The face I came to know is missing

Hij voelde zich zo shit. Hij kwam kreunend overeind en zuchtte zachtjes. Het was nu al een tijdje nadat het uit was gegaan met Icarus... en hij voelde zich slecht. Hij kon er niks aan doen, het was immers een natuurlijke reactie? Hij hield nog steeds van de ander, maar hij wist dat hij moest opgeven. Daarom had hij zich gisteravond voor genomen om de jongen te vergeten, hij zal wel moeten niet waar? Hij kon het niet terug draaien. Hij had alle spullen van Icarus die nog bij hem lagen allemaal in een zak gestopt, maar hij kon ze niet weggooien. Niet alleen dat, hij kon ze ook niet weg brengen naar de ander. Hij wilde de jongen niet voor ogen komen, dat kon hij nog niet aan. Hij keek even naar zijn mobiel, dat was ruim op tijd voor zijn patrouille. Hij was in no time in Lumiose City, waar hij rond begon te lopen voor zijn patrouille. Hey, hij haatte dit, maar hij moest wel. En het was misschien ook wel goed om zijn gedachtes te verzetten hm?

+Icarus

Hij had de laatste bus naar huis gemist, jammer en helaas. Nu liep hij over straat met de restjes chinees die ze die avond samen hadden gegeten, een vriend en hem. Hij zuchtte en ging zitten op een bankje terwijl hij zijn phone uithaalde en begon te zoeken naar het nummer van zijn- en zijn phone viel uit. Met een luide zucht liet ie zijn hoofd zakken, dan werd het maar tijd opzoek te gaan naar iemand die hem naar huis kon brengen? Ofzo... Geen idee. Hij stond op en begon te wandelen, rond te dolen. Hij was niet zo bekend met de hele avondklok ding, allemaal dankzij zijn non care gedrag.. het was er enkel erger op geworden. Minder caren, emotieloos als wat en hij kon voor niks nog eens wat beweging in zijn gezicht brengen. Wat carede het ook? Hijw as toch een asshole...

Hij had gehoopt op een rustige avond, maar ook dat bleek niet iets te zijn wat zou gaan gebeuren. Helaas. Want al snel zag hij een figuur rond te dwalen. En dat terwijl de avondklok was in gegaan. Hij liep dan ook kalm dichterbij, al snel herkennende wie het was, wat hem even liet grommen. Waarom ook niet heh? Hij keek stug naar hem. "Wat doe jij nog buiten?" sprak hij met een scherpe blik. Zijn stem was dan ook totaal niet aardig. Ook niet boos, maar het was zeker niet lief bedoeld tegen de jongen. Waarom zou hij ook? Hij was immers degene die het had uitgemaakt. Als er één iemand was die hier boos en verdrietig mocht zijn, dan was hij het wel. De ander had er gewoon geen recht op. Misschien even, maar niet met zo'n lange nasleep zoals hij had. En nu zou hij naar hem luisteren ook. Zo niet dan zou hij laten zien dat hij niet meer die Stefan was die hij vroeger was.

Hij hoorde al snel voetstappen en keek op. Iemand die hem kon helpen. Neh, het was hem... Hij zuchtte even en liet zijn hoofd wat zakken, maar hield zijn stand wel groot en eervol ofzoiets. Geen idee eerlijk gezegd. Een lange zucht gleed van zijn lippen af, hij haatte het eigenlijk wel ja. Maar goed. De ander vroeg wat hij nog buiten deed en even keek ie op. Levenloze blik, leeg vanbinnen. "Chinees gaan eten bij een vriend," zei hij neutraal. "Why?" zei hij even op een strakke toon zonder enige emotie.

De ander leek het totaal niet erg te vinden dat hij er was. Tenminste, hij was toch altijd zo emotieloos geweest. Misschien was hun hele relatie niets meer dan een spel geweest voor de ander... heh... "Chinees gaan eten bij een vriend," klonk er neutraal van de ander af. Yeah right... Kijken voor een nieuw slachtoffer, als hij er nog geen had. "Why?" klonk er vervolgens op een strakke toon van de jongen af, waarop Stefan even grijnzend naar hem keek. "De avondklok misschien?" sprak hij even tegen de ander, waarna hij rustig naar hem keek. "Wie weet wat ze dan met je doen." sprak hij even tegen de ander met een grijnsje. Hij wilde hem pijn doen, zodat hij wist wat er nu in hem om ging. Hoe hij zich voelde. Maar hij hield zich in. Voor nu dan.

De ander grijnsde. Hm? Was het dan zo grappig? Hij was gewoon te laat voor zijn laatste bus en nu stond hij hier met een sjaaltje, een jas en een plastic zak met de restjes chinees in... HIj maakte echter geen enkel geluid, hij bewoog zelfs niet. "De avondklok misschien?" Hm... Hij knipperde even, een blik met achterdocht, alsof hij helemaal niet wist wat er aan de hand was. Like hell wat ie wistw at er gebeurde ofzo, geen idee. "Wie weet wat ze dan met je doen." Hij haalde zijn schouders op. "Idk," zei hij even rustig. "De avondklok word toch alleen gedaan door Team rocket leden had ik gehoord en het is enkel like idk dingen? Dus wat maakt het uit, er zijn nu geen Rocket leden om mee te beginnen. Wat niet weet wat niet deert I guess... Or something like that," hij knipperde even en draaide zich om om verder te wandelen.

De jongen haalde zijn schouders op. Heh? Was het zo moeilijk om te zien? "Idk," klonk er rustig van de jongen af. "De avondklok word toch alleen gedaan door Team rocket leden had ik gehoord en het is enkel like idk dingen? Dus wat maakt het uit, er zijn nu geen Rocket leden om mee te beginnen. Wat niet weet wat niet deert I guess... Or something like that," Hij pakte zijn arm weer vast, goh wat een deja vu, en keek strak naar hem. "Wat als er wel Team Rocket leden hier in de buurt zijn hm?" sprak hij met een grijns tegen hem. Hij wilde zich uitleven. Zo hard uitleven. Alle woede eruit slaan, op de persoon die er verantwoordelijk voor was. En dat was hij. "Wat zou je dan doen hm?" sprak hij even half lachend. "Weg proberen te rennen in angst,
het goed praten misschien?"

De ander greep weer zijn arm vast... geez, de ander werd er ook niet moe van eh? Hij keek even naar de ander. Wat was er nu weer. "Wat als er wel Team Rocket leden hier in de buurt zijn hm?" Klonk er met een grijns en hij haalde zijn schouders op. So what? Zijn zus was like idk, een soort baas binnen de organisatie. Hij zou wel vragen aan haar en dan uitleggen aan rag dat hij de laatste bus had gemist. Grote kans dat hij dan op haar appartement mocht slapen op de bank... Haar stomme boyfriend zou hem niet ergens anders laten slapen dacht ie zo... "Wat zou je dan doen hm?" Hm? "Weg proberen te rennen in angst, het goed praten misschien?" Heh? "Vragen naar mijn zus, Ragya, en dan zeggen tegen haar dat ik mijn laatste bus heb gemist naar huis, de waarheid dus. En dan kan ik waarschijnlijk bij haar slapen want ze is aardig," derp

Hij haalde zijn schouders gewoon op? Ugh... Hij wilde hem echt gewoon slaan. "Vragen naar mijn zus, Ragya, en dan zeggen tegen haar dat ik mijn laatste bus heb gemist naar huis, de waarheid dus. En dan kan ik waarschijnlijk bij haar slapen want ze is aardig," Die woorden maakten hem boos, ook al wist de ander niet dat hij bij Team Rocket zat. Hij grijnsde even en keek hem strak aan. "En wat als ik je vertel dat ik bij Team Rocket zit?" sprak hij even met een grijns, terwijl hij hem strak aan keek. Eens zien hoe hij daarop zou reageren. Ja, dat moest wel een shock zijn. Maar hey, wat carede het nou dat hij het nu vertelde? Hij kon er toch niks meer aan doen. Zelfs als hij erop tegen was. En dat was hij al tijden. Waarom nu verschuilen dat hij erbij hoorde, hij hoefde geen moeite meer te doen om het te verstoppen voor de ander. "Al zo'n vier jaar?" sprak hij even grijnzend. Waarom nog moeite doen right?

Hmpf... de ander leek echt happig op heem te zijn niet? "En wat als ik je vertel dat ik bij Team Rocket zit?" Klonk er plots van de ander af. Hij knipperde even en keek even neutraal op naar de ander. "So what? Ragya staat nog steeds hoger dan jou niet? Dus what's the big deal?" klonk er neutral en vooral non caring uit van de ander. "Al zo'n vier jaar?" Hij zuchtte even en keek naar hem. "Luister, I don't care, zie je dat niet aan me?" geez

Heh... zijn vuisten begonnen te tintelen door de reactie van de jongen. Zo.. niet carend. "So what? Ragya staat nog steeds hoger dan jou niet? Dus what's the big deal?" Hij keek strak naar de ander, geez. "Luister, I don't care, zie je dat niet aan me?" Hij gromde even en keek hem met vernauwde ogen aan. Hij was zo pissig. Hij haalde uit met zijn vuist, maar stopte net voor zijn gezicht, om te beseffen wat hij aan het doen was. Hij liet zijn arm zakken, dit was niet de oplossing nu. "Je hebt nooit gecared." sprak hij koel, waarna hij begon te lachen. "Heb je überhaupt wel gevoelens?" sprak hij lachend tegen de ander. Hij keek naar de ander. "Vond je het leuk om met me te spelen? Tot je verveeld raakte?" sprak hij grijnzend tegen de ander.

Eh? toen de vuist uitschoot dook hij geschrokken in elkaar. Hij trilde even, maar er volgde niks en langzaam haalde hij zijn armen van voor zijn gezicht... What? Hij keek even naar de man, die net op tijd zij swing had gestopt... What? "Je hebt nooit gecared." Klonk er waarna de ander begon te lachen? heh? Wat was dit nou weer. "Heb je überhaupt wel gevoelens?" Hij haalde zijn schouders op. HIj wist het zelf niet. "Vond je het leuk om met me te spelen? Tot je verveeld raakte?" Nogmals haalde hij zijn schouders op en draaide hij zich om om weg te wandelen... geez... Ugh.. "Ik was niet degene die maar bleef liegen over alles en op een dag een hele andere man was, maar goed ja... Ik ben degene die met jouw heb gespeeld. So see of I care,"
sigh.

De jongen was bang toen hij hem wilde slaan en dat begreep hij eigenlijk wel. De jongen haalde op zijn woorden alleen maar zijn schouders op. Wat nou? "Ik was niet degene die maar bleef liegen over alles en op een dag een hele andere man was, maar goed ja... Ik ben degene die met jouw heb gespeeld. So see of I care," Wát? Hij gromde even en liep weer achter de ander aan. "Ik heb maar over twee dingen gelogen in onze hele fucking relatie!" sprak hij boos tegen hem. "Over Team Rocket en over m'n echte uiterlijk." Hij pakte de ander vast en duwde hem tegen de dichtsbijzijnde muur. "Jij was degene die maanden niks meer van je liet horen zonder ook maar een reden te geven!" sprak hij boos tegen hem.

Weer liep ie achter hem. Wat was hij? Zijn hond.. Geez... Hij keek snuivend op, een vonkje van woede te zien in zijn helderblauwe ogen. "Ik heb maar over twee dingen gelogen in onze hele fucking relatie!" Klonk er van de ander af. "Over Team Rocket en over m'n echte uiterlijk." Hij werd tegen de muur gepind en kreunde even door het harde handelen van de ander... Gvd.. "Jij was degene die maanden niks meer van je liet horen zonder ook maar een reden te geven!" Huh? "Jij liet ook niks van je horen... Een relatie moet van twee kanten komen toch?" sigh. "En ik heb nooit gelogen misschien over een iets, maar daar care jij toch niet om," gvd. Er prikte iets in zijn ogen en hij probeerde los te komen. "Laat me los!" klonk er koel maar lichtjes boos van de ander.

De jongen keek snuivend op, waarom wist hij zelf ook niet eens waarom hij nog probeerde. Het was uit, de ander wilde hem niet meer. De jongen kreunde even toen hij hem tegen de muur aan duwde, ja, hij was wat ruig nu. Maar hij was gewoon zo emotioneel beïnvloed dat hij zijn kracht niet echt in de hand kon houden op dit moment. "Jij liet ook niks van je horen... Een relatie moet van twee kanten komen toch?" klonk er van de ander af, waarop hij even gromde. De ander kende hem toch? Nou... misschien niet eigenlijk. "En ik heb nooit gelogen misschien over een iets, maar daar care jij toch niet om," klonk er van de ander af. Wát? Hij werd echt pissig. Opeens begon hij te zeuren dat hij er niet om zou geven? Zou hij dit nog allemaal doen als hij niet om de ander zou geven? Verdomme. De jongen begon te proberen om los te komen, waardoor hij de ander alleen maar steviger tegen de muur aan begon te drukken. "Laat me los!" Niet dat die woorden hem zouden helpen. Hij keek strak naar hem. "Jij was degene die opeens verdween." gromde hij even tegen de ander. "Ik heb iedere dag op je gewacht, maar jij was degene die niet terug kwam." sprak hij tegen de blauw-harige. Zonder dat hij het door had begon hij meer in de schouders van de ander te knijpen. "En toen je terug kwam maakte je het meteen uit." hij gromde even en keek even kort weg. Hij haatte dit. "Ik weet zelf ook wel dat ik een slechte boyfriend ben..." gromde hij zachtjes. Natuurlijk wist hij dat van zichzelf. "Ik weet dat ik lui ben, ik niks romantisch doe, ik niet goed ben in luisteren..." hij beet even op zijn lip, waarna hij even naar de grond keek. "Ik weet dat ik een bitch ben, ik niet goed ben in contacten onderhouden, ik een slons ben en eigenlijk alles ben wat jij haat." Sigh... hij hield zijn lichaam tegen om niet te gaan trillen of iets... Dat had hij nu niet nodig.