Pacify her

De jonge vrouw trok kort haar armen omhoog, alsof iemand een wapen op haar gericht hield en ze duidelijk wilde maken dat ze geen gekke dingen zou doen. Maar nu was het puur om ervoor te zorgen dat hij misschien niet boos zou worden. Want hé, dan niet. Hij was overduidelijk niet het type wat enorm van praatjes maken hield. “Heb je nog andere plaatsen die je gaat bezoeken in je vakantie?” vroeg ze vervolgens dan maar. Ze had geen zin dat hij straks alsnog zijn Aerodactyl op haar afstuurde omdat hij geïrriteerd raakte van haar. Niets was te wild voor haar.. dat was gewoon iets wat ze zichzelf door de jaren heen wijs had gemaakt. Waarom en hoe, dat kon enkel iemand snappen die haar geschiedenis wist. En die geschiedenis, die vertelde ze toch nooit aan iemand. Het maakte haar een onopgelost iets, iets wat deze persoon hier dus maar leek de plaatsen onder de categorie van irritant - of zo leek het dan toch. Niet dat ze hem dat kwalijk nam.

Arianna had de vraag gesteld of hij nog andere plaatsen in Hoenn wilde gaan bezoeken tijdens zijn vakantie. Zelf wist ze niet precies wat goede plaatsen waren in de regio verder, ze was ook maar een simpele toeriste. Hij zou nog wat brochures moeten zoeken, want hij had geen idee verder. Omdat ze hem niet wilde overvallen met vragen was ze ondertussen bezig met haar spullen bij elkaar rapen. Haar kleding had ze nu aan en ze pakte haar tas van de grond af, schudde haar haren nog een keer door elkaar heen en aaide kort achter het oortje van haar vosje, die naast haar op een rots was komen staan en nog altijd naar de andere aanwezige persoon keek.