Gems 'n Falling Rocks |& Aiden Stark

Eigenlijk was Lynn van plan geweest om meteen de tweede Gym uit te gaan dagen zodra ze Cyllage City bereikt had, maar een trotse groep wandelaars uit Ambrette had haar van dat idee afgehouden. Ze hadden het zwartharige meisje en haar maatje, Zara, ingehaald toen de twee op het punt hadden gestaan om de stad die bekendstond om zijn sportiviteit in te stappen en hadden hen met oneindig gebabbel en een muur van mensen door de stad geloodst, zo door naar Ambrette. Één van de trotse wandelaars had de hele tijd maar doorgerateld over hoe geweldig de Glittering Cave zou zijn, en ondanks dat de vrouw nogal op Lynns zenuwen had gewerkt, leek een grot vol met lichtgevende mineralen Lynn ook wel iets dat je gezien moest hebben. Zo kwam het dat de jonge Trainer nu met Zara aan haar zijde rond aan het dwalen was in het gangenstelsel. De kristallen verlichtten alles genoeg om geen zaklamp nodig te hebben en Lynn liep dan ook met haar handen in haar zakken en met een rustige pas over de stenen ondergrond. Zara liep van de ene kant van de gang naar de andere en bleef soms een tijdje staan bij een kristal met een bijzondere kleur om vervolgens geruisloos achter Lynn aan te sprinten en ondertussen vrolijk te miauwen. In gedachten verzonken sloeg Lynn een hoek om, de rode sjaal die om haar nek geslagen was wat steviger omslaand. Het was herfst en grotten waren over het algemeen al koel, dus was ze blij met het rode ding dat ze in Camphrier Town had aangeschaft. Pas toen Lynns maatje vlak voor Lynns voeten opkeek van haar gesnuffel en een bewonderende miauw liet horen, keek het zwartharige meisje op. Ze bevonden zich in een ruimte waar makkelijk twee gymgevechtsvelden in pasten. Het geluid van water dat naar beneden druppelde was het enige wat er te horen was en kristallen in allerlei verschillende kleuren ontsproten uit zo'n beetje alle wanden. Lynn liep verwonderd naar wat zij voor het midden van de ruimte hield en draaide een rondje om haar as. De wandelaar had gelijk gehad; het was erg mooi. Zara miauwde vragend, Lynn keek de Liepard aan. "Zullen we de rest erbij halen, maatje?" Vroeg Lynn met een glimlachje. De katachtige Pokémon knikte vrolijk en ging netjes een eindje van de jonge Trainer af zitten. Het zwartharige meisje gooide twee Pokéballs op en voor haar verschenen Atlas en Pan. Zara liep op de twee af en gaf de Carracosta een blije miauw en de Haunter een grijnsje. Sinds de katachtige Pokémon geëvolueerd was, kon Pan haar niet meer optillen zoals hij daarvoor altijd gedaan had, maar dat gespeel had wel een band gevormd tussen de twee Pokémon en als het even kon plaagden ze elkaar volop. Atlas, die in Camphrier een Carracosta was geworden, was wat rustiger en kon het goed met zijn teamgenoten vinden, al deed hij niet mee met hun spelletjes. "Goed, jongens. Ik denk dat we hier even blijven." Sprak Lynn. Atlas liet een warme brul horen naar zijn teamgenoten, die elkaar achtervolgden door de grot, en voegde zich bij Lynn. Het zwartharige meisje moest omhoog kijken om de Prototurtle Pokémon in de ogen te kunnen kijken. Met een glimlachje zei Lynn: "Hey, Atlas. Zin om je nieuwe aanvallen uit te proberen?". De Carracosta knikte en Lynn keek om zich heen of er iets was waar ze op konden oefenen. Eerder had ze opgezocht in haar Pokédex welk level Atlas was en welke aanvallen hij had, en ze was verbaasd geweest over hoeveel de Pokémon geleerd had. Hetzelfde met Pan, die ook een enorme spurt had meegemaakt. Al Lynns teamleden waren nu van hetzelfde level en klaar om de tweede Gym uit te dagen, en misschien zelfs de derde. De jonge Trainer spotte een hoge rots een eind verderop. Ze gebaarde ernaar en begon te lopen, met een Carracosta die de grond deed dreunen met zijn stappen naast haar.

Zara en Pan waren gestopt met hun spel en keken nu al een tijdje geïnteresseerd toe hoe hun teamgenoot de ene na de andere aanval op de donkergrijze steen afvuurde. "Goed," Zei Lynn, fronsje op haar gezicht en Pokédex in de hand. "het laatste wat we nog moeten proberen is Hydro Pump." Om hen heen lagen brokken steen en plassen waren van de aanvallen die ze al uitgeprobeerd hadden en Lynn had al een paar keer weg moeten springen om weg spattende stukken rots te ontwijken. De Carracosta ging wat steviger staan en opende zijn mond. Een gigantische straal water schoot onder hoge druk op de steen af. Lynn hoorde iets kraken en zette een stap achteruit, klaar om weer voor iets weg te duiken. De Liepard en Haunter voegden zich bij haar en keken met grote ogen toe hoe een groef in de rots veranderde in een spleet en de bovenkant van het donkergrijze steen een stuk verplaatste maar nog wel op de onderste helft bleef liggen. Atlas keek verbaasd naar wat bij gedaan had en draaide zich toen wat onzeker naar Lynn toe. "Wow," Was het enige wat uit haar mond kwam terwijl ze vol verwondering naar de rots keek. Zara slaakte een enthousiast kreetje en liep op de Carracosta af, hem trots aankijkend en op de voet gevolgd door Pan, die ook een trotse blik in zijn ogen had.

De Pikachu die uit het niets verschenen was, sprong op de schouders van iemand die Lynn wel kende. Het bekende stemgeluid dat bij een Pokédex hoorde gaf informatie over Carracosta terwijl de jonge Trainer zich naar het bekende gezicht toedraaide. Zara stond naast haar en slaakte een vrolijk kreetje bij het zien van de roodharige jongen, echter toen de geel met zwarte Pokémon waar ze de vorige keer een avontuur mee had beleefd niet te zien was, ging de Liepard rustig zitten en krulde haar staart om haar poten. “Mooi ding heb je daar.” Lynn grijnsde. "Ook hallo, Aiden." Atlas keek zette een paar grote stappen naar Lynn en zijn teamgenoten toe en brulde voorzichtig een begroeting naar de voor hem onbekende jongen en zijn Pokémon. Lynn keek op naar de Carracosta, nu hij geëvolueerd was, zag hij er meteen een stuk intimiderender uit, wat goed van pas kwam in gevechten maar niet helemaal bij zijn rustige maar zachte karakter paste. "Het festival is goed afgelopen." Merkte ze op, nog steeds met een grijnsje op haar gezicht. "Ik zie dat jij een Pikachu aan je team hebt toegevoegd.. Opvallende keuze." Aiden leek haar meer het type voor groot en gevaarlijk dan pluizig en klein, als Lynn eerlijk moest zijn. Dat er nu opeens een Pikachu op zijn schouder zat, verbaasde haar dan ook een beetje. Misschien was de oudere jongen wel veranderd in de tijd dat ze elkaar niet gezien hadden, wie wist?

De rest van haar team werd ook bekeken. Lynn keek rustig toe en voelde hoe de kin van Atlas op haar hoofd rustte. Eigenlijk kon je het niet echt rusten noemen, de Carracosta was er van bewust dat hij zwaarder geworden was en dus legde hij geen enkel gewicht op Lynn. Het meisje gaf de Prototurtle Pokémon een aai over zijn snuit. "Gekkerd," Sprak ze voordat ze even haar blik op Zara richtte, die met een opgewekte glinstering in haar ogen netjes bleef zitten terwijl de Pokédex haar scande.
Aiden groette terug, de Pikachu op zijn schouder hield haar kopje scheef en leek over iets na te denken. "Eigenlijk had ik verwacht dat jij nu al op de deur van de Elite Vier aan het kloppen was." Zei Lynn grappend. "Maar daar ben je nog niet aan toe?" Zelf was ze misschien ook een stadje te ver voor de Badge die ze probeerde te halen, maar daar had Lynn nogal weinig aan kunnen doen. Trotse mensen waren nogal volhardend, had ze wel gemerkt. Zodra ze probeerde zo onopvallend mogelijk onder het geklets uit te komen en zich uit de groep te wurmen, waren er altijd een paar wandelaars geweest die nog net voor haar sprongen en dan een heel verhaal op begonnen te hangen. Op een gegeven moment had Lynn haar maatje zelfs op verzoek in haar Pokéball gedaan omdat ze Liepard zich dodelijk begon te vervelen tussen al die mensen die op zo'n rustig tempo liepen. Met haar evolutie was de katachtige Pokémon nog meer van snelheid gaan houden en je zag haar dan oog vaak een wedstrijdje doen met Pan, of naar een wilde Pokémon toerennen om een oefengevecht te doen in plaats van op de Gible die maar een paar meter van haar verwijderd was.
De oudere jongen knikte en glimlachte dat hij het opgemerkt had, waarna hij haar feliciteerde en opmerkte dat haar team er in zijn geheel op vooruit was gegaan. "Bedankt," Glimlachte Lynn. Ze was eerst bang geweest dat al die toevoegingen aan haar team niet goed met elkaar zouden klikken, maar toen dat niet het geval bleek te zijn waren ze begonnen met keihard te trainen. "in de tijd dat je aan het reizen bent, kan je vaak niet veel anders tussendoor doen dan trainen." Vervolgde het meisje waarna ze even haar schouders ophaalde en met een grijnsje sprak: "Dan is al dat heen en weer gereis toch nog ergens goed voor."
“Het was ook niet helemaal de bedoeling dat ze zich erbij zou voegen,” Lynn lachte even. Een foutje in Aidens grote en intimiderende team was toch wel grappig. "Nou ja, nu ze er toch bij is, zal ze wel ergens mee kunnen helpen, denk ik zo." Na even teruggedacht te hebben aan hun vorige gesprek, voegde Lynn daar nog aan toe: "Zo'n jong Trainertje zal je bijvoorbeeld veel eerder uitdagen als je een Pikachu op je schouder hebt dan als je Charizard in Mega vorm achter je staat.". Ze was benieuwd hoeveel van die Trainertjes al aan de roodharige jongen gepasseerd waren. Misschien had hij wel alle jonkies uit heel Kalos van hun zakgeld afhandig gemaakt. Met een knik naar achteren werd Lynn aandacht op de Blastoise gericht. Ze herrinerde zich hoe Aiden verteld had dat hij een Wartortle had gehad die hij niet had willen evolueren, en al snel trok de jonge Trainer de conclusie dat dit dan Ronan moest zijn. "Toch van gedachten veranderd?" Merkte Lynn enkel met een vragend glimlachje op. Net zoals Atlas zou de Pokémon nu niet meer zo snel zijn als hij eerst was. Lynn had na een tijdje kunnen wennen aan de vechtstijl die Atlas daardoor ontwikkeld had, misschien was dat de oudere jongen ook wel gelukt.
Bij het horen dat er nog een Mega Stone opgehaald was, trok het meisje haar wenkbrauwen op. De vierde al. En zij moest nog sparen voor de eerste. "In dat opzicht loop ik nogal achter," Deelde ze dan ook rustig mee. "al zijn we wel hard op weg." Pan keek zoekend om zich heen, het gesprek had zijn aandacht niet helemaal. Uiteindelijk nam de Haunter er genoegen mee om Zara een prik in haar zij te geven, waar hij een zachte met van de Liepards paarse staart voor terugkreeg. Lynn grinnikte even en richtte haar blik weer op de Blastoise, die een enthousiast geluid liet horen. Atlas bewoog wat achter haar en leek er wel iets voor te voelen om kennis te maken. Lynn gaf de prehistorische Pokémon nog een aai en zei toen, haar ogen weer op de oudere jongen richtend en met een kleine grijns op haar gezicht: "Laat je door ons maar niet tegenhouden, hoor. Het lijkt mij ook wel interessant om te zien."

De oudere jongen vertelde zuchtend dat hij de vierde Gym had uitgedaagd, maar dat er iets mis was gegaan bij de Mega Evolutie van Garett, de Scizor, en dat het gevecht daardoor afgebroken had moeten worden. Er verscheen een fronsje op Lynns gezicht. Ze had geen idee wat er eigenlijk mis kon gaan bij Mega Evolutie, het eerste waar ze aan dacht was dat het proces maar voor de helft voltooid werd, of zoiets, maar dan zou je toch eventueel nog door kunnen vechten? Zeker als je bezig was met zo'n bepalend iets als een Gymbattle. Zelfs als dat niet zou gaan, kon je de Pokémon altijd nog terug laten veranderen, toch? In ieder geval leek het Lynn waarschijnlijker dat er iets anders mis gegaan was, anders zou de oudere Trainer vast wel een oplossing gevonden hebben. Toch besloot het meisje voor nu maar even niet te vragen wat er gebeurd was, want het leek de oudere jongen nog niet helemaal goed te liggen. "Dat is erg.. Vervelend." Sprak het meisje "Is het probleem al verholpen?" Ze hoopte het maar, anders zou dat voor Aiden betekenen dat hij maar drie echt bruikbare Mega's had, en dat terwijl degene waarbij het mis ging bij één van de Pokémon was die hij het langste kende.
“Dat is zo, al moet je toch een redelijke trainer zijn om je Pokémon op een bepaald niveau te krijgen.” Bij die woorden haalde Lynn haar schouders even op. "Waarschijnlijk is dat wel zo, ja. Al doen je Pokémon wel het meeste werk in een gevecht, dus zou ik denken dat het voor een groot deel ook aan hen ligt." Tot nu toe had Lynn eigenlijk altijd op dezelfde manier getraind. Misschien was het met de jaren wel iets verfijnder geworden, maar de kern bleef hetzelfde. Het zou best kunnen dat een Trainer ook vooruit moest gaan om zijn of haar Pokémon vooruit te kunnen helpen, maar toch leek het haar wat onwaarschijnlijk dat Pokémon niet even ver konden komen als hun Trainer niet met hen meegroeide. Wellicht kostte het meer tijd, toch leek het Lynn logisch dat een Pokémon uiteindelijk wel tot een hoog level zou uitgroeien. Of dat dan op de beste manier bereikt was, viel te discussiëren. Misschien was dat wel wat Aiden bedoelde, dacht Lynn. Een Pokémon die door straffen zou leren wat goed en wat fout is, zou een slechter leven hebben dan een Pokémon die dit op een andere manier zou leren. "Maar," Begon Lynn peinzend "Waarschijnlijk heb je wel gelijk. Een Trainer zal in ieder geval een beetje moeten leren wat de juiste manier van trainen is om ervoor te zorgen dat zijn Pokémon er nog meer op vooruit kunnen gaan."
Atlas haalde zijn kin van Lynns hoofd af. Het meisje keek om en zag dat de Carracosta naar zijn teamgenoten liep, die een eindje van de twee Trainers waren gaan zitten, om bij hem plaats te nemen. Zara en Pan begroetten de Prototurtle Pokémon vrolijk en mengden hem in het gesprek dat ze blijkbaar aan het voeren waren. Lynn grinnikte even en richtte haar blik weer op Aiden. Ze was blij dat haar team klikte, anders zouden dit soort dingen, het los laten lopen van alle Pokémon tegelijkertijd, vast veel lastiger zijn. De oudere jongen gaf haar gelijk en vertelde toen dat de Pikachu sterk en snel was. Lynn knikte, wat ze eerst niet gekund had omdat Atlas lichtjes op haar hoofd had geleund, en sprak met een glimlachje: "Dat is mooi. Als ze nu ook nog eens goed in het team ligt, voelt ze zich vast al helemaal thuis.". Plots herinnerde ze zich hoe de oudere jongen de Pikachu genoemd had. Een grijnsje verscheen op haar gezicht. Amore. "De naam is trouwens.. Mooi? Klikte het zo goed tussen jullie twee?"
Over de Blastoise werd verteld dat het wennen was, maar dat zijn kracht wel heel anders was geworden. "Ik neem aan dat dat iets goeds is." Zei Lynn met een grijnsje. "Wel jammer dat je het verrassingselement nu kwijt bent, maar ik denk dat de extra kracht die je daarvoor in de plaats hebt gekregen dat wel goed maakt." Meestal kon je bij de eerste evolutie van een Pokémon al zien waar die in uit zou gaan blinken, zoals dat bij Zara snelheid was geweest. Met de volgende evoluties werden de sterke punten van een Pokémon vaak nog groter gemaakt, al had je soms ook dat er daarvoor iets anders veel minder werd. Zo dacht Lynn dat Ronan nu vast niet meer zo snel zou zijn als eerst, maar dat zijn aanvallen vast veel aan kracht gewonnen hadden, te zien aan de kanonnen op zijn rug.
Met een grijnsje werd gezegd dat Lynns vermoedens juist waren geweest. Ze keek de oudere jongen met een glimlach aan. "Dat is echt gaaf." Sprak het meisje vrolijk. Nu was ze wel nieuwsgierig wat er verder nog aan de schattige Mawile veranderde tijdens haar Mega Evolutie. "En, verder nog grote veranderingen?" Vroeg ze dan ook op geïnteresseerde toon. Nog steeds had ze geen enkel idee hoe een Mega Gengar eruit zou zien; ze was nog niemand tegengekomen die de Pokémon in zijn team had en de juiste Mega Stone ervoor, maar ze had al wel veel nagedacht over hoe het zou zijn. Gezien Gengar een Ghost-type Pokémon was, had Lynn in ieder geval bedacht dat hij niet opeens schattiger zou worden.
Op de vraag of de Blastoise nog zin had om te Mega Evolueren, knikte de schildpadachtige Pokémon. Lynn keek het allemaal met een nieuwsgierige uitdrukking op haar gezicht aan terwijl ze bedacht wanneer een Pokémon geen zin zou hebben zijn Mega Evolutie uit te proberen, al vroeg ze het niet hardop. Het was altijd goed om je Pokémon zelf de keuze te laten maken, zo voorkwam je ook dat je die iets tegen zijn wil liet doen. Een fel, wit licht deed Lynn voor een moment haar hand voor haar ogen houden. De Blastoise kreeg een gigantische kanon op zijn rug en Lynn merkte op dat de vorm van zijn gezicht ook iets veranderd was. Daarbij had de Pokémon schilden op zijn armen gekregen. Lynn stond net op het punt om te vragen of die nog voor iets speciaals waren, toen de Blastoise gevraagd werd iets te laten zien. Twee kleine versies van kanonnen kwamen uit de armschilden en de Pokémon vuurde uit ieder kanon een krachtige straal water, die zich samenvoegden en een rots versplinterde. Lynn knipperde even met haar ogen. "Wow." Bracht ze uit, terwijl ze met een bewonderende blik in haar ogen naar de Mega Blastoise keek. Je kon wel zien wat de Mega Evolutie van deze Pokémon stimuleerde.
“Dus… Zin in dat gevechtje?” Lynn keek even om naar Atlas die, net als Pan en Zara, opgekeken hadden toen het felle licht ontstaan was. Met een grijnsje keek Lynn in de ogen van de oudere jongen. Ach, wat had ze te verliezen? Het kon heus geen kwaad om Atlas wat te trainen en het zou vast een zeker een.. Interessant gevecht worden. "Sure."

Er werd langzaam geknikt, waar Lynn - misschien onterecht - uit afleidde dat het misschien toch nog niet helemaal werkte als het zou moeten. Vervolgens luisterde ze hoe de oudere jongen vertelde dat hij de Gym nu wel een tweede keer moest uitdagen, als zou dat moeten lukken omdat drie van zijn Pokémon in het voordeel waren. Het meisje grinnikte even kort en sprak: "Ja, met drie Pokémon die in het voordeel zijn maak je zeker een goede kans.". Drie. Als één van haar teamleden een paar super effectieve aanvallen hadden, was ze al blij. Maar goed, ze was dan ook niet al te lang geleden begonnen en pas bij de tweede Gym, dus kon ze niet echt klagen. Lynn keek hoe de roodharige jongen licht fronsde en vroeg zich af waar hij aan dacht, waarna Aiden vroeg of ze al een badge had weten te bemachtigen. Met een glimlach klopte Lynn even op de zak waar haar badgecase in zat. Het was nogal koud door de herfst en het feit dat ze zich in een grot bestond, en dat ze alleen een vest, hemd en sjaal aanhad hielp haar niet echt om het heerlijk warm te hebben. Ze had dan ook geen zin om haar vest open te doen om de badge tevoorschijn te halen, want dat zou ze het alleen maar kouder krijgen. Niet dat ze er erg veel last van had, of zoiets, maar een verkoudenheid zou niet erg handig zijn. "De eerste, eindelijk. Eigenlijk was ik op weg naar Cyllage om meteen de tweede te doen, maar ik werd.. Gehinderd." Beëindigde ze met een grijnsje. Wandelaars. En ze hadden er ook niet echt meer als de jongsten uit gezien. Misschien, bedacht Lynn zich, had ze zich gewoon bruut tussen hen uit moeten wurmen toen ze nog in Cyllage waren. Ze had alleen niet echt zin om de volgende keer dat ze in Ambrette kwam verwelkomd te worden door een meute boze oudjes en Pokémon tegen mensen gebruiken leek haar niet bepaald de juiste keuze. Aan de andere kant was er toch nog iets goeds van gekomen; ze had nu deze mooie grot gezien, beter gegeten dan je in het Pokécenter kon en ze kreeg nu de gelegenheid om polshoogte te nemen hoe het met Aiden ging, wat ook wel eens leuk was.
Opnieuw knikte de oudere jongen en Lynn stopte haar handen in haar vestzakken om iets te doen. Ze hoorde een vrolijk kreetje van Zara en draaide zich een moment om zodat ze kon zien wat er aan de hand was. De Liepard werd door Pan opgetild zoals hij dat wel vaker deed toen Zara nog een Purrloin was, al ging het niet meer met één hand. Ingespannen keek de Haunter naar de katachtige Pokémon die zo stil mogelijk in zijn omhoog zwevende handen bleef liggen, al kon Lynns maatje het niet laten haar kop te draaien om opgewekt naar haar te kijken. Wat ongerust keek Lynn met een fronsje terug, totdat Atlas, met zo'n zelfde bezorgde blik, tot onder Zara stapte en zijn grote flippers omhoog hield voor het geval Pan zijn teamgenoot niet meer kon houden. Lynn draaide zich hoofdschuddend weer om naar de jongen tegenover haar. "Hoewel ze geëvolueerd is, is Zara nog steeds een enorm kind." Grinnikte ze. Haar maatje hoorde het en miauwe verontwaardigd wat, Lynn schonk haar een plagende blik voordat ze zich weer omdraaide, er zeker van dat Atlas goed op zou letten.
“Ze droeg de naam al en weigerde te luisteren naar iedere andere naam die ik voor haar verzon,” Zuchtte de oudere jongen. Geamuseerd keek Lynn een moment naar de Pikachu op zijn schouder voordat ze haar blik weer op de Trainer richtte. "Het het erger gekund, wie weet zat je dan nu wel met een Snoepie op je schouder, of zo." Opperde Lynn. Sowieso begreep het meisje al niet waarom je een teamlid in hemelsnaam Snoepie zou noemen, maar helaas had ze deze naam niet zomaar verzonnen. Het bewees maar eens hoe vreemd sommige mensen wel niet waren, en voor deze ene keer bedoelde ze dat niet positief.
Lynn kreeg met een grijns een beschrijving van hoe de Mega Mawile eruit zag en ze moest zeggen dat het er wel heel gaaf uit moest zien, zeker die tweede bek. Zoiets zou niet alleen angstaanjagender zijn dan maar één bek, het was natuurlijk ook zo dat het voor nieuwe aanvalsmogelijkheden zorgde, zoals de oudere Trainer ook vertelde. "Lijkt me een erg positieve verandering," Merkte Lynn dan ook op. Voor een moment dacht ze aan een Gengar met twee hoofden, maar dat idee schudde ze al snel van zich af. Zoiets zou helemaal geen nut hebben en bovendien zag het er naar haar idee niet uit.

De Blastoise zette zichzelf klaar en keek Lynn met een grijns aan. Het meisje grijnsde terug, zin in de uitdaging en zette die paar stappen naar haar team. Atlas had een vrolijke Zara opgevangen in zijn flippers en liet haar voorzichtig op de grond neer. De Haunter keek haar met een zogenaamd onschuldig grijnsje aan. Lynn grinnikte even en sprak vervolgens: "Hoe hoog kwam ze?". Pan liet een hand omhoog zweven tot zo'n drie meter boven de grond, Lynn schudde met een glimlach haar hoofd en richtte zich tot Carracosta. "Zin in een gevechtje, Atlas?" Vroeg ze hem. De Prototurtle Pokémon keek even langs zijn Trainer heen naar de Blastoise, waarna zijn blik weer naar Lynn toeging, rustig. De grote Pokémon knikte en Lynn glimlachte naar hem. De Carracosta liep alvast een stukje naar achteren en ging klaarstaan, hij plantte zijn poten stevig  op de grond en hief zijn grote flippers iets op, afwachtend tot Lynn klaar was en achter hem zou komen staan. De jonge Trainer liet de Haunter net terugkeren met de woorden: "Je mag er binnenkort weer uit, oké?". Pan knikte begrijpelijk en keerde gewillig terug. Lynn borg zijn Pokéball op en richtte zich tot Zara, die meteen naast haar kwam staan. Met zijn tweeën gingen ze achter Atlas staan. "Klaar, Aiden?" Vroeg de jonge Trainer voor de zekerheid. Ze wilde eens een keer niet meteen het gevecht met een aanval beginnen en daarom sprak het meisje: "Wacht af, Atlas,".

“De vijfde daarentegen, heb ik meer nadelen dan voordelen ben ik bang,” Lynn moest er een moment over nadenken, maar uiteindelijk wist ze zich te herinneren dat de vijfde Gym de elektrische was en dat hij in Lumiose zou zitten, al had ze nog niet uitgezocht waar dan precies. "In ieder geval heb je een Pokémon die bestand is tegen paralyse-aanvallen, dat is altijd handig." Sprak Lynn met een knikje naar de Pikachu die op de schouder van de oudere Trainer te vinden was. "Ik denk dat ik een beetje het zelfde probleem ga krijgen; Atlas zal niet veel kunnen uithalen, maar gelukkig zijn Zara en Pan niet extra zwak tegen elektrische aanvallen." De keuze in het gebruik van Pokémon voor de electric-type Gym was dan ook, met het huidige team in gedachten, erg makkelijk. Het was alleen zo dat er nog drie andere Gymleaders tussen Lynn en de vijfde Gym in zaten en Lynn hield de mogelijkheid van een nieuwe toevoeging aan het team dan ook open.
De oudere jongen knikte en vertelde Lynn dat ze zich voor moest bereiden omdat ze tegenover de man met de steentjes kwam te staan. Het meisje fronste lichtjes. Steentjes? Zoiets had ze wel verwacht, ja. Rock-type Pokémon zagen er redelijk vaak uit als een steen en daarom begreep de jonge Trainer niet echt wat er nou zo bijzonder was aan een man met.. Steentjes. Normale, niet levende steentjes waren toch ook niet zo bijzonder? "Wat bedoel je precies met 'de steentjes'?" Vroeg Lynn dan ook ietwat voorzichtig en nog steeds met een lichte frons op haar gezicht. Straks moest ze een berg opklimmen terwijl de Gymleader stenen naar haar gooide, of zoiets. Leuk.
Lynn kreeg een glimlach terug voor haar opmerking en Aiden vertelde dat dit misschien wel de reden kon zijn geweest dat Arya, de Mawile, zo goed met Lynns maatje om het kunnen gaan, omdat die mentaal ook nog niet erg oud zou zijn. Lynn grinnikte even voordat ze opmerkte: "Ach ja, gelukkig weten zelfs de jongste Pokémon wel een beetje hoe ze zich moeten gedragen.". De Mawile van de oudere jongen leek haar niet echt het type voor het uithalen van streken, ondanks dat de geel met zwarte Pokémon zich blijkbaar nog best kinderlijk kon gedragen. Zara daarentegen, was juist het type dat nog weleens een grapje wilde uithalen, wat Lynn nog weleens had gemerkt toen Pan erbij was gekomen in het team. Lynn was dan ook blij dat haar maatje en de Mawile van Aiden er die dag na afloop niet hadden uit gezien alsof ze veel problemen hadden veroorzaakt, al wist ze dat natuurlijk niet zeker.
Er werd verteld dat, indien de Pikachu Snoepie had geheten, de oudere jongen de Pokémon waarschijnlijk gewoon met Monster zou hebben aangesproken. De gele Pokémon leek deze opmerking niet echt op prijs te stellen en keek haar Trainer nogal ongeamuseerd toe. Lynn keek het allemaal et een lichte geamuseerdheid aan. "Monster brengt dan weer een compleet ander beeld mee dan Snoepie, maar nog altijd beter." Sprak ze uiteindelijk met een glimlachje. Bah, Snoepie. Dat was nou weer echt zo'n naam die verdacht schattig was.
Lynn werd gezegd af te wachten totdat ze de Mawile in Megavorm ooit mee zou maken, waarop het meisje even glimlachte. "Het liefst stel ik dat nog maar eventjes uit, nu ik al te maken krijg met je Mega Blastoise. Eerst maar 'ns zien hoe dat me vergaat." Antwoordde de jonge Trainer vervolgens met een grijnsje. Ja, ze zou deze tegenstander niet moeten onderschatten. Het was duidelijk te zien dat het team van Aiden sterk was, heel sterk. Combineer dat met al die Mega's en de veronderstelling dat de oudere jongen vaak bezig was met het trainer van zijn Pokémon, en Lynn wist dat ze goed moest uitkijken in het komende gevecht. Maar toch, ondanks dat het meisje er eigenlijk al half-om-half vanuit ging dat de kans dat zij en Atlas niet als overwinnaars uit dit gevecht zouden komen nog best groot was, wilde ze toch nog graag de krachten van de twee schildpadachtige Pokémon meten. Lynn was wel benieuwd hoeveel Atlas was gegroeid in die paar weken.

De Water Pulse kwam op Atlas af. Lynn kreeg een geconcentreerde frons op haar gezicht en dacht razendsnel na over de beste manier om deze steen-verpulverende aanval af te weren. Ze zou Atlas niet kunnen gebieden om opzij te stappen, besloot de jonge Trainer in een paar milliseconden, niet zonder enige hulp. Ze zouden het over een andere boeg moeten gooien. "Ontwijk met Aqua Jet, vervolgens Ancient Power," Sprak Lynn. Haar stem echode één keer door de ruimte en in die tijd was Atlas een stuk naar links geschoten met behulp van zijn Aqua Jet en had hij stenen zo groot als een hoofd op zijn tegenstander afgevuurd. Meteen daarna schoot de Prototurtle Pokémon er een Hydro Pump achteraan, gewoon om, mocht de daarvoor uitgevoerde aanval missen, toch nog wat schade aan te brengen.

Een Protect werd ingezet om zowel de Ancient Power en de Hydro Pump af te weren. Een laag en uitdagend geluid bereikte Atlas, die daar alleen op reageerde door met een neutrale blik naar zijn tegenstander te kijken. Lynn had al eerder opgemerkt dat de Carracosta, als hij in een gevecht terecht kwam, de warmte die normaal altijd in zijn blik zat verloor en dat er een soort.. Koelte voor in de plaats kwam. Er werd gecommandeerd een Hydro Pump te doen. Lynn besloot het dit keer maar wat simpeler aan te pakken en reageerde: "Wide Guard,". Voor nu wilde de jonge Trainer Atlas' Protect nog even achter de hand houden, immers verkleinde de kans van slagen van die aanval nadat hij gebruikt werd. Wide Guard was een goede vervanging omdat hij hetzelfde effect had als Protect, maar beschermde alleen tegen aanvallen die meerdere Pokémon zou raken en was dus niet in alle gevallen toepasbaar. Een breed scherm, roze van kleur, ontstond voor de Prototurtle Pokémon en blokkeerde de drie stralen van de Hydro Pump. "Rollout, Atlas," Meteen kwam de Carracosta in actie. Met grote snelheid kwam een bonk keihard schild op de Blastoise af en rolde door. Atlas ontvouwde zichzelf weer en draaide zich zo snel mogelijk om. "Rock Slide!" Grote brokken steen schoten in grote getallen op de tegenstander van Atlas af met de bedoeling die te raken of in ieder geval uit balans te halen.

Lynn wist niet goed of de Rollout geraakt had doordat Atlas zich nu iets achter zijn tegenstander bevond en de Blastoise haar niet echt het type leek om pijn te uiten als iets hem raakte. De Rock Slide botste bijna met de Mega Pokémon, maar die begon op dat moment zonder iets wat op een commando leek wild rond te draaien met de kwetsbaarste lichaamsdelen teruggtrokken in zijn schild. De jonge Trainer kon zien dat Atlas' aanval wel iets van schade deed, maar veel was het ook niet. Wat haar echter meer dwarszat was dat er gecommandeerd werd een Water Gun te doen en Lynn begreep al snel dat deze combinatie haast niet te ontwijken zou zijn -en dan niet alleen voor Atlas. Net wilde ze roepen om een Protect te doen toen de wild rondschietende waterstraal haar kant opkwam. Snel bukte Lynn en vanuit haar ooghoeken zag ze Zara hetzelfde doen. De krachtige straal schoot alweer verder en kwam op Atlas af, die niet genoeg tijd had om iets terug te doen en dan ook vol geraakt werd. Lynn stond inmiddels weer rechtop en was zich vaag bewust van het geluid van afbrokkelende muren, maar daar besteedde ze niet al te veel aandacht aan. Vertrouwend op dat kanonnen van de Blastoise beter op doelen konden richten die zich verder weg bevonden commandeerde Lynn op het moment dat de waterstraal weer even wegschoot van de Carracosta: "Aqua Jet,". Met een snelheid die niet bepaald bij een grote, zware Pokémon als Atlas paste, schoot de Prototurtle Pokémon recht op zijn tegenstander af met de bedoeling die te beuken. Lynn wachtte niet af of de aanval zou raken en vervolgde: "Nu Ancient Power van beide kanten.". Grote brokken steen kwamen, omgeven door een paarse gloed, los uit de wanden van de hoge ruimte en de grond en schoten op de Blastoise af.