Pacify her

- Pacify her.

_{Ook al had Floyd er niet naar gevraagd, er werd hem toch verteld waarom dat het meisje in Hoenn was. Ook op vakantie duidelijk en om van de koude weg te kunnen. ‘Goed voor je,’ sprak hij even kort. Zijn ogen had hij alweer gesloten en zijn armen hield hij achter zijn hoofd. Maar wat hem één oog deden open, was haar woord ‘collega’. Voor enkele ogenblikken was hij stil gebleven en keek hij naar haar. Misschien dat hij haar herkende, maar het deed geen belletje rinkelen. Daarom sloot hij zijn ogen maar weer. ‘Je Vulpix stelen is dan alvast onnodig,’ sprak Floyd droogjes tegen haar. Mede daarom had hij uiteraard daarstraks al die vragen zitten stellen. ‘En ik maar denken dat ik jullie hier niet tegen kwam,’ ging hij vervolgens met een diepe zucht verden.}

- Pacify her.

_{Het meisje beweerde dat het hem niet zou zijn gelukt om haar pokémon te stelen en daarbij trok hij één wenkbrauw op. ‘En waarom ben je daar zo zeker van?’ vroeg hij haar vervolgens. Hij was wel nieuwsgierig waarom dat ze dacht dat hij geen kans zou maken om haar pokémon te stelen. Zo erg sterk zag dat ding er absoluut niet uit, dus hij kon het vast wel aan, zelfs met zijn team dat gehalveerd was. ‘Nu heb je me benieuwd gemaakt,’ sprak hij eerlijk. Het was niet gelijk dat hij kwaad was om haar woorden. Op dat moment wilde Floyd gewoon kunnen bewijzen dat hij het wel kon, maar voor hij dat deed, wilde hij eerst weten waarom ze dacht dat hij het niet kon. Verder was Floyd niet bewegen. Hij zat nog steeds op dezelfde plek en probeerde toch zijn rust te vinden. Sowieso dat ze geen enkel idee had tegen wie ze het had.}

- Pacify her.

_{Ze beweerde dat Floyd haar pokémon niet zou kunnen stelen en natuurlijk wilde hij weten waarom. Hij geloofde namelijk dat hij het kon als hij het echt wilde. ‘Het gaat er niet om of ik het wil of niet, het gaat erom waarom jij denkt dat ik het niet kan,’ verduidelijkte hij haar. Zo kon hij er ook makkelijk op reageren. Je wilt het niet, dus ja dan kan het niet. Met zo’n argument won je bijna alles, maar dan was het een zware teleurstelling. Gelukkig was het meisje nog niet klaar met spreken. Ze zei dat ze een speciale pokémon niet gewoon onbewaakt zou achterlaten. Daar ging ze weer met vaag zijn. Wat was dat met vrouwen en niet gewoon straight to the point zijn. ‘En wat zou die geweldige bewaking dan mogen zijn?’ vroeg hij haar ook. Natuurlijk wilde hij het weten en als ze het niet wilde zeggen, zou hij het haar opdringen. Naar zijn weten stond ze niet hoger als hem, anders had hij haar wel herkent. De laatste tijd hield hij de hoge rangen nogal streng in het oog.}

- Pacify her.

_{Het meisje bleef de vraag maar ontlopen. Ze zei zelfs dat het geen bescherming meer zou zijn als ze het zou zeggen en kort zuchten Floyd. ‘En als ik je nu eens zeg dat ik het recht heb om het te weten? Dat je me het moet vertellen als ik het je vraag?’ vroeg hij haar. Het klonk alvast dwingend omdat hij ook gewoon antwoorden wilde op zijn vragen. Hij was geen persoon dat alles wilde uit rekken. Floyd was daarom ook geen grote spreken. ‘Aangezien jij naar mijn weten maar een gruntje bent, mag je mooi mijn vragen beantwoorden als ik wil dat je die beantwoord,’ ging hij nog verder. Floyd wilde zelf zijn pokémon nog niet erbij roepen omdat hij gewoon autoriteit wilde tonen. Een tijd geleden had hij nog meer macht gehad, maar hij wilde het niet volledig kwijt zijn. Op dat moment wilde hij eerder aan zichzelf een punt bewijzen.}

- Pacify her.

_{Floyd was geen mensen persoon en zijn ontmoeting met het meisje liet nog maar eens weten hoe dat kwam. Het gedrag van het meisje, het feit dat ze niet gewoon vertelde wat hij wilde weten. Je zou voor minder mensen ontwijken en een eenling zijn. ‘Floyd Duncan, ex-elite officer,’ stelde hij zichzelf uiteindelijk voor aan haar. Het was al eerder gebeurd dat hij iemand bijna had neergestoken omdat die iemand ook het bloed van onder zijn nagels vandaan wist te halen. ‘Als je besluit zo nog langer verder te doen, kan ik ervoor zorgen dat je lang blijft hangen op grunt,’ zei hij op een kille toon tegen haar. Misschien was hij geen Elite Officer meer, maar dat wilde niet zeggen dat hij het niet kon door vertellen aan zij die het wel waren. Hij had ervaring met Team Rocket dus er ging zeker naar zijn mening worden geluisterd.
Haar andere opmerking negeerde hij volledig.}

- Pacify her.

_{Floyd kreeg serieus hoofdpijn van het meisje wat hem gezelschap hield. Van zijn rustige dag was niets meer op te merken. Precies omdat hij verwacht dat dat zo iets zou gebeuren wanneer hij een Team Rocket member tegen kwam, had hij gehoopt om er geen tegen te komen. Hij wist wat voor een eigenwijze, domme mensen dat het waren en hij wilde er geen moeite in steken. Toch deed hij het en het resultaat was dat hij een milde frustratie had. ‘En die iemand is,’ hielp hij haar gelijk en daarbij maakte hij het handgebaar dat ze verder moest gaan. Het feit dat ze was recht gestaan en hij nu een mooi zicht kon hebben, boeide hem niet. Hij was niet het type dat de gelegenheid ging nemen om naar een mooi lichaam te kijken.}

- Pacify her.

_{Het was hem uiteindelijk gelukt om haar te laten zien wat of wie haar beschermengel was en het bleek een Charizard te zijn. Voor Floyd zorgde het weer voor wat ontspanning. Hij had zijn zin gekregen en zijn spieren ontspanden zich gewoon weer. ‘Was het zo moeilijk om het gewoon te zeggen?’ vroeg hij op zijn beurt zonder dat hij haar vraag beantwoordde.
Dat haar Charizard zich nu bij de groep had gevoegd, had uiteraard zijn gevolgen en dat wist Floyd maar al te goed. Niet heel ver van het drietal vandaan klonk een schrille schreeuw, één die Floyd direct herkende als die van Viserys. Hoog in de lucht kwamen er maar enkele seconden later twee schaduwen naar beneden vallen. Zowel Viserys als Waglington landen achter Floyd op de stenen grond en de Prehistorische pokémon liet gelijk een grom horen. ‘Het is goed,’ sprak Floyd die één hand op stak op de pokémon te laten weten dat ze zich gedeisd moesten houden.}

- Pacify her.

Floyd was niet onder de indruk geweest van haar Charizard en had geen centimeter bewogen wanneer het beest bij hun was neer geland. Misschien kwam het doordat hij wist dat hij zelf twee pokémon in de buurt had die de pokémon aan konden. ‘Nog steeds zo zeker dat ik je vos niet zou kunnen stelen?’ vroeg hij haar echter. Daar ging het ook nog altijd om. Als ze dacht dat hij haar pokémon niet kon stelen omdat ze één of andere sterke Charizard had, kon ze het vergeten. Floyd was er zeker van dat hij een kans maakten, al helemaal met Waglington in zijn team.
Het was dat de Charizard hem bleef aankijken, dat hij heel even een blik wierp op de pokémon. Wat moet dat beest van hem? Waglinton zijn kop draaide ook geen enkel moment weg van de vuurpokémon en er ontsnapte zelfs een grom uit zijn bek.