Castle of Glass

August haalde een keer zijn schouders op, ze had inderdaad een punt daar. Maar nu was het behalen van gyms wel iets gemakkelijker dan het halen van lintjes. Immers waren de gyms elke dag open en was er maar eens in de zoveel tijd een contest waar mensen aan mee konden doen. De blondine vroeg hem naar de kleur van het lintje, iets waar de roodharige toch wel blij mee was. Dan hoefde hij tenminste niet met een felroze ding rond te lopen. "Het was voor een Halloween contest," legde hij uit en keek kort naar Sirius, "die hebben we samen gewonnen door een goed spookverhaal te vertellen." Oh yeah, hij was met dat soort dingen echt geweldig. Een beetje creepy doen voor een publiek en het lintje was in the pocket, met een kleine extra vergoeding voor de moeite natuurlijk. Tsugumi checkte ondertussen of de storm al over was. August keek afwachtend toe terwijl ze de klink langzaam naar beneden drukte. Straks kreeg ze een enorme hap zand voor haar gezicht.. maar de storm leek over te zijn. "Ah, mooi," sprak hij terwijl hij met zijn hoofd naar Sirius knikte en naar buiten liep. De roodharige rekte zich uit en snoof de frisse lucht in, toch altijd wel wat beter dan de muffe geur die in de Power Plant hing. "Ik denk dat mijn team wel wat frisse lucht wil hebben," zei hij en greep naar zijn riem waar hij nog twee pokéballs vanaf haalde. "Heb je nog meer pokémon behalve je Rowlet?"

Het was weer tijd om naar buiten te gaan, August was niet zo'n enorme fan van kleine ruimtes onder de grond en al helemaal niet van de Power Plant. Daar waren teveel electric types, en als er een type was waar hij een grondige hekel aan had dan waren het wel electric types. Hij moest toegeven, hij had wel een hekel aan veel dingen, maar dit was toch wel één van zijn grootste ergernissen. Toen hij buiten was zei hij dat het wel een mooi moment was om de rest van zijn team wat frisse lucht te geven. De blondine had nog meer pokémons, want ze beantwoordde zijn vraag door nog een drietal te laten verschijnen. Er verschenen een Bayleef, Seviper en een ander wezentje wat hij niet kende. Hoogstwaarschijnlijk ook zo'n klein monstertje uit de Alola regio. Tsugumi stelde haar team voor, waarna ze hem afwachtend aankeek om zijn team te zien. De roodharige besloot niet langer te wachten en liet zijn andere twee pokémon verschijnen. Gambler sloeg meteen zijn vleugels uit en fladderde er een keer mee, de grote Pidgeot had in het verleden al vaak genoeg bewezen dat hij een trouw lid van het team was. Dat was dan ook dat hij een klein, glimmend steentje om zijn nek heen droeg wat flikkerde in het daglicht - net zoals Sirius, die op zijn beurt een blauwe droeg. Ook verscheen zijn vlammende merrie, Epona. "Dit zijn Gambler en Epona," stelde hij de twee voor. De Rapidash stak meteen haar hoofd nieuwsgierig uit naar het meisje. Epona was altijd gek geweest op nieuwe mensen, het was hem nog altijd een vraag hoe de merrie zo zachtaardig was gebleven na alle dingen die ze had meegemaakt.

Je kon gerust zeggen dat de roodharige trots was op zijn team. Hij had door de tijd heen veel verschillende pokémon gehad, maar het waren deze drie die er uiteindelijk waren overgebleven. Het vierde lid van zijn team was er niet meer. Cascada, zijn Dewott die ooit heel lang geleden zijn starter was die hij in thuisregio Unova had gekozen, was gestolen door Team Rocket en had hij nooit meer teruggezien. Maanden had hij gezocht, maar het was hopeloos geweest. De Dewott was van de aardbodem verdwenen, en hij mistte het beest nog elke dag. Epona was een andere pokémon die hij al in Unova had verkregen, Gambler had hij gevangen toen het nog een kleine Pidgey was en Sirius had hij weer op een totaal andere manier in zijn team gekregen. In elk geval was het niet veel, maar hij was er trots op. Een instemmend geluid kwam uit zijn mond toen ze een opmerking maakte, ook nog een mega stone inderdaad. Maar waar ze het meest enthousiast over was, was Epona. Hij had de reactie al vaker gezien bij mensen, iedereen vond Epona altijd geweldig. "Ze is mijn grootste trots," zei hij met een kleine grijns en legde zijn hand op de warme nek van de merrie. Epona had haar hoofd nog altijd nieuwsgierig uitgestoken naar de blondine en liet deze haar gewoon aaien, drukte haar neus zelfs nog wat tegen haar hand aan en brieste vervolgens vriendelijk.

August kon niets anders doen dan grijnzen op de complimenten die zijn team kreeg, het maakte hem zelfs een beetje té zelfzeker. "Jouw team zal er uiteindelijk ook prachtig uit komen te zien," zei hij vervolgens. Er zaten zeker een paar pokémon bij die namelijk mooi konden opbloeien door de tijd heen. De Rapidash leek te genieten van alle aandacht, waarschijnlijk omdat ze van knuffels hield en August nu niet echt het type was dat de hele dag om de nek van de Rapidash zou hangen. "Ze vind je aardig," zei hij en haalde zijn hand weer van Epona's nek af, de merrie was voorzichtig en vond alles goed. Als je haar tussen een groep kleine kinderen zou zetten zou ze nog steeds zo kalm zijn, want zo was zijn merrie gewoon. Sirius keek toe hoe de kleine pokémon voor zijn neus ging zitten en enthousiast kwispelde. Hij leek niet zo goed weten wat hij moest doen, dus zakte hij uiteindelijk maar door zijn knieën heen en aaide kort over het hoofd van de enthousiaste pup. August keek naar de Rowlet die plotseling op zijn schouder was komen zitten. Hij stak zijn hand uit in een poging de kleine uil op diens kop te kriebelen. "Heb je anders zin in nog eens een prachtig voorproefje?" vroeg hij terwijl hij zijn arm omhoog hield en daar de armband met de key stone te zien was. Hij keek vanuit zijn ooghoek naar Gambler, die zijn vleugels al had uitgeslagen en een paar meter de lucht in vloog. Het was alweer een tijdje geleden, en de Pidgeot leek het een goed idee te vinden.

August keek toe hoe Epona genoot van de aandacht die Tsugumi haar gaf. De Rapidash genoot daar altijd heel erg van, dat had ze al gedaan toen ze nog een kleine Ponyta was. Hij herinnerde zich nog zijn ontmoeting met Alana, toen had het paard ook zo genoten van de aandacht en nu weer. Sirius wist zich nog steeds niet echt raad met de pup, dus nadat hij deze kort geaaid had kwam hij weer overeind en richtte zijn blik op August toen deze begon te praten over een prachtig voorproefje. De blondine leek het wel een goed idee te vinden, net zoals Gambler die de lucht al in was geschoten. De grote vogel had zijn vleugels opengeslagen en zorgde ervoor dat er zo hier en daar wat zand opstoof. De roodharige legde zijn middel- en wijsvinger op zijn armband. Zowel de steen in de armband als de Pidgeot en diens steen begonnen te gloeien. Meerdere stralen schoten door de lucht heen en verbonden trainer en pokémon met elkaar. De Pidgeot begon nu te transformeren, hij werd groter en sierlijker. Uiteindelijk spatte de stralen die hen verboden uit elkaar en slaakte de Pidgeot een luidde kreet. Hij was nu in zijn mega evolution vorm. Gambler dook naar beneden en vloog vlak over hun hoofden heen, om vervolgens een salto in de lucht te maken.

De Mega Pidgeot ging gewoon door met zichzelf showen in de lucht, want wat de blondine zei was waar, Gambler was de grootste uitslover in zijn team. "Dat heeft 'ie van mij," zei hij met een brede grijns. Zo pokémon, zo trainer. Het leek erop dat de roodharige aardig trots was om dat feit ook. August was namelijk ook een enorme uitslover.. of nou ja.. dat was hij vroeger geweest. Toen hij nog geen halve trauma's had van alle dingen die er in Kalos waren gebeurd. Met zijn gezellige broer en geweldig lieve ex-vriendin. Eigenlijk was er niemand die hij had ontmoet normaal. Hoe vaak had hij er wel niet aan gedacht om naar Hoenn te gaan? Daar was echter ook al genoeg drama gebeurd in de korte periode dat hij er was geweest. Unova - de regio waar hij vandaan kwam - was ook nog altijd geen optie omdat hij er tot op de dag van vandaag werd gezocht door zowel bendes als politie. Tot nu toe had hij best gezeten in Kalos, op alle drama na dan. Die drama mocht wel wegblijven. "Dat is hij zeker, maar Mega Lucario is ook een pracht om te zien." Snel keek hij opzij naar Sirius, die enkel een keer kort zijn kop schudde. Sirius was geen uitslover, alles behalve.

Grijnzend haalde hij zijn schouders op bij de woorden van de ander. "Kijk nou, great minds think alike." August herinnerde zich nog hoe hij was geweest toen hij net in Kalos was. Een irritante treiterkop die mensen lastig had gevallen op straat. Ondanks dat hij nu niet meer zo was van het aanspreken van vreemde, was zijn irritante kant nog niet volledig verdwenen. Er zat alleen een laagje stof op, en voor nu besloot hij dat ook nog maar eventjes zo te houden. De ander meende dat Mega Lucario ook vast wel mooi zou zijn, en August wist aan de blik van de Lucario dat deze hem het liefst ondersteboven in het zand wilde zetten op dit moment. "Het is zeker iets om aan te raden, de band tussen trainer en pokémon wordt er alleen maar sterker door." Het was waar, een mega stone en key stone zorgde voor een krachtigere band. De Mega Pidgeot was ondertussen weer neergestreken op de grond, waarna er wat licht van hem afspatte en hij weer veranderd was naar een normale Pidgeot.