Boohoo, scary stuff

Sinds het hele gebeuren in Hoenn met de opdracht van Team Rocket en de Rangers die hem hadden gevonden, was de band tussen de twee leidende vrouwelijke pokémon in zijn team een stuk beter geworden. Natuurlijk was de een nog altijd jaloers op de ander, maar daarvoor waren het vrouwen en daar trok hij zich niet echt iets van aan. Voor de verandering had hij dan ook de Absol aan zijn zijde lopen, terwijl hij door de donkere gangen van het Lost Hotel wandelde. Hij was niet echt op zoek geweest naar iets bijzonders, Echo had gewoon besloten dat hij de minder bekende stukken van Kalos eens moest gaan bezoeken. En daarnaast was hij niet echt iemand die snel zou schrikken, hij was zelf eerder een spoor dan dat een geest hem zou kunnen laten schrikken. Hij had daarom ook gewoon rustig een sigaret opgestoken en wandelde rustig door de stoffige gangen van de Lost Hotel.

[+Floyd~]

_{Floyd was nog maar enkele dagen terug is Kalos zonder een specifieke reden. Hij had nog niet gelijk wat te doen gehad dus bestond zijn dag uit rond wandelen en zich waar het lot hem heen bracht. Het was in elk geval beter als helemaal niets te doen. Buiten was het uiteindelijk echter beginnen sneeuwen en om te gaan schuilen was hij naar het Lost Hotel gegaan. Floyd was niet goed in het orienteren, maar om een reden was hij toch vlotjes bij het oude huis geraakt. Gelijk ging hij naar binnen.
Vanuit zijn ooghoeken nam hij een beweging waar en Floyd bleef gelijk stil staan. Hij was het gebouw nog niet eens volledig binnen en zag al dingen. De gedaante was enkel te wit om één of andere pokémon te zijn, dat en te groot. Wanneer zijn ogen zich beter hadden aangepast aan de donkere omgeving kon hij zien dat het een jongen was. Eén met een sigaret in zijn mond. ‘Pas maar op of je brand de boel nog plat,’ zei Floyd smaakloos en ongeïnteresseerd. Zoveel zou het hem niet kunnen schelen als het oude huis zou opbranden. Hij moest er niet leven en het was niet zijn favoriete plaats om heen te gaan.}

Okami gromde en Echo draaide zich om, precies op het moment dat een stem hem bereikte. Het puntje van de sigaret gloeide op terwijl hij inademde en na enkele seconden de rook weer uitblies. "Wat zou je er tegen doen, me stoppen of zou je willen helpen?" vroeg hij met een ongeïnteresseerde blik in zijn ogen. Zijn stem was rustig en kalm, terwijl hij een poging deed om met behulp van het minimale licht eruit te komen wie hem nodig had en waarom ze hem aanspraken. "Niet gedacht nog iemand tegen te komen in dit hotel. Opzoek naar een kamer?" vroeg hij licht cynisch, terwijl hij met een grijns op zijn gezicht een nieuwe trek van z'n sigaret nam en daarmee een klein lichtpuntje maakte in de duisternis die beide presonen omhulde.

_{Een grom van een pokémon die behoorde bij de andere liet weten dat hij ook was opgemerkt. ‘Wel nee,’ zei Floyd kort. ‘Misschien moedig ik je zelfs nog aan. Dan valt er hier nog wat te beleven en kan ik toekijken hoe de vlammen je opslorpen.’ Zijn schouders haalde hij ondertussen kort op. Het was niet zo zeer dat hij dat wilde zien, maar wat had hij anders moeten antwoorden op de vraag. Floyd zou de andere noch tegenhouden noch helpen. Wat andere deden waren niet zijn zaken. Met zijn woorden bedoelde hij ook niet gelijk wat slecht, al kon het nogal nors overkomen.
Floyd zijn wenkbrauwen kwamen omhoog bij de volgende vraag van de jongen. ‘Pas,’ zei hij. Het was niet dat Floyd kieskeurig was, maar een hotel vol met spook pokémon, daar sliep hij toch liever niet. ‘Indien dat je plan is wens ik je veel plezier. Ik hoor dat het uitzicht hier prachtig is.’
Floyd maakte ondertussen geen aanstalten om dichter naar de andere persoon toe te wandelen. De grote afstand tussen hen in vond hij voor een keer wel aangenaam. Hij kon zich omdraaien en weggaan wanneer dat hij maar wilde.}

Okami liet het gegrom zitten toen ze haar trainer hoorde praten, ze wist nu wel dat het goed zat. Echo daar in tegen grinnikte eventjes bij het horen van de woorden van de man die voor hem stond. Of nou ja, man, hij schatte hem ongeveer een jaar ouder dan hem. "Denk maar niet dat ik in 't vuur blijf staan, genoeg problemen mee gehad," zei hij op een kalme toon, terwijl hij zijn sigaret verder oprookte.
Echo keek eventjes om zich heen, terwijl er verder tegen hem gesproken werd. Hij grinnikte nog een keer, droge en saaie humor, dat kon hij wel waarderen. "Andere keer misschien" zei hij op een kalme toon. "Andere reden om hier te zijn?" vroeg hij daarna, toch wel nieuwsgierig naar diegene die voor hem stond.