemen. De Dusk Ball mag je gebruiken om één pokemon te vangen." Hij knikte en dacht even na. Hij zou Blaziken wel mee willen nemen, maar de vechtpokemon had wel een nadeel als het alleen maar spookpokemon waren. Misschien was het dan ook maar beter als hij Spheal mee zou nemen. "Heb je een keuze gemaakt welke pokemon je wilt meenemen?" Robin knikte en pakte de pokeball van de Spheal, waarna hij de pokemon eruit liet en ook de Dusk Ball aannam. "Het begint hier zodra je het bos in gaat toch?" De vrouw achter de balie knikte en hij richtte even zijn blik op de Spheal. "Zullen we gaan?" Hij kreeg een enthousiast geluid en tilde daarna de pokemon op. Dit zou namelijk sneller gaan, aangezien de Spheal niet de snelste was met lopen.
Eenmaal in het bos was hij toch wel wat op zijn hoede, want hij wist dat aangezien dit een spooktocht was er vanalles kon gebeuren. Daarom wilde hij zoveel mogelijk op alles bedacht zijn en misschien zou hij er nog wel een pokemon aan over kunnen houden door de Dusk Ball te gebruiken die hij net had gekregen. Hij zette dan ook nog een paar stappen en zag ondertussen dat er wat verschillende dingen waren opgehangen, wat het toch wel wat enger maakte, maar het deed hem nog niet veel. Gelukkig kon hij redelijk goed tegen dit soort dingen, maar als hij verrast werd zou het nog weleens anders kunnen worden. Hij merkte dat de Spheal wat onrustig begon te worden en hij keek even naar haar, want misschien voelde ze wel iets dat eraan ging komen, maar als hij eerlijk was kon hij zo snel niet bedenken wat. Er zouden natuurlijk ook pokemon hier te vinden zijn, maar hij wist niet of dat hetgeen was waar de Spheal op reageerde. Plots hoorde hij wat geluid naast zich en hij draaide zich snel om in die richting, maar daar zag hij niks. Deze keer kwam er weer geluid van achter hem en nogmaals draaide hij zich om, maar blijkbaar weer niet snel genoeg. De Spheal had zich ondertussen uit zijn armen gewrongen en keek een andere richting uit als waar hij naar had gekeken. Hij volgde dan ook haar blik en daar kon hij een Litwick zien staan. De pokemon had duidelijk plezier gehad in het feit dat hij haar niet had kunnen vinden. Ergens voelde hij zich nu wat geïrriteerd en wilde de pokemon het liefst negeren en gewoon doorlopen, maar toen bedacht hij zich dat hij nog een Dusk Ball had waarmee hij de Litwick ook kon vangen. "Spheal heb je zin om me te helpen met het vangen van de Litwick?" De pokemon reageerde enthousiast en ging wat dichter naar de Litwick toe. Ze wilde duidelijk bewijzen dat zij beter zou zijn dan de pokemon voor haar.
"Oke Spheal, laten we beginnen met een Water Gun." De pokemon opende haar mond en vuurde een straal water af op de Litwick, welke deze ontweek wat meestal gebeurde bij de eerste aanval. De Litwick liet plots gassen verschijnen en Robin herkende het al snel als de aanval Smog. Hij moest dus zien te voorkomen dat dat de Spheal zou raken, want hij had geen zin in een vergiftiging. "Gebruik Powder Snow." Poederachtige sneeuw werd ertegenin gestuurd en gelukkig kon het de Smog tegenhouden. "Oke doe nu Aurora Beam." De Spheal vuurde de straal achter de Powder Snow aan, zodat de Litwick geen kans had om te ontwijken, waardoor ze dus geraakt werd, maar omdat ze vuur was bracht de aanval niet zoveel schade aan als gehoopt. Deze keer werden er een aantal vlammetjes op de Spheal afgevuurd, maar het was al te laat voor de Spheal om er iets tegenin te brengen, waardoor de pokemon wat achterover tuimelde. Snel stond ze weer op, maar wat er daarna gebeurde was vrij onverwacht. De Spheal begon licht te geven en begon van vorm te veranderen en zodra het licht was verdwenen stond er een Sealeo. Robin glimlachte even en richtte zijn blik weer op de Litwick. "Oke, Sealeo gebruik Water Gun." De pokemon vuurde haar straal water af en stuurde het op de Litwick af, welke nog steeds een beetje verrast was door de evolutie en dus niet in staat was om de aanval te ontwijken, maar ze gaf niet op, want meteen nadat ze geraakt was gebruikte ze Flame Burst, waardoor er ineens vlammen op de Sealeo afkwamen welke niet meer te ontwijken waren. "Geef nog niet op en gebruik eerst Aurora Beam en dan Water Gun." De eerste aanval wist de Litwick te ontwijken, maar de tweede werd op de plek afgevuurd waarnaar de Litwick toeging en ze werd daardoor volop geraakt. De pokemon vloog wat naar achteren en Robin besloot dat hij niet te lang moest wachten. "Sealeo nog een laatste Water Gun." De pokemon vuurde er nogmaals een Water Gun achteraan, waardoor de Litwick geen tijd had om te ontwijken en dus nogmaals geraakt werd met een volle lading water. Even wachtte Robin af wat er zou gaan gebeuren, maar de Litwick leek niet meer op te staan, dus pakte hij de Dusk Ball die hij had gekregen en gooide deze naar de Litwick. De Litwick werd al snel naar binnen gezogen en daarna klapte de pokeball dicht. Nu was het alleen nog wachten of de pokeball ook op zou houden met wiebelen, want dan zou hij pas de Litwick gevangen hebben. De pokemon zou er ook altijd nog voor kunnen kiezen om er weer uit te gaan en dan zou hij nog wat verder moeten vechten voor hij het weer kon proberen. Hij keek hield zijn ogen gericht op de Litwick, maar liet toch zijn blik even naar de Sealeo gaan. Hij was er namelijk best wel blij mee dat ze was geëvolueerd, want dat zou echt helpen bij de tweede gym.