This Ride is a Wild One [Open]

Jaar? Wat was een jaar? Kaja hield haar hoofd een tikje schuin, totdat het woord geboren viel. Meteen ging ze rechter zitten en was er herkenning van haar gezicht te lezen. “Oh, welke generatie ik ben?” vroeg ze aan de man met zijn vreemde penseel. Hij pauzeerde even met zijn handelingen, vernauwde zijn ogen en knikte langzaam. “De 2000e lentezon,” beantwoordde Kaja met een brede glimlach. Dit was nog best makkelijk! Ze hadden gewoon andere benamingen voor dingen. De man slaakte een zucht en wreef met beide handen over zijn gezicht heen. “En dat maakt je nu hoeveel jaar?” vroeg hij ongeduldig. Kaja’s hoofd draaide weer. “Jaar?” herhaalde ze verward. “Ik ben van de 2000e lentez–”

“Ja ja, de lentezon. Dat kan ik niet op je formulier schrijven.” Zijn blik ging haast smekend naar Robin.

Dit begon hilarisch te worden. 2000ste lentezon was nu niet zo heel moeilijk om naar onze jaartelling om te zetten. Robin zuchtte. Ze had hoogstwaarschijnlijk dezelfde jaartelling als ons. Eén lentezon was hetzelfde als een jaar, aangezien die maar eens per 365,25 dagen voorkomt. Waarschijnlijk was het enige verschil dat een jaar op een andere datum start. Vermoedelijk de eerste dag van onze lente. ”Het jaar 2000” De man twijfelde even. “18”, zuchtte Robin. Hij betwijfelde sterk of deze man in staat was om die eenvoudige rekenoefening uit te werken. ”Nu heb ik nog steeds je geboortedatum nodig…” In afwachting van het antwoord keek de man met lange tanden naar de rest van de lijst die ze nog moesten invullen. Je zag hem in zijn hoofd alle niet-verplichte gegevens schrappen. Hij wou dat dit gesprek zo snel mogelijk klaar was en Robin had hetzelfde gevoel.

Het getal 18 werd genoemd. Kaja’s blik verplaatste naar Robin, een diepe frons op haar voorhoofd getekend. Dit werd ineens ingewikkeld. Waarom kon die man gewoon niet opschrijven van welke generatie ze was? Dan waren ze toch al klaar? Wat hij precies met geboortedatum bedoelde, wist ze ook niet. Gelukkig snapte hij de blik in haar ogen voor de verandering wel. “De dag dat je geboren bent,” legde hij uit. Oh! Kaja’s ogen lichtten op. Dat wist ze wel! De mensen in haar dorp verwezen er vaak naar als het ter sprake kwam – of als ze simpelweg in de buurt kwam. ‘Het bloeiende kind’ werd ze wel eens genoemd. “De dag dat Bulbasaurs bloemen opengaan.” Naar eigen zeggen van de dorpelingen was het een speciale gelegenheid, eentje waar de mensen van geluk konden spreken als ze het mochten zien. Kaja was daar, uiteraard, geen van, maar dat ze op die dag was geboren had wel een speciale betekenis. Wat het ook alweer was kon ze zich alleen niet herinneren.

Een tevreden glimlach sierde haar gezicht.