{Open} Trade of wonders

West zat al dicht tegen de grond, dus toen dat hij zijn evenwicht verloor door de poke was hij niet hard gevallen. Hij voelde het lichtjes maar het deed echt totaal geen zeer. Daarbij had hij het wel verdient zoals hij al had gezegd. 'Jups, echt waar. Ik weet dat het moet aankomen als een zware shock maar het is een meisjes naam.' bevestigde West.
Lilium somde op welke pokémon dat ze allemaal had en het was inderdaad niet verstandig om ze binnen er allemaal uit te laten. Dat zou gewoon nooit goed komen. 'Volgens mij is het zeer verstandig. Je Charizard en Flygon zullen er wel voor zorgen dat er niemand meer binnen kan maar dat is bijzaak.' beide pokémon waren niet bepaald klein, dus als ze er beide werden uit gelaten en als de andere pokémon er dan ook nog uit gingen dan werd het binnen echt heel krap. 'Caterpi?' herhaalde hij vragend en pas dan drong het tot hem door dat ze nog steeds dacht dat hij een Caterpie had. Hij kon niet anders dan lachen. Meestal was hij een heel slechte leugenaar maar die keer had hij echt geluk gehad. West had het zelfs nog verder kunnen doordrijven maar jammer genoeg had hij het zelf verpest. 'Nee, ik heb alleen maar een Duskull. Een Caterpi is niet echt mij ding.' ondertussen ging hij maar weer gewoon recht zitten. Mensen moesten maar raar kijken wanneer ze twee mensen in het pokémon center op de grond zaten zitten terwijl dat er bankjes waren.

West legde één hand op haar schouder en keek haar vol medelijden aan, al was het moeilijk op de glimlach die door kwam tegen te houden. 'Ik leef echt met je mee. Ik kan me echt niet inbeelden hoe het moet voelen om met een meisjesnaam rond te moeten lopen.' zei West terwijl dat hij zijn hand uiteindelijk weer verwijderde.
Ze waren het er beide over eens dat het geen goed idee zou zijn om al die pokémon eruit te laten. 'We zouden altijd naar buiten kunnen gaan.' begon West. Eigenlijk zou hij al die pokémon wel eens willen zien, gewoon al omdat hij er enkele nog niet van had gezien en omdat hij pokémon onderzocht wou hij natuurlijk iedere pokémon zien.
Het meisje had nog niet door gehad dat ze in de maling was genomen door West. Dat maakte de situatie alleen maar beter. Uiteindelijk had ze wel door dat hij helemaal geen Caterpi had. Was hij echt een Caterpi type? Misschien wel maar hij zou de pokémon niet meteen in zijn team willen hebben. Nee hij maakten het zichzelf liever moeilijk door pokémon te kiezen die lastig te vinden zijn. 'Ik zal dat maar opvatten als een compliment.' antwoordde hij glimlachend. Het meisje haar gezicht was ondertussen al flink rood geworden en dat deed de glimlach alleen maar verbreden. 'Maar ik heb dus geen Caterpi aangezien ik meer op zoek ben naar de iets zeldzamere soorten. Of gewoon naar pokémon die je niet zeer vaak ziet.' legde West ondertussen uit. Door enkel de specialere pokémon uit te kiezen had hij het zichzelf wel niet makkelijk gemaakt. Wie wist hoe lang zou het wel niet duren voordat hij een tweede pokémon had gevonden om toe te voegen aan zijn Team? Het was nu ook wel zo dat hij zich niet wou overhaasten.

De trieste blik die het meisje opzetten en dan de lach die ze probeerde te onderdrukken hielp totaal niet. West wou zelf dat hij niet in het lachen uitbarsten maar ze maakten het hem echt niet gemakkelijk. Al helemaal niet wanneer ze uiteindelijk toch in de lach schoot. 'Het leven moet echt zwaar voor je zijn.' ging de zwartharige jongen toch verder, zijn lach hield hij nog steeds onder controle.
West sprong haast weer recht wanneer Lilium voorstelde om naar buiten te gaan. Voor zijn eigen doen was hij al veel te lang binnen in het pokémon center. Meestal ging hij binnen, deed wat hij moest doen en was weer naar buiten. Dat was ook alleen wanneer dat hij geen gezelschap had van iemand anders. 'Is goed voor mij. Ik wil wel eens zien of je team even indrukwekkend is als het klinkt.' zei hij grijnzend.
Misschien had hij wat duidelijker moeten zijn met zijn uitleg, maar het zou uiteindelijk allemaal wel duidelijk worden. 'Nee, geen starters. Ik hou het liefst mijn team starter vrij.' zei West met een glimlach. De starter pokémon kwamen niet zeer vaak voor maar er was heel veel over bekend. Het had geen zin om een pokémon te onderzoeken waarvan alles al bekend was. Natuurlijk konden ze wat over het hoofd hebben gezien maar de kans was niet zeer groot. 'Ik bedoel meer pokémon die je niet vaak tegen komt en waar er bijzondere verhalen over te vinden zijn. Pokémon zoals Duskull en Elgyem die ik trouwens ook zeker in mijn team wil hebben.' dat het meisje veel vragend stelde maakten echt niet uit. Hij was vaak degene die veel vragen stelde en zijn mond stond niet vaak stil. 'Maakt niet uit, het is leuk wanneer dat iemand interesse toont.' verzekerde hij Lilium.

Ze probeerden in ieder geval bescheiden te blijven over haar team, maar de jongen had niet het gevoel dat het nodig was. Elk team dat groter dan dat van hem was en vooral sterke en volledig geëvolueerde pokémon had was imposanter dan zijn kleine Skull. De Ghost pokémon zag er niet meteen imposant uit of iets in die richting. 'Je moet niet zo bescheiden zijn.' zei hij. Nadat de jongen was recht gestaan stond ook het meisje recht. Voor dat ze naar buiten konden gaan moest ze enkel nog haar nieuwe pokémon weer vinden die...aan het eten was van een plant. West grinnikte zacht bij het zicht, al helemaal omdat het eruit zag dat de pokémon geen idee had dat ze wat verkeerd deed.
Lilium haalde haar pokédex boven. Een kleine frons kwam op West zijn gezicht terwijl hij zich wat verplaatste zodat hij mee kon zien. Hoo, ze was dus de Elgyem aan het opzoeken. 'Jup die, ik heb enkel geen idee waar ik hem ooit moet vinden, maar dat maakt het alleen maar een grotere uitdaging.' West was niet de persoon die snel iets negatief zou gaan bekijken. Als je hem langer kende ging je wel merken dat hij een vrolijk figuur was dat enkel geïrriteerd raakten wanneer dat hij zich echt verveelde of wanneer dat de persoon voor hem zich totaal niet aan stond. Gelukkig was dat toen niet het geval geweest. Lilium begaf zich weer naar de schuifdeur en West volgde haar maar. Skull zweefde zoals verwacht achter zijn trainer aan en probeerde zo dicht mogelijk in de buurt te blijven. Eenmaal dat ze buiten waren draaide West zich meteen naar het meisje op. 'Wel, laat dat top team nu maar eens zien.' zei hij grijnzend. Misschien hadden ze beter de stad verlaten voordat ze grote pokémon zouden laten zien maar daar was het iets of wat te laat voor. Daarbij had West geen zin om nog ergens anders heen te wandelen. Andere mensen moesten maar gewoon oppassen voor hen.

Het meisje merkte op dat de pokémon er apart uit zag en daar had ze gelijk in. De pokémon was niet de alledaagse pokémon die je iedere dag zag. Eigenlijk zag het wezentje er best buitenaards uit. Sommige mensen zeiden zelfs dat de pokémon ooit in de ruimte had geleefd maar of dat waar was wist hij niet. 'Apart maar wel schattig, je moet ook eens kijken naar de evolutie ervan, die ziet er pas vreemd uit.' de eerste keer dat hij de pokémon had gezien op foto had hij gedacht dat de evolutie gemaakt was van hout want het leek zeer hard op hout. Beheeyem. Dat was de evolutie. Dat hij de pokémon niet in het wild zal kunnen vinden in Kalos wist hij ook. Hij was zich ervan bewust dat het niet makkelijk ging worden maar misschien zou hij wel geluk hebben. 'Ach, ik heb nog alle tijd van de wereld en wil ook niets over haasten. Voor nu hou ik het even alleen bij Skull tot dat ik natuurlijk een Elgyem tegen kom.' het leek West wel leuk om een groot team te hebben, maar voor dat moment vond hij een klein team goed genoeg. De jongen wou immers alleen maar pokémon in zijn team die hij echt wou hebben. Als hij echt pokémon zou vangen om een groot en sterk team te krijgen kreeg hij uiteindelijk vast een team vol random pokémon die hij eigenlijk niet eens wou hebben. 'Gewoon hopen, meer kan ik niet doen.' ondertussen had West zich al naar buiten begeven waar dat hij wachten tot het meisje al haar pokémon zou laten zien.
De eerste pokémon die ze eruit liet was een Samurott en een starter. Wel geen starter van Kalos. De nieuwschierige blik die West kreeg van de blauwe pokémon beantwoorde hij met een kort zwaai gebaar en een glimlach. Vervolgens liet het meisje ook nog een Flygon, Ninetales, Deerling en Charizard uit hun bal komen. Zoals te verwachten zag het er toch uit als een geweldig team. Als je daarmee zou rondlopen zouden niet veel mensen het in hun hoofd halen om je te benaderen of om wat verkeerd te doen. 'Jammer dat je niet altijd al je pokémon bij je kan hebben, maar ergens ook te begrijpen.' zei West. Dus ze had ook nog een andere pokémon één die ergens wel wat weg had van een Butterfree maar dan wat mooier. 'Zoals te verwachten ziet je team er geweldig uit. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om wat verkeerd te doen bij het zien van al die pokémon.' de enige die er niet echt leek tussen te passen was de Deerling, maar dat kwam vast omdat het de enige was die nog niet geëvolueerd was en er nog echt lief uit zag. Op de Sylveon na dan.
Skull vond het allemaal maar niks. Eén onbekende pokémon tot daaraan toe, maar een volledig team ging hem te ver. Het waren vooral de pokémon die een pak groter waren dan de kleine Duskull die hij liefst vermeed. Daarom ook dat de pokémon zich schuil hield achter zijn trainers rug. West keek dan ook even over zijn schouder heen naar zijn pokémon. 'Kom op, ga eens gedag zeggen. Je verstoppen is onbeleefd weet je.' zei de zwartharige jongen maar hij bedoelde het natuurlijk niet gemeen. Toch besloot zijn pokémon om onzichtbaar te worden met als gevolg dat West hem kwijt was. 'O-oi! Dat is helemaal niet de bedoeling!' met zijn handen taste hij wat in de lucht in de hoop de pokémon te vinden ondanks dat hij wist dat het niet mogelijk was de pokémon dan aan te raken. 'Het is al lang geleden dat hij dit nog heeft gedaan.' mompelde West terwijl dat hij zoekend om zich heen keek.

Dat de pokémon zijn evolutie er nog aparter uit zag moest je hem niet vertellen, maar toch bleef hij hem schattig vinden. Als die pokémon ooit in zijn team zat kon hij zich voor even wel de gelukkigste persoon op aarden noemen. 'Ja, ooit vind ik hem wel. Misschien dat iemand hem verkoopt ofzo.' waarschijnlijk zou dat de enige manier zijn voor hem om aan de pokémon te geraken. Door hem te kopen.
Ondanks dat ze zo'n team had waren er toch mensen die haar kennelijk al hadden lastig gevallen. 'Zo'n nare ervaringen gehad?' vroeg hij terwijl dat hij zich naar de Charizard begaf. Hij had nooit echt schrik gehad van een pokémon. Eigenlijk durfde hij haast iedere pokémon te benaderen wat soms wel eens slecht kon aflopen. Als het aan de jongen lag zou hij zelfs nog op een zwerm boven Beedrills durven afstappen zonder na te denken over de gevolgen. Hij had enkel niet het gevoel dat de Leo hem iets zou aandoen en anders had hij pech. Rustig liep hij om de pokémon heen terwijl dat hij hem bekeek.
West maakten zich niet druk om het feit dat zijn pokémon net was verdwenen. Skull zou wel terug komen, het zou hem zelfs niks verbazen moest de pokémon nog gewoon rond hem hangen ergens. 'Hij komt wel terug maar het is vooral...vervelend.' de jongen wist gewoon graag waar zijn pokémon uit hing en dat ging nu natuurlijk niet. 'Enkele weken geleden deed hij het nog vaker. De helft van de tijd zag ik hem toen niet.' zei hij terwijl dat hij een hand door zijn haar bracht. Op sommige momenten had hij echt gedacht dat hij zijn enige pokémon gewoon was kwijt geweest, gelukkig had de Duskull hem heel de tijd zitten volgen. Omdat de pokémon hem toch altijd leek te volgen toen had West altijd geweten dat de pokémon uiteindelijk wel aan hem zou wennen. Nu was het alleen wachten tot hij ging wennen aan andere onbekende mensen. 'Maar zie je het al voor je? Een Dusknoir die schrik heeft van onbekenden en zich gaat verstoppen achter zijn trainer die verschillende centimeters kleiner is?' vroeg hij terwijl dat hij Lilium weer aan keek.

De zwart harige jongen hoopte dat hij de pokémon nog kon vinden voordat hij bejaard was, maar dat moest wel. Het duurde nog lang voor hij bejaard was dus hij had tijd genoeg. Hopelijk. 'Als ik hem niet kan vinden voor ik bejaard ben, dan vind ik hem wel nadat ik bejaard ben.' zei hij vastberaden. Wat hij er ook voor zou moeten doen, hij zou de pokémon wel in zijn bezit krijgen.
Voor dat West het wist voelde hij de tong van Charizard over zijn gezicht, iets dat hij echt totaal niet had verwacht. De eerste paar seconden die volgde probeerde hij te verwerken wat er gebeurd was. Met zijn hand ging hij over zijn kaak heen waar dat wat speeksel op hing, en vervolgens keek hij de Charizard aan. 'Dat was...onverwacht.' wist hij enkel uit te brengen terwijl dat hij even een blik wierp op zijn hand waar nog wat speeksel aan hing. Zijn hand veegde hij maar gewoon af aan zijn broek. Wie verwachten er nu dat een Charizard iemand zou likken? Meestal was dat de taak van een Gastly. 'Ik wist niet dat Charizards dat ook deden.' sprak hij nadien bedenkelijk terwijl dat hij de oranje pokémon aan keek. Misschien was het wel een eigenschap die heel normaal was maar niemand die het wist. Of het lag gewoon aan het karakter van de pokémon. 'In ieder geval denk ik wel dat hij me leuk vind.' een grote glimlach kwam op West zijn gezicht terwijl dat hij zich naar Lilium toe draaide. Nee, hij vond het totaal niet erg, enkel onverwacht maar dat was ook anders.
Het meisje zei dat Skull in ieder geval een interessante pokémon was, en dat was hij inderdaad. West vond hem zelf ook interessant, maar dat was ergens misschien logisch aangezien dat het zijn eigen pokémon was. Iedereen was altijd positief over zijn eigen pokémon. Meestal toch. 'Dat is hij zeker.' voor een laatste keer keek hij nog eens om zich heen in de hoop de pokémon toch te zien maar hij leek maar weinig succes te hebben. 'Een show ja, maar niemand die hem dan serieus zou nemen.' moest Skull nog steeds last hebben van die eigenschap wanneer dat die eenmaal volgroeid was dan zou West hem zelfs niet serieus kunnen nemen.

Hij was te oud? Zo heel oud was hij nu ook weer niet maar hij zou gerust het spelletje mee spelen. Heel hun gesprek was nu niet wat je kon noemen serieus. Het was verre van serieus. Als reactie stak hij even zijn tong uit om er niet veel meer woorden aan te moeten toevoegen. Na de actie van Leo had ze zich nog verontschuldigd, maar het maakten hem niet echt iets uit. Hij hield wel van pokémon met vreemdere karakters. 'Het maakt echt niet uit.'
West had die keer de lik wel zien aankomen maar het was Lilium die op tijd wist in te grijpen. Eén keer een lik krijgen ging nog maar een tweede keer was misschien niet iets te veel. De jongen lachten zacht. Het was niet dat hij het erg vond, in tegendeel zelfs. Het was best grappig als je erover na dacht. 'Inderdaad, zo'n lekker hapje ben ik nu ook weer niet.' zei hij lachend tegen de Charizard. Hij gaf twee zachte klopjes aan de Charizard, iets dat een schouderklopje moest voorstellen maar West was niet groot genoeg om aan de schouders van de pokémon te geraken.
'Gelukkig dat ik dan niet uit ben op gym gevechten.' antwoordde West. Hij kon het al voor zich zien hoe dat zijn pokémon heel de tijd onzichtbaar was tijdens een gevecht. Het zou dan een zeer lang en vooral saai gevecht worden. Hij vroeg zich af of het zelfs wel een gevecht zou worden moest Skull altijd onzichtbaar zijn. Gelukkig was hij tijdens gevechten net iets anders, maar zodra het gevecht afgelopen was werd hij weer hetzelfde. 'Ik ben niet echt iets van die drie, meer een pokémon onderzoeker.' antwoordde hij op de vraag van Lilium. Hij had nooit in gezien waarom je breeder wou worden of wat echt het nut was van coördinator. Trainer was daarbij ook niet meteen zijn ding.