A wild Rhyhorn appeared! [OPEN]

Een lichte glimlach verscheen om de lippen van Rose terwijl ze naar de Poké Ball van Autumn keek. Ze had de Bayleef zoveel mogelijk getraind in Hoenn. De Pokémon was geëvolueerd en ze had hem verder getraind in Kalos nadat ze haar eerste badge had gewonnen. De reden dat ze hem zo hard had getraind was om dit. Omdat ze haar laatste Pokémon wilde vangen. Ze had al helemaal in haar hoofd zitten welke Pokémon dat zou worden. Met een vastberaden blik ging ze Glittering Cave binnen. Het was er erg donker, maar gelukkig gaf het lichtgevende mos haar wat zicht zodat ze kon zien waar ze liep. Het was echter niet overal even lichtgevend. Ze schrok van de pootstappen die ze door de Glittering Cave hoorde weergalmen. Ze had geen idee hoe ze de Pokémon moest vinden naar waar ze opzoek was. Ze vond het niet echt een goed idee om te gaan roepen, dus ze moest een andere manier zoeken. Na zeker tien minuten door de grot te hebben gewandeld en daarbij verschillende Machop’s te hebben omzeild, hoorde ze zware pootstappen die onmogelijk van een andere Pokémon konden zijn dan van de Pokémon naar waar ze opzoek was. Hem hier uitdagen had echter geen zin, want dan maakte ze geen schijn van kans. Ze kon hier nauwelijks iets zien. Ze raapte een steen op die ze in de buurt vond en gooide deze naar de wand van de muur zodat ze de aandacht van de Pokémon trok. Niet veel later hoorde ze dat de pootstappen zich naar haar begaven. Ze hoestte hard zodat de Pokémon haar positie zeker kon bepalen en begon vervolgens te rennen naar de plek waar het lichtgevende mos het hardste door de grot scheen. Ze hoorde aan de pootstappen dat de Pokémon haar rennend achtervolgde en vroeg zich nog steeds af of dit een goed idee was, maar tijd om haar actie omkeerbaar te maken had ze niet echt. Ze haalde opgelucht adem toen ze aan het einde van de lange gang zag dat de uitgang daar al was en zette dat laatste beetje kracht om het einde toch nog te bereiken. En dat was toen het mis ging. De Rhyhorn stootte zijn hoorn tegen de wand van de muur waardoor er een soort lichte aardbeving ontstond en Rose haar evenwicht verloor. Ze graaide naar haar Poké Balle en gooide deze snel naar voren.

‘Autumn, rem hem af met Magical Leaf!’ riep ze. De Pokémon wist wat hem te doen stond en gebruikte snel Magical Leaf. Gelukkig was dit een aanval die nooit miste en raakte hij de Rhyhorn recht in zijn gezicht. Deze werd hierdoor nog bozer, maar het gaf Rose in elk geval voldoende tijd om weer overeind te kruipen en verder te rennen naar de uitgang. Nog net op tijd kon ze op tijd wegspringen, want anders had de aanstormende Rhyhorn haar vast en zeker verpletterd. Omdat het al avond begon te worden daalde de schemering op hun neer, maar in elk geval kon ze Rhyhorn nu beter zien dan daarstraks. Rhyhorn rende op Autumn af met de bedoeling om een Horn Attack uit te voeren. ‘Gebruik je roeden op de grond om hem te ontwijken. Gebruik daarna Poison Powder!’ riep Rose. De verbaasde Rhyhorn keek omhoog toen Autumn over hem heen vloog door zijn roeden te gebruiken. Snel draaide de groene Pokémon zich om om vervolgens zijn Poison Powder te gebruiken. De verbaasde Rhyhorn wilde achteruit wijken, maar werd omhuld door het paarse stof die hij inademde. De Rhyhorn liet een kreet van frustratie varen. Vervolgens zette hij vaart, draaide zijn rug naar Autumn toe en gaf hem een stamp met zijn achterpoten. Rose, die net realiseerde dat Rhyhorn Stomp had gebruikt en zich nu op een dichte afstand bevond, droeg Autumn gelijk op om Magical Leaf te doen. De groene bladeren raakten Rhyhorn ongenadig hard tegen zijn achterste en woedend draaide de Rhyhorn zijn gezicht weer naar Autumn toe. ‘Gebruik Reflect om zijn fysieke aanvallen af te zwakken!’ riep Rose, want Rhyhorn brulde het uit omdat de vergiftiging effect op hem begon te hebben. Paarse bubbels omhulden hem terwijl er schrammen op zijn pantser verschenen. De Rhyhorn leek veel pijn te hebben. De Reflect was inmiddels voltooid. Plotseling hief Rhyhorn zich op zijn achterpoten en liet zichzelf weer neerkomen. Dit deed hij een paar keer zodat kleine steentjes tegen Autumn vlogen. Rose besefte zich dat hij Bulldoze gebruikte en wist dat ze hem direct moest stoppen omdat Autumn, ondanks de Reflect, anders te veel pijn zou lijden. ‘Richt je Razor Leaf op zijn voeten zodat hij ophoudt!’ riep ze. De bladeren die naar hem toe vlogen schrikten hem af zodat hij naar achteren sprong en ophield met zijn stampende bewegingen waardoor het effect van Bulldoze onmiddellijk stopte. Rose haalde opgelucht adem.

‘Synthesis,’ zei ze tegen Autumn. De groene Pokémon stopte gelijk om zichzelf te herstellen, maar Rhyhorn leek niet van plan te zijn om hem die tijd te geven. Met een klap kwam zijn hoorn tegen Autumn’s gezicht terecht en verloor de Bayleef half zijn evenwicht. ‘Gebruik Magical Leaf!’ riep Rose. De Magical Leaf raakte Rhyhorn vol in zijn gezicht en geschrokken week de rock type achteruit, alleen om vervolgens weer omhuld te worden door de paarse bubbels die gevolge waren van zijn vergiftiging. Rhyhorn liet een denderende kreet horen waarvan Rose vrij zeker was dat ze die in Ambrette Town nog konden horen. Het werd maar eens tijd dat ze een einde ging maken aan dit gevecht. En wat was een betere manier dan de Rhyhorn eerst kwaad te maken en hem daarna te misleiden? ‘Gebruik je Razor Leaf in zijn omgeving om hem kwaad te maken!’ riep ze. Autumn richtte zijn Razor Leaf op de omgeving rond Rhyhorn’s voeten. De Pokémon snoof en stampte woest op de grond om te voorkomen dat de bladeren hem zouden raken. Hij raakte gefrustreerd vanwege het feit dat Autumn niet bang van hem was en begon zichzelf weer op zijn achterpoten te heffen, waarschijnlijk om een nieuwe Bulldoze te creëren. ‘Mooi niet,’ sprak Rose zacht. ‘Gebruik Magical Leaf tegen zijn buik om hem te laten schrikken. Gebruik vervolgens je roeden om hem opzij te werpen!’ riep ze. De bladeren kwamen hard aan tegen het pantser van de Rhyhorn en geschrokken viel de Pokémon op zijn rug. Autumn’s poging om hem opzij te werpen werkte niet echt omdat de Pokémon te zwaar was. ‘Doe net alsof je Synthesis gebruikt!’ riep Rose. Rhyhorn kwam overeind en gromde toen hij zag dat Autumn weer net zo stilstond als eerst. Woedend kwam hij op de groene Pokémon af om hem flink wat schade toe te richten. ‘Spring opzij en gebruik Razor Leaf!’ gilde Rose. Op het laatste moment wist Autumn tijdig opzij te springen waardoor Rhyhorn tegen een rots botste die zich verderop bevond omdat hij zichzelf niet meer kon afremmen. De groene, messcherpe bladeren raakten hem ongenadig hard tegen zijn achterste en opnieuw werd de krijsende Pokémon weer gehuld in paarse bubbels. Haastig haalde Rose een Poké Ball tevoorschijn. ‘Poké Ball, ga!’ riep ze waarna ze deze naar de Rhyhorn worp. Ze zag hoe de Pokémon naar binnen werd gezogen en kneep haar handen gespannen tot vuisten. Zou ze hem vangen?

Een brede grijns kwam om Rose’ lippen toen de Poké Ball met een klik stil bleef liggen. Ze had nog niet echt nagedacht over een naam, maar dat was ook niet gek als je je bedacht dat ze random had besloten om deze Rhyhorn aan haar team toe te voegen. Ze was er niet zeker van, maar ze zou bijna denken aan de manier waarop hij haar door de Glittering Cave had gejaagd dat het dezelfde was dankzij wie ze de vorige keer toen ze in deze grot was een gebroken been had overgehouden. Ze was wel blij dat ze haar plan had waargemaakt, want nu had ze een Rhyhorn in haar team! Ze wilde de Pokémon net uit zijn Poké Ball laten om hem een naam te geven en om hem wat gerust te stellen toen ze opeens een applausje hoorde en een stem. Ze draaide haar hoofd geschrokken, maar was opgelucht toen ze zag dat het een jongen was die ongeveer haar leeftijd moest zijn. Ze gaf de jongen dankbaar een knikje. ‘Dankjewel. Het was zeker niet makkelijk, maar wel de moeite waard,’ sprak ze grijnzend tegen hem. Ze gaf goedkeurend een klopje tegen het lichaam van Autumn welke trots op de Poké Ball neer keek. Dat liet haar beseffen dat de Poké Ball daar nog steeds onaangeroerd lag en dus liep ze er snel op af alsof het haar elk moment afgepakt kon worden. Ze boog zich voorover, raapte het ding op en gooide het daarna de lucht in. De Poké Ball ging met een klap open en de kwade Rhyhorn keek verwoed om zich heen. ‘Welkom in mijn team,’ sprak Rose glimlachend. De Rhyhorn keek haar met samengeknepen ogen aan en leek niet van plan te zijn om haar verwelkoming te appreciëren, want hij draaide haar en Autumn nijdig de rug toe. Rose grinnikte. Ze liet het namen bedenken maar over voor later en draaide zich weer naar de vreemde toe. ‘Mijn naam is Rose en dit hier is Autumn. Voor die brombeer daar moet ik nog een naam bedenken,’ grinnikte ze, maar schrok toch even toen de Rhyhorn een boos gebrul uitstootte. De Pokémon leek zich er echter niet aan te wagen om haar aan te vallen omdat Autumn erbij stond en dus liet hij zich met een harde zucht op de grond vallen. Ook goed.