Het gedreun van twee paar voeten klonken galmend door de straten van Lumiose City, het klonk nogal gehaast maar deze persoon had ook haast. De jute zak aan een van zijn schouders was daarom ook niet te missen want de bobbel dat over zijn schouder hing verklapte al dat er iets levends in de zak zat. Het wezentje dat er in zat was bang.. heel erg bang en durfde daarom ook bijna niet te bewegen. Zijn grote gele ogen tuurde dan ook ietwat angstig over een van zijn voorpoten heen en telde in gedachte af wanneer de persoon zou stoppen met lopen. De katachtige Pokémon spitste eventjes zijn oren toen hij een geluid hoorde dat verdacht veel leek op een voorbijrijdende auto dat langs hen heen scheurde liet het wezentje angstig overeind schieten. Een koude natte substantie werd tegen de zak gespetterd waardoor de zwarte kater zijn scherpe nagels in de zak zette die hierdoor een stukje open scheurde. Aan de onderkant zat al een klein gat die door het gewicht van de Litten verder open scheurde waardoor het wezentje met een zachte plof op de harde stenen ondergrond viel. Beduusd zijnde door zijn ontsnapping keek de Litten verbaasd om zich heen en zag tot zijn genoegen dat de persoon waarmee hij ‘reisde’ gewoon door rende, alsof hij niet eens door had dat hij uit de zak was gevallen. Een lichte grijns verscheen rondom het snoetje van de kleine kat waarna hij zelf weer overeind kwam en zichzelf uit rekte. Deze opluchting was echter van korte duur aangezien een dreigende grom vanuit de steeg naast hem het beestje alert om liet draaien. De lichtgevende ogen die hem recht aanstaarde maakte het er niet beter op aangezien hij ter verdediging zijn rug rechtte waarbij zijn haren rechter overeind gingen staan. Hij wilde zich niet laten kennen..!
Kai had de hele weg terug naar huis een brede grijns rond zijn lippen staan iets dat niet vaak voorkwam maar nu kon niets die grijns van zijn gezicht vegen. Zijn Quest was succesvol afgerond dus er restte dan nu ook een ding dat hij traditiegetrouw met zijn Pikachu wilde doen, iets waar hij al de hele dag al naar uit had zitten kijken. Hij en Kurama deden dit vaak als ze een taak hadden gedaan toen ze nog studeerde op de academy; Ichiraku Ramen eten. Kai keek vanuit zijn ooghoeken naar Flash die aan zijn schouder hing maar geen idee leek te hebben waar de jongen heen ging. Het tweetal was nu al in Lumiose City aangekomen maar ze moesten nog een paar meter verder doorlopen om door een poort te gaan, richting Santalune City te gaan waar de eettent zich bevond dus misschien werd het tijd om de Pikachu te vertellen wat hij van plan was. “Ah Santalune City,” zei Kai na een lange stilte en werd vanuit zijn ooghoeken aangekeken door Flash die de jongen nieuwsgierig aanstaarde. “..daar heb ik heel wat herinneringen met Kurama,” voegde hij eraan toe. “Pi..ka?” sprak Flash op een langzame toon waarop Kai bevestigend knikte, hij had inmiddels ook wel de bezorgde uitdrukking in de ogen van het gele wezentje gezien. Het was nu niet omdat hij constant slechte herinneringen aan de Zorua had maar hij wilde ergens ook gewoon genieten van het leven.. samen met Flash. “Maak je geen zorgen. Het zijn goede herinneringen,” zei hij met een oprechte glimlach tegen de Pikachu die hem nog wel aan bleef staren. “Pikachu,” mompelde het wezentje zachtjes waarna hij zijn kopje tegen zijn wang aan drukte. Kai grinnikte eventjes omdat de vacht van het wezentje kriebelde tegen zijn huid. De jongen had inmiddels ook wel door dat deze Pikachu heel wat liefde had misgelopen in zijn leven voordat hij bij hem kwam want aan hem merkte hij gewoon dat hij dit nodig had; de aandacht dan. Kai legde als reactie zijn hand tegen de rode wang van de Pikachu waar hij tijdens het lopen voorzichtig overheen wreef. Hun band werd met de minuut beter en beter.
Het tweetal passeerde een steegje maar de jongen bleef echter staan toen Flash ietwat alert zijn oren spitste. Nieuwsgierig tuurde de jonge Ranger naar zijn Pikachu. Het gele wezentje fronste eventjes zijn wenkbrauwen en richtte hierbij zijn zwarte kraaloogjes alert op een reeks vuilnisbakken. “..uhm is er iets..Flash?” vroeg Kai aarzelend aan zijn partner dat zich van zijn plek liet glijden en voorzichtig dichter naar het steegje liep. Even krabde de jongen over zijn achter hoofd niet helemaal wetend wat hij moest doen.. tsja Lumiose City was nu niet echt een plek om rond te hangen vanwege Team Rocket, Hij riskeerde nu wel het welzijn van zijn Pikachu als ze niet voor de avondklok hier weg waren, het was immers al behoorlijk laat en Kai wilde niet dat zijn Pokémon zou worden gestolen. Daarbij konden ze niet van Ichiraku Ramen genieten als ze nu niet op zouden schieten. Echter had hij het vermoeden dat Flash niet zomaar bij het steegje bleef staan dus liep snel achter zijn Pokémon aan die uit allemacht een vuilniszak aan de kant probeerde te krijgen maar Flash was te klein. “Wacht effe maat. Laat mij dit fixen,” zei hij tegen de Pikachu die vrijwel meteen losliet. Kai pakte de zak bij de bovenkant beet en gooide het op de deksel van een vuilnisbak zodat hun pad werd vrijgemaakt, meteen zette Flash zich af tegen de grond en rende weg waardoor Kai de achtervolging in moest zetten. “Wacht Flash! Waar ga je heen!” riep hij de Pikachu achterna terwijl hij ondertussen de obstakels probeerde te ontwijken door er niet over te struikelen, Halverwege bleef zijn voet ergens achter haken waardoor hij met een doffe klap op de grond viel. “Oef..” bracht hij uit toen hij op de grond terecht was gekomen en krabbelde langzaam overeind. Dit was niet echt de meest relaxte situatie waarin hij zich bevond, zijn enige Pokémon was hem gepeerd en zelf had hij nu geen bescherming alleen een Capture Styler. Zelfs dan was hij nog kwetsbaarder want een Styler was er niet opgemaakt om direct een gevecht aan te gaan als het erop aan kwam. Zuchtend stond hij op en balde zijn hand tot een vuist waarna hij zijn blauwe ogen zelfverzekerd op zijn vuist liet rusten.. hij moest hoe dan ook Flash terug zien te vinden! “Ik mag het nu niet opgeven..” mompelde hij tegen zichzelf waarna hij op een langzaam tempo zijn weg vervolgde. “..Flash moet hier ergens in de buurt zijn..” voegde hij eraan toe. Het enige wat restte was dat hij uit deze steeg moest zien te komen.
Kai bleef door rennen waardoor de uitgang van het steegje steeds dichterbij kwam. Algauw hoorde hij een hoop kabaal dat afkomstig was buiten de steeg waarop hij zijn pas versnelde. “..kachu!” hoorde hij Flash op een dreigende toon roepen zodra hij even op adem probeerde te komen. Kai zette vermoeid zijn hand tegen de muur aan waarop hij zijn ademhaling weer op peil probeerde te krijgen door er tegenaan te leunen waarna hij opmerkte dat Flash op vier poten stond tegenover een paarse katachtige Pokémon. Het beest was gigantisch, als hij zich niet vergiste was dit de geëvolueerde vorm van Purrloin; Liepard. Achter Flash registreerde zijn ogen een kleinere gedaante dat verzwakt op de grond lag. “Flash, weg daar!” riep hij naar de Pikachu maar deze weigerde echter om in beweging te komen. “Verdomme..” vloekte hij waarna hij zich van de muur afzette om op de drie Pokémon af te rennen. Flash wilde de grote overduidelijk te lijf gaan.. iets waar Kai absoluut niet op zat te wachten, ze mochten geen geweld gebruiken zowel tegen mens als Pokémon was dit niet toegestaan en als de counsil hierachter kwam dan zwaaide er wat voor hen. De Liepard hief een van zijn klauwen op waarbij hij zijn nagels naar buiten liet komen.. “Flash!” brulde Kai naar de Pikachu maar deze balde al zijn handjes tot vuisten waarop hij zonder te wachten, op een bevel van Kai, zijn elektriciteit ontlaadde. De Thundershock ging recht op de Liepard af die soepel aan de kant sprong en met zijn achterpoten wat zand richting Flash gooide. De Pikachu begon te hoesten door het zand dat in zijn keel kwam en wreef met zijn pootjes de korreltjes uit zijn ogen. Dit had echter geen effect want het begon alleen maar meer te irriteren. De Liepard zag echter zijn kans waarop de paarse kat met hoge snelheid op de Pikachu afrende. “Dat is valsspelen, rotkat!” riep Kai nijdig naar de Liepard waarna hij in beweging kwam en beschermend zijn armen voor de scherpe klauwen hield die Flash moesten raken. De jongen hoorde dan ook zijn uniform scheuren op de plekken waar de scherpe nagels zich tegen zijn arm kwamen, buiten het feit dat zijn arm die het meest geraakt zeer begon te doen. Kai wist met zijn vrije hand een handjevol zand te pakken en dit in de ogen van de Liepard te gooien waarop de kat blies naar de jongen. Ook hij probeerde de korreltjes uit zijn ogen te krijgen met zijn poot maar dit mislukte, grommend en blazend rende de Liepard weg, een steeg in.
Opgelucht slaakte Kai een zucht waarna hij zich naar Flash omdraaide die zijn oren omlaag had hangen en bezorgd naar de arm van de jongen keek. Even wierp de ranger zelf een blik op zijn arm, het brandde weliswaar en het bloedde een beetje maar het was niks ernstigs als die klauwen zijn Pikachu hadden geraakt was het voor Flash misschien wel over en uit geweest, mede doordat Flash nog niet genoeg training had gehad. En daarbij waren de wonden niet eens diep dus hij maakte zich er niet druk om. “Ik ben in orde!” grijnsde hij naar Flash maar deze keek schuldig naar de grond. “Hey kop op Flash, die Liepard had jou veel erger kunnen verwonden met die klauwen van ‘m,” sprak hij tegen de Pikachu, dat was juist tegen het zere been. Flash begon zich hierdoor akeliger te voelen omdat hij de jongen niet eens kon beschermen, in plaats daarvan beschermde Kai hém. Het feit dat Kurama hier niet meer was speelde echter meer een rol dan dat Kai dacht dat Flash te zwak was om het tegen die Liepard op te nemen.. hij was op dit moment degene die hier iets aan kon maar een situatie als deze was nu niet iets waar je je op kon voorbereiden. Het ongeluk stond toch nog vers in zijn geheugen gegrift. Een gekreun liet Kai opschrikken uit zijn gedachten waardoor hij zijn blauwe ogen op de Pikachu richtte die zich inmiddels ontfermde over het wezentje dat hij had willen beschermen, tegen de Liepard. Net als de Liepard was dit wezentje ook een katachtige Pokémon maar dit een hele andere Pokémon dan dat hij ooit van zijn leven had gezien. De vacht van deze kat was helemaal en had rode accenten op zijn voor en achterpoten. De snorharen van het wezentje waren echter een stuk langer en wat bij hem opviel waren de grote gele ogen die een beetje uitdrukkingsloos voor zich uit staarde. Wat waarschijnlijk kwam omdat de Pokémon gewond was geraakt door die Liepard. “Flash, we moeten hem naar het Pokémon Center brengen,” sprak hij haastig tegen zijn Pikachu dat opkeek en zelfverzekerd naar de jongen staarde. “Pika.” Het gele wezentje balde zijn handen vastberaden tot een vuist waarop Kai licht grijnsde en bukte om de Pokémon van de grond te rapen. Vrijwel direct begon het wezentje te grommen en te spartelen in zijn armen om zich los te wrikken uit de greep van de jonge ranger maar Kai wist de Pokémon met veel moeite in bedwang te houden. “Hé rustig, we brengen je alleen maar naar een Pokémon Center, meer niet, ” zei Kai op een kalme toon met een van zijn ogen dicht geknepen omdat zijn arm toch wel pijn deed die open was gehaald door de Liepard. Dit wezentje zette echter ook zijn scherpe nagels in zijn gewonde arm maar Kai gaf er geen gehoor aan, hij zal kosten wat het kost dit wezentje naar het Pokémon Center brengen of hij dat nou wilde of niet. Het feit dat hij nu een poging deed om zijn tanden in zijn huid te zetten negeerde de jongen maar even voor het gemak want de kleine kat werd al rustiger. “Pikapi..” hoorde Kai Flash bezorgd zeggen waarop de knul zijn duim naar de Pikachu opstak tijdens het lopen.
“.. ik kan wel tegen een stootje,” gaf hij als reactie op zijn partner nadat het tweetal richting een winkelstraat liepen. Gek genoeg werd Kai wel een beetje raar aangekeken omdat hij onder de schaafwonden zat waarvan sommige bloedde, niet zo heel gek met katachtige Pokémon waarvan de nagels als messen werkte. “..Weet je Flash dit is niet de eerste keer dat ik gewond ben geraakt,” begon hij zijn verhaal, de Pikachu keek verrast op bij het horen van de stem van zijn trainer en wierp nieuwsgierig een blik op de jongen in de hoop dat hij meer zou vertellen. “Pikachu?” Kai grinnikte eventjes kort waarna hij de blik van Flash probeerde te vangen, en knikte toen met zijn hoofd. “Dat was voor jou tijd.. want ik zat toen nog op de Academy met Kurama,” ging hij zijn verhaal verder. Het incident met de Tauros in dat café was nog tot op de dag van vandaag iets dat hem het meest was bijgebleven aangezien hij daar diezelfde arm toentertijd zwaar gekneusd had. En diezelfde zat nu onder de schaafwonden dus het bracht een dejavu gevoel naar boven. “.. en deze idioot is toen gewoon doorgegaan met werken.. je kan wel raden dat ik de wind van voren heb gekregen toen ze erachter kwamen.” Kai kreeg een enigszins trotse grijns rond zijn lippen toen hij zijn Pikachu aankeek nadat hij zijn verhaal had eindigde. Flash grinnikte om de gezichtsuitdrukking en opmerking van Kai wat nogal aanstekelijk werkte want de jongen kon er niets aan doen dan mee te doen met de Pikachu. Het had immers ook effect want door dit voelde Flash zich inmiddels een stuk beter dan eerst. Het katje in zijn armen had zijn ontsnappingspoging gestaakt en lag rustig, op de arm van Kai, loom om zich heen te kijken. Het Pokémon Center kwam al in zicht waarop Kai zijn pas ietwat versnelde want het wezentje voelde nogal warm aan, blijkbaar had het wezentje een infectie of iets opgelopen. “Zuster Joy!” riep Kai alrennend en stak zijn hand omhoog zodat de zuster opkeek zodra de jongen naar de balie kwam geslenterd. Geschrokken om feit dat Kai’s arm onder het bloed zat, kwam de zuster meteen in actie en liep naar hem toe met haar Audino op de hielen. “Wat is er gebeurd?” vroeg ze vrijwel direct waarop Kai zijn schouders op haalde. “Mijn Pikachu vond deze Pok-” wilde Kai zijn uitleg beginnen maar de vrouw viel hem in de rede. “Nee, ik bedoel je arm.” Kai rolde met zijn ogen waarop hij de Pokémon in haar armen duwde en geïrriteerd naar de zuster keek. “Mijn arm komt later wel, deze Pokémon heeft nu hulp nodig!” zei hij toen op een scherpe toon en merkte op dat de vrouw verbaasd naar hem staarde. verbouwereerd pakte ze het kleine katje van hem aan waarna ze zich naar haar assistente draaide. “Oké goed, Audino kan jij een brancard regelen voor deze Pokémon?” De roze Pokémon knikte op de woorden van de zuster waarna ze in beweging kwam en naar een deur toeliep.
Audino kwam terug gelopen met een brancard die ze naar de zuster reed waarop het katje werd gelegd. Het beestje was inmiddels helemaal in slaap gevallen en lag als een lappenpop op het harde ding, een roze gloed zichtbaar over het snuitje van het beestje. Bezorgd zijnde over de Pokémon wilde Kai de zuster achterna lopen maar de vrouw draaide zich halverwege om en legde haar handen op zijn schouders. “Maak je geen zorgen hij is hier in goede handen, ik kom zo terug.” De zuster draaide zich om nadat ze dat had gezegd en verdween de behandelkamer in waarvan het lampje meteen op rood sprong. Kai slaakte eventjes een zucht waarna hij een blik uitwisselde met Flash die ook ongerust naar de rode lamp keek. “Ik hoop voor ‘m dat alles goed komt,” mompelde hij waarop Flash even zijn oren spitste en nieuwsgierig naar Kai tuurde, en legde een pootje op het been van de jongen. Vervolgens zette hij zich af tegen de grond en klom via zijn rug naar zijn schouder waar hij zijn rode wangetje tegen de wang van Kai duwde die verbaasd opkeek. “Pikapi. Pikachu.” Een glimlach verscheen om de lippen van de jongen waarop hij zijn partner onder zijn kin aaide en knikte op de woorden van het gele wezentje. “Je hebt gelijk, maatje,” sprak Kai zachtjes tegen de Pikachu die een goedkeurend geluidje liet klinken. “..we moeten positief blijven.”
Het wachten duurde bij elkaar bijna een anderhalf uur voordat het rode lampje uiteindelijk doofde en de zuster naar hen toe kwam lopen. Vrijwel meteen wierp ze een blik op de arm van Kai die er vrij gehavend uitzag met al dat opgedroogde bloed, het gescheurde deel van zijn mouw ook niet te vergeten. “..Het gaat helemaal goed komen met de Litten die je hebt binnen gebracht,” vertelde ze waarop Kai knikte en opgelucht een zucht liet ontsnappen. Voor een luttele seconde wierp de jongen even verward een blik op de zuster maar besefte toen dat het de Pokémon moest zijn die hij had binnen gebracht. “Litten?” herhaalde hij de woorden van de vrouw waarop ze knikte met een glimlach. “..ja, de Pokémon die je hebt binnen gebracht. Het is een van de starter Pokémon uit de Alola regio,” legde ze toen in het kort uit waarop Kai nog meer verward naar haar keek en een blik uitwisselde met Flash. De Pikachu scheen ook niet helemaal te weten waar de zuster het over had. Hoe kwam in Arceusnaam een Alola Pokémon -notabene een starter- in Kalos? Als hij al niet van deze Pokémon had gehoord dan moest die Litten wel heel zeldzaam zijn.. hij gokte er daarom ook op dat de kleine kat niet zomaar hier in Lumiose City was verschenen door op een boot te stappen of in die trant. “..zal ik dan nu even naar je arm kijken? Dan kan je daarna even bij je Litten kijken,” weerklonk de stem van zuster Joy waar Kai langzaam op knikte. De zuster bracht hem naar de balie waar ze voorzichtig met een gaasje de wonden op zijn arm begon schoon te maken wat nogal prikte en brandde zodra het in contact kwam met het lauwe water. Arceusdank bleken het niet al te diepe wonden te zijn zoals Kai al had verwacht, wonden zoals dit zagen er vaak ernstiger uit met bloed dan zonder. Gelukkig voor hem bleef het dit keer enkel bij wat verband zodat er geen vuil in kon komen. Voor de rest kon er niks aan gedaan worden in de hoop dat het niet ging ontsteken. “Dat word sowieso ook een nieuw uniform,” zei Kai na een lange stilte met een brede grijns rond zijn lippen toen hij de mouwen bekeek van zijn jack die open waren gereten door de klauwen van Liepard. “Pika..pikachu,” gaf Flash als reactie waar Kai om moest grinniken. Na deze woordenwisseling ging hij naar de kamer waar Litten nog in diepe slaap in zijn bed lag, het wezentje zat net zoals Kai’s arm in verband gewikkeld met een deel van zijn lijf. De jongen schoof een stoel aan het bed van het beestje die inmiddels zijn ogen een stukje opendeed en hem vanaf het bed nors aankeek. “..hé daar,” sprak hij tegen het kleine katje dat nijdig zijn blik afwendde. Kai beet even op zijn onderlip toen hij dit zag gebeuren waarop hij zich begon af te vragen wat er met hem was gebeurd. Het moest allemaal wel heel traumatisch zijn geweest voor zo’n jong ding. Helemaal alleen. Flash liet zijn oren een beetje hangen niet helemaal wetend wat hij moest doen.
---De volgende ochtend---
Kai opende langzaam zijn ogen toen hij voelde dat er aan zijn shirt getrokken werd. Een gele vlek stond vlak voor hem. “..huh... wasser Flash?” mompelde hij slaapdronken. “Pika! Pikapi! Pikachu!” riep Flash op een vluchtige toon en wees met zijn vingertje naar het bed van Litten terwijl hij hevig met zijn andere arm zwaaide. De jonge ranger ging overeind zitten waarna hij opmerkte dat het bed leeg was, waar gisteravond nog de Litten in had gelegen. “Waar is Litten?” Flash sloeg geërgerd zijn hand tegen zijn hoofd waarna hij naar het raam wees dat op een kiertje open stond. “Nee hé,” kreunde hij waarop hij van zijn stoel opsprong en naar het raam rende om deze open te schuiven . Toen hij zich realiseerde waarom de kleine kat er misschien vandoor was gegaan sperde voor een moment zijn ogen even wijd open. “Hij zal toch niet..?” Even wisselde hij een veelbetekenende blik uit met Flash die zich dit ook realiseerde waarna de jongen het raam verder opengooide en zijn voeten op het raamkozijn zette. De Pikachu volgde hem nadat hij uit het raam was gesprongen en op de grond terecht was gekomen waarna Flash snel op zijn schouder sprong vanaf zijn positie op het raam. “LITTEN!” schreeuwde Kai in een poging de kat terug te roepen maar hij kreeg geen gehoor van het beestje. Kai rende de winkelstraat uit waar hij vluchtig om zich heen keek maar hij ontdekte nergens een kleine zwarte kat met een stuk verband om zijn lijfje heen. Maar nergens was zoiets snel te vinden waardoor Kai een hol gevoel in zijn maag kreeg, want ergens voelde hij zich verantwoordelijk over het wezentje. “Pikapi!” Kai schrok op waar hij het smalle vingertje van de Pikachu opmerkte die naar een steegje wees, waar een hoop kabaal in te horen was. Flash sprong van zijn plek waarna hij een sprintje trok naar het steegje hierop volgde Kai de Pikachu snel op de voet die door een aantal vuilnisbakken door schoot. Vlak voor zijn neus trof de jongen Litten aan die tegenover de Liepard stond. Het verband hing aan flarden om het lijfje van de kleine zwarte kater die een hoge rug op had gezet en met samengeknepen ogen naar zijn tegenstander keek. “Litten! je bent niet in staat om te vechten!” zei Kai in een poging om het kleine wezentje te laten stoppen maar hij luisterde niet. In plaats daarvan kromde hij zijn rug waardoor zijn rug haren recht overeind gingen staan vervolgens sperde hij zijn bek open waarbij zijn tanden een vurige gloed kregen daarna zette hij zich af tegen de grond om recht op Liepard af te rennen. Deze bleef echter op zijn plek staan waarna hij een van zijn klauwen ophief en met zijn poot haalde zodra de kleine kat dichterbij kwam.
Noodgedwongen moesten Kai en Flash toekijken hoe Litten met veel geweld tegen een vuilnisbak werd aan gesmeten en daar trillend op de grond bleef liggen. Te zwak van het eerdere gevecht. Liepard zwaaide even triomfantelijk met zijn staart waarna hij zich van de Litten wegdraaide die met veel moeite overeind probeerde te komen. “Pikaaa,” gromde Flash waardoor Kai zijn blik naar de Pikachu liet glijden. Uit de reactie van hem kon de jongen eruit opmaken dat Flash het hier niet bij liet zitten.. ongeacht wat de regels ook waren, ze moesten die Liepard een lesje leren! “Hé rotkat, durf je wel tegen zo’n kleine Pokémon?” vroeg Kai knarsetandend van woede aan de paarse kater waarna hij een stap naar voren deed en met een boze blik naar de grote kat staarde die zich langzaam omdraaide. “Pika! Pikachu!” Flash kwam naast de jongen staan en gooide zijn vuist naar voren waarop de Liepard arrogant met zijn staart zwaaide. “.. of durf je het soms niet tegen ons op te nemen?” voegde hij er met een spottende grijns aan toe. Litten had inmiddels overeind weten te komen en wankelde naar de jongen toe die hem snel van de grond raapte, waar het beestje dankbaar zijn kopje over zijn schouder legde. De Liepard wierp Kai een nijdige blik toe maar besloot uiteindelijk toch eieren voor zijn geld te kiezen door zich snel om te draaien en ervandoor te gaan, ver weg van hen. Opgelucht om het feit dat het niet op een gevecht uit was gedraaid keek Kai even naar Flash die zijn ooglid triomfantelijk omlaag had getrokken en zijn tong uitstak naar het wegrennende figuur van de Liepard. “..laten we teruggaan naar het Pokémon Center.” Flash knikte instemmend.
Terug in het Pokémon Center werd Litten weer verbond zodat zijn wonden konden genezen en hij hier later geen last meer van zou hebben. Had de zuster voordat hij vertrok naar de basis in Shalour City nog even om zijn tijd gevraagd. “Kai mag ik je misschien om een gunst vragen?” vroeg de zuster terwijl ze Litten in haar armen vasthield. “Uhm ja, tuurlijk.” Even krabde de jonge ranger over zijn achterhoofd waarna hij afwachtte wat de vrouw hem ging vragen. “..zou jij de zorg van deze Litten op je willen nemen want hier in Lumiose City is hij niet veilig..”vervolgde de vrouw waarop Kai haar even beduusd aankeek. Dit was niet iets wat hem elke dag werd gevraagd maar toch begreep hij wel waarom deze vraag werd gesteld. Als deze Litten in de handen van Team Rocket viel wie weet wat er met dit wezentje zou gebeuren. De grote gele ogen van Litten spraken ook boekdelen toen hij de blik van Flash ving waarna Kai zijn armen uitstak om hem over te nemen. “Natuurlijk.. hij is hier in hele goede handen.” Litten wurmde zich uit de greep van de zuster waardoor Kai snel moest reageren voordat de kater op de grond terecht kwam. “Welkom in het Team Oliver!” Want ja, dit verhaal deed hem een beetje denken aan Oliver van Oliver Twist.
[closed]
