A Angels Key

Fay was vroeg opgestaan, vandaag ging ze naar het lab, niet alleen om een pokédex te krijgen, dat ze die nog steeds niet had, maar ook om te vragen naar deze ‘mega evolutie’, Angel was sterk genoeg... Het meisje gaapte, ze stond voor route 4 en merkte dat ze nog niet helemaal wakker was, Angel stond naast haar en bleef trouw aan haar zij. Fay begon met lopen, Santalune achter zich latend, Lynn was er niet en ze moest op zichzelf de weg vinden, een kaart, dat was iets wat ze ook ging kopen als ze in Lumiose was. Angel leek nu meer waaks dan als Lynn er was, misschien omdat Zara een sterke pokémon was, of omdat ze nu al een tijdje samen reisden, of misschien omdat ze haar beschermings taak wat had laten vallen omdat Zara er altijd was, niet dat ze zo beschermend hoefde te zijn, Fay was al lang met haar maatje alleen. Het moest een korte route zijn, met in het midden een of andere fontein, er klonk inderdaad een soort geklater, maar het was nog niet zichtbaar waar het vandaan kwam. De Absol bleef even staan om te kijken naar een bloem, toen Fay beter keek zag ze dat er een pokémon aan de bloem zat, ze had geen idee wat het was, maar het zag er wel grappig uit, ze keek echt uit naar haar pokédex. Het geklater werd harder en een fontein kwam in zicht, de pokémon die het water liet lopen was een... eh, ze wist het niet, een pokémon professional was Fay zeker niet, al kon ze er wel een paar onderscheiden. In stilte liep het meisje verder, Angel leek toch redelijk enthousiast, ook al had ze er achter een harde blik in haar ogen. Fay zuchtte even, soms had ze het gevoel dat de Absol echt nooit ontspande, en na het hele Luxio gebeuren vertrouwde ze Ray ook niet meer. Ze moest echt wat meer vertrouwen krijgen in anderen. De Luxio hield ze nu in de bal, al zou de pokémon er wel ooit moeten uitkomen, eigenlijk hoopte Fay een training te doen tussen haar twee pokémon en zo weer een band op te bouwen. Grote gebouwen kwamen in zicht, overduidelijk Lumiose, Fay keek naar de hoge dingen met een wat koud gevoel, het deed haar denken aan waar ze vandaan kwam, Saffron City, de grootste stad van Kanto, nare herinneringen.. Met nog een zucht liep het roze harige meisje de poort door, ze werd begroet door een vrolijke vrouw aan de balie, maar ze groete niet terug, ze had een naar gevoel wat maar niet wilde weg gaan over deze plek. Snel liep Fay door de buisachtige plek en ging Lumiose in, de stad was licht, met vervelend veel café’s, en had een overduidelijke drukke sfeer. Angel liep dichterbij haar trainer, als ze Fay nu uit het oog verloor bleef ze verloren, of zo voelde het tenminste. Een pijnlijk lang moment bleef Fay staan, ze had geen idee waar ze heen moest, voor deze stad alleen al had je een uitgebreide kaart nodig. Schuw begon het meisje te lopen door de drukke stad, Angel liep naast haar en had het effect op mensen dat zie haar uit de weg gingen, de grote mesvormige hoorn had deed dat wel vaker, al zou de Absol die niet zo maar gebruiken. Voor Fay was het wel fijn de ruimte te krijgen, ze kon ze beter denken en hoefde ze niet te verdwalen. De trainer had het idee compleet de verkeerde kant op te gaan, ze liep in random straatjes, maar lette wel op in het zicht te bijven van andere mensen, ze wilde niet worden overvallen, ze kende de grote steden en hun dieven. Angel leek nog gespannener dan normaal, in Saffron was ze zelfs nog rustiger geweest, maar daar kende ze beide de omgeving. Ze passeerden weer een van de zo velen café’s, Fay keek geïrriteerd naar de kleine winkeltjes, waarom zou je een café beginnen als er zo veel concurrentie was? Ze had geen idee, maar om een of andere reden irriteerde de café’s haar. De trainster kwam langs een van de zijstraatjes, en opeens trok iets of iemand haar er in, twee boze ogen keek Fay aan, geschrokken keek ze terug in de ogen van een jonge man, hij had een trainer kunnen zijn als hij geen grote R op zijn uniform had, team Rocket, de reden dat ze eigenlijk hier in Lumiose was, om ze te kunnen verslaan. Fay had wel een idee wat er nu zou komen, hij zou haar geld, of erger nog, haar pokémon willen stelen, ze had het al zo vaak gezien, maar wat deze grunt niet had gezien was Angel. “Ben je verdwaalt, meisje?” Dapper keek Fay terug in de koude ogen van de man, hij vervolgde. “Welke pokémon heb je kind?” Het meisje drukte haar lippen op elkaar, niks, niks zeggen, flitste door haar hoofd. “Ben je stom?” Schreeuwde hij opeens, Fay kromp ineen, ze kon Angels zachte voetstappen en gegrom horen, maar de Absol wist dat ze zo meteen pas moest aanvallen, wilde ze beide zonder schade hier vandaan komen. “Goed dan,” vervolgde de team Rocket grunt met een gemene grijs, hij liet Fay los en ging op een afstandje staan. “Ik zal je wel leten praten,” een pokébal werd tevoorschijn gehaald, een Houndour kwam er uit, voorspelbaar, en nog veel voorkomend ook. “Houndour, doe em-,” de jongeman kon zijn zin niet afmaken en was, net als zijn pokémon, totaal niet voorbereid op wat er kwam. Angel sprong over haar trainer heen met een, wat je kon noemen, een valse grom en kwam slippend tot stilstand voor de Houndour. “Angel,” Fay’s stem klonk verrassend kalm voor een elf, bijna twaalf, jarige in deze situatie, maar dit had ze dan ook vaker gezien en er was geen medelijden in Fay voor team Rocket, de schade die ze aanrichten was te veel om je schuldig te voelen over een van de simpele zielen die zich hadden aangesloten bij de mafia. “Razor wind, en quick attack met een scratch,” Angel gromde en zwiepte een harde windstoot richting haar tegenstander, de aanval raakte natuurlijk niet meteen, maar de grunt leek in de war, werd hij nu aangevallen door een klein meisje? De jongeman herstelde zich snel. “Houndour, ember, en bite,” de Houndour leek niet erg sterk in Fay’s ogen, had ze maar een pokédex, dan kon ze de pokémon scanen en leren over de aanvallen van deze pokémon, en de sterkte. De hond gehoorzaamde, al leek het met tegenzin, blijkbaar had de Houndour ook niet zo veel met zijn trainer, misschien was hij wel gestolen. Angel rende met een erg hoge snelheid en botste tegen de Houndour aan, de hond spuwde vuur vol tegen de Absol aan, een paar plukken vacht vlogen in brand, Angel liet zich niet afleiden en krabte met haar lange, scherpe nagels de Houndour. De hond piepte en liep naar achteren, duidelijk verzwakt door de aanvallen van Angel, de Absol had geen genade, niet voor zulke mensen. De wind waar Angel voor had gerend kwam aangewaaid, de Absol sprong hoogin de lucht om de aanval te ontwijken, de team rocket grunt en zijn Houndour werden naar achteren geblazen door de windstoot. Daarna spuwde Angel opeens ook vuur, dit moest me first zijn, Fay keek verbaast toe, ze mocht haar masker niet laten vallen, maar dit was wel bijzonder. Me first moest een aanval zijn waar de gebruiker een aanval van de tegenstander gebruikte, de Houndour was er niet op voorbereid en lag kreunend op de grond, niet in staat te vechten. Het team Rocketlid keek even met ongeloof naar zijn pokémon, en daarna naar het meisje die hem net had verslagen met haar Absol, niet klaar om op te geven liep de man naar zijn pokémon en siste. “Sta op, nutteloze hond, vecht,” het leek alsof hij de Houndour wilde schoppen, maar hij had niet op Angel gerekend, de Absol sprong tegen de man op en liet hem omvallen, met een dodelijke, koude blik keek ze op de grunt neer.

Angel liep tussen de straten door, Fay was niet lekker en had hulp nodig, of in elk geval eten, ze hadden bijna niks meer en het meisje wilde niks eten omdat ze wilde dat Angel wat at, nu was de Absol er tussen uit geknepen om wat eten te vinden, of stelen. Ze was niet meer op de zwarte markt, mensen keken verbaast naar de Absol, de pokémon werd bijna niet gezien in de steden, niet zonder een trainer. Een oude vrouw passeerde met een argwanende blik, ze had een Jigglypuff tas vast, of eigenlijk een handtas, Angel liep er voorbij zonder haar blik te wenden, een dodelijke focus zat in de rode ogen verborgen. Opeens klonk vlak achter de Absol een schreeuw, van dezelfde oude vrouw, even keek de Absol geschrokken om, een man met een zwart pak trok aan de tas van de vrouw, een oude man kwam aangelopen en toen hij zich er mee begon te bemoeien werd hij geduwd door een vrouw in hetzelfde pak. Opeens ging de oude Jigglypuff vrouw door het lint, wild rukte ze haar tas los en sloeg er op los, de man trok een pokébal en liet een Persian er uit, typische team Rocket pokémon. Angel keek toe, de vrouw pakte ook een pokébal en liet er een of andere duizelige pokémon uit, de man sloeg zijn hand tegen zijn gezicht, hij vond het duidelijk een slecht plan. De oude vrouw kreeg de Absol in het oog, een duistere blik gleed over het gezicht van de dame, alsof het de schuld van de pokémon was. Angel zuchtte, toen ze nog in het bos woonde, op zichzelf, was alles makelijker, maar nu.. nu had ze iemand om voor te zorgen, maar deze mensen waren zeker personen om een oogje op te houden. Snel glipte de Absol door de mensen massa, het gevecht trok blijkbaar wat aandacht, en terecht, team Rocket was immers een bekende bedreiging. Angel slaagde er in een verpakte salade mee te nemen. Op de terugweg naar de zwarte markt en Fay dacht de pokémon na. Angel had niet in de gaten dat de man van het gevecht, met de rare oude vrouw, haar volgde. Opeens voelde de Absol nagels in haar rug, geschrokken sissend draaide de pokémon zich om, de team Rocket man die had geprobeerd de tas, en waarschijnlijk ook de pokémon, van de oude vrouw te stelen keek met een grijs naar Angel, er van uit gaand dat ze een wilde pokémon was, een straat pokémon, achtergelaten. Het gevecht wat daarna volgde duurde kort, Angel was niet sterk genoeg tegenover de Persian en ze kon winnen door haar perish song, maar de kracht had haar haast verlaten en het duurde lang om thuis te komen. Een haat groeide in de Absol, Angel herinnerde goed hoe deze mafia haar had verwond en de man haar zelfs had geschopt toen ze was gevallen. Nu duld Angel dit soort mensen niet mee, de gebeurtenis maakte haar vastbesloten Fay te beschermen.

Angel keek neer op het team Rocket lid, haar mesvormige hoorn zweefde gevaarlijk boven de nek van de man. Fay liep naar voren, deze man was geen bedreiging meer, en ze wist niet wat Angel zou doen, ze wist niet wat er was gebeurt in Kanto, of dat de pokémon een sterke haat had tegen team Rocket. “Angel?” De Absol gromde, de man trillde, hij leek nog niet klaar voor de dood en het was alsof hij elk moment in tranen kon uitbarsten. Fay legde haar hand op het vacht van haar pokémon, Angel sloot even haar ogen en haalde toen haar sterke poot van de man zijn borst. De team Rocket grunt stond snel op en rende weg, de steeg verder in, zijn Houndour achterlatend. Fay keek naar de hond, hij was niet langer van de man, maar had duidelijk verzorging nodig. Het meisje pakte de pokémon op en legde hem op Angels rug, nu nog een pokécenter vinden, ze kon niet met een gehaverde Absol het lab binnen lopen en een keystone eisen. Het pokécenter was verrassend snel gevonden, in vergelijking met het zoeken naar het lab van Sycamore. Het duurde niet lang voor Angel om te genezen, Fay wist niet of ze de Houdour nu moest meenemen, hij was niet haar pokémon. De zuster verzekerde haar dat ze de hond veilig bij haar kon achterlaten, ze zou een goed huis voor de hond vinden, Fay knikte en liep met Angel in haar pokébal het pokécenter uit. Zo, nu het lab nog. Het lab lag volgens de zuster in de buurt van het pokécenter, Fay volgde de straten die ze moest volgen volgens de zuster en na een tijdje kwam ze inderdaad uit bij een groot, mooi gebouw met pokébal vormige dingen op de pilaren. Rustig liep Fay het gebouw in.

Het eerste wat het meisje hoorde was. “Ben je verdwaalt?” Verbaast keek Fay om, een secetaresse keek haar vragend aan. “N-Nee, mevrouw, ik ben hier voor de professor,” antwoordde ze wat schuw, de vrouw glimlachte. “Goed, je neemt de lift hier naar onderen, de andere zouden er al moeten zijn,” anderen? Fay liet een klein glimlachje zien en liep naar de lift om naar onderen te gaan. De deur sprong open met een ping en het meisje stapte in, ze drukte op het, naar haar idee, juiste knopje en ging naar onderen. De deur sprong weer open met een ‘ping’ en liet een kamer zien, waarschijnlijk de kamer van Sycamore. Fay liep naar binnen en zag tot haar verrassing een jongen en een meisje staan. “Ben je hier ook voor de prof?” Fay knikte maar, ze ging er van uit dat deze kinderen, ze hadden ongeveer dezelde leeftijd, hier waren voor hun eerste pokémon. Een man kwam vanachter een muur tevoorschijn. “Ah, jullie zijn er,” even keek hij verbaast naar Fay. “Plus een extra,” Fay kreeg een onbehagelijk gevoel, waar was ze nu weer beland? De man vervolgde. “Ik ben Sycamore, ik ben een pokémon professor, en ik heb hier,” hij haalde een paar pokéballen tevoorschijn. “Jullie beginners pokémon,” beginners pokémon? Iets ging hier helemaal fout, ze had al een pokémon, twee zelfs, maar Fay durfte de man niet te onderbreken. “In deze pokéballen zitten drie verschillende pokémon, en jullie mogen er allemaal eentje kiezen,” hij pakte de eerste pokébal en liet er een pokémon uit met een groene hoed. “Dit is Chespin, hij is de gras starter,” de jongen keek meteen enthousiast naar de pokémon, de man klapte de tweede pokébal open, een rode vos kwam er uit. “Dit is Fennekin, zij is onze vuur starter,” het meisje naast Fay slaagde een verrast kreetje, de professor liet ook de laatste pokémon er uit, een bubbelige kikker. “En ten slotte Froakie, de water starter, aan jullie de keus om er eentje te kiezen,” de jongen sprak als eerste, het was nogal overenthousiast. “Ik wil de Chespin!” De man knikte en gaf de pokébal van de gras pokémon aan de jongen, het meisje wees schuw naar de Fennekin en ze kreeg dan ook het kleine vosje. “Dan is Froakie nog over, wil jij hem?” Fay was een seconde stil, nee, ze wilde de kikker niet, waarom zou ze een kikker willen? “Ik heb al een pokémon meneer,” fluisterde ze, Sycamore keek Fay verbaast aan. “Al een pokémon? Wat dan? Een Fletchling? Of Patrat?” Iets van irritatie ging door Fay heen, wat moest ze nu weer met een Patrat? “Nee,” het meisje besloot dat het gewoon beter was om Angel te laten zien, in plaatst van praten. De Absol kwam uit haar pokébal, de twee beginnende trainers keken met een verbaaste en bewonderende blik naar de pokémon, Angel keek zo als gewoonlijk koel. “Ah, een Absol,” de professor leek ook wat verbaast, niet veel elf jarige hadden een Absol. “Ik ehm.. spreek jou later wel even,” Fay keek naar de man, zo lang ze een pokédex kreeg vond ze het prima.

Nadat Sycamore de beginnende trainers de nodige uitleg en apparatuur had gegeven kwam hij naar Fay, het meisje had braaf, en een tikkeltje ongeduldig, op de man gewacht, nu wenkte hij haar en ze liep het kantoor binnen. “Waarvoor ben jij hier?” Fay keek naar Angel, de Absol stond naast haar met de bekende waakse blik in haar ogen. “Ik ben hier voor een keystone.. en een pokédex,” wat schuw keek ze de pokémon professor aan, de man keek terug, met een onderzoekende blik in zijn ogen. “Een pokédex en een keystone, hm, die pokédex kan ik je wel geven,” hij liep even naar achteren en pakte een gloednieuw apparaatje en overhandigde het aan het meisje voor hem. “Hier, en de keystone is zeker voor je Absol,” Fay knikte, Angel keek even naar haar trainer, er zat iets van nieuwsgierigheid in de blik van de pokémon, al zou iemand die de Absol niet kende het niet kunnen zeggen. “Ik zal kijken,” Sycamore liep op Angel af, de pokémon bleef rustig staan en liet de man toe om haar te onderzoeken, waarschijnlijk keek hij naar haar conditie, kracht, en niet te vergeten de band tussen trainer en pokémon. Na een kort onderzoek, wat voor Fay een eeuwigheid leek te duren, dat kwam waarschijnlijk gewoon door de spanning, was de pokémon professor klaar. Sycamore liep naar achteren, naar zijn bureau, en pakte er een kleine steen uit. “De band tussen jou en je Absol is sterk, gebouwd op een sterk vertrouwen, dat zie je niet vaak tussen mens en pokémon,” hij pauzeerde even. “Je bent nog jong, maar je pokémon heeft zeker de kracht om te mega evolueren, dit” hij liet de steen duidelijker zien. “Is een keystone, met de juiste mega steen zou hij van je pokémon een mega evolutie kunnen maken, die is natuurlijk alleen tijdelijk, om het te activeren moet je op de steen drukken, de mega steen word dan geactiveerd en als je je gewone pokémon terug wil druk je er weer op,” hij keek even naar Angel. “Ik denk,” Fay keek gespannen naar de professor, mocht ze de steen hebben?

Fay kreeg de steen van de pokémon professor, blij keek ze naar het voorwerp. “De keystone is van jou, hoe je hem draagt mag je zelf weten, maar nu kan je Absol met de juiste steen mega evolueren,” blij keek het meisje de man aan, nu kon Angel zichzelf beter verdedigen, zodra ze de mega steen hadden dan. Fay kreeg ook nog een soort armband, maar dat ding was veel te onhandig om te dragen, daarbij was het ook nog veel voorkomend en wisten andere mensen meteen dat het een keystone armband was. Ze verliet het gebouw met een glimlach, nu nog een manier verzinnen hoe ze de steen zou dragen, en de training doen om een band te scheppen tussen Ray, haarzelf en Angel. En natuurlijk moest ze de mega steen nog kopen, maar dat ding was best duur en ze zou er even voor moeten sparen. Angel leek op een bepaalde manier wel opgelucht dat ze niet meer bij de rare professor met zijn onderzoek en vergissingen moest zijn, nu waren ze weer in bekend gebied, de stad, met waarschijnlijk een overvloed aan dieven en team Rocket. De uitgang van Lumiose vinden was belachelijk makkelijk, binnen tien minuten had ze de poort naar route 4 gevonden en liepen ze langs de balie waar weer een vrouw vriendelijk zwaaide. Buiten stonden ze weer op route 4, misschien zou wat training beide  pokémon goed doen. Fay liep door tot de fontein in zicht kwam, bij de fontein bleef ze staan en keek ze naar Angel. De Absol was de hele route braaf geweest, zo als altijd, maar misschien zou ze zich nu wat meer dreigend zijn. “Angel, na dat hele gedoe met Ray,” de Absol gromde even, maar de trainster negeerde het. “Wil ik een speciale training doen, je moet wat meer vertrouwen krijgen in hem, hij is een goede Luxio en je hebt hem doodsbang gemaakt,” Angel leek wat tegenstribbelend, maar ze wist dat ze niet tegen Fay in kon gaan, daar was ze te aanhankelijk voor. Fay pakte de bal van haar Luxio, Ray kwam er uit en kroop direct achter zijn trainer bij het zien van Angels blik, die was nogal dreigend. “Angel,” bijna snauwde Fay tegen haar pokémon, maar Angel gedroeg zich dan ook erg overdreven. Het meisje richte zich tot Ray. “Ray,” begon ze met een kalmerende stem. “Kom maar,” de Luxio zette langzaam wat stappen naar voren en ging voor Fay staan, nog steeds zo dicht mogelijk bij zijn trainer. Langzaam aaide Fay de pokémon, Ray spon even en keek liefdevol naar Fay, die keek naar Angel met een blik die zei ‘zie je wel’. “Goed, Ray,” het meisje sprak nu tegen de Luxio. “Na wat er is gebeurt in het bos zijn we allemaal geschrokken, wil je jezelf verklaren?” Wow, dit begon op een rechtszaak te lijken. Ray kreeg een schuldbewuste blik in zijn ogen en keek even naar Angel voor hij begon met mauwen. Fay zag Angel een moment verstrakken, maar ontspande al snel en zei wat terug, Ray knikte en keek naar de grond. Angel kreeg een wat zachtere blik in haar ogen en maakte een snorrend geluid. Voorzichtig liep Ray naar Angel en bleef op een afstandje zitten, met een wat onzekere blik in zijn ogen. Angel liep naar voren en gaf hem een lik over zijn oor, dat was snel vergeven. Fay had geen idee waar de twee pokémon over hadden gesproken, maar Angel leek Ray te vergeven en dat was prima. Nu was het tijd voor het train gedeelte, ze zou beginnen met Angel, die moest immers binnenkort mega evolueren. “Dusss,” zei Fay, voornamelijk tegen haar Absol. “Heb je zin mijn nieuwe pokédex uit te proberen?” Angel stond op, Ray keek even verbaast naar zijn trainster, maar volgde zijn teammaatje. Het was tijd voor wat training. Fay liep naar het lange gras, de doolhofachtige struiken in. Angel volgde en daarna Ray, al snel was een uitdager gevonden. Een Ledyba, het lieveheerstbeestje zat op een struik en leek niet al te blij met de indringers. Fay pakte haar nieuwe pokédex, ze moest hem natuurlijk wel gebruiken, en scande de wilde pokémon, zelf las ze de informatie snel door maar het ding sprak ook met een mechanische stem. “Ledyba, the Five Star Pokémon. It is timid and clusters together with others. The fluid secreted by its feet indicates its location. When the weather turns cold, lots of Ledyba gather from everywhere to cluster and keep each other warm.” Deze zag er niet zo bang uit, de insectsoort pokémon deed een uitval naar Angel met een comet punch. Angel reageerde met een taunt en viel toen aan met een bite. Fay kuchte en de Absol realizeerde dat heet trainster wilde oefenen met gevechten en dat kon alleen als ze luisterde naar de bevelen en niet zou aanvallen op haar eigen houtje. “Angel,” de Absol gromde bevestigend. “Slash,” Angel sprong naar voren met uitgestoken klauwen om de wilde Ledyba te krabben, maar de pokémon was te snel en vloog een paar meter boven de grond. Hij leek te willen ontsnappen. Angel had niet veel aanvallen voor een langere afstand, daar moesten ze aan werken, en Ray ook niet maar toch. “Angel, razor wind,” de Absol zwaaide krachtige met haar horn en blies een krachtige wind naar de Ledyba, al zou het even duren tot die raakte. “Ray,” de Luxio keek even verbaast op. “Spark,” Ray kreeg een gezichtsuitdrukking die leek op een grijs en zijn vacht begon te knetteren van elekctrischiteit. De Ledyba was geraakt en verloor hoogte, meteen werd de wilde pokémon getackeld door Ray en bleef uitgeschakeld liggen. Fay glimlachte, de pokémon zou zo weer op zijn poten zijn en dan natuurlijke middelen gebruiken om te genezen, maar nu was de training afgelopen, want ze voelde een vermoeidheid en had geen zin door te geen. “Kom, we gaan naar het pokécenter, Lynn is nog wel even weg dus,” ze keek naar Ray. “Géén Zara,” de Luxio liet zijn hoofd schuldig hangen en liep mee.