A strange coincidence [TR PATROL]

Hij had de opdracht gekregen om te patrouilleren in Lumiose City. Hij moest op een plaats in de buurt van de secret base wachten. Hij zou namelijk een kompaan krijgen. Juist wat hij nodig had, aangenaam gezelschap... Hij zuchtte. Hij kon dit best wel alleen. Wie weet welke onbeschofterik hebben ze hem mee gekoppeld. Hij had erg zin in zo'n patrouille, maar zag er nu tegenop. Hij had echt geen zin om het met iemand anders te doen. Hij was veel liever alleen. Eindelijk kwam hij aan bij het adres en vond het donkere steegje best wel intimiderend. En dat wil al wat zeggen, hij had er al erg veel gezien in zijn leven en dit waren de soort steegjes die je liever vermeed. Waarschijnlijk was hij nu de oorzaak waarom het niet gezond is om in deze straatjes binnen te wandelen, dus hoefde hij zich hopelijk geen zorgen te maken. Hij twijfelde of hij Nero erbij zou halen, maar bedacht zich toen. Hij wou zeker geen onnodige aandacht trekken. Er was hem gezegd om 18 uur, als die andere persoon hetzelfde uur had gekregen was hij nu al meer dan vijf minuten te laat.

Hij zag de man die hoogstwaarschijnlijk zijn partner zou zijn. Hij moest zijn best doen om zijn mond niet open te laten vallen van verbazing. Het was die man met het ooglapje waarover hij al eerder had gehoord. Het waren vooral roddels, want hij geloofde niet dat hetgeen die personen vertelden waargebeurd waren of dat ze ze uit betrouwbare bron hadden. Het enige wat wel klopte was zijn intimiderend uiterlijk. De handschoenen, het ooglapje... en dan dat gouden oog. Hij besefte dat de kerel aan zijn kant stond en hij had al afschrikwekkendere personen gezien die het niet zo goed met hem voorhadden. De persoon noemde twee namen, zijn eigen naam, en zijn naam. Zijn eigen naam was Julian, en Luuk vroeg zich af hoe hij zijn naam kende. Kende hij gewoon zowat iedereen in Team Rocket, of had hij hem toevallig voorbij zien komen? Ofwel stond het in die mail die hij maar vluchtig gelezen had. Hij hoopte van niet want wie weet had hij nog allemaal gemist dan. "Ja, het is mijn eerste patrouille, bij jou?" Hij wou dat toch wel even laten weten voor het geval hij hier tegenover een expert stond. De man leek hem nogal rustig en kalm, waar hij dankbaar voor was. Dit was duidelijk niet de eerste de beste grunt. Misschien zou dit best nog een leuke avond kunnen worden, als ze een soort klik zouden hebben. Hij heeft nooit echt vrienden gehad. Buiten Lucas en Tommy, maar dat is een heel ander verhaal. "Dan zullen we maar vertrekken. Ga jij maar voor."

Hij was er erg dankbaar voor dat de andere jongen wat spraakzamer was dan hemzelf, anders zou deze avond erg akward worden. "Ok, je hebt dus al wat ervaring." Nog iets waarvoor hij dankbaar was. Moest hij hier alleen staan zou hij niet echt weten wat te doen. "Met Ciro... hij moet je dan toch erg hoog inschatten?" hij hoopte dat dat niet beledigend zou overkomen. In de toon waarom Julian alles zei begreep hij dat ze een specifieke opdracht gekregen hadden. Hij moest zich erg concentreren om zich weer wat te herinneren. Juist ja, iets van een motorbende die under the radar in opstand probeerde te komen ofzo. "Hangt ervan af. Meestal blijf ik gewoon zo kalm dat de ander woest wordt en dat ik niet anders kan dan tot geweld over te gaan." beseft dat hij het ietsje mooier voorgesteld had dan de werkelijkheid. Trots dat hij de opdracht in de mail terug wist zei hij: "Die motorbende zal met geweld worden vrees ik. Maar geloof me, ik doe het liever zonder. Geweld is enkel ter zelfverdediging of als ik de controle over mezelf verlies. Dat laatste is haast nooit. Subtiel is altijd mijn eerste voorkeur. Hoe zit het met jou?"

"Je bent dus inderdaad niet zomaar iemand..." Hij moest onwillekeurig denken aan de ranger die hij een tijdje geleden ontmoet had. Hij zei er niets over, maar eigenlijk vond hij de Rangers nog niet zo verkeerd. Of toch die ene niet... Hij was erg blij te horen dat ze in bepaalde opzichten gelijk waren. "Ik vind ook dat er erg veel idioten zijn in Team Rocket. Ik was al bang toen ik las dat het een patrouille voor twee was. Ik vreesde dat ik met zo'n dwaas zou opgescheept zitten voor een hele avond." Geboeid luisterde hij naar zijn verhaal. Hij vond dat hij dat geniaal had opgelost. Listen waren toch niet helemaal zijn ding. Maar met low-profile kwam je ook erg ver. "Verstandig om een list te gebruiken. Ik probeer meestal gewoon om niet te veel op te vallen in de hoop dat mensen me vertrouwen." Hij moest eerlijk toegeven dat hij wat begon te genieten van de avond. "Tot nu toe heb ik als enige missie een Geodude gevangen. Ik mocht kiezen: vangen of stelen. Ik heb besloten om naar Terminus Cave te gaan en hem zelf te vangen...Ik steel liever niet als het niet moet. Ik stel me dan voor hoe ik me zou voelen als mijn partner gestolen zou worden..."

Hij knikte instemmend bij wat de andere persoon zei. Hij hoorde de geluiden van motoren die startten. Julian wees hem er ook nog eens op. "Inderdaad" Hij strekte zich uit om te tonen dat hij er helemaal klaar voor was. Hij had hier best zin in. Stiekem hoopte hij dat het toch op een gevecht zou uitdraaien, maar hij wist dat het beter was om dat te vermijden. Hij hield ontzettend veel van gevechten, of het nu met pokémon was of gewoon op de vuist. Hij wist wel beter, de subtiele aanpak was altijd de beste. Hij kon het niet laten om steeds te wensen dat het op een gevecht uitdraaide. Hij zou toch nooit de eerste zet doen, zo was hij eigenlijk in de verdediging en dat volstond om zijn geweten te sussen voor wat hij ook zou uithalen. Hij haalde Nero's pokéball uit zijn zak, voor moesten ze direct agressief reageren. Het duurde niet lang voordat ze de oorsprong van het lawaai gevonden hadden. Ze stonden oog in oog met een klassiek geklede motorbende. Precies zoals in de films op tv. De vraag was of het gewoon wannabe's waren, ofdat ze het echt meenden. Dat zou vast snel duidelijk worden... Hij had vroeger al meerdere keren te maken gehad met dit soort gespuis. Hij kende hun soort en voelde zich hier bijna thuis... als een déjà vu. Niet de slimste, erg aanvallend. Alhoewel, dit was nu een veel grotere stad en een andere regio dan vroeger, maar zoveel kon het toch niet verschillen? "Ik hoorde dat jullie iets kennen van Team Rocket, is dat correct? We hebben namelijk nog een eitje te pellen met hen, snap je." Hij wachtte hun reactie af en keek veelbetekenend naar zijn partner voor de avond. Hij probeerde hem duidelijk te maken het spelletje mee te spelen.

<sub>De keuze was gemaakt, eerst de BBQ en toen zijn hele avontuur met de blondie. Nou wist hij wel zeker over zijn beslissing en met die gedachte slnterde hij wellicht voor de allerlaatste keer veilig door de straten van Lumiose City. Na vandaag was de kans groot dat hij zich door menigtes moest worstelen met onzinnige uitkramen van de omstanders. Ach, hij had er wel wat voor over. Geamuseerd door de gedachte nam hij diep adem, de zomerse zwoele lucht al in aantocht. Was het niet een lentedag geweest dat hij voor het eerst zijn voeten hier gezet had? Dat was pas lang geleden. Nog geamuseerd liep hij kalm rond door de verlaten stad, degelijk met een boodschap in zijn hoofd. Het was niet geheel vrijwillig zijn laatste patrouille en eenmaal bij het persoon in kwestie aangekomen en.. Oh.. Kende hij dat fig-Oooh, de nieuweling en.. Dat soort mensjes.

Hmm. Kalm met zijn handen verstopt in zijn broekzakken wisselde hij een blik met Julian, de dreigende wannabe TR figure negerend. ”Ze hebben in het hoofdkwartier een Quest voor je klaar liggen, ik zou maar gaan,” Dat was het moment dat hij in zijn ooghoek een figuur op hem af zag springen en geamuseerd sprong hij opzij, zodat de man bijna op de grond viel. Geamuseerde grinnikte hij om de stompzinnigheid van de man. ”Zielig hoor! Heel mager,” Na zijn woorden haalde hij zijn trouwe viervoeter tevoorschijn, een shiny Houndoom, en daarna Katana. Met een kleine vingerbeweging sprong Katana hun kant op met een water bol boven haar,”Kook hetmet Ember!” Een kleine steekvlam warmde de waterbol op en zorgde voor lichte rook, waarop Katana met een uithaal het verhitte Water Pulse afvuurde. De kracht duwde hen een flink eind naar achteren met pijnlijke wonden. Maar… wegrennen lukten hen wel. Ze compleet uitschakelen was veel te saai, beetje trauma of dreiging in gooien was beter. Met zij handen trots tegen elkaar klappend en zijn Pokémon bedankend, keek hij om naar de newbie. ”Zo doe je dat… Als ze zo opgefokt zijn, is het leuker ze verder te zien koken,” begon hij, ”Ik neem de patrouille trouwens wel van die Julian over,” Voor de laatste keer, huh?</sub>

Hij had een plan, echt waar, maar blijkbaar had Team Rocket andere plannen. De elite kwam hier uit het niets zomaar tevoorschijn. Julian werd weggestuurd voor een quest en voor Luuk tijd had om te buigen of dergelijke dingen, stonden daar een shiny Houndoom en Dewott. Die eerste herkende hij nog van de bbq. Het was erg indrukwekkend hoe snel Ciro afrekende met de bende. En tegelijk ook Luuks plan in het water liet vallen, maar dat was nu de moeite waard. Eén combinatie-aanval had hij nodig, om de bikers met brandwonden te laten vluchten. Hij had het duidelijk moeten verdienen om elite te worden, dat was niet voor iedereen weggelegd. Hij moest zich inhouden om niet te knielen. Hij zette dat idee maar uit zijn hoofd. Dat was… indrukwekkend, boss… Maar er blijft er nog ééntje over. Nero!” Het was waarschijnlijk de leider. Hij gooide zijn pokéball in de lucht en daar stond zijn Houndoom.

De situatie was snel ingeschat. Hij herkende twee personen, dus de derde was de vijand. Hij liet grommend zijn tanden zien. Dat was veel effectiever, merkte hij, sinds zijn evolutie. Toen pas bemerkte hij een bekende geur. Daar was de andere, vreemd gekleurde Houndoom weer! Hij draaide zich van de man weg. Nero zakte door zijn voorpoten en liet zijn achterwerk, gevolgd door zijn staart heen en weer schudden. Het was speeltijd, zo leuk.

Luuk kon wel door de grond zakken. Als er één pokémon in zijn team was waar hij wel op kon vertrouwen, was het Nero. Zie hem nu eens. Dat waar Ciro bijstond. Daar ging zijn reputatie onder nul. Luuk sloot zijn ogen en ademde diep in. Toch was het enthousiasme van de Houndoom aanstekelijk genoeg om hem dat pleziertje te gunnen. Hij negeerde de nu waardeloze pokémon en haalde een nieuwe uit. Iemand die tenminste nooit enkele emotie zou vertonen. “Mars” Luuk hoefde enkel maar een teken te doen naar de man, of de Pawniard zat al rond zijn nek, zijn hand… ehh, mes, tegen de keel. De man sloeg nog net niet aan het gillen. “Ok, ok, a-als je d-dat m-messend-ding v-van me w-weghaalt, k-kan ik je n-nuttige informatie v-verschaffen.” Luuk dacht enkele seconden na en gaf dan een klein knikje naar Mars. De Pawniard sprong met een snelle beweging weer op de grond, maar bleef met een ijzige blik naar de biker staren. “Er is een dief die opereert hier in Lumiose City. Hij steelt al een tijdje van ons, maar we kunnen zijn identiteit niet achterhalen.” Luuk knikte gespeeld instemmend en keek naar Ciro. Hij had er zelf wel zin in om die dief achterna te gaan, maar het was niet zo’n nuttige informatie. “Ik denk dat je toch beter piraat zou worden.” Hij kreeg enkel een vreemde blik terug van de biker, die Luuk beantwoordde met een brede grijns. “Je zult op zijn minst een ooglapje nodig hebben binnenkort. Mars, gebruik Scratch zodat hij perfect weet waar dat ooglapje hoort te komen.” Een gil weerklonk en de man liep huilend weg, met het oog waarmee hij dat nog kon tenminste.

<sub>Schijnbaar was er nog een smerig figuur over gebleven maar dat was geen enkel probleem gezien Luuk erachterna ging. Een stap opzij zettend en Maxtricht en Katana aan zijn zij wachte hij af wat de jongen zou doen om de man als een gillend meisje weg te laten rennen. Het bleek het erbij brengen van zijn eigen Houndoom te zijn, een jong exemplaar mar eentje die hij vaag meende te herkennen en ‘Hou..Wraf!’ Maxtricht ook. De shiny Houndom begon opgewonden te kwispelen en had naar de Pokémon willen toelopen maar hield zich in toen Ciro hem een blik wierp. Ze konden alles doen wat ze wilden nadat het laatste figuur uit de weg was geruimd. Echter.. Hoewel hij zelf Maxtricht had weten af te richten met de nodige moeite en geduld bleek dat niet te gelden voor Nero, de Houndoom van Luuk die van het ene moment wisselde van houding. Van agressief en dreigend naar voor Maxtricht staan, gereed om met hem te spelen. De shiny Houndoom kwispelde al met zijn staart en hield zich in – was duidelijk te zien bij zijn trillende, vol kwijl zittende bek – dat hij zich écht probeerde in te houden.

Ugh. Dit was jammer. Luuk had het schijnbaar door en haalde nog een Pokémon tevoorschijn; een Pawniard. Waarom had hij die erbij gehaald als hij de Houndoom ook…? ”Is dat niet kwetsend naar je Houndoom toe? Wat als je geen andere Pokémon had en deze man niet rustig was staan wachten tot je jouw tweede Pokémon erbij haalde?” zei hij ietwat geamuseerd, pas nadat de Pawniard met zijn vlijmscherpe messen voor de keel van de man stond. Ietwat gemakkelijk gaf hij hun informatie prijs over een dief die hier rond zwierf na enkele tellen en het had maar een miuut of 2 geduurd, voordat er een nieuwe piraat in Lumiose City rond zwierf. Maar dus, een dief, huh… ”Netjes gedaan, maar misschien handiger om juist met je minder gehoorzame Pokémon te werken, niet waar? Daarbij… Waarom geen ultieme piraat? Dat zou leuker zijn geweest, compleet blind,” begon hij, de man nakijkend, ”Had je minder gehuil,” Dat was eenmaal zo. Inmiddels blafte Maxtricht opgewonden en leek ook met de Houndoom te willen spelen maar hij was Ciro’s teken nog niet vergeten. Die had daarbij ook nog een taak voor beide Pokémon. ”Ruik even aan de plek waar ze net stonden en spoor ze op,” Ze hadden te maken met een groep die belaagd as door een dief, dus was t toch meer dan eenvoudig hun groep op te sporen en de omgeving af te gaan? Zat niets moeilijks aan. ”Tenzij je een beter idee hebt?”</sub>

Mars had zijn werk gedaan, dus die keerde terug naar waar hij vandaan kwam. Luuk moest zijn best doen om beleefd te blijven en niet met zijn ogen te rollen. “Ik hoop dat het kwetsend is. Sinds zijn evolutie heeft hij iets meer moeite om te gehoorzamen.” Hij dacht dat het niet nodig was om zijn systeem van trainen uit te leggen. “Speeltijd” werkte altijd. Wie niet goed was of niet gehoorzaamde, wordt niet gekozen. Hoe groter zijn team wordt, hoe effectiever. De beloning van hard werken en blindelings gehoorzamen, is klusjes mogen opknappen. Maar nu zelfs zijn trouwste pokémon, Nero, hem in de steek liet, moest hij de harde aanpak gebruiken. Hij had hem voor schut gezet bij een Elite, dat kon hij onmogelijk goedkeuren. “Daarbij, ik heb gekozen voor de snelste manier. Sneller dan de andere terug te laten focussen. Als ik geen andere pokémon had, zou ik hem misschien wel zelf te lijf gaan. Of ik zou zorgen dat Nero gehoorz…” Hij besefte dat hij zichzelf tegensprak nu. Hij kon er niet omheen dat Ciro gelijk had. “Mhm” “Ultieme piraat”. Hij kon een lachje niet onderdrukken. “Het was enkel een waarschuwing, toch? Hij zal zich wel gedeisd houden nu. En anders…” Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. De gedachte alleen al dat hij zich nog eens zou mogen vermaken met de piraat.

Hij moest nu eerst en vooral afhandelen met Nero. De Houndoom gedroeg zich nog altijd even stom, en dat tijdens het werk. Met een snelle beweging had hij de hoorns vast. Vervolgens dwong hij hem om door zijn poten te zakken. “Nero! Als we aan het werk zijn gedraag je je, begrepen?” Het was lang geleden dat dat nog eens nodig was geweest. Oja, natuurlijk, de dief. Ciro was van plan erachteraan te gaan, dus Luuk had zelf niet veel keuze. “Nero, je kan het goedmaken als je die geheimzinnige dief vindt. Eerst zoeken we de bikers van daarnet. Je weetwel, die onder leiding van een piraat.” Het voelde even bijna of Ciro wou dat Luuk hem tegensprak. “Nee hoor, eerst de groep vinden is fine.” Het was niet erg moeilijk. Het spoor was erg vers en de mannen konden nog niet erg ver zijn. Het duurde dan ook niet lang voor ze hun doelwit opgespoord hadden. Het leek hem nu even beter om Ciro het woord te laten voeren. Hij was tenslotte de professional.