Pacify her

Het was zeker mooi dat er in Hoenn geen echte seizoenen waren. Hier had je enkel de droge en natte periodes, iets wat best wel fijn was om mee te maken als je de kou van Kalos een beetje zat was. Arianna was dan ook voor een korte periode afgereisd naar Hoenn, een pass kopen en je kon zonder limiet reizen tussen de twee regio's. Op dit moment verbleef ze in Fallarbor Town, het was een plaats gesticht door studenten om onderzoek te doen naar meteorieten. Best wel interessant als je het haar vroeg, maar ze was hier voor iets anders. Arianna was hierheen gekomen omdat de verhalen over de prachtige waterval Meteor Falls haar aandacht had getrokken. Het zou gevestigd zijn op een plaats waar ooit een meteorietregen plaats had gevonden, en het zou heel groot en majestueus zijn. Zoals gewoon waas geworden liep ze rond met het ijsvosje in haar armen. Haar hakken waren duidelijk te horen op de grond van de grot, maar werden na een tijdje overstemd door het geluid van vallend water. Toen ze een hoek om draaide zag ze de prachtige waterval, en met een kleine glimlach zette ze Raksha weer neer op de grond. "We hebben het gevonden," zei ze enthousiast. Niet veel later had ze haar kleding en spullen dan ook over een rots gedumpt en was ze het water ingedoken, om vervolgens in de richting van de waterval zelf te gaan. Raksha was op een andere rots gaan liggen, haar kop op haar pootjes rustend.

{Floyd Loyd}

Arianna was rustig in de richting van het gordijn van de waterval gewandeld. Het water was op bepaalde stukken dieper en dat zorgde ervoor dat ze moest zwemmen. Een aantal keer was ze ondergedoken en had ze een klein stukje onderwater gezwommen, maar nu was ze vlak voor het heldere gordijn van neerkomend water weer boven gekomen. Hier kon ze gewoon staan, beter maar want anders zou ze echt moe worden van het zwemmen de hele tijd. Het water was niet koud, een beetje warm zelfs omdat er meerdere hotspots in de buurt zaten. Dat was het mooie aan Hoenn, je kon er zelfs in de winter gewoon zwemmen. Het water was zo glad dat ze vaag een gestalte kon onderscheiden die over de kant liep. Arianna stond met haar rug naar de kant toe, maar ze hield de persoon in de gaten in de spiegeling van het water. Nietsvermoedend bleef ze staan waar ze stond, ging met haar hand door het dunne straaltje water heen en keek hoe het om haar vinger heen stroomde. Haar witte Vulpix had haar oogjes gesloten en was in slaap gedoezeld op de steen. Maar Arianna hield alles in de gaten, al verwachtte ze niet dat de ander direct iets van plan zou zijn.

Arianna bleef met haar rug naar de kant toe staan en liet wat van het lauwe water over haar arm lopen. Ze zag hoe de reflectie niet langer meer bewoog over het oppervlak van de waterval, dat betekende dat de persoon gestopt was met lopen. Hij stond vlak bij haar witte Vulpix, maar die lag nog altijd met haar oogjes gesloten te slapen op haar rots. Uit het niets begon de persoon te praten, het was overduidelijk een mannenstem. Rustig keek ze over haar schouder heen, om de persoon een kleine meter van Raksha af te zien staan. Ondertussen was de ice type wakker geworden en keek ze de man met haar paarse oogjes aan. "Hmn? Nee." Arianna's stem klonk rustig en nuchter terwijl ze de ander kort in zich opnam. "Hoezo zou je dat denken?" vroeg ze kalm terwijl ze wat met haar hand over het wateroppervlak ging.

De ander had gevraagd of ze er mee had geëxperimenteerd, hoe kwam hij daar nu toch bij. Arianna had haar blik weer op de waterval gericht in plaats van op de andere persoon. Hij was geen dreiging, niet voor haar in elk geval. "Dat heb je goed gezien," kaatste ze even droog terug toen hij zei dat het wezentje witachtig was. Applausje, meneer kon de kleur wit onderscheiden van andere kleuren, al was wit niet eens een echte kleur. "Ze is ook geen normale Vulpix," deelde ze hem mee. Ondertussen had ze zich omgedraaid zodat ze kon zien tegen wie ze sprak. Ze liet zich wat door haar benen liet zakken zodat enkel haar hoofd nog boven het water uitstak. Blijkbaar had hij nog nooit een Alolan Vulpix gezien, interessant.

Voor haar was het heel gewoon geworden dat Raksha wit van kleur was. Arianna keek rustig toe hoe de persoon een zucht liet horen, iemand hier was duidelijk snel geïrriteerd. "Een beetje vrolijker mag wel, zeg," merkte ze op voordat ze haar antwoord aan hem zou geven. Ze was hier op korte vakantie, en dit was zo'n typische plaats waar toeristen heen kwamen dus het zou haar niets verbazen als hij dat ook was. Al wist je zoiets natuurlijk nooit, maar hij zag er niet bepaald uit als het figuur wat hier graag kwam. "Ze komt uit de Alola regio, die kom je hier nog niet zoveel tegen. Daarbij is ze ook nog eens een shiny, dus een Vulpix zoals Raksha zie je inderdaad niet zoveel." De witte Vulpix was ondertussen opgestaan op haar rots en keek met een gekanteld kopje naar de onbekende persoon.

Arianna vond dat hij wel een beetje gezelliger moest doen, maar aan de andere kant vond ze zijn hele grumpy verschijning wel grappig. Hij zei dat vrolijk doen niet ging werken voor hem, triest hoor. Ze knikte langzaam een beetje naar haar hoofd toen hij een andere pokémon uit Alola noemde, Mimikyu. De jonge vrouw was bekend met dat wezen, maar heel veel vond ze er niet aan. Normaal gesproken was ze wel een fan van ghost types, maar het wezentje was niet zoveel bijzonders in haar ogen. Arianna hield ervan als ze vooruitgang kon zien bij haar pokémon.. en eentje die niet kon evolueren.. dat was gewoon niet zo interessant..
"Dat maakt het zeker interessant," zei ze terwijl ze hem voor eventjes schattend aankeek, "waarom deze interesse?" vroeg ze om het gesprek lopende te houden. Veel mensen zouden misschien beschermend zijn als ze zo'n zeldzame pokémon in de buurt hadden van een shady figuur zoals deze gast, maar zijzelf leek er zorgeloos bij te zitten. Je zou misschien kunnen denken dat ze vreselijk naïef was.. in tegenstelling juist. De witte Vulpix was weer gaan zitten op haar rots. Het jonge wezentje sloot haar ogen en nieste zachtjes, waardoor er om haar heen wat kleine sneeuwvlokjes verschenen. Met waterige oogjes keek het vervolgens kort naar de onbekende, waarna ze kort met haar pootje in haar oog wreef.

Arianna zat ondertussen nog altijd rustig op een platte steen die een eindje onder het oppervlak lag, ze was net groot genoeg om haar hoofd boven water uit te laten steken. Een beetje mist hing in de lucht door de waterval en het enige geluid was dat van het water en hun stemmen. Best wel vredig, in Kalos was ze nog niet dit soort rustige plaatsen tegengekomen. Ze kon het niet laten om hem de vraag te stellen waarom hij zo geïnteresseerd was, immers zag hij er niet bepaald vriendelijk uit, maar dat was iets wat haar allang niet meer afschrikte na haar tijd bij Team Rocket. Ze was de bozige, grumpy figuren wel gewend. Omdat het speciaal was, fear enough. Ze keek toe terwijl de ander zich van zijn kleding ontdeed en ook in het water van de Meteor Falls zakte. "Op vakantie in Hoenn?" vroeg ze kalmpjes terwijl ze haar blik op haar ice type Vulpix had gericht die weer rustig was gaan liggen op haar grote steen.

Met haar vinger ging ze door haar tweekleurige haren heen. Bovenop was het grootste gedeelte paars, maar des te meer je naar beneden ging kwamen er steeds meer blonde lokken tussen. Voor eventjes had ze haar ogen gesloten, leunde ze wat naar achter en zuchtte ze een keer diep uit. Arianna had hem gevraagd of hij hier op vakantie was, en dat was hij. Om even weg te zijn van het apekot Team Rocket. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht, dat betekende dus dat ze collega's waren. "Ik vooral om even uit de kou weg te zijn," zei ze kalmpjes terwijl ze haar ogen weer opende en in de richting van de ander keek. "Maar dat maakt ons dus collega's, aangenaam kennis te maken."