We are made from broken parts

De zoen met August voelde zo anders dan ze gewend was... Deze zoen voelde goed, iets wat tot nu toe nog niet bij haar voorgekomen was. De vorige zoenen waren enkel uit lust geweest, niks anders. Deze, integendeel, was liefdevol en had niks met lust te maken. Misschien had ze wel zin in hem... Heel misschien, maar dat uitte ze niet via deze zoen. Ook hij deed dit niet, iets wat Caraphernelia op de een of andere manier erg fijn vond. Alcohol had een grote rol gespeeld bij het gebeuren van de zoen, maar ook zijzelf stond er volledig achter. Was er dan misschien toch meer aan de hand?
Het moment tussen hen beide werd verstoord door stemmen die in de verte klonken. August haalde kort na het horen van deze stemmen zijn lippen van de hare af om mede te delen dat ze moesten gaan. "Goed idee," fluisterde ze zacht om zijn vrije hand weer vast te pakken. Niet enkel voor steun bij het lopen, maar ook omdat het zo ontzettend goed voelde. Na zijn hand te hebben vastgepakt zette ze het weer op lopen, niet al te snel, want vallen wilde ze niet.

De situatie waar ze zich in bevonden was in een keer omgeslagen. Daarnet was het nog zo rustig, maar nu... De stemmen kwamen steeds dichterbij, maar dit kwam omdat zijzelf en August door de hoeveelheid alcohol niet meer zo snel konden lopen, laat nagaan rennen. Als ze sneller dan dit zou gaan lopen zou ze gegarandeerd omvallen, dus om hier zonder gesnapt te worden weg te komen was onmogelijk. Dit leidde tot paniek bij Caraphernelia, want als de leden van Team Rocket haar zagen zou ze sowieso herkent worden... Niet dat dat heel erg was, maar dan wist August het ook. Dat was iets wat ze niet wilde, vandaar.
Gelukkig voor haar was August slim genoeg om een oplossing op dit probleem te bedenken. Het duurde dan ook niet lang, of hij trok haar een nog veel smaller steegje in. Het ging haar allemaal veel te snel, zijn spontane acties, vandaar dat ze haar evenwicht verloor en met vol gewicht tegen hem aanbotste. Auw...

Na de gemaakte klap tegen August aan wankelde ze nog iets na. Ja, evenwicht bewaren na een keiharde klap en daar bovenop ook nog eens dronken zijn was dus echt alles behalve gemakkelijk. Dit ongevalletje was het levende bewijs, want het scheelde maar net of ze was op de grond gevallen. Mede door de hulp van August wist ze overeind te blijven en een val te voorkomen. Een domme grijns verscheen niet veel later op haar lippen toen August zijn vrije hand voor zijn mond sloeg, want zoiets zien was in haar ogen nu echt veel te grappig. Net toen ze een opmerking wilde maken over hoe grappig het er wel niet uitzag, boog de jongen voorover om voor de tweede keer zijn lippen op die van haar te drukken. Hmm? Even knipperde Caraphernelia verward met haar ogen om deze uiteindelijk toch maar te sluiten. Tevreden sloeg ze haar armen om zijn nek heen om zich hiermee wat dichter tegen August aan te drukken. Muk it, nietwaar?

De zoen voelde... goed? Was dat het juiste woord om dit gevoel te beschrijven? Misschien wel, want zijzelf wist het allemaal maar niet hoor. Wat ze wel wist was dat de zoen, naar haar mening dan, veel te kort duurde. Ze kon hier wel de hele avond samen met August staan, echt waar. Voor heel even had ze dan ook een pruillipje getrokken, maar deze was al snel weer verdwenen bij zijn woorden. Samen met hem naar huis gaan... Dat klonk geweldig in haar oren hoor. "Goed idee," antwoordde ze om hem hierbij recht aan te blijven kijken. "Mijn huis of het jouwe?" Eigenlijk was alles wel goed, zolang er maar een groot bed stond.

Het werd dus zijn huis, mooi. Stiekem had ze daar ook op gehoopt, want bij haar thuis was het een gigantische bende. Ze leefde er alleen en schoonmaken was iets wat ze niet graag deed. Overal lagen dingen die er bij een normaal mens niet lagen en het zou August alles behalve goed doen als hij deze zag. Vandaar dat ze ook blij was met zijn gemaakte keuze, want dat was dus een zorg minder voor haar. "Fine by me," antwoordde ze om haar vingers met die van hem te verstrengelen. Het lopen ging iets wat wankel, maar het lukte haar gelukkig wel om met de hulp van August vooruit te komen. Nu maar hopen dat het appartementje niet al te ver was.