Lumiose City was zoals veel mensen zeiden een bruisende stad met veel toerisme, je zou dus bijna niet zeggen dat de hoofdstad werd bezet door Team Rocket. Er waren overal horde van mensen en het verkeerde raasde langs de wegen heen. Sora had van zijn leven nog nooit zo'n drukke stad meegemaakt want waar hij vandaan kwam was bijna geen druk verkeer. Ja, boeren die op een kar zaten en werden voortgetrokken door Mudbray en Tauros. Want Heahea City lag vlakbij Paniola Town waar een grote Ranch aan vast zat. Zelf was hij nog nooit echt in Hau’oli City geweest en dat was nog wel een redelijke grote stad voor een eiland. “Is het niet geweldig, Kiara!” zei Sora op een enthousiaste ondertoon en draaide zich tijdens het lopen naar de Lycanroc om. Voor hun eigen veiligheid had de jongen voor zijn tocht hiernaar toe zijn gewone kleding aangetrokken in plaats van het uniform dat hij hoorde te dragen en had hij zijn styler in zijn rugzak gestopt, zo leek hij meer op een normale trainer dan een Ranger. De bruine wolf gromde eventjes kort op de woorden van de knul die een brede glimlach rond zijn lippen had staan. Het tweetal liep een winkelstraat in waar een hoop kraampjes buiten de winkels stonden blijkbaar was er een rommelmarkt aan de gang. Het eerste kraampje waar Sora langs kwam was uitgestald met verschillende evolutie stenen en ronde stenen met een rare vorm in het midden. Dat was ook meteen het eerste waar hij op afliep. Achter het kraampje stond een kleine gezette man met een grote krullende snor en de geniepige oogjes waren niet echt te missen. “Kan ik je ergens mee helpen, jongen?” vroeg hij op een slijmerige toon waardoor Kiara achterdochtig naar de man staarde. Ze vertrouwde de boel niet helemaal waardoor Sora ook op zijn hoede was en haastig vertelde dat hij niks wilde kopen, snel liep de jongen met zijn Lycanroc langs het kraampje. Het kon zomaar een oplichter zijn of iets dergelijks.
Een eindje verderop vond hij een winkel speciaal voor Pokémon waar voer kon worden gekocht en andere benodigd heden. Dat was een winkel waar hij wel een bezoekje aan moest brengen omdat het voer voor zijn Lycanroc bijna op was. “Wil je soms iets lekkers, Kiara?” vroeg hij aan zijn partner en keek even kort naar de wolfachtige Pokémon. Deze tilde haar hoofd op om de jongen aan te kunnen kijken terwijl ze instemmend knikte. “Roc!” blafte ze enthousiast. “Ik neem aan dat dat een ja is?” zei hij met een brede grijns rond zijn lippen terwijl hij de deur openhield voor haar. Kiara ging hem voor terwijl Sora de Lycanroc op de voet volgde. Overal waar ze keken waren spullen te zien die bestemd waren voor Pokémon, zoals halsbanden en riemen bedekt met diamanten. “Hé is dit niet iets voor jou?” vroeg hij met een brede grijns aan de bruine wolf terwijl hij een knalroze halsband van het rek pakte en deze aan Kiara liet zien. De Lycanroc snoof enigszins beledigd waarbij ze haar ogen sloot en arrogant de andere kant opkeek. Ze was geen mode diva! Sora grinnikte geamuseerd waarna hij het voorwerp terug hing op zijn plek en verder liep op zoek naar iets anders voor zijn partner. Hij zat er namelijk al een tijdje aan te denken om haar iets te geven als cadeau voor hun vriendschap alleen wist Sora niet precies wat. Iets dat bij haar zou passen want Kiara was nu eenmaal geen meisjes-meisje. Ze hield van avontuur en uitdaging. Zuchtend volgde hij de Lycanroc door de winkel waar ze uiteindelijk uitkwamen bij het voer en de snacks. Voor de zekerheid kocht Sora wat blikken voer dat gemixt was en dat bestemd was voor alle soorten Pokémon als hij later meer Pokémon zou vangen. Het was namelijk een hele klus om aparte dingen aan te schaffen als het ook gemixt kon worden. “Bedankt mevrouw,” sprak hij beleefd toen hij met twee tassen vol de winkel verliet. Kiara had niets uitgezocht wat ze lekker vond waar ze met lege handen de winkel verliet.
PICHU(♀) APPEARS
“Weet je echt honderd procent zeker dat je niets wilt?” vroeg hij nog aan haar maar Kiara schudde koppig met haar hoofd. Een stuk eigenwijs was het soms.. “Oké..” zuchtte hij en wenkte zijn partner dat ze hem moest volgen. Samen liepen ze onder een rij bomen door op weg te gaan naar de bushalte die hem terug zou brengen naar de Academy toen er plots een kreet klonk.
‘Piiiichuuu!’
Sora stopte abrupt met lopen en keek verwilderd om zich heen maar hij kon niets opmerken tussen de vele vuilnisbakken of de omgeving waar hij zich bevond. “Hoorde jij dat ook Kiara?” vroeg hij aan de Lycanroc die net zo verward leek te zijn als de jongen. Plots klonk er wat geritsel boven hen waardoor het tweetal naar een boom keek waar ze onder stonden en waar wat blaadjes vanaf dwarrelden. “Roc!” blafte Kiara en begon luid te grommen terwijl ze in een aanvalshouding ging staan. Nog geen seconde later nadat voelde Sora dat er iets met een harde klap op zijn hoofd viel waardoor het hem even duizelde. Even knipperde de jongen met zijn ogen, waarna hij het ding dat op zijn hoofd was gevallen, in zijn handen op had gevangen. Tot zijn verbazing herkende hij vrijwel direct de soort Pokémon die hij vasthield in zijn handen. Het was een Pichu.. de baby vorm van Pikachu, de meest populairste Pokémon die iedereen wel kende. “Hé gaat alles wel goed, ventje?” vroeg hij ietwat ongerust aan het beestje. De Pichu lag wat slap in zijn handen maar opende algauw zijn kraaloogjes toen hij de stem van de jonge knul hoorde. “Pi?” kwam er ietwat verward uit zijn mondje waarop hij met zijn ogen knipperde. “Piichuu!” piepte het wezentje uiteindelijk vrolijk. Sora zette Pichu op zijn pootjes neer waar hij wat stof van de vacht klopte van het gele wezentje die wat nerveus om zich heen staarde. Alsof hij elk moment iets kon verwachten. Het was opdat moment dat Kiara nieuwsgierig haar kop liet zakken om de nieuwkomer te kunnen bekijken maar dat was iets wat ze beter niet had kunnen doen. “Wacht Kiara..!” wilde hij zeggen maar nog voordat hij zijn zin af had kunnen maken schrok de Pichu van de Lycanroc die nieuwsgierig naar de kleine muis keek. De schrikreactie van het wezentje veroorzaakte dat de Pichu per ongeluk zijn elektriciteit ontlaadde en Sora die nog in contact was met de kleine Pokémon een schok kreeg. Snel liet Sora de Pokémon los die al snel op hield met het ontladen van elektriciteit en geschrokken naar de jongen keek. Normaal gesproken stond zijn haar al alle kanten op maar nu hij de schok had ontvangen had hij een heel ander kapsel gekregen. “Piichu pichu!” lachte Pichu en wees tijdens het lachen naar het haar van de jongen waardoor Sora in de weerspiegeling van een raam keek waar hij zag dat het letterlijk ontploft was. “Ik wist niet dat een Pichu voor nieuwe kapsels konden zorgen,” grinnikte hij en keek even naar Kiara die met haar ogen rolde. Desondanks dat Sora er een grapje van maakte kreeg Pichu een schuldige blik in zijn ogen wat niet lang duurde omdat hij ineens vanuit het niets achter zijn been verschool.
Verward zijnde door wat er gebeurde had Sora niet in de gaten gehad dat ze vanuit de steeg naast hen werden bespioneerd. Een lage dreigende grom weerklonk waardoor de jongen even een blik uitwisselde met Kiara. Sora wilde een stap naar achteren zetten toen vanuit het niets een zwarte Pokémon uit het steegje zijn weg wilde blokkeren. Met het lichaam laag tegen de stenen grond waarbij hij zijn tanden had ontbloot en de ogen gericht stonden op de Pichu achter zijn been. De Lycanroc dacht geen moment na om zowel haar trainer als de Pichu te beschermen en ging beschermend voor de knul staan. “Dat is een Houndour!” riep Sora waarop hij de Pichu snel van de grond raapte en deze beschermend in zijn armen vasthield. Wat hij wist van deze Pokémon was dat ze vaak in groepen leefde en ook aanvielen, meestal probeerde ze hun prooi in een hoekje te drijven. Niet te spreken over dat dit een afgelegen straat was waar geen mensen waren. “We moeten op onze hoede zijn..” zei hij tegen Kiara die even omkeek naar de jongen en vrijwel direct daarna haar blik weer richtte op de Houndour. “..Houndour zijn meestal niet alleen,” voegde hij er nog aan toe maar de Lycanroc was niet bang. Het was opdat moment dat de Houndour zijn bek opensperde en withete vlammen uit zijn bek liet ontsnappen. “Snel Kiara! Spring aan de kant en doe je Rock Throw!” riep Sora naar zijn Lycanroc die vrijwel meteen reageerde. De wolfachtige Pokémon sprong behendig aan de kant en ontweek de Ember soepeltjes waarna er wat stenen rond haar lijf verschenen. Meteen daarna liet ze een reeks stenen rechtop de Houndour afgaan die meerdere keren werd geraakte. Even piepte de Pokémon maar schudde de klap van zich af. De hondachtige reageerde meteen met een nieuwe Ember aanval waarop Sora op zijn onderlip beet. “Gebruik Accelerock!” Kiara verdween van haar plek waar ze vlak voor de Houndour verscheen en vol op hem in beukte nog voordat hij zijn Ember had kunnen gebruiken. “Tackle!” riep Sora erachteraan waar Kiara zich nog een keer stevig tegen de grond afzette en de zwarte hond volop in zijn rechterflank tackelde. Deze begon te piepen zodra hij met een plof tegen een vuilnisbak aan viel en er haastig vandoor rende met de staart tussen zijn benen.. of zo leek het. Een dikke laag rook vulde ineens de omgeving waardoor Sora begon te hoesten en zijn armen beschermend over het kopje van de Pichu legde. Kiara deed hetzelfde als haar trainer maar werd ineens vanuit het niets in haar flank gebeten met electriciteit. De Lycanroc piepte als reactie maar vooral omdat het pijn deed en ze half door haar poten zakte. “Kiara!” riep hij proestend uit maar kon door de rook niet zien wat er gebeurde, hij kon enkel de pijnkreten horen van zijn partner en dat ze van alle kanten werd aangevallen door het gegrom . Waar was zijn Lycanroc?
Geheel onverwachts klonk een stem met daarop volgende een sterke straal elektriciteit waardoor de Smog-aanval vrij snel werd gebroken. Het was alsof het allemaal afspeelde in een of andere film maar blijkbaar was er een groep Pikachu hen te hulp geschoten. Een vrij groot exemplaar had zich voor zijn Lycanroc gevoegd en had een dreigende houding aangenomen waarbij de staart van de Pikachu naar voren was gestoken. Als een Skorupi. Sora had van zijn leven nog nooit zoveel Pikachu bij elkaar gezien want er werd altijd gezegd dat Pikachu bijna niet te vinden was in het wild, tenzij je goed zocht. Nu pas merkte de jonge ranger op dat er een Houndoom was verschenen met een kleine groep Houndour en nog een Houndoom. “Stelletje valsspelers!” riep Sora nijdig naar de Houndoom maar de grootste van de twee Houndoom gromde naar de vijftienjarige knul. Het eerste dat hij opmerkte was dat zijn Lycanroc gewond was geraakt en moeite had om overeind te blijven staan. Ze had geen schijn van kans gehad tegen de groep Houndoom en Houndour. “Kiara!” Hij zette Pichu op de grond neer toen hij op zijn partner af wilde lopen maar hem liet stoppen toen de Houndoom gromde. “Houd je kop rotbeest! Ga aan de kant!” snauwde hij naar de zwarte hond maar deinsde toch achteruit toen deze weer in aanvalshouding stond. Het kon hem eigenlijk niet zo heel veel schelen wat er met hem zou gebeuren als ze maar van zijn Lycanroc af zouden blijven waarna hij zijn blik richtte op de groep Pikachu. Blijkbaar was dit de familie van de Pichu die hij had geprobeerd te beschermen tegen de Houndour van daarnet want vanuit zijn ooghoeken zag hij namelijk dat een vrouwelijk exemplaar de Pichu in veiligheid wilde brengen maar daartegen in leek te gaan.. alsof het weigerde om Sora in de steek te laten. Hij schudde het van zich af waarna hij met een strakke blik naar zijn Lycanroc keek die in elkaar was gezakt maar weer op stond. “Ga weg! Laat ons met rust!” Sora zwaaide boos met zijn tas vol Pokémon voer naar de Houndour en Houndoom die de tas met blikken probeerde te ontwijken door aan de kant te springen. Het hielp niet veel want de situatie leek hierdoor alleen maar meer te escaleren. Houndoom sprintte opdat moment recht op de jongen af maar nog voordat hij Sora daadwerkelijk aan kon vallen ontlaadde Pichu, die had weten te ontsnappen aan zijn moeder, een Thundershock maar hij bezeerde zichzelf hiermee en plofte door de impact op de grond. Hierdoor mistte de aanval het doel. “Wacht..eens even,” mompelde Sora in zichzelf en keek naar de tas waar het voer voor Kiara in zat. Een ervan maakte hij open waarna hij het een steegje ingooide waarop de groep Houndoom en Houndour erachter aan begonnen te rennen en het steegje in verdwenen. Hiermee verdween ook de groep Pikachu die de kleine Pichu meenam en ervandoor gingen, een ander steegje in. “oh.. oke..” zei hij enigszins teleurgesteld waarop hij naar Kiara toeliep en haar overeind hielp. “..ik wilde die Pikachu nog bedanken..” voegde hij er beteuterd aan toe. Kiara keek de jongen even kort aan waarop ze haar snuit tegen zijn heup aanduwde. “..Jij ook, issetniet?” De Lycanroc knikte met haar woeste kop.
PICHU APPEARS(♀)AGAINEven later toen Sora en Kiara in het Pokémon Center waren om de verwondingen van het gevecht na te laten kijken bij zijn Lycanroc, zat de jongen aan een tafeltje waar hij wat eten had besteld. Hij moest toch wachten totdat zuster Joy klaar was met zijn partner dus kon hij net zo goed een hapje eten. Sora probeerde de gebeurtenissen terug te halen van wat er gebeurd was maar het leek wel een hele rare droom alsof het allemaal niet echt gebeurd was. Oké, Kiara was wel echt gewond geraakt want anders zat hij nu niet in het Pokémon Center. Sora slaakte een diepe zucht voordat hij een getik hoorde en opkeek van zijn hamburger. Een klein geel wezentje zat bij het raam naar hem te zwaaien met twee armpjes om zijn aandacht te trekken. Sora herkende hem meteen.“Hé! Jij bent die Pichu net!” riep hij uit waardoor sommige mensen omkeken toen hij dat zei. Sora stond meteen van zijn plek op en opende het raam ietsjes verder zodat de Pichu naar binnen kon klimmen. “Pichu! Pichu!” piepte het wezentje vrolijk en sprong van de tafel in zijn nek, met zijn roze wangetje ging hij langs het gezicht van de jongen. “Ik was echt onder de indruk van je daarnet, kleine man,” grijnsde hij en aaide hem over zijn kopje heen. Pichu waardeerde overduidelijk het compliment van de jonge ranger en sprong van zijn schouder over naar de tafel waarbij hij een trotse houding aannam. “..hoe je die Houndoom bijna wist te raken! Dat was echt dapper van je,” voegde hij er enthousiast aan toe. Verlegen keek Pichu naar het tafelblad waardoor hij een kleine rode blos op zijn snoet kreeg. Hij zou nooit achter de rede weten komen waarom die groep Houndoom hen had aangevallen maar gelukkig was dat nu ook voorbij dus hoefde hij zich daar ook geen zorgen over te maken. Niet veel later kwam zuster Joy met Kiara aan haar zijde naar hem toegelopen en vertelde ze hem dat de Lycanroc weer helemaal de oude was. Dat was gelukkig goed nieuws waarna hij besloot om naar huis te gaan en zijn kleine vriend gedag te zeggen zodra hij buiten het center was. Eenmaal buiten wendde Sora zich tot Pichu en zakte door zijn knieën om afscheid van hem te nemen en stak zijn hand naar hem uit om hem te aaien. “Hé bedankt voor je hulp, kleine vriend maar we moeten nu gaan,” zei Sora tegen Pichu waarop het wezentje een droevig gezicht trok en met zijn hoofd schudde. “Pichu! Pichu!” piepte hij vluchtig waardoor Sora een wenkbrauw fronste. Wilde hij soms dat hij zou blijven in Lumiose City maar dat kon helemaal niet. “Wat wil je?” vroeg de jongen aan het gele wezentje die tranen in zijn ooghoeken had staan. Pichu klom via Sora’s uitgestrekte arm naar zijn schouder en wees naar Kiara en toen naar zichzelf. “Pichu.” Alleen Sora begreep niet wat de Pichu van hem wilde. Kiara gromde waardoor de jongen naar zijn partner die met haar snuit naar zijn riem gebaarde, waar lege Pokéballen aan vast zaten. Pas toen begon het kwartje te vallen bij de jonge ranger waarop deze op zijn beurt naar Pichu zelf keek. Twijfelachtig haalde Sora een van de Pokémon van zijn riem voordat hij een blik wierp naar zowel Kiara als Pichu. “Maar ik kan hem niet zomaar weghalen bij zijn oud-” begon hij tegen te spreken maar Pichu viel hem in de rede. “Pichu! Pichu! Pichu!” zei hij en keek de jongen met een vastbesloten blik aan. Blijkbaar wilde de Pichu met hem mee en aan zijn houding te zien was hij niet van zijn plan af te wijken.. dat zou meteen ook betekenen dat hij voor een jonge Pokémon moest gaan zorgen en daar had hij geen ervaring mee. Al kreeg hij het idee dat deze Pichu zich absoluut niet kinderachtig gedroeg. “Als je het echt zeker weet dat je met ons mee wilt dan.. is het oké.. denk ik?” zei Sora twijfelachtig tegen de Pichu. Het gele wezentje kreeg een brede glimlach rond zijn snoetje waarop hij zonder na te denken op de inmiddels gegroeide Pokéball afliep en met zijn kopje op de knop drukte. Het wezentje werd opgezogen door een rode straal en verdween kort daarna de bal in die hevig begon te wiebelen op zijn handpalm.Gespannen keek hij met Kiara naar het bewegende voorwerp. Zou de Pichu echt met hem mee willen? Of bedacht hij zich toch nog en bleef hij liever bij zijn familie? Het was nu maar afwachten.
